Kurewny

Camila Sosa Villada

Wydane w 2019 roku Kurewny to jedna z najważniejszych latynoamerykańskich książek ostatnich lat. Tylko w Argentynie sprzedało się już pół miliona egzemplarzy tej powieści stworzonej przez transpłciową (wedle normatywnych kategorii) autorkę, choć sama Camila Sosa Villada nie chce, by ją tak nazywać. Kurewny bowiem opowiadając o transpłciowości, ani razu nie posługują się tym słowem ukutym przez naukowców z Północy, którzy jak stwierdza argentyńska pisarka powymyślali teorie, by ująć nas w jasne i sterylne ramy. Tymczasem rzeczywistość Sosy Villady wszelkim ramom i porządkom się wymyka. Kurewny to historia barwnej hałastry żyjącej na własnych zasadach i posługującej się własną mową. Nawet jeśli ekspresja bohaterek jest pokraczna, grubo ciosana i wulgarna, to ma w sobie nieposkromioną moc ale za zerwanie z regułami społeczeństwo każe im zapłacić najwyższą cenę. Tytułowe kurewny zamieszkują argentyńskie miasto Córdoba, gdzie kursują między bezpiecznym domem 178-letniej ciotki Encarny, dającej im schronienie, a mrocznym i dzikim Parkiem Sarmienta, w którym sprzedają swoje ciała. Wśród klientów mają największych miejscowych macho adwokatów, polityków, policjantów. Ci, niepogodzeni ze swoimi żądzami, mszczą się w okrutny sposób na amorficznych istotach ani kobietach, ani mężczyznach obdarzających ich chwilą satysfakcji. Villada opisuje brutalny maczystowski świat, w którym odrzucenie kulturowego mężczyzny zdaje się jedynym słusznym wyborem. Ale przyjęcie pozycji kobiety wcale nie przynosi wytchnienia. Wszystkie miałyśmy zostać królewnami, mówi motto książki zaczerpnięte z Gabrieli Mistral tymczasem sukienka nie wystarczy, by proza życia zamieniła się w poezję, a na człowieka spływała serdeczność i łagodność. Nasze bohaterki nie ustają mimo wszystko w wysiłkach, by szarzyznę powszedniości malować kolorem, by wyszarpać dla siebie odrobinę rozkoszy, by zapomnieć o trawiącym je bólu i zrobić miejsce na czułość. Kiedy w środku nocy znajdują w parku porzucone niemowlę, bez wahania postanawiają się nim zaopiekować i stają na swoich sztucznych rzęsach, by otoczyć je miłością. Czy jednak społeczeństwo dorosło do tego, by zaakceptować taki kształt rodziny? Oparte na faktach, a zarazem korzystające z repertuaru realizmu magicznego Kurewny to opowieść o tym, że choć świat jest miejscem nieznośnym, kilka rzeczy może nas uratować: odwaga bycia sobą, ufanie swoim pragnieniom oraz próba stworzenia wspólnoty ponad społecznymi, rasowymi i płciowymi podziałami. Przeróżnie nas nazywano: transami, transkobietami, transseksualistami lub osobami transpłciowymi; różnorakie rozpoznania do nas przykładano: zaburzenie tożsamości płciowej, nieutożsamienie z płcią biologiczną, nieokreśloność płciowa albo trzecia płeć. My tu próbujemy przeżyć, jakoś wiązać koniec z końcem, ruchać się i jeść coś czasem, chociażby odpadki, jeśli nie ma nic innego, a tymczasem naukowcy z uczelni Północy mówią nam, jak jest. Powymyślali teorie, by ująć nas w jasne i sterylne ramy, jakoś nas ogarnąć, ponieważ w ich świecie wszystko musi być nazwane, uporządkowane, poszufladkowane. My, wywłoki z Ameryki Łacińskiej, istniejemy nie od wczoraj, wiemy, kim jesteśmy, i wcale nam nie potrzeba, by nam przyklejano taką albo inną łatkę i by nam przypisywano taką lub inną tożsamość. Serdecznie podziękujemy za ten pocałunek śmierci. Camila Sosa Villada

