Komandosi w białych kołnierzykach. Metody zarządzania stosowane przez najlepszych menedżerów. Wydanie II

Rafał Szczepanik

Menedżerowie do zadań specjalnych Dlaczego warto uczyć się zarządzania od strażaków, komandosów czy kierowników wypraw wysokogórskich? Jakie cenne rady mogą przekazać polskiemu menedżerowi szefowie ekspedycji ratunkowych? Ich ludzie delegowani są do najtrudniejszych zadań. Często ryzykują życiem. Na planowanie, wykonanie zadania i powrót z misji mają często bardzo mało czasu. A jednak odnoszą sukcesy. Jak to robią? Rafał Szczepanik twierdzi, że działają w najprostszy możliwy sposób. Pokazuje też, jak przeszczepić ich zasady na grunt biznesu i zastosować w codziennej walce - za biurkiem i w sali konferencyjnej. Komandosi w białych kołnierzykach to powieść menedżerska, w której wartka, sensacyjna narracja przeplata się z wątkami edukacyjnymi. Autor stawia tezę, iż zarządzanie firmą, organizacją, zespołem ludzi (innymi słowy, bycie menedżerem) w wielu momentach stawia przed szefem zadania podobne do tych, jakie stoją przed dowódcą jednostki do misji specjalnych. Tyle, że jest mniej niebezpieczne… Drugie wydanie książki zostało wzbogacone dodatkami, w których omówiona jest specyfika polskiego menedżera i rodzime style zarządzania. Rafał Szczepanik jest założycielem firmy Training Projects. Specjalizuje się w prowadzeniu szkoleń team building i gier symulacyjnych. Wcześniej współtworzył portal Pracuj.pl i przez pięć lat był jego wiceprezesem. Pracował też jako trener w Danii i Gwatemali. W roku 2004 został uznany za jednego z czterech najlepszych polskich trenerów w kategorii „gry symulacyjne”. Prywatnie jest alpinistą, podróżnikiem, pierwszym Polakiem, który zdobył oba bieguny i himalajski ośmiotysięcznik. Jest też autorem licznych książek, w tym bestsellera 17 śmiertelnych błędów szefa.

Kompendium zarządzania szkoleniami

Paweł Kopijer

Specjalista w dziedzinie szkoleń biznesowych odsłania tajniki swojego warsztatu. Uporządkowany, teoretyczny wywód wzbogacony jest anegdotami z doświadczenia zawodowego autora. Książka sprawdzi się zarówno jako poradnik dla managerów ds. szkoleń, jak i podręcznik dla studentów wielu kierunków związanych z biznesem.

Kompetencje menedżera

Mirosław Kot

Menedżerze: właścicielu firmy, dyrektorze, kierowniku, specjalisto HR! Książka, którą trzymasz w ręku, to Twoja lektura obowiązkowa. Nie tylko na dziś - także na jutro, pojutrze i na za dziesięć lat, ponieważ szefować firmie i ludziom w niej oznacza: stale dążyć do rozwoju. Zdobywać nową wiedzę w zakresie rekrutacji, szkoleń i coachingowego wsparcia pracowników, kompetencji miękkich oraz zarządczych czy wreszcie prawa pracy. Zdobyte informacje przed wdrożeniem ich w praktykę funkcjonowania organizacji należy przećwiczyć. Oczywiście na nikim innym jak tylko na sobie. Bycie menedżerem to ciężka praca. Wiesz o tym najlepiej. Przekonany jest o tym również Mirosław Kot, który pięć ostatnich lat, a tak naprawdę całe zawodowe życie poświęcił jednemu celowi. Temu, by opracować kompletny i praktyczny, oparty na dobrej podbudowie teoretycznej opis kompetencji menedżera. Oto Twoje zawodowe kompendium wiedzy. Suche fakty dotyczące kompetencji, jakimi musi dysponować współczesny zarządzający, wzbogacone zostały ponad setką przykładów z rynku oraz drugą setką ćwiczeń. Niektóre możesz uznać za zbyt trudne do wykonania, inne okażą się za łatwe. Wszystko zależy od tego, na jakim etapie zawodowego rozwoju obecnie jesteś. Ćwicz poszczególne kompetencje regularnie. Zacznij od tych, które są Ci niezbędne do pracy już teraz, ale nie zapominaj o tych, które pomogą budować Twoją przyszłość. Pracuj nad wszystkimi albo wybierz te, które uznasz za najbardziej dla siebie przydatne. I pamiętaj - ta książka jest mocna jak esencja. Możesz ją pochłonąć lub rozcieńczać innymi lekturami.

