Jeleni sztylet

Marta Mrozińska

Bora, bohaterka powieści Jeleni sztylet, jest jak kukułcze pisklę, podrzucona wraz z bratem na wychowanie ciotce do zapomnianej przez świat małej wsi na skraju ogromnej puszczy. Puszczy zamieszkanej przez istoty z rodzimych legend: rusałki, Leszego, wąpierze i strzygi, lecz ich świat chyli się ku zapomnieniu. Bohaterka od dziecka zna tylko odrzucenie, głód i gniew, który każe jej wciąż walczyć o lepsze jutro. Dla brata zrobiłaby wszystko i stąd bierze się pomysł na dołączenie do Włóczni, starej szkoły wojskowej szkolącej najemników. Bora wierzy w swoją siłę i skuteczność szkolenia, które odbyła z okrutnym ojcem, zaprawionym w boju i nie stroniącym od butelki żołnierzem. Jej świat jest na wskroś słowiański, od dziecka lepiej dogaduje się z opiekuńczymi duchami zagrody i domu, niż z mieszkańcami wioski. Dopiero w koszarach Włóczni Bora pozna, co to prawdziwy strach. Wraz z wybuchem zupełnie nieoczekiwanej wojny, znajdzie się w potrzasku między siłami, na które nie ma żadnego wpływu, a budzącym się w niej dziedzictwem całych pokoleń czarownic.

John Workmann, der Zeitungsboy

Hans Dominik

John Workmann der Zeitungsboy ist ein 1909 veröffentlichtes Jugendbuch des Autors Hans Dominik. John Workmann beginnt in New York als Zeitungsboy. Schon sein erster Plan erregt Aufsehen, gewinnt ihm viele Herzen. Er gründet einen Club der Zeitungsjungen, um seinen armen, obdachlosen Kameraden eine behagliche Heimat zu schaffen. Sein Tatendrang führt ihn auf Wanderschaft. Er bestaunt andere große Städte und wichtige Industriewerke. Mit einem Gefährten durchjagt er eine brennende Prärie. Auf jedem Arbeitsplatz bewährt er sich: als Motorpflüger der Großfarm, als Maschinist im Schlachthaus in Chikago, als kühner Reporter. Bei seiner Rückkehr nach New York umjubeln die Zeitungsjungen ihren Wohltäter. Wir lesen von dem märchenhaften Aufstieg vieler amerikanischer Jungen, die sich aus ärmsten Verhältnissen mit eiserner Energie zu hohen Stellungen und größtem Reichtum emporgearbeitet haben. John Workmann der Zeitungsboy ist ein Lieblingsbuch der Jugend.

Kai. Łowca tom 1 (#1)

Marta Choińska-Młynarczyk

Czy można zachować dobro w sobie, gdy zło infekuje jak zaraza? Kai Oshiro, jako patomorfolog pracujący dla policji, widział już bardzo dużo. Wydarzenia tego dnia wykroczyły jednak poza wszystko, czego mógłby się spodziewać. Podczas popołudniowego odpoczynku jest świadkiem, jak leciwy obdartus atakuje młodą kobietę i wgryza się w jej szyję. Strzał do delikwenta nie rozwiązuje problemu - po świecie rozlała się już przypadłość, która zamienia ludzi w krwiożercze wampiry. Skojarzenia z pandemią Covid-19 jak najbardziej słuszne! Pierwsza część wciągającej trylogii fantasy zachwyci miłośników filmu "Epidemia strachu" Stevena Soderbergha. Łowca Po świecie rozlewa się epidemia - kilka przeczytanych lub usłyszanych słów zamienia ludzi w krwiożercze istoty. Tajemnicza siła Ghardhur zaczyna przejmować kontrolę nad ich zachowaniem. Służby starają się zapanować nad sytuacją, ale nie wiedzą, że w swoich szeregach mają jednego z "odmieńców". Kai Oshiro próbuje przechytrzyć Ghardhur - ale w pierwszej kolejności musi okiełznać własną dziką naturę. Marta Choińska-Młynarczyk - z wykształcenia chemiczka, z zamiłowania i zawodu copywriterka i pisarka. Tworzy w nurcie fantastyki; dawniej swoje utwory publikowała na portalu Szuflada. Laureatka konkursu "Mój Pupil - Zmiennokształtny" organizowanego przez Apeiron Magazine, a także konkursu "Gorąca trzydziestka. Za mundurem..." organizowanego przez Studio Litera Inventa.