Kurs na miłość

sa Hallengrd

Kristina zostaje zaangażowana w prowadzenie kursu dla wielbicieli antyków mimo, że wcale tego nie chce. Nie przepada za spotkaniami z ludźmi i najchętniej siedziałaby cały czas w domu. Ale czy to jest to, czego naprawdę pragnie? I jakie tajemnice ukrywa? Para w średnim wieku, Martin i Maria, walczą o swój związek, który przechodzi poważny kryzys. Kurs jest dla nich ostatnią szansą na uzdrowienie relacji. Klara, młoda, zagubiona samotna matka wygrywa udział w szkoleniu i próbuje odsprzedać wejściówkę komuś innemu. Czy znajdzie się ktoś na jej miejsce? Córki wdowca Pera-Olofa przekonują go, żeby zrobił coś dla siebie i zaczął spotykać się z ludźmi. Kucharz Peter jest chyba jedyną osobą, która naprawdę ma ochotę dowiedzieć się czegoś więcej na temat antyków. W trakcie trwania kursu losy wszystkich jego uczestników splatają się ze sobą w zadziwiający sposób. Tworzą się przyjaźnie, rodzi się miłość, a zemsta nabiera słodkiego smaku. Kurs na miłość" jest pełną ciepła powieścią, która poprawi samopoczucie każdemu czytelnikowi.

Kuszenie

Katarzyna Berenika Miszczuk

A może by tak rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady? Ewa należy do silnego kobiecego rodu. Mimo trzydziestki na karku mieszka z matką, babką i prababką. Pewnego dnia rzuca pracę i postanawia zmienić swoje życie. Znalezione przypadkiem ogłoszenie sprzedaży starego pensjonatu w Bieszczadach wydaje się rozwiązaniem wszystkich problemów. Pełna dobrych chęci Ewa decyduje się zacząć wszystko od nowa. Po przyjeździe do Ostrówka okazuje się, że o tajemniczym budynku, zwanym przez miejscowych Mnichówką, krążą lokalne legendy. Mieszkańcy wsi, łącznie z dopiero co poznanym księgowym Adamem, jawnie odradzają kobiecie kupno nieruchomości. Ewa nie byłaby jednak sobą, gdyby nie spróbowała rozwikłać zagadki pensjonatu i jego poprzednich właścicieli, którzy zaskakująco często źle kończyli. Czy Ewa i Adam poradzą sobie z sekretami zamkniętymi w piwnicy?

Kuszenie losu

Barbara Rybałtowska

W pogoni za uznaniem, natchnieniem, miłością, spełnieniem - współczesna powieść obyczajowa osadzona w środowisku wydawców i pisarzy. Główny bohater zmagający się z kapryśną weną, tak mówi o sobie: „Piszę z potrzeby serca. Byłoby to z pewnością zajęciem oczyszczającym, gdyby nie fakt, że muszę stale przebywać ze sobą, człowiekiem słabego ducha, niezbyt odważnym przeniewiercą, który potrafi zdradzać wszystko, co było mu drogie...” Zawieszony między światem fikcji, którą buduje a życiem realnym w Polsce, w czasach transformacji. Ze wszystkim, co mami i kusi, czy sprosta trudnym wyzwaniom? 