Kompetencyjne uwarunkowania wdrażania struktury procesowej

Janusz Kraśniak, Gabriela Roszyk-Kowalska

W polskich przedsiębiorstwach idea zarządzania procesowego nabiera coraz większego znaczenia. Doświadczenia tych przedsiębiorstw wskazują, że niezbędnymi warunkami skutecznego wdrożenia koncepcji zarządzania procesowego i towarzyszących im procesowych struktur organizacyjnych jest integracja procesów podstawowych z procesem zarządzania strategicznego, kultura organizacyjna preferująca elastyczność, stosowanie zespołowych form rozwiązywania problemów, wykorzystywanie nowoczesnych technologii informatycznych, ale także wykwalifikowane kadry przedsiębiorstw charakteryzujące się wysokim poziomem kompetencji. Literatura, na której oparto monografię, przyczynia się do pogłębienia wiedzy dotyczącej kompetencyjnych uwarunkowań wdrażania struktury procesowej zarówno w wymiarze naukowo-badawczym, jak i praktycznym. Niniejsza monografia, obok wartości naukowo-poznawczych, może stać się źródłem inspiracji dla osób reprezentujących praktykę gospodarczą. Posiadając wiedzę z zakresu kompetencyjnych uwarunkowań wdrażania struktury procesowej, można lepiej zaplanować działania kadry kierowniczej, tak aby przygotować ją do pełnienia pożądanych przez przedsiębiorstwo ról organizacyjnych.

Kompleksowy Model Dojrzałości Lean Manufacturing

Maciej Pieńkowski

Książka przedstawia model dojrzałości lean manufacturing, wspierający uporządkowane i kompleksowe wdrożenie tej koncepcji w przedsiębiorstwach produkcyjnych. Składa się z trzech części: teoretycznej – stanowiącej streszczenie historii powstania i podsumowanie najważniejszych zasad lean manufacturing, metodycznej – opisującej wykorzystaną w pracy procedurę badawczą, oraz użytkowej – zawierającej podsumowanie wyników przeprowadzonych badań. Ich efektem jest autorski Kompleksowy Model Dojrzałości Lean Manufacturing, który umożliwia szybką, łatwą i obiektywną samoocenę przedsiębiorstw produkcyjnych, wskazując aktualny poziom dojrzałości firmy oraz określając rekomendowane działania doskonalące. Książa zawiera opis procedury oceny dojrzałości z wykorzystaniem autorskiego modelu, zapewniającej całościowy pomiar stopnia wdrożenia lean manufacturing w firmach wytwórczych.

Komunikacja w gospodarce XX wieku. Coaching. Transport.Bezpieczeństwo (red.)Waldemar Jagodziński, Marcin Król, Anna Nurzyńska