Karp ludojad

Przemysław Borkowski

Stanisław Kot, młodszy aspirant pracujący w małej miejscowości, marzy o spektakularnych wyzwaniach zawodowych, które przełamią rutynę codziennych obowiązków. Niespodziewanie nadarza się ku temu okazja Kot odnajduje w stawie rybnym zwłoki człowieka. Gdy wychodzi na jaw, że został on zamordowany, sprawę przejmuje komendant. Młodszy aspirant będzie miał jednak okazję wzięcia udziału w sprawie. Niebawem w stawie z karpiami zostają odnalezione kolejne zwłoki.

Katedra

Jacek Dukaj

Niebezpiecznie jest za bardzo się zapatrzyć Planetoidy w układzie gwiazdy Lévie. Wypadek zmusza holownik Sagittarius do schronienia się na jednej z nich. Zapasów tlenu nie starczy jednak dla wszystkich. Izmir Predú poświęca się, by reszta załogi holownika przeżyła. Do jego grobu na zimnej, pozbawionej atmosfery planetoidzie ciągną pielgrzymki. Czy naprawdę zdarzają się tam cudowne uzdrowienia? Jeden z ozdrowieńców funduje na grobie Izmira Katedrę. Katedry się nie buduje, lecz sadzi; Katedra rośnie, dojrzewa, rozkwita. Coś lub ktoś wpływa na kod żywokrystu Katedry i trajektorię roju planetoid. Wysłany na Izmiraidy ksiądz Pierre Lavone ma rozstrzygnąć kwestię świętości i cudów Izmira Predú oraz odkryć tajemnicę Izmiraid zanim planetoidy razem z Katedrą przepadną na wieczność w pustce międzygwiezdnej... Na podstawie opowiadania Jacka Dukaja powstał film Tomasza Bagińskiego nominowany do Oscara. Ale znana oscarowa animacja pokazuje jedynie ostatnie sceny, dlatego warto przeczytać książkę, aby samemu spróbować rozwikłać tajemnice planetoid, Katedry i żywokrystu. Unoszę głowę i przed oczyma mam kosmos. Rorschachowe wyciemnienia mgławic, rzekę Drogi Mlecznej, delikatne kwiaty gwiezdnych gromad, srebrny piasek odległych galaktyk, kwazarów, zgrzytliwe świetlne staccato pulsarów A umysł to chłonie, obraca, organizuje, nazywa formy. Pierwsi kosmonauci, powracając z orbity, często mówili o doświadczeniu mistycznym. Dane im było obcować pośrednio z wysoką transcendencją. Kosmos Katedra oddziałują w ten sam sposób. (fragment tekstu)

