OSAMU DAZAI Literatura japońska. 2 książki: Uczennica i Zmierzch

Osamu Dazai

1) UCZENNICA „Poranki są takie, jak by to powiedzieć, bezczelne. Nie mogę znieść tego mnóstwa smutnych spraw, które mnie wtedy przytłaczają. Nie mogę! Nie mogę! Rano jestem najbrzydsza. Nogi mam ciężkie ze zmęczenia i już nic nie chce mi się robić. To pewnie dlatego, że nie śpię głęboko. „Kto rano wstaje...” – bzdura. Rano jest szaro. Zawsze, zawsze tak samo. Pustka. Kiedy rano leżę pod kołdrą, dopadają mnie czarne myśli. Nic mi się nie podoba. Same przeróżne, nieznośne rozczarowania, wszystkie na raz, wlewają się we mnie, doprowadzają do agonii. Ranki są podłe”. fragment utworu   „Uczennica” została napisana na samym początku literackiej kariery Osamu Dazai. Szybko jednak zyskała rozgłos – przede wszystkim dzięki mistrzowskiemu użyciu języka. Był to styl, który z powodzeniem mógłby znaleźć się w dzienniku nastoletniej dziewczyny, a jednocześnie – bardzo malowniczy i sugestywny. Dziś widzimy w tej opowieści ironiczny opis społeczeństwa i walkę jednostki o wolność. To tematy, które Dazai eksplorował nie tylko w swojej twórczości, ale które były też wiodącymi wątkami w jego krótkiej i burzliwej biografii. Osamu Dazai (właśc. Shūji Tsushima; 1909–1948) to jedna z najważniejszych postaci w literaturze japońskiej. W czasie swojego burzliwego – bo naznaczonego uzależnieniami i licznymi próbami samobójczymi – życia zasłynął jako mistrz nowego stylu, świetnie władający językiem, potrafiący głośno wyrazić stany uczuciowe kolejnych pokoleń młodych Japończyków. Młoda narratorka „Uczennicy” nadal jest na etapie odkrywania siebie, a stworzona przez Dazai kronika jej emocjonalnych przemian jest arcydziełem. Thomas Rimer, University of Pittsburgh Chociaż przedstawione w konkretnym czasie, miejscu i kulturze, przesłanie i przestroga od Dazai mają wydźwięk uniwersalny. David Stahl, Binghamton University SUNY   2) ZMIERZCH Autor powieści „Zmierzch” (Shayo, 1947), Dazai Osamu, jest legendą literatury japońskiej XX wieku. Od swej samobójczej śmierci w 1948 roku stał się obiektem kultu jako idealizowany buntownik i libertyn, występujący przeciw konformizmowi i dogmatom. Również wielu bohaterów jego opowiadań i powieści budzi empatię u czytelników, odczuwających brak pozytywnego celu w życiu. Zmierzch jest opowieścią o córce Kazuko opiekującej się umierającą matką, ostatnią damą w Japonii, symbolizującą dekadencję rodów arystokratycznych i ziemiańskich po wojnie światowej. Jest to jednocześnie pieśń o kobiecie, która mimo niesprzyjających okoliczności i utraty bliskich zdecydowała się obrać drogę aktywnej egzystencji w świecie, gdzie wszystko będzie musiała budować od nowa. Odrzuciła tradycyjna moralność, postanowiła żyć samodzielnie i samotnie wychowywać dziecko ukochanego mężczyzny...

Osądzona

Władysław Reymont

„Osądzona„ to powieść Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Bukiet do nogi! Na jarmarek mu się zachciewa! Do domu, sobako, warować. Do domu!  I gdy pies jął prosząco skomleć, kopnęła go ze złością, że skoczył w głąb sieni, gdzie siedziały za przegrodą gęsi pozostawione na chowanie. Podniosły niesłychanie wystraszony gęgot i zjadliwie zasyczały na psa.”   Fragment  