Kuszenie szatana

Jerzy Żuławski

Szatan znużony pracą całodzienną szedł przez pusty wygon kamienisty ponad wielkiem miastem, którego dalekie kopuły błyszczały jak złoto w promieniach zachodzącego słońca. Zdrożony był wielce i pot ściekał mu z oblicza, ale nie odpoczywał, dążąc naprzód, aby przed nocą pełnić jeszcze dzieło swoje odwieczne, na które był skazany, otrzymawszy na udział swój w stwarzaniu świata trud najuciążliwszy i nieustannej wymagający czujności. Szedł więc wielkimi krokami przez pole rozległe, potrącając nogą głazy gęsto po niem rozsiane. Pięście utrudzone przycisnął do nagiej piersi włochatej; pod nachmurzonemi brwiami błyszczały mu oczy krwawe, bezsenne, wieczyście w dal wytężone. A zaszedł mu drogę człowiek niejaki, przybyły z miasta na wzgórze puste, aby się modlić wieczorną godziną do Boga swojego. A że był pogodny i spokojny, więc patrzył z podziwem a litością na znój nieznającego spoczynku wędrowca, którego chód ciągły, do wysilonego biegu podobny, mącił sam jeden nieruchomą ciszę odwieczerza. Wreszcie, gdy tamten był już blizko, zagadnął go znienacka: Dokąd idziesz tak spieszno? (fragment) Tagi:

Kuszenie świętego Antoniego

Gustave Flaubert

Przykład literackiej syntezy form zawierający elementy dramatu, poematu i powieści. Flaubert pracował nad nim ponad dwadzieścia lat, utwór stanowi dzieło jego życia. Święty Antoni zostaje wystawiony na próbę. Na skutek oszałamiających wizji pełnych pokus pustelnik mierzy się z zachwianiem pewności co do własnej wiary i wiedzy. W barwnym korowodzie majaków przewijają się liczne bóstwa, potwory, fantastyczne stworzenia, a także przedstawiciele rozmaitych wyznań, którzy opowiadają o własnych wyobrażeniach na temat Boga i świata duchowego.

Kuszenie świętego Antoniego. La tentation de Saint Antoine. The Temptation of St. Antony

Gustave Flaubert

Edycja trójjęzyczna. Text: Polski / Français / English. Kuszenie św. Antoniego to powieść Gustavea Flauberta, która została wydana w ostatecznej wersji w 1874 roku w Paryżu. Opowiada ona o nocy z życia egipskiego pustelnika Antoniego, podczas której jest on wystawiany na różne pokusy jest to temat często poruszany poczynając od średniowiecza w sztuce i literaturze europejskiej. Flaubert inspirowany w 1835 roku postacią Kaina, z dzieła George Gordon Byron i a Fausta Goethego, podejmuje historię Pustelnika z Teb, który przywołując zbyt żywe wspomnienia ze swojej przeszłości, ponownie przywołuje demoniczne pokusy: pożądanie, moc lub pogoń za przyjemnością. Jeszcze bardziej niepokojące jest pojawienie się jednego z jego uczniów, Ilariona, który prezentuje wszystkich bogów, obrzędy, modlitwy i wyrocznie i podkreśla sprzeczności Pisma Świętego. Kiedy wreszcie prezentujący się pod nazwą Nauki, diabeł ujawnia Antonioowi tajemnice wszechświata, anachoreta dąży na chwilę do połączenia się z materiią, w której postrzega niezwykły wzrost; ale w tym miejscu, w tarczy wschodzącego słońca, rozbłyska twarz Chrystusa. To symboliczne dzieło, będące oryginalnym połączeniem wizji grecko-łacińskiego świata czwartego wieku z wypowiedziami współczesnych teorii, zawiera obrazy o wielkim pięknie. Kuszenie św. Antoniego było najukochańszym i najbardziej pracochłonnym ze wszystkich dzieł Flauberta. Zmagania duchowe pustelnika są prawdopodobnie alegorią cierpień pisarza. Prawdopodobnie opisał swoje własne doświadczenia z doznań w atakach psychotycznych, jako wizje św. Antoniego. Warto zauważyć, że Flaubert, opisuje halucynacje Antoniego w sposób naturalistyczny.