Waldemar Jagodziński, Marcin Król, Anna Nurzyńska

ROZDZIAł I. COACHING INTERKULTUROWY JAKO NARZĘDZIE WSPIERAJĄCE ROZWÓJ KOMPETENCJI PRACOWNICZYCH NIEZBĘDNYCH W OTOCZENIU MIĘDZYNARODOWYM Słowem redaktora naukowego dr Waldemara Jagodzińskiego Jednym z najbardziej istotnych momentów w rozwoju nowoczesnej nauki było dostrzeżenie kultury. Powiada się niekiedy, że ostatnią rzeczą, jaką odkryje istota zamieszkująca morskie głębiny, będzie prawdopodobnie woda” [Linton 2000, s. 151] XXI wiek to okres postępującej globalizacji, której jednym ze skutków jest ułatwienie nawiązywania kontaktów biznesowych na płaszczyźnie międzynarodowej. Choć procesy globalizacyjne dotyczą różnych sfer (m. in. ekonomicznej, społecznej), w każdej z nich charakteryzują się inną intensywnością. Bez względu na ich charakter „nie ulega jednak wątpliwości, że nie mamy obecnie do czynienia z ‘globalną kulturą’ (…)”, w związku z czym „potrzebne są kompetencje umożliwiające radzenie sobie z różnorodnością” [Glinka/Jelonek 2010, s 11]. Nierzadko gafa bądź niezamierzona zniewaga kontrahenta wynikająca z braku wiedzy na temat jego przekonań czy wyznawanych przez niego wartości ukształtowanych przez kulturę mogą zniechęcić partnera biznesowego do podjęcia współpracy, natomiast powód zmiany decyzji ze względu na brak kompetencji kulturowej pozostanie dla drugiej strony zagadką. Także potknięcia językowe mogą przyczynić się do poniesienia porażki na rynkach zagranicznych. Jednym z narzędzi mających na celu ułatwienie nawiązywania kontaktów na arenie międzynarodowej, jak również ich pielęgnacji i rozwoju, jest coaching interkulturowy1, który w przeciwieństwie do tradycyjnego coachingu uwzględnia narodowościowe różnice kulturowe, a więc wykracza zdecydowanie poza ramy norm kulturowych funkcjonujących w określonym czasie w określonym narodzie. Warunkiem koniecznym, lecz niewystarczającym, owocnej pracy w przedsiębiorstwie funkcjonującym w środowisku międzynarodowym jest znajomość języka obcego, będącego językiem ojczystym naszych zagranicznych współpracowników. Jest to warunek konieczny, gdyż w zależności od stopnia opanowania języka obcego gwarantuje mniej lub bardziej swobodną komunikację, a także umożliwia dostęp do zasobów kultury. Jednakże jest to warunek niewystarczający, gdyż zrozumienie przedstawicieli innych kultur wymaga wyrobionej świadomości występowania różnic kulturowych. W literaturze przedmiotu synonimicznie używane są pojęcia: „coaching interkulturowy”, „coaching międzykulturowy” [Hillesland 2009, s. 123-143] oraz „coaching w kontekście międzynarodowym” [Karboul 2009, 27-31]. Dopiero poznanie innej kultury opierającej się na odmiennych od naszych zestawach reguł i znaczeń oraz zaakceptowanie jej różnorodności przejawiające się w traktowaniu innej kultury na równi z własną świadczy o gotowości do pracy w środowisku międzynarodowym, przejawiającej się w efektywnej komunikacji [por. Byram i in. 1994, s. 4; Kramsch 1993, s. 1; Straub 1999, s. s. 1; Straub 1999, s. 5]. Celem rozważań podjętych w niniejszym opracowaniu jest nakreślenie ram teoretycznych coachingu interkulturowego, próba przedstawienia jego definicji oraz określenie potencjalnych obszarów zainteresowania wraz z propozycją narzędzi, które mogą być wykorzystane w procesie coachingu interkulturowego. Aby zrealizować tak postawiony cel, zostały przeprowadzone studia literaturowe w zakresie zarządzania międzykulturowego, psychologii oraz coachingu, obejmujące dorobek teoretyczny oraz wyniki badań. W pierwszej części pracy zostaną przedstawione podstawowe zagadnienia związane z kulturą oraz wybrane modele kultury. Część druga przybliża istotę coachingu interkulturowego. Omówione zostaje pojęcie „kompetencja językowa”, a następnie przedstawiona zostaje typologia coachingu interkulturowego. W trzeciej części przedstawione zostały ramy teoretyczne coachingu interkulturowego, zaś w czwartej omówiono wybrane narzędzia, które mogą zostać wykorzystane w procesie coachingu interkulturowego. ROZDZIAŁ II SYSTEM KOMUNIKACJI MIEJSKIEJ W WYBRANYCH MIASTACH AGLOMERACJI ŚLĄSKIEJ NA PRZYKŁADZIE KOMUNIKACYJNEGO ZWIĄZKU KOMUNALNEGO GÓRNOŚLĄSKIEGO OKRĘGU PRZEMYSŁOWEGO Słowem redaktora naukowego mgra Marcina Króla Aby minimalizować niepożądane skutki w kongestii należy podjąć radykalne działania, które często są powiązane z zarządzaniem na różnych poziomach. Nowoczesne miasta borykają się z problemami rozbudowy drogowej infrastruktury. Nie wystarczają już metody tradycyjne, a w ich miejsce muszą być wdrażane kompleksowe oraz systemowe podejścia, które są wspierane przez różne strategie zarządzania kongestią. Najbardziej efektywne wyniki uzyskuje się poprzez stosowanie właściwych uzgodnień. Działy planowania, projektowania oraz operatorzy ruchu stale ze sobą współpracując mogą dać najlepsze wyniki. Porównując miasta Europy Zachodniej wykorzystanie publicznego transportu w Polsce jest zdecydowanie wyższe. Od lat 90 - tych ubiegłego wieku utrzymuje się na podobnym poziomie a stopień motoryzacji nie miał w metropoliach dużego wpływu na metodę przemieszczania się. Niemniej jednak gminy nie robią badań okresowych, które wskazałyby potrzeby komunikacyjne. Bez takich badań decyzje rozwojowe są bardzo ryzykowne i nie dają 100 procentowej pewności, czy aby na pewno sprawdzą się w praktyce. Rozbudowana sieć powiązań pomiędzy liniami a przystankami w miastach polskich daje duży plus podczas przewozu osób. W porównaniu do Europy zachodniej komunikacja miejska w Polsce przedstawia się bardzo dobrze. Dużym minusem jest pominięcie ustalania infrastruktury autobusowej i tramwajowej pasów ruchu dla pojazdów uprzywilejowanych. Powiązania przestrzenne nie zawsze są skoordynowane. Zarządy drogowe nie chcą wydzielać pasów ruchu dla autobusów albo tramwajów, ponieważ tworząc je musieliby zmniejszyć jezdnie a opinia publiczna taką decyzję od razu by skrytykowała. Niestety w praktyce pojazdy transportu miejskiego muszą czekać na tych samych pasach ruchu co samochody osobowe. Dobrym wyjściem w tej sytuacji jest segregacja przestrzenna. Jednakże na te zadania nie przeznacza się dużych środków, nie stosuje się wzbudzanej sygnalizacji przez tramwaj, bądź autobus. Jeżeli samorząd zdecydował się już na wdrożenie takiego systemu, to i tak nie został on nieustawiony pod komunikację miejską a pod resztę pojazdów użytkowych. Ceny biletów na terenie Polski są różne. Większość samorządów preferuje stosowanie biletu jednorazowego, który jest ważny tylko w pojeździe gdzie bilet został skasowany. Niektóre z miast zmieniły system, który umożliwia przesiadki, zaś progi taryfowe wydzielają strefy. Pozytywnym udogodnieniem są bilety dobowe oraz kilkudniowe, które są droższe w eksploatacji. Jeżeli podróżujący planuje korzystać z komunikacji miejskiej więcej niż raz dziennie to wówczas bilet na pewno mu się zwróci. Niestety system taryfowy często utrudnia przesiadanie się pasażerom. Na samym obszarze KZK GOP jest bardzo dużo stref i często by przejechać z jednej gminy do innej nie wystarczy tylko jeden bilet. Jeżeli na terenie związku jeżdżą pojazdy międzygminne to wtenczas należy skasować bilet od razu po przesiadce u innego przewoźnika. Ze względu na fakt, iż nie ma określonych przepisów, to przewoźnicy dosyć często nie potrafią się porozumieć co do ceny oraz płatności za korzystanie z usług. Transport publiczny stopniowo jest wycofywany z centralnych obszarów, w których