Zagadka Cloomber

Arthur Conan Doyle

Zaniedbane domostwo na odludziu to miejsce, które jak żadne inne potrafi pobudzić wyobraźnię. Opuszczoną posiadłość, Cloomber Hall, zamieszkuje ekscentryczny generał John Berthier Heatherstone. Mężczyzna od początku czegoś się boi, stroni od towarzystwa, nocami w domu nie gasną światła. Wszystko wskazuje na to, że jego lęki wiążą się z wydarzeniami z przeszłości, sięgając czasów, w których Heatherstone odbywał służbę wojenną w Indiach. Z niewiadomych przyczyn lęki generała osiągają swoją kulminację piątego października. Wiele wskazuje na to, że mężczyzna jest prześladowany. Tę niezwykłą historię, w której pojawiają się . kapłani buddyjscy, spisuje John Fothergill West, narzeczony córki Johna. Powieść, wydana w 1888 roku, przenosi w klimatyczną epokę wiktoriańską, a nastrojowość i elegancja łączą się tu z atmosferą tajemnicy oraz poczuciem zagrożenia. Interesującą część utworu stanowi tekst poruszający zagadnienia związane z okultyzmem i wiedzą znaną tylko nielicznym.

Zagadka piaszczystych ławic: Dziennik tajnej operacji na Morzu Północnym

Erskine Childers

Co może łączyć poszukiwaczy złota w zatopionym okręcie napoleońskiej fregaty, niemieckiego oficera marynarki wojennej i tajemniczego milionera? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć dwójka przyjaciół. Podczas sztormu na morzu omal nie dochodzi do katastrofy. Prowadzi do niej wydawałoby się drobny błąd nawigacyjny. Jachtsmen podejrzewa, że zdarzenie mogło nie być tylko nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności. Być może jego znaczenie jest znacznie głębsze i dotyczy strategii wojennej wielkich mocarstw Europy. Zagadka piaszczystych ławic" jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych klasyków literatury marynistycznej. Wydana w 1903 roku została okrzyknięta pierwszą powieścią szpiegowską na świecie. Przetłumaczono ją na kilkanaście języków, a jej treść stała się inspiracją kilku filmowych realizacji.

Zagadkowa księżna

Edgar Wallace

Londyn lat dwudziestych ubiegłego wieku. Mgła, dżentelmeni i whisky. Młoda dziewczyna pracująca w biurze prawnym u pewnego sknery dostaje propozycję posady jako sekretarka księżnej. Nie ma pojęcia, dlaczego to właśnie ona została wybrana na tę prestiżową i lukratywną pozycję. Przyjmuje ją jednak z radością i zadowoleniem. Ale sprawy się komplikują, ktoś ją śledzi, ktoś chce ją przejechać na pasach... Ale kryminał!!! W starym, świetnym brytyjskim stylu. Są łajdacy i jest detektyw, ogromne pieniądze do wzięcia i więzienie... Jest i miłość i nienawiść, jednym słowem wszystko, by zalegnąć pod kocem na całą noc! Początek formul

Zaginiony stradivarius

John M. Falkner

Zaginiony stradivarius (1895 r.) bywa czasami określany jako książka M.R. Jamesa, której ten nigdy nie napisał. Porównanie to jednak nie deprecjonuje wartości utworu Falknera, w którym młody arystokrata, John Maltravers, odnajduje skrzypce Stradivariusa ukryte w pokojach w Magdalen College w Oksfordzie. Ich poprzedni właściciel, okultysta Adrian Temple, starał się zrealizować Visio Malefica, wizję absolutnego zła. Potęgująca się obsesja bohatera na punkcie skrzypiec i historii czarnego maga prowadzi go w coraz mroczniejsze rejony życia i wyobraźni. Skrótowy opis fabuły niech jednak nie będzie mylący dla współczesnego czytelnika. Bohaterowie opowieści przedstawieni są w bardzo realistyczny sposób, a ich zachowania cechuje wiarygodność w stosunku do zaistniałych sytuacji niesamowitych. Poruszona tematyka zła stanowi z kolei ambitne wyzwanie intelektualne. Duża część narracji opiera się na mistycznej filozofii neoplatońskiej, a Falkner porusza w interesujący sposób popularne w XIX wieku zagadnienia, jak choćby związek między pięknem a moralnością, znany z powieści Oscara Wilde'a Portret Doriana Graya. Co bardzo istotne, kluczowym elementem fabuły jest muzyka, traktowana nie tylko jako matematyczna harmonia dźwięków, ale raczej jako droga do otwarcia pomostu między światem realnym a nadprzyrodzonym. Zaginiony stradivarius to taka właśnie zapomniana perełka, której przypomnienie jest co najmniej potrzebne. Ten utwór potrafi zadziwić nawet bardzo obeznanego z klasyczną grozą czytelnika. Piotr Borowiec

Zaklęte pieniądze

Michał Bałucki

Pewien mężczyzna postanawia odpocząć od miejskiego gwaru. Chcąc zaczerpnąć tatrzańskiego powietrza, zagaduje parę górali spotkanych pod Wawelem. Nazajutrz korzysta z ich propozycji podwózki i wspólnie przemierzają trasę w Tatry. Towarzysze dzielą się z miastowym historiami z góralskiej rzeczywistości. Opowiadają o swoim życiu, a także przekazują lokalne legendy o ukrytych w lasach skarbach. A może to coś więcej niż tylko ludowe podania? Może zaklęte pieniądze czekają na odkrycie? Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.

Zamek kaniowski

Seweryn Goszczyński

Władca zamku w Kaniowie bierze za żonę Orlikę. W dziewczynie kocha się Nebaba, który na wieść o ślubie planuje zemstę na nowożeńcach. Nebabę nawiedza demon Kseni, wskrzeszonej po utopieniu w jeziorze. Bohaterowie żyją na pograniczu życia i śmierci, a demoniczne siły przepowiadają tragiczne wydarzenia. W obrazach ociekających krwią i szaleństwem Goszczyński zobrazował chłopsko-kozackie wystąpienia, zainspirowane prawdziwą historią koliszczyzny. Po raz pierwszy w literaturze polskiej lud został przedstawiony jako żywiołowa siła, niszcząca świat panów". Zamek kaniowski Seweryna Goszczyńskiego uznaje się za najważniejsze dzieło polskiego czarnego romantyzmu.

Zamek w Karpatach. Le Château des Carpathes

Jules Verne

"Jules Verne: Zamek w Karpatach. Le Château des Carpathes. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Opowiadanie niniejsze nie jest fantastycznym, chociaż niejednemu może wydawać się nieprawdopodobnym; zwrócimy uwagę jednak, że żyjemy w czasach, w których dzięki coraz nowym naukowym odkryciom, będącym niejako zadatkiem przyszłości, nie można naszej powieści zaliczyć do legend. Zresztą legendy i podania nie tworzą się już teraz, przy schyłku dziewiętnastego wieku, odznaczającym się praktycznością i realistycznymi dążeniami. Nie napotkasz ich ani w Bretanii, tak obfitującej w starożytne, dzikie podania; ani w Szkocji, kraju gnomów; ani w Norwegii, zaludnionej fantastycznymi postaciami elfów, sylfów i walkirii, ani nawet w Siedmiogrodzie, gdzie na tle otaczających go Karpat mogłyby się ukazywać nadprzyrodzone istoty. Chociaż trzeba przyznać, że w krainie Siedmiogrodzkiej lud wierzy jeszcze w zabobony i w średniowieczne czary. Gérando opisywał te odległe prowincje Europy, a Elizeusz Réclus zwiedzał je nawet, lecz żaden z nich nie dotknął przedmiotu, o którym mamy mówić. Cette histoire nest pas fantastique, elle nest que romanesque. Faut-il en conclure quelle ne soit pas vraie, étant donné son invraisemblance? Ce serait une erreur. Nous sommes dun temps o tout arrive, on a presque le droit de dire o tout est arrivé. Si notre récit nest point vraisemblable aujourdhui, il peut ltre demain, grâce aux ressources scientifiques qui sont le lot de lavenir, et personne ne saviserait de le mettre au rang des légendes. Dailleurs, il ne se crée plus de légendes au déclin de ce pratique et positif dix-neuvime sicle, ni en Bretagne, la contrée des farouches korrigans, ni en Écosse, la terre des brownies et des gnomes, ni en Norvge, la patrie des ases, des elfes, des sylphes et des valkyries, ni mme en Transylvanie, o le cadre des Carpathes se prte si naturellement toutes les évocations psychagogiques. Cependant il convient de noter que le pays transylvain est encore trs attaché aux superstitions des premiers âges. Ces provinces de lextrme Europe, M. de Gérando les a décrites, Élisée Reclus les a visitées. Tous deux nont rien dit de la curieuse histoire sur laquelle repose ce roman. En ont-ils eu connaissance? peut-tre, mais ils nauront point voulu y ajouter foi. Cest regrettable, car ils leussent racontée, lun avec la précision dun annaliste, lautre avec cette poésie instinctive dont sont empreintes ses relations de voyage. Puisque ni lun ni lautre ne lont fait, je vais essayer de le faire pour eux."

Zamorski diabeł

Wacław Sieroszewski

Za udział w powstaniu styczniowym duża grupa Polaków została zesłana w głąb Rosji. Na Syberię trafili także przodkowie głównego bohatera. Dwie dekady później, wuj młodego Jana Brzeskiego oferuje mu pracę w zakładach herbacianych. Tak zaczyna się podróż chłopaka przez Mongolię i Chiny aż do Pekinu, gdzie, mieszkając u chińskiej rodziny, poznaje język i kulturę. Jego dobre kontakty z Chińczykami nie podobają się białym pracownikom zakładu. Wkrótce Jan stanie przed trudnym wyborem... Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.

Zaszumi las

Gabriela Zapolska

W małym, przygranicznym miasteczku pod zaborem rosyjskim, młody uczeń Leon Orlicki prowadzi działalność patriotyczną na skalę...szkolną. Wydaje zeszyciki oświatowe, szerzące miłość do ojczyzny. Władze nie bagatelizują jednak jego poczynań i chłopak zmuszony jest opuścić miasto. W pomoc angażuje się urodziwa aktorka. Jabłońska, wykorzystując swój urok, organizuje Orlickiemu przepustkę do Galicji. Leon wkrótce później trafia do Paryża, gdzie zaczyna nowe życie...

Zaszumiały pióra

Helena Mniszkówna

Zbiór opowiadań, powstałych we wczesnym okresie twórczości Heleny Mniszkówny. Akcja usytowana jest na ukochanych przez pisarkę Kresach, z ich urzekającą przyrodą. Postaci tu przedstawione charakteryzuje wyjątkowa wrażliwość i samotność, próbują oni odnaleźć swoje miejsce w świecie ze swoimi troskami i namiętnościami.

Zazdrość Kocmołucha

Molier

“Zazdrość Kocmołucha” to sztuka autorstwa Moliera, wybitnego francuskiego komediopisarza, uznawanego za jednego z najważniejszych daramtopisarzy w dziejach.   Jest to jedna z pierwszych komedii Moliera, miejscami jeszcze nieporadna, jednak już w tej komedii widać lwi pazur autora "Skąpca". Widać go choćby w sposobie, w jaki ośmiesza nadętego doktora, z rodu tych niedouczonych lekarzy, których tak serdecznie nie cierpiał Molier.  

Zbrodnia i kara

Fiodor Dostojewski

Słynna powieść Fiodora Dostojewskiego, opowiadająca o losach byłego studenta Rodiona Raskolnikowa, który postanawia zamordować i obrabować bogatą lichwiarkę.   Pomysł na tę powieść narodził się w czasie, kiedy sam autor przebywał na katordze. Zainteresował się wtedy psychologią współwięźniów, wśród których byli i tacy, którzy zostali skazani za morderstwo. Bohater powieści, 23-letni były student prawa jest półsierotą, ma jednak kochająca rodzinę. Jego matka i siostra darzą go głęboką miłością i wspierają finansowo. Jednak bohater, zbuntowany przeciw porządkowi świata, decyduje się popełnić morderstwo. Jest przekonany, że jako jednostka wybitna, ma prawo zabijać, gdyż geniusz usprawiedliwia wszystkie zbrodnie na „zwykłych” ludziach. Morderstwo ma stać się rodzajem sprawdzianu jego odwagi. Choć jednocześnie bezpośrednia pobudką tego czynu jest zła sytuacja finansowa Raskolnikowa…                                                                                                                                                                                               

Zbrodnia i kara

Fiodor Dostojewski

"W zupełnej rozpaczy pobiegł na ich spotkanie; niech co chce będzie! zatrzymają, wszystko przepadło, przepuszczą, także wszystko przepadło: poznają! Już się schodzili; oddzielało ich ledwie jedno piętro, gdy wtem zbawienie! O kilka stopni od niego, na prawo, mieszkanie puste i otwarte na oścież, to samo mieszkanie drugiego piętra, w którym malowali robotnicy, a teraz wyszli, jakby umyślnie. Oni to widocznie wybiegli przed chwilą z takim wrzaskiem. Podłogi tylko co pomalowane, w pośród pokoju stoi szkopek i garnek z farbą i pędzlem. Jednym susem skoczył do pokoju i stanął za drzwiami, a był czas wielki po temu: oni byli już na piętrze. Następnie skręcili do góry i przeszli obok niego na trzecie piętro, głośno rozmawiając. On przeczekał, wyszedł na palcach i zbiegł na dół." (fragment) Starannie przygotowane wydanie jednego z bestsellerów wszech czasów. Nieśmiertelny klasyk literatury w nowoczesnej formie ebooka. Pobierz go już dziś na swój podręczny czytnik i ciesz się lekturą!

Zbrodnia i kara

Fiodor Dostojewski

"Zbrodnia i kara" to jedna z najsłynniejszych powieść Fiodora Dostojewskiego, uważana za przykład wybitnej nowoczesnej powieści psychologicznej.  Tematem powieści są losy byłego studenta, Rodiona Raskolnikowa, który postanawia zamordować i obrabować starą lichwiarkę. Jest przekonany, że jako jednostka wybitna ma prawo zabijać, gdyż geniusz usprawiedliwia wszystkie zbrodnie na „zwykłych” ludziach. Morderstwo ma stać się rodzajem sprawdzianu jego odwagi. Choć jednocześnie bezpośrednią pobudką tego czynu jest zła sytuacja finansowa Raskolnikowa Dostojewski stworzył w tym dziele nowy typ prozy psychologicznej oraz jedną z najwspanialszych powieści kryminalnych wszech czasów.  

Zbrodnia i kara

Fiodor Dostojewski

Książka opowiada o perypetiach Rodiona Romanowicza Raskolnikowa, 23-letniego byłego studenta prawa. Rodia był półsierotą, miał jednak kochającą rodzinę. Jego matka Pulcheria Aleksandrowna i siostra Awdotia Romanowna, zwana Dunią, darzyły go głębokim uczuciem, wspierały finansowo i martwiły jego ciężką sytuacją. Siostra do tego stopnia pragnęła poświęcić się dla brata, że zamierzała wyjść za mąż za Piotra Pietrowicza Łużyna, człowieka, który zapewniłby spokój materialny rodzinie, a Rodionowi ułatwił praktykę prawniczą. Bohater, zbuntowany przeciw porządkowi świata, popełnia morderstwo na starej lichwiarce. Zgodnie ze swoją ideologią, którą wcześniej publikuje na łamach prasy, jako jednostka wybitna ma prawo zabijać, gdyż geniusz usprawiedliwia wszystkie zbrodnie dokonane na zwykłych ludziach, których Raskolnikow nazywa wszami. Morderstwo to ma być dla niego swoistym sprawdzianem jego odwagi i determinacji. Inną, mniej ważną pobudką była trudna sytuacja materialna Raskolnikowa, który potrzebował pieniędzy na kontynuację studiów. Zbrodni dokonuje uderzając w jej głowę siekierą, uprzednio uśpiwszy jej czujność. W trakcie dokonywania zbrodni, zmuszony jest zabić również siostrę lichwiarki Lizawietę. Szczęśliwym trafem, udaje mu się zbiec z miejsca zbrodni, nie będąc zauważonym. (za Wikipedią). Nie jest to jednak koniec, lecz co było dalej czytelnik dowie się po przeczytaniu całej książki.

Zbrodnia i kara

Fiodor Dostojewski

Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych – przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej – utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.