Kuzynka Phillis

Elizabeth Gaskell

Tęsknoty Paula na miarę cierpień Wertera. Angielska prowincja epoki wiktoriańskiej, wielka rozbudowa sieć kolejowa. Siedemnastoletni Paul znajduje zatrudnienie w biurze pewnego inżyniera, co stanowi dla niego awans społeczny. Po wyprowadzce z domu rodzinnego chłopak jest oszołomiony nowym stylem życia, samotnym mieszkaniem, a także... poznaną podczas wyjazdu służbowego daleką kuzynką. Niewinny bohater snuje romantyczne wizje wspólnej przyszłości. Tymczasem Phillis jest wyraźnie zainteresowana jego szefem. Strzał w dziesiątkę dla miłośników potoczystych opowieści w stylu Charlesa Dickensa.

Kwartet aleksandryjski: Balthazar

Lawrence Durrell

Barwna fabuła, wielkie namiętności i polityczne intrygi w scenerii fascynującej bliskowschodniej Aleksandrii Balthazar, tytułowy bohater drugiej odsłony Kwartetu aleksandryjskiego, opisuje kulisy wydarzeń znanych z pierwszego tomu, Justyny, korygując niektóre fakty i przeinaczenia w opowieści Irlandczyka Darleya. Dzięki nowemu spojrzeniu skomplikowane relacje uczuciowe i erotyczne, jakie łączą bohaterów podczas ich pobytu w magicznym mieście na styku Wschodu i Zachodu, mieście pięciu ras i kilkunastu wyznań w Aleksandrii, jawią się w zupełnie nowym świetle. Justyna jest dziwną i namiętną Żydówką, Melissa tancerką, Nessim koptyjskim finansistą i mężem Justyny, Darley natomiast jej kochankiem, bezgranicznie zafascynowanym roztaczaną przez nią aurą femme fatale. Hipnotyczna gra miłości, perwersji i zazdrości w zmysłowej scenerii skazanego na zagładę wielokulturowego świata nabiera nowych znaczeń, a każdy z bohaterów pod maską gry pozorów ukazuje kawałek prawdziwej tożsamości. "Durrell był mistrzem w tworzeniu i utrzymywaniu napięcia... Już od pierwszej strony byłem nim zafascynowany. Wilbur Smith, autor Boga Nilu Nie może być żadnych wątpliwości co do osiągnięć literackich Durrella. George Steiner, autor Gramatyki tworzenia KSIĄŻKA ZALICZANA PRZEZ MODERN LIBRARY DO 100 NAJWYBITNIJESZYCH POWIEŚCI XX WIEKU

Kwiaciareczka i inne opowiadania

Eugene Demolder

Belgijski pisarz Eugne-Ghislain-Alfred Demolder (1862-1919) najbardziej znany jest z powieści romantycznej Le jardinier de la Pompadour (Ogrodnik Madame de Pompadour). Powieściopisarz, pisarz opowiadań i krytyk sztuki, był także wykształcony z prawa. Używanie symboliki i kreowanie atmosfery odróżnia jego powieści od wcześniejszych romansów. Możną go uznać za jednego z prekursorów modernizmu. Proponowana przez nas książka to zbiorek trzech opowiadań, które noszą tytuły: Kwiaciareczka, Mała służąca i Sąsiedzi. A oto fragment trzeciego z nich: Józef jest stolarzem. Co dnia zrywa się z jutrzenką, której złote promienie oświecają potem jego męską, barczystą postać, spiesznie przebiegającą puste, uśpione ulice. W pracowni, na białym dębowym warsztacie czeka już na niego niecierpliwy hebel z połyskliwym ostrzem i piła srebrzysta, z zębami zatopionymi w piękną klonową tarcicę, ujętą silnie w mocne kleszcze. Józef podnosi się zwykle ostrożnie, po izbie chodzi na palcach i ubiera się cicho, żeby nie pobudzić śpiących dokoła dzieci. Ubogi stolarz mieszka w suterenie i słońce, żeby przedrzeć się do ciemnej izby musi prześlizgać się między kratami żelaznych balkonów i ganków, przybranych w cudne kwiaty, które piją światło i ciepło całym wnętrzem rozchylonych z rozkoszą kielichów. Szczęśliwe kwiaty! Szczęśliwsze od dzieci, gnieżdżących się w ciasnej suterenie, gdzie niezdrowa wilgoć obsiada nagie mury szarozielonawą pleśnią...