Katedra

Jacek Dukaj

Nowe, ekskluzywne wydanie opowieści, którą zachwycił się świat. Oto Katedra wyrosła z żywokrystu, świątynia milczącego kosmosu. Piękno nieludzką ręką stworzone. Tajemnica nauki, religii i sztuki. Wejdź. Przeżyj. Spróbuj wypowiedzieć. Wypadek zmusza holownik Sagittarius do schronienia się na jednej z planetoid w układzie gwiazdy Lévie. Zapasów tlenu nie starczy jednak dla wszystkich. Izmir Predú poświęca się, by reszta załogi holownika przeżyła. Do jego grobu na zimnej, pozbawionej atmosfery planetoidzie ciągną tłumy. Niektórzy pielgrzymi doznają cudownego uzdrowienia. Jeden z nich na grobie Izmira funduje Katedrę. Katedry się nie buduje, lecz sadzi. Katedra rośnie, dojrzewa, rozkwita. Co, kto wpływa na jej architekturę i na trajektorię planetoid? Wysłany na Izmiraidy ksiądz Pierre Lavone ma rozstrzygnąć kwestię cudów i świętości Izmira Predú, odkryć tę tajemnicę Izmiraid zanim z Katedrą przepadną na wieczność w międzygwiezdnej pustce Wydanie dopełnione szkicami, projektami alternatywnymi oraz opracowanymi na potrzeby tej edycji kadrami Tomka Bagińskiego z jego nominowanej do nagrody Oscara adaptacji Katedry, wyprodukowanej przez Platige Image.

Kautschuk

Hans Dominik

Kautschuk ist ein Science-Fiction-Thriller von Hans Dominik aus dem Jahre 1930. Die Butadien-Kohlenwasserstoffe haben sich doch als glänzende Ausgangsbasen für synthetischen Kautschuk erwiesen. Synthetisch hergestellter Kautschuk würde den Weltrohstoffmarkt revolutionieren und dazu noch ein unglaubliches Geschäft für die Großkonzerne werden. Der skrupellosen Amerikaner James Headstone setzt ein Heer von Spionen und deren Helfershelfern ein, um in den Besitz einer deutschen Erfindung zu gelangen, die die Weltwirtschaft auf den Kopf stellen kann. Er will die Patentrechte an dieses Produktes zu kommen.

Kiedy kobiety były smokami

Kelly Barnhill

Droga czytelniczko, jeśli wydaje ci się, że górujesz nad otoczeniem, a twoje ciało wypełnia ogień, to najpewniej zaledwie krok dzieli cię od przemiany w smoczycę! Nowa książka autorki bestsellerowej Dziewczynki, która wypiła księżyc to opowieść o kobiecym gniewie, zmowie milczenia i godzeniu się z losem, mocny feministyczny manifest w fantastycznym przebraniu.   Alex miała zaledwie kilka lat, kiedy jej świat po raz drugi stanął na głowie. Pewnego dnia jej ukochana ciotka Marla zniknęła, pozostawiając za sobą płonący dom i maleńką Beatrice, którą od teraz dziewczynka miała nazywać siostrą. Wszyscy wokół rodzice, sąsiedzi, nauczyciele, dziennikarze, politycy zdawali się wierzyć, że rzeczywistość wyglądała tak od zawsze. Z czasem uwierzyła w to sama Alex. A jednak czuła, że coś jest nie w porządku wstyd zaciska usta ludziom, otacza ją zakłamanie. Z czasem zaczęła dochodzić do trudniej prawdy, z którą amerykańskie społeczeństwo nie umiało się pogodzić przez lata Dwudziestego piątego kwietnia 1955 roku pomiędzy godziną 11.45 a 14.30 czasu centralnego 642 987 Amerykanek żon i matek przeistoczyło się w smoki. Jednocześnie. Masowe przesmoczenie. Największe w dziejach. Wśród kobiet, które przemieniły się tego dnia, nie było mojej matki. Była za to ciotka Marla wyznaje na kartach książki dorosła już Alex. Sama Kelly Barnhill dodaje zaś w posłowiu To opowieść o świecie postawionym na głowie przez traumę i zmuszonym przez wstyd do milczenia. A kiedy to milczenie narasta, staje się toksyczne i zatruwa każdy aspekt życia. Brzmi znajomo? Cóż, czasy są, jakie są.   Impulsem do napisania powieści Kiedy kobiety były smokami stało się dla pisarki wystąpienie amerykańskiej psycholożki prof. Christine Blasey Ford, która we wrześniu 2018 roku opowiedziała publicznie o napaści seksualnej, jakiej dopuścił się na niej przed laty Brett Kavanaugh; błagała Senat o wycofanie jego nominacji do Sądu Najwyższego.