Osądzona. Dwie opowieści

Władysław Stanisław Reymont

"Osądzona" to dwa utwory autorstwa Władysława Reymonta, laureata Nagrody Nobla, który zabiera nas w podróż do mrocznego świata nizin społecznych. Z naturalistyczną precyzją autor ukazuje ponurą rzeczywistość naznaczoną nędzą, wyzyskiem i izolacją. Na tle kontrastującej z nią obojętności bogaczy, Reymont maluje wstrząsające obrazy straszliwej biedy trapiącej chłopów. Ukazuje "wilcze" stosunki panujące na wsi, gdzie głód ziemi staje się motorem ludzkich działań. Nawet akcja rozgrywająca się w miejskim otoczeniu nie ucieka od wiejskich realiów, a bohaterowie niosą w sobie ślady pochodzenia ze wsi. Reymont z dogłębną analizą przedstawia "sprawę chłopską", tropiąc jej złożoność i wyzwania. "Osądzona" to nie tylko lektura obowiązkowa dla miłośników literatury, ale i wstrząsająca opowieść o ludzkiej kondycji w obliczu przeciwności losu oraz bezcenne źródło wiedzy o realiach życia na przełomie XIX i XX wieku.

Osman Pasza

Karol May

Odkryj magiczny świat Bliskiego Wschodu w szóstym tomie cyklu "W kraju Srebrnego Lwa" autorstwa Karola Maya, zatytułowanym "Osman Pasza". Ta pasjonująca podróż po orientalnych krainach zabierze Cię w niezwykłą wyprawę ku nieznanemu. W tej opowieści spotkasz bohaterów stawiających czoła różnorodnym wyzwaniom, testującym ich siłę i odwagę w obliczu losu. Czy zdołają przezwyciężyć wszystkie przeciwności? Przeniknij do tajemniczego Orientu, poznając fascynujące krajobrazy i spotykając wyjątkowych ludzi. Zanurz się w bogatej kulturze Bliskiego Wschodu, odczuwając dreszczyk emocji na każdej stronie tej wciągającej opowieści. "Osman Pasza" to niezwykła książka, której nie będziesz mógł oderwać się od lektury. Jeśli pragniesz zapierających dech w piersiach przygód, poruszających wątków i zaskakującego zakończenia, ta historia spełni Twoje oczekiwania. Kup swój egzemplarz już dziś i wyrusz w niezapomnianą podróż przez krainy tajemniczego Orientu!

Ostatni

Maja Lunde

Apokalipsa, którą sami sobie zgotowaliśmy, jest coraz bliżej! Trzecia część klimatycznej tetralogii Mai Lunde autorki bestsellerowej Historii pszczół i Błękitu nareszcie w Polsce! Sankt Petersburg, 1881 rok. Odnalezione w Mongolii kości nowego gatunku konia trafiają do zoologa Michaiła. Ten ze zdumieniem odkrywa, że szczątki do złudzenia przypominają szkielet prehistorycznego dzikiego zwierzęcia i marzy o wyprawie badawczej na stepy mongolskie. Czy awanturnik i poszukiwacz przygód Wolff pomoże mu ziścić to pragnienie? Mongolia, 1992 rok. Karin wraz z synem Mathiasem zmierzają do Parku Narodowego Chustajn. Kobieta dorastała w rezydencji Hermana Göringa Carinhall, gdzie konie Przewalskiego były trzymane w niewoli. Od tamtej pory nie ustaje w staraniach, żeby sprowadzić je z Europy do Mongolii, gdzie przed laty żyły na wolności. W końcu jest tego bliska. Jaką cenę przyjdzie jej zapłacić? Norwegia, 2064 rok. Eva wraz z córką prowadzą podupadającą rodzinną farmę. Dokoła ruiny i zgliszcza, Europa powoli się rozpada, brakuje prądu i żywności, sąsiedzi wyjechali na północ. Nastoletnia Isa błaga matkę, żeby i one uciekły. Ale Eva nie chce opuścić zwierząt, zwłaszcza dzikiej klaczy. Na dodatek pewnego dnia do ich drzwi puka tajemnicza kobieta, która szuka noclegu. Czy Louise ściągnie na nie zgubę? Maja Lunde mistrzyni apokaliptycznych wizji, wnikliwa badaczka ludzkiej psychiki i obserwatorka życia rodzinnego powraca z najlepszą dotychczas powieścią Ostatni. Trzy plany czasowe, trzy miejsca, trzy przeplatające się i uzupełniające wzajemnie historie o ludziach i zwierzętach. I próba odpowiedzi na powracające w książkach norweskiej pisarki pytanie czy zdążymy naprawić błędy ludzkości? Maja Lunde (ur. 1975) popularna norweska autorka książek dla dzieci oraz scenariuszy filmowych i telewizyjnych. Historia pszczół, która zapoczątkowała tzw. klimatyczną tetralogię to jej debiut dla dorosłych czytelników. O powieści zrobiło się głośno jeszcze przed oficjalną premierą. Dotychczas sprzedała się w nakładzie przeszło 2 mln egzemplarzy. Olbrzymią popularnością cieszył się także drugi tom cyklu Błękit. Polskim czytelnikom Maja Lunde znana jest również z poruszającej opowieści adwentowej dla młodszych czytelników pt. Śnieżna siostra, przepięknie zilustrowanej przez Lisę Aisato.