Kwiat Diabelskiej Góry

Katarzyna Enerlich

Bohaterką książki jest czterdziestokilkuletnia Niemka Inga. Urodziła się w Pustnikach, ale w latach siedemdziesiątych XX wieku wyjechała wraz z matką Rosemarie do Niemiec. Rodzinną ziemię, ich heimat, kobiety stopniowo wymazywały z pamięci. Wydawałoby się, że codzienność i wygodne życiem całkowicie zatrą wspomnienia mazurskiej ziemi. Tak było do momentu, gdy Rosemarie natknęła się w niemieckiej gazecie na wywiad z dawną gospodynią dworu Heimannów w przedwojennym Pustnicku. Stał się on inspiracją do powrotu na Mazury. Zanim jednak się tam wybiorą, na kamiennej plaży w słonecznej Bretanii Ingę zafascynuje pewien mężczyzna.   Czy tajemniczy Michael z bretońskiej plaży ma jakiś związek z historią przedwojennego Pustnicka? Czy tytułowy kwiat ligustru zerwany na Diabelskiej Górze może zmienić złą wróżbę i ocalić prawo dwóch kobiet, matki i córki, do prawdziwej miłości? Czy wszystko musi zacząć się i skończyć u podnóża Diabelskiej Góry?  

Kwiat lotosu

Maria Rodziewiczówna

Rafał Radwan to elegancki i przystojny młodzieniec. Nie przywiązuje się do miejsc i ludzi. Słabszymi od siebie gardzi. Kobiet nie szanuje. Łaknie przygody i wyzwań. Na co dzień Radwan studiuje medycynę. Po wakacjach nie wraca jednak na swoją uczelnię. Straciwszy pasję do nauki, postanawia ruszyć w świat. Wyjeżdża wraz ze swoim kolegą ze studiów Adamem Lachnickim. Obaj młodzieńcy opuszczają Polskę z przeświadczeniem, że już nigdy do niej nie wrócą. Pracując, przemierzają kontynenty, poznają Azję i Amerykę, stają się prawdziwymi traperami. Po ośmiu latach Rafał sam wraca do kraju, gdzie niespodziewanie spotyka Leonkę. Niegdysiejsza gimnazjalistka wyrosła na przepiękną młodą kobietę. Została lekarzem. Oboje są całkiem innymi ludźmi niż kilkanaście lat wcześniej. Ich fascynacja tym razem wzajemna staje się ładunkiem wybuchowym tragicznych zdarzeń. Kwiat lotosu to książka, którą warto przeczytać.

Kwiat magnolii

Helena Mniszek

Konrad i Ena... niespełniona miłość, miłość tragiczna, jak i historie wielu innych miłości opowiedzianych przez jedną z najpoczytniejszych polskich pisarek Helenę Mniszkównę. Gdy po nocy przepędzonej w ruinach jakiegoś pałacu, przyszedł w rannej godzinie do swego domku, znalazł na biurku list... Dawno zamarłe jego nerwy wstrząsnęły się, zastygła krew uderzyła do głowy. List był pisany ręką Eny. Konrad otworzył go i czytał drżąc gorączkowo. Czytał długo, choć list był względnie krótki. Konrad prawie go sylabizował... gdy skończył podniósł głowę i rzekł spokojnie, martwo, jakby do kogoś, kto czekał na to wyjaśnienie: Zaślubiła Adriana... Na drugi dzień Konrad opuścił Benares. Wyjechał w górę Gangesu szukać nowych sił i mocy ducha... Jadąc powtarzał sobie słowa: Ze śladów stóp, które krwawią, należy wystąpić. Nie tylko tu są brzegi świętej rzeki i słońce jednakowo wszędzie wschodzi... W sercu gasł mu powoli żar purpury, czuł w nim jakby dotyk chłodny świeżo rozkwitłego kwiatu magnolii.