to piesi mają pierwszeństwo bądź tam, gdzie występują obszary zabytkowe. Społeczeństwo często postrzega infrastrukturę transportu publicznego jako zakłócającą przestrzeń. Miasta nie chcą przystosowywać się do polepszenia warunków drożności dróg, a wąskie ulice są stale korkowane. Z reguły trasy skumulowane nie występują koło ważniejszych punktów. Działa się w myśl: jeżeli pasażer musi jechać, to i tak może sobie dojść. ROZDZIAŁ III. BEZPIECZEŃSTWO OBSŁUGI KLIENTÓW E-URZĘDU. ANALIZA POTRZEB I PROPOZYCJA ROZWIĄZAŃ NA WYBRANYCH PRZYKŁADACH Słowem redaktora naukowego mgr Anny Nurzyńskiej Budowanie społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej o wiedze wymusza rozwój systemów informatycznych i teleinformatycznych nie tylko w przedsiębiorstwach, ale także w urzędach administracji państwowej. Narzędziem dynamicznego rozwoju informatyzacji administracyjnej są programy typu eEurope, ePoIska. eGovernament. Programy te zainicjowane są przez Unię Europejską oraz parlamenty poszczególnych państw wspólnoty. W ramach tych programów powstaje koncepcja tak zwanego eUrzędu. w którym obywatel będzie mógł być obsłużony za pośrednictwem nowoczesnego medium transmisji, jakim jest Internet. We współczesnych czasach coraz wyraźniej nakreśla się konieczność, że urząd musi wymieniać informacje z przedsiębiorcami jak i obywatelami na wspólnej platformie. Działania przygotowawcze do realizacji takiej wymiany informacji wymuszają na urzędzie coraz większej otwartości na obywateli. Potrzeba przetworzenia informacji wprowadzonej przez obywatela, za pośrednictwem portalu internetowego, przekłada się bezpośrednio na konieczność połączenia modułów przyjmujących dane od obywatela z siecią wewnętrzną danego urzędu administracji państwowej. Można przewidzieć, że wydzielona dotychczas sieć wewnętrzna danego urzędu i internetowa będą z czasem migrować do stworzenia wspólnej infrastruktury. Sytuacja taka niesie ze sobą niewątpliwe zalety, ale również stwarza wyraźne ryzyko dla poufnych danych, które w Polsce podgalają ochronie prawnej. Warto przyjrzeć się kilku aspektom, które będą determinowały przyszłe działania w kontekście spełnienia wymagań gwarantujących bezpieczeństwo klientów korzystających z obsługi za pośrednictwem Internetu. W ramach programu ePolska informatyzacją objęte zostanie szereg urzędów administracji państwowej oferujących szeroki wachlarz usług, będą to m.in.: pośrednictwo pracy, obsługa praw jazdy, obsługa paszportów, rejestracja pojazdów, biblioteki, głosowanie poprzez portal, badania opinii publicznej, deklaracje podatkowe, rejestracja działalności gospodarczej, zamówienia publiczne, deklaracje celne, itd. W początkowym okresie działania w/w systemów dużym zagrożeniem dla ich funkcjonowania może okazać się fakt bardzo małego zainteresowania ze strony obywateli. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być obawa co do bezpieczeństwa przeprowadzania tego typu operacji za pośrednictwem Internetu. W związku z zaistniałą sytuacją zachodzi potrzeba zidentyfikowania potrzeb wybranego na potrzeby pracy urzędu administracji państwowej pod kątem bezpieczeństwa obsługi klientów oraz zaproponowanie rozwiązań przeciwdziałającym rozpoznanym zagrożeniom. Po przestudiowaniu literatury przedmiotu widać, że opracowanie rozwiązań gwarantujących bezpieczeństwo obsługi klientów eUrzędu będzie wymagać przeanalizowania w pierwszej kolejności modelu organizacyjnego badanego urzędy, następnie zidentyfikowania potrzeb pod kątem obsługi i bezpieczeństwa klientów, następnie wykrycia potencjalnych zagrożeń, aż po opracowanie metod przeciwdziałania im. W pracy zdecydowałem się poddać analizie elektroniczny system obsługi praw jazdy.