Ostatni bohaterowie Judei

Zygmunt Golian

Książka porusza taka oto tematykę: I. Prolog. Pojęcie bohaterstwa. Zdanie św. Augustyna o bohaterach pogańskich i chrześcijańskich. Źródło, ideał, przedmiot i cel bohaterstwa. Co tworzy prawdziwych bohaterów? Czy z bohaterstwem godzi się pożyteczność? Rzut oka na bohaterów Judei w dziejach jej narodzin, rozwijania się, wolności, chwały i niewoli. II. Ostatnie bohaterstwo Grecji wobec ostatniego bohaterstwa Judei. Macedonizm i machabeizm. Zagłada bohaterstwa Greków idąca w paraleli z wielkimi czynami indywiduów. Geniusz polityczny i wojenny dobija bohaterstwo Grecji i przygotowuje krwawe pole dla bohaterstwa Judei. Proroctwo Daniela. III. Pierwsze i ostatnie powszechne męczeństwo Żydów za wiarę. To prześladowanie podnosi tryumfujący nad geniuszem Azji polityczny geniusz Europy. Aleksander Wielki wobec majestatu Monarchii Bożej u Żydów. Obraz jego wielkości przedstawiony w prologu do Ksiąg Machabejskich. IV. Bestia o czterech głowach i czterech skrzydłach, wylęgła z rozbitej Aleksandrowej potęgi. Grecyzm podejmuje poronioną myśl macedonizmu w Azji i Afryce. Judea wpośród dwóch potęg. Tyrania sumień inaugurowana przez geniusz pogańskiej Europy w Egipcie i w Syrii. Żydzi kończą swe dzieje, jak zaczęli emigracją do Egiptu i niewolą. V. Opatrzna misja Żydów w ojczyźnie ich pierwszej niewoli. Grecyzm egipski zdobywa przekład Biblii. Komu ta zdobycz usłuży? Aleksandria teatrem strasznego prześladowania Żydów pod Filopatorem. Żydzi w hipodromie na podeptanie 500 słoniom. Interwencja Boska i tryumf bohaterstwa wiary. VI. Antioch Wielki otwiera krwawe dzieje Seleucydów słodkimi rządami. Hasło prześladowania dane przez Żyda zdrajcę i intruza. Skarby świątyni pierwszą okazją prześladowania. Prawo wobec gwałtu. Przez interwencję niebios szala zwycięstwa po stronie prześladowanych. O tej interwencji świadectwo Greka Polybiusza. VII. Antioch Epifanes spełnia straszne proroctwo Daniela. Nowe hasła dane przez nowych zdrajców-intruzów. Greckie gimnazjum tuż obok świątyni. Licytacje na Arcykapłaństwo. Menelaus daje najwięcej, a w dodatku odstępuje Antiochowi naczynia święte, a Jowiszowi Olimpijskiemu świątynię. Grecyzm zabija się w Judei zasadą jus in armis, której Machabeusze przeciwstawiają zasadę Prawa Bożego. Kwiat bohaterstwa dających głowę pod miecz. Mowa bohaterstwa wedle Biblii i wedle tradycji unieśmiertelnionej w dziele Flawiusza. Echo tej mowy w odpowiedziach bohaterów Ewangelii. Epilog. Hasło z Modin do spełnienia testamentu Matatiasza i proroctwo siedmiu Machabejczyków. Owoc bohaterstwa w dziełach rycerza Boskiej sprawy. Żydzi po-Chrystusowi bez dziejów do czasu Antychrysta. Spodziewani bohaterowie ostatnich dni świata.