Kwiat majowy

Benjamin Constant

Po śmierci męża na morzu młoda Tona postanawia założyć karczmę rybacką, aby przeżyć i wychować dwoje dzieci, Pascualo i Toneta; podczas gdy Pascualo, najstarszy, dorasta, pomagając matce i ucząc się zawodu rybaka z wujkiem Batiste, młody syn Tonet żyje tak, jak chce, uciekając od obowiązków. Czas mija, a Tonet postanawia zaciągnąć się do Marynarki Królewskiej, ku przerażeniu matki, która marzyła, by zobaczyć go ożenionego z zamożną dziewczyną Rosario. Pascualo poślubia piękną Dolores, nieuczciwą handlarkę ryb, która miała romans z Tonetem. Po powrocie Tonet zgadza się poślubić Rosario, ale miłość, którą do niego czuje, nie jest odwzajemniona. Wkrótce pojawia się złe traktowanie, a kiedy Tonet wykorzystuje wszystkie swoje oszczędności, Rosario jest zmuszona wykonywać najskromniejsze prace, aby go wesprzeć. Tymczasem Tonet wdał się w romans z żoną swojego brata, powodując plotki w całym mieście, w które Pascualo nie może uwierzyć. Kiedy Dolores rodzi Pascualeta, Pascualo postanawia założyć własną firmę z własną łodzią, Kwiat Majowy; ale podczas drugiej podróży łodzią pogłoski o niewierności potwierdzą się, a kulminacją będzie smutna tragedia, która zawsze towarzyszy ludziom morza.

Kwiat na pustyni

John Galsworthy

Nie jest łatwo żyć i popełniać błędy, gdy oczy całej społeczności są skierowane w Twoją stronę. Rok 1930. Dinna Cherrell, znana z powieści "Dziewczyna czeka", przeżywa wielką miłość do poety Wilfryda Deserta. Przeszłość jej ukochanego budzi jednak kontrowersje w środowisku brytyjskiej socjety. Podczas podróży do Afryki mężczyzna stanął w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa. Uszedł z życiem tylko dlatego, że zmienił wyznanie. Czy towarzystwo Dinny zaakceptuje ten gest, niegodny angielskiego dżentelmena? Kontynuacja "Końca rozdziału" - ostatniej trylogii sagi rodziny Forsyte'ów. Za ten pasjonujący cykl powieściowy o życiu brytyjskiej socjety na przełomie XIX i XX wieku autor został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. W 1967 r. na podstawie cyklu zrealizowano serial, dzięki któremu losy Forsyte'ów śledził cały świat. Książka, której nie powinni przeoczyć miłośnicy pisarstwa Herberta George'a Wellsa oraz "Lalki" Bolesława Prusa.

Kwiaty rozłączki

Aleksandra Wstecz

Jeśli można pisać wiersze o miłości, także rozstaniu należy się pieśń. Rozłączka wydobywa na światło dzienne epizody, przeczucia, zapowiedzi końca. Wprowadza osoby prywatnego dramatu, scenerię codziennego bycia-niebycia razem. Oświetla kolejność emocji i ich ciągi dalsze, bo te zawsze następują, nawet wtedy, gdy pakujemy manatki i wszystko wokół wydaje się bagażem do wyniesienia. Inga Iwasiów Książka Aleksandry Wstecz to literatura podskórna. To drobne i celne ukłucia, które układają się w czytelnicze zdziwienia i radości. Lektura wywołuje częste potakiwania: no tak, no tak, ja też, bo autorka w kilka słów potrafi złapać te nasze wielkie rozpady i znikania. Ślad po lekturze jest wyraźny. Juliusz Strachota