Koncepcje i tendencje rozwoju zawodu specjalisty rachunkowości zarządczej. Wymiar krajowy i międzynarodowy

Ewelina Zarzycka

W warunkach globalnej gospodarki rachunkowość zarządcza, generująca informacje niezbędne do podejmowania decyzji strategicznych oraz operacyjnego zarządzania przedsiębiorstwem, nabiera coraz większego znaczenia. Publikacja jest pierwszą w polskim piśmiennictwie pozycją, w której zaprezentowano tendencje rozwoju i funkcjonowania zawodu specjalisty rachunkowości zarządczej/controllingu w przedsiębiorstwach w Polsce na tle rozwiązań międzynarodowych. Krytyczna analiza wzbogacająca dotychczasowy stan wiedzy naukowej na temat kompetencji specjalisty rachunkowości zarządczej umożliwia sformułowanie odpowiedzi m.in. na takie pytania: Jak bardzo zróżnicowaną grupą zawodową są badani specjaliści w Polsce i jak bardzo odbiegają oni od profilu zawodowego ich odpowiedników w krajach rozwiniętych? Jakie zadania realizują oni aktualnie i jakie narzędzia do tego wykorzystują? Jakie wymagania w zakresie umiejętności, wiedzy i cech charakteru są niezbędne do wykonywania tego zawodu? Przeprowadzone badania mogą stać się wskazówką zarówno dla uczelni wyższych w zakresie tworzenia i udoskonalania programów kształcenia, jak i dla pracodawców chcących zwiększyć efektywność procesów rekrutacji pracowników na stanowiska związane z rachunkowością zarządczą/controllingiem.

KONFLIKT, SZACUNEK, ZGODA. Porozumienie bez Przemocy w praktyce biznesowej

Joanna Berendt, Monika Panas, Vesna Lorenc

Bez przemocy - czyli jak? By zrozumieć założenia Porozumienia bez Przemocy, trzeba po pierwsze wyjaśnić, na czym ono bazuje i jak rozumie dwa kluczowe dla siebie pojęcia. Są to empatia, definiowana jako pełna skupienia obecność, i konflikt, który jest tu po prostu spotkaniem odmiennych strategii radzenia sobie z życiem. Praktycy Porozumienia bez Przemocy nie traktują konfliktu jako zagrożenia, raczej widzą go jako moment ważny dla budowania dobrego, jakościowego kontaktu. Z uwzględnieniem tego, co ważne dla każdej ze stron. Przyznaj - to brzmi dobrze. Zarówno w odniesieniu do relacji prywatnych, jak i zawodowych. Autorki książki napisały ją po to, by podzielić się z czytelnikami wiedzą, jak w duchu Porozumienia bez Przemocy pracuje się z konfliktami. Bazując na swoich doświadczeniach coachingowych i mediacyjnych, starają się odczarować stereotypowe przekonania na temat konfliktów i zaprosić do współtworzenia świata dialogu we wszelkich obszarach życia osobistego i zawodowego. Za pośrednictwem tego poradnika dostarczają narzędzi niezbędnych do przejścia z fazy problemów do fazy rozwiązań. I oczywiście - porozumień wolnych od przemocy. Zapraszamy do wzięcia udziału w niezwykłej podróży: do siebie samego i do zwierciadła, w którym będzie można przyjrzeć się sobie w różnych aspektach konfliktu.