KRĄG BIBLIJNY Zeszyt spotkań 52. Materiały dla duszpasterzy, animatorów i wszystkich, którzy pragn

Red. Ks. dr hab. Piotr Łabuda, prof. UPJPII

Struktura "Kręgu Biblijnego" w trakcie jego istnienia ulega znaczącej rozbudowie. Obecnie składa się on z czterech części. W pierwszej zostały omówione kolejne rozdziały dzieła św. Łukasza (Łk 14,25-20,8). Ich pogłębiona lektura przybliż y nam ostatni etap wędrówki Jezusa do Jerozolimy, zwieńczony uroczystym wjazdem do Świętego Miasta, oraz zatarg z arcykapłanami dotyczący natury jego władzy. Komentarze współczesnych biblistów tradycyjnie inkrustowano wyimkami z pism ojców Kościoła koncentrującymi się wokół poruszonych problemów. Na część drugą złożyły się artykuły kontynuujące cykle o świętach biblijnych (Chanuce) oraz bohaterach Starego (Jozuem) i Nowego Testamentu (Mateuszu Lewim). O wielkiej tradycji Kościoła traktuje część trzecia. Tym razem została ona przywołana przez szkic o Euzebiuszu z Cezarei jako historyk Kościoła i twórcy pomocy egzegetycznych, a także opracowanie na temat biblijnych źródeł liturgii godzin. W części czwartej, czyli "Ze skarbca polskiej biblistyki" - dzięki życzliwości redakcji "Verbum Vitae" - czytelnik znajdzie rozważania na temat związku między władzą Boga nad światem a ładem moralnym według Księgi Hioba. Przy okazji zachęcamy do sięgnięcia po wcześniejsze zeszyty "Kręgu Biblijnego", choćby po zeszyt 47, do którego dołączona były płyta CD z nagraniem całości Ewangelii według św. Łukasza w autorskiej interpretacji Wojciecha Żołądkiewicza przez Edycję św. Pawła.

KRĄG BIBLIJNY Zeszyt spotkań 53. Materiały dla duszpasterzy, animatorów i wszystkich, którzy pragn ... Ewangelia według św. Łukasza (Łk 20,9-22,46) Komentarz biblijno-patrystyczny

Red. Ks. Dr Hab. Piotr Łabuda, Prof. UPJPII

Zeszyt 53 "Kręgu Biblijnego" składa się z czterech części. W centrum uwagi pierwszej znalazły się wydarzenia, które miały miejsce po triumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, aż po Jego modlitwę w Ogrojcu. Współczesne omówienie odnoszących się do nich perykop z Ewangelii według św. Łukasza zostały - jak zwykle - pogłębione odpowiednimi wyimkami z pism ojców Kościoła. Część druga przybliża czytelnikom jedno z najmłodszych świąt żydowskich - święto Purim, a także dwie ważne postacie biblijne: ze Starego Testamentu - Rut Moabitkę, a z Nowego - Tomasza Apostoła. W części trzeciej poza prezentacją sylwetki pierwszego wybitnego egzegety łacińskiego, św. Hilarego z Poitiers, znalazły się także refleksje na temat relacji między liturgią a nową ewangelizacją. W części czwartej zostanie przypomniany ciekawy esej o specyfice modlitwy Hioba. Ks. prof.dr hab. Henryk Witczyk Przewodniczący Dzieła Biblijnego im. św Jana Pawła II

Kruche dziedzictwo. Jan Paweł II od nowa

Ks. Alfred Marek Wierzbicki

Ks. prof. Alfred M. Wierzbicki w swoim zbiorze esejów mierzy się z nauczaniem dwóch papieży - Jana Pawła II oraz Franciszka. Przekonuje, że obecny papież twórczo kontynuuje i rozwija dzieło wielkiego poprzednika. Miłosierdzie, teologia ciała i małżeństwa, otwarcie na dialog z innymi religiami i narodami, dostrzeżenie autonomii sfer: etycznej, społecznej i politycznej, zapobieganie ich klerykalizacji - to kluczowe tematy obu pontyfikatów. Autor sięga do nich, diagnozując również aktualną sytuację Polski i zachodzące w niej przemiany. Nie boi się wskazywać na trapiące dziś nasz kraj problemy: nacjonalizm, ksenofobię, język nienawiści, instrumentalne traktowanie patriotyzmu, ale nie pozostawia czytelnika bez nadziei. Jej źródłem musi być rzetelny i głęboki namysł nad dziedzictwem Soboru Watykańskiego II i ostatnich pontyfikatów. "Ksiądz Wierzbicki od początku uwydatnia kluczowy moment myśli Jana Pawła II: jego uniwersalizm płynący z idei wolnej osoby ludzkiej oraz nauczania Ewangelii. Ten zasadniczy nurt filozoficznego i chrześcijańskiego uniwersalizmu jest nieprzemijającą wartością, którą niesie w sobie humanistyczne przesłanie Jana Pawła II i które zrosło się na zawsze z dziedzictwem Soboru. Papież z Polski - wraz z wielkimi niedocenianymi przedtem europejskimi teologami - wniósł orientację zdecydowanie humanistyczną do nauczania Kościoła. Pozwala ona z jednej strony przerzucić mosty między katolickim chrześcijaństwem a mentalnością oświeceniową (która ulega zresztą dekonstrukcji), z drugiej umieścić w samym sercu etyki chrześcijańskiej osobę Jezusa Chrystusa - a nie abstrakcyjną, legalistyczną doktrynę nakazów i zakazów". (Z przedmowy Karola Tarnowskiego)

LEW I BARANEK

Ks. Adam Rybicki

Celem publikacji jest promowanie: pozytywnego wzorca męskości, a w kontekście duchowości chrześcijańskiej dróg świętości dla współczesnego prawdziwego mężczyzny. Zastanawiając się nad przejawami duchowości męskiej, Autor podejmuje refleksje nad istotą, charakterem i powołaniem mężczyzny w dzisiejszym świecie. Pyta o męską duchowość, osadzając ją w kontekście religijnym i kulturowym, na gruncie europejskim i polskim i przywołując przykłady z Biblii, literatury naukowej, literatury pięknej, publicystyki oraz filmu.

Liliowa dolina

Tomasz a Kempis

„Liliowa dolina” jest niezbyt obszernym traktatem duchowym, który wyszedł spod pióra Tomasza a Kempis, najbardziej chyba znanego jak autor wybitnego dzieła traktującego o duchowości O naśladowaniu Chrystusa, jednej z najbardziej rozpowszechnionych (po Piśmie Świętym) ksiąg chrześcijańskich, zwięzłej w formie a głębokiej w treści. Mniej znana „Liliowa dolina” również może zostać uznana za jedną z najpiękniejszych pereł zachodniochrześcijańskiej literatury ascetycznej. Prezentowana książka to zawiera tekst nieokrojony, nieocenzurowany przez współczesnych duchownych modernistycznych. Jest to więc nienaruszona i kompletna edycja, przy której nie grzebali współcześni „specjaliści” od poprawiania tego, co Kościół podawał do wierzenia przez blisko 2 tysiące lat. Wydanie to posiada Imprimatur z 1855 roku.

Listy Ojca Pio. Tom II Korespondencja z Raffaeliną Cerase

Ojciec Pio, Raffaelina Cerase

Ojciec Pio, w odróżnieniu od wielu innych świętych nie napisał w swoim życiu żadnego teologicznego traktatu czy pobożnościowych rozważań. Jedynymi pismami, jakie pozostały po Świętym z Pietrelciny, jest niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się on z adresatami swoją znajomością rzeczywistości duchowej. Nie prowadził również dziennika.  Pragnienie Ojca Pio, by być blisko każdego człowieka i prowadzić go Bożymi drogami właśnie się spełnia! Niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się swoją znajomością rzeczywistości duchowej, dostępna dla polskiego czytelnika. WSZYSTKIE LISTY OJCA PIO PO RAZ PIERWSZY TŁUMACZONE Z ORYGINAŁU! Ojciec Pio, powszechnie znany i podziwiany kapucyński kapłan, w odróżnieniu od wielu innych świętych nie napisał w swoim życiu żadnego teologicznego traktatu czy pobożnościowych rozważań. Nie prowadził również dziennika. Jedynymi pismami, jakie pozostały po Świętym z Pietrelciny, jest niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się on z adresatami swoją znajomością rzeczywistości duchowej. Znaczna część korespondencji została opublikowana w języku włoskim już w latach siedemdziesiątych XX wieku w czterech obszernych tomach. Do rąk polskiego czytelnika trafia ona po raz pierwszy w postaci drugiego tomu owej edycji listów(pozostałe trzy tomy są opracowywane), obejmującego korespondencję Ojca Pio z Raffaeliną Cerase, jego szczególną córką duchową. Wymiana listów zainicjowana przez Raffaelinę za namową ojca Agostina – spowiednika i kierownika duchowego Ojca Pio – prowadzona jest w latach 1914–1915 aż do śmierci „Umiłowanej” na skutek choroby nowotworowej. W tym trudnym dla niej czasie święty kapucyn nieustannie jej towarzyszy, umacnia ją i wskazuje drogę ku niebu. W epistolarnej rozmowie wielokrotnie dochodzą do głosu szlachetne uczucia i chrześcijańska miłość. Korespondencja zawiera ponadto wiele porad oraz wskazówek dotyczących zarówno życia codziennego, jak i wyjątkowych doświadczeń duchowych oraz mistycznych. PRAGNIENIE OJCA PIO, BY BYĆ BLISKO KAŻDEGO CZŁOWIEKA I PROWADZIĆ GO BOŻYMI DROGAMI WŁAŚNIE SIĘ SPEŁNIA!

LITURGIA W PARAFII I W RODZINIE - DOMOWYM KOŚCIELE

KS. CZESŁAW KRAKOWIAK

Ideą niosącą autorskie rozważania jest autentyczna troska kapłana o godne i piękne sprawowanie liturgii. Gdy przy tym uwzględnimy znaczący biograficzny rys autora, który przez lata edukował kandydatów do kapłaństwa w dziedzinie liturgiki, to nie dziwimy się, że z tej osobistej troski zrodziła się paląca potrzeba podzielenia się z czytelnikami usystematyzowaną wiedzą teologiczną w tym zakresie. [...] Autor, po trosze jak Benedykt XVI, próbuje pomóc innym zgłębiać ducha liturgii, by przekonać kapłanów i świeckich, że celem życia Kościoła jest oddawanie Bogu chwały, a obowiązkiem jego pasterzy jest starannie dbać o właściwe, zgodne z duchem tradycji celebrowanie liturgii. W kontekście tychże rozważań niemal automatycznie przychodzi na myśl Ruch Światło-Życie. Biblijny charakter ruchu, praktyka formacji duchowej oraz intelektualnej wprowadzają chrześcijan żyjących w sakramentalnych związkach małżeńskich do praktyki wiary w tzw. Kręgach Kościoła Domowego. Pozwala to na pogłębienie rodzinnej pobożności i ubogacenie jej różnymi formami liturgii. Dlatego lektura tej pozycji może stanowić także pomoc dla świeckich liderów ruchów kościelnych. Z pewnością może przyczynić się do poszerzenia ich wiedzy teologicznej oraz odczytania troski Kościoła o liturgię i przekazywanie jej innym.

Madonny Europy

ks. Radosław Rychlik

Pobożność maryjna przedstawiana jest jako niedzisiejsza. Współczesny Europejczyk zapomniał o Bogu. Nie da się ukryć, że władze naszego kontynentu bardzo starają się usunąć Boga z przestrzeni życia publicznego. Promowany styl życia nie zawiera w sobie akcentu chrześcijańskiej moralności, ducha modlitwy i zawierzenia Matce Bożej. Chociaż dziś jednocząca się Europa dystansuje się od wartości, które niesie Kościół katolicki, nie można zaprzeczyć temu, że to właśnie katolicy stali u fundamentów Wspólnoty Europejskiej. Chociaż dziś ucieka się od symboliki religijnej, nie da się zakwestionować tego, że dwanaście gwiazd na fladze Unii Europejskiej ma swoje źródło w obrazie "Niewiasty obleczonej w słońce" opisanym w Apokalipsie (por. Ap 12,1). Europa przez wieki związana była z Kościołem katolickim i pobożnością maryjną. Wielcy święci, ludzie Kościoła, czciciele Matki Bożej odcisnęli niezatarte piętno na kulturze naszego kontynentu. Przemierzając różne kraje Europy, widzimy sieć sanktuariów maryjnych, do których wierni nieustannie pielgrzymują, aby oddać cześć Maryi. Pobożność maryjna była przez wieki wyznacznikiem czystości wiary, umiłowania Kościoła, zawierzenia swych losów Opatrzności Bożej. Bóg poprzez Maryję pragnie ożywiać naszą wiarę i wskazywać drogę życia uczciwego i spełnionego. Stwórca wciąż opiekuje się nami i za pośrednictwem Bogarodzicy udziela swych szczególnych łask w wielu sanktuariach maryjnych rozsianych po całej Europie. O tej szczególnej obecności Maryi na Starym Kontynencie świadczy historia powstania flagi zjednoczonej Europy. W maju 1949 roku w Strasburgu powstała Rada Europy. Nie miała ona władzy politycznej, a jej celem było położenie podwalin pod przyszłą federację europejską. Rok później ogłoszono otwarty konkurs na flagę przyszłej wspólnoty krajów Europy. Młody alzacki artysta Arsene Heitz wykonał projekt, który przedstawiał krąg dwunastu złotych gwiazd na błękitnym tle. Inspiracją był dla niego tekst z Apokalipsy o "Niewieście obleczonej w słońce" z koroną na głowie. Sam Heitz, jak później wyznał, był gorącym czcicielem Maryi. Rada Europy spośród 101 projektów, które napłynęły z całego świata, wybrała właśnie jego projekt. Przewodniczącym komisji wybierającej nową flagę był Żyd Paul Levy. Wybór ten nie miał więc charakteru wyznaniowego. Błękitna flaga Europy z dwunastoma gwiazdami została oficjalnie przyjęta 8 grudnia 1955 roku w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi. I tym razem nie kierowano się motywami religijnymi. Na wybór daty miał wpływ kalendarz politycznych wydarzeń. Trzema największymi orędownikami zjednoczenia, zwanymi "ojcami Europy", byli ludzie głęboko wierzący: Niemiec Konrad Adenauer, Włoch Alcide de Gaspari i Francuz Robert Schuman. Byli oni przywódcami partii chrześcijańskich w swych krajach. Tak samo jak znak "Niewiasty obleczonej w słońce" widnieje na fladze zjednoczonej Europy, tak Maryja obecna jest w życiu naszego kontynentu.