Ostatni cud

Marzena Orczyk-Wiczkowska

Strzemieszyce Wielkie to miejsce, gdzie wszystko może się wydarzyć. Tutaj mieszkają Jolanta i Janusz Łapkowie, małżeństwo pięćdziesięciolatków. Los niespodziewanie obdarowuje ich  dzieckiem, a leniwą egzystencję niepozornych Strzemieszyc przerywa elektryzująca wieść: mały Janek ma nadprzyrodzone zdolności. Fenomen dziecka przyciąga osoby o różnych motywacjach i światopoglądach, ale też wpływa na lokalną społeczność, wywołując u jednych lęk, u innych chęć wykorzystania umiejętności chłopca do swoich celów. Sprawia, że nieoczekiwanie przecinają się losy czterdziestoczteroletniego paparazziego, pięknej fizjoterapeutki i wikarego z przeszłością w zespole punkrockowym. Kim jest tajemniczy Hindus, który pojawia się pod postacią żebraka, kierowcy autobusu lub wytwornego dżentelmena? Kto postanowi wykorzystać niecodzienny dar małego Łapki? Czy agenci ABW do spółki z warszawskim paparazzim odkryją tajemnicę strzemieszyckiego cudu? Daj się poprowadzić magicznej aurze roztaczanej piórem Marzeny Orczyk-Wiczkowskiej. Realizm magiczny jeszcze nigdy nie był tak polski! „Piękna powieść o splataniu się losów i wspólnym dążeniu ku dobru. Głębokie portrety psychologiczne i tajemnica na granicy światów. Gorąco polecam!” Marcin Pilis, pisarz

Ostatni ludzie. Wymyślanie końca świata

Maciej Jakubowiak

Fantazje o końcu świata towarzyszą nam od samego początku. Skończone, skończyło się, kończy się już, to chyba się już kończy, powtarzamy bez przerwy za bohaterami Becketta. Ale skąd w nas właściwie ta nieustająca potrzeba, żeby likwidować świat? Maciej Jakubowiak wyrusza do źródeł współczesnej wyobraźni i przedziera się przez gąszcz powieści, filmów, seriali, gier komputerowych, memów, doniesień medialnych i scen z życia codziennego, po drodze mijając scenariusze katastrofy klimatycznej, fobie technologiczne, lęki demograficzne i obrazy wojny. A wszystko po to, by zbadać naturę tej dziwnej potrzeby kończenia ze wszystkim. Rzeczywistość miesza się tu ze zmyśleniem, nieskrępowana erudycja z osobistymi końcami świata, fikcyjni politycy komentują działania istniejących prezydentów, a pewien mężczyzna spaceruje w towarzystwie psów i czarnych myśli o przyszłości. Ostatni ludzie to wnikliwe kompendium apokaliptycznej wiedzy i wiwisekcja poetyki katastrofy. Na szczęście opowieść o końcu dopóty pozostaje nieprawdziwa, dopóki można ją sobie opowiadać.

Ostatni Mohikanin

James Fenimore Cooper

“Ostatni Mohikanin” to powieść Jamesa Fenimore’a Coopera, amerykańskiego powieściopisarz, jednego z najwybitniejszych twórców powieści rozgrywających się na dzikim zachodzie.   Po poddaniu fortu bronionego przez Brytyjczyków i amerykańskich osadników, dochodzi do masakry jego obrońców przez sprzymierzonych z Francuzami Huronów. Sokole Oko wraz ze swoimi indiańskimi przyjaciółmi – Mohikanami Chingachgookiem i jego synem Unkasem – postanawiają uratować córki angielskiego dowódcy.  

Ostatni wykład Leonarda

Joséphin Péladan

W trzydziestym roku życia, Leonard da Vinci przybył na dwór Ludwika Sforzy i założył w Mediolanie pierwszą, jaka w ogóle powstała w Italii, akademię. Sztych autentyczny z Muzeum Brytyjskiego, przedstawiający widzianą z profilu florentynkę z odsłoniętą piersią, nosi napis ACHA: LE: V: i robi wrażenie dyplomu lub projektu na dyplom. Mamy nadto sześć rysunków floresowych, gdzie sznurki franciszkańskie przewijają się i wiążą wzorem dekoracyjnego piękno pisma arabskiego; czytamy na nich: ACADEMIA LEONARDI VINCI. Zgromadzenie to tworzyli zapewne naprzód uczniowie-malarze: Luini, być może przedziwny Sodoma, Andrea Solario, Marco da Oggione, Beltraffio, Cesare da Sesto, Gaudenzio Ferrari, Andrea Sala, Francesco Melzi; dalej, humanista Lomazzo. Fra Luca Pacioli, autor Della divina proporzione, Konstantyn Lascaris i Demetrios Chalcondylas. Urzędowy poeta księcia, Bellincione, a niekiedy i znakomity Bramante przyłączali się do uczniów. Akademia miała skupiać nadto młodzież żądną kształcenia się i pociągniętą przez geniusz oraz wdzięk Mistrza.

Ostatni zjadacz grzechu

Francine Rivers

Wszystko, co tak naprawdę liczy się dla Cadi Forbes, to znalezienie tego jedynego człowieka, który mógłby uwolnić ją od grzechu, pustoszącego jej dni i noce... grzechu, który ograbił ją z miłości matki i sprawił, że zapragnęła uciec od życia i jego okrutnej sprawiedliwości.   Wie, że jest to zakazane, a robiąc to sprowadzi na siebie przekleństwo. Jednak coś, co tkwi gdzieś głęboko w niej, pomimo wszystkich złowieszczych ostrzeżeń, instynktownie popycha ją do tego, by odszukać „zjadacza grzechu”.   Zanim ich podróż dobiegnie końca Cadi i „zjadacz grzechu” muszą spotkać się ze sobą twarzą twarz oraz z Tym, który zażąda od nich wszystkiego w zamian za uzyskanie odpowiedzi, jakich poszukują.   "Ostatni zjadacz grzechu" to doskonałe połączenie realistycznych bohaterów, dokładności historycznej i tajemnicy. Historia trzymająca w napięciu. Bardzo dobrze napisana. Zdecydowanie nie jednowymiarowa. Wyzwala różne emocje. Ale poza ciekawą fabuła, co ważniejsze, ta książka naprawdę otworzyła mi umysł i duszę do prawdziwego znaczenia przebaczania. Jeśli szukasz wielkiej historii, która jest w stanie wywołać wiarę i dobroć, przeczytaj tę książkę! Gorąco polecam Edyta (Bogulandia)   Na podstawie powieści reżyser Michael London nakręcił film "The Last Sin Eater"

Ostatnia brygada

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

„Ostatnia brygada„ to powieść autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Polskiego pisarza i scenarzysty, znanego przede wszystkim jako twórca „Kariery Nikodema Dyzmy” oraz „Znachora”. Andrzej Dowmunt, który zdobył duży majątek w Afryce, powraca do kraju, by swój kapitał zainwestować w ojczyźnie. Ku swemu zaskoczeniu spostrzega, że polskie elity nie dbają o los odrodzonego państwa i jego gospodarki, a jedynie o swój prywatny interes. Mimo oporów Andrzej stopniowo staje się częścią zepsutych elit i prowadzi puste życie.

Ostatnia miłość

Eliza Orzeszkowa

"Ostatnia miłość" to powieść jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Ostatnia miłość" to piękna i interesująca powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej, która była pierwszą powieścią w dorobku autorki. Przekonania pisarki w momencie wydawania tego utworu mówiły między innymi o równouprawnieniu kobiet oraz zrywaniu z salonowym snobizmem, co odzwierciedlały jej dzieła. "Ostatnia miłość" przekazuje dużo wiedzy o ówczesnym społeczeństwie dzięki podchodzenia do literatury przez Elizę Orzeszkową jako przekaz codziennych, ziemskich i realnych rzeczy.

Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki

Leo Belmont

Zapraszamy do lektury opowiadań Leo Belmonta, zatytułowanych "Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki", które przeniosą cię w świat przemyśleń i doświadczeń ludzi żyjących w nieszczęściu i nieopisanej nędzy. To niezwykła podróż przez zakamarki ludzkiej duszy, ukazująca wstrząsające oblicze życia, miłości, rozpaczy i śmierci. W tych dwóch opowiadaniach autor snuje opowieść o smutnej miłości, gdzie uczucie splata się z tragicznymi okolicznościami egzystencji. To nie tylko historie życiowych upadków, lecz również przemyślenia na temat trudności, z jakimi borykają się bohaterowie prozy Belmonta, próbujący znaleźć jakikolwiek sens w niełatwej rzeczywistości. "Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki" to nie tylko opis trudnego życia, ale także zbiór głębokich spostrzeżeń na temat ludzkiej psychiki, emocji i walki o godność. Leo Belmont rzuca wyzwanie konwencjom, ukazując świat prostytutki w sposób, który wstrząśnie Twoją wyobraźnią. Przygotuj się na poruszającą podróż przez emocje, gdzie smutek, nędza i niełatwe decyzje stają się motywem przewodnim, a życie ubogich, często pomijane, tutaj jest pokazane. Sięgnij po te smutne opowieści, która pozostawią w Tobie trwałe wrażenie.

Ostatnia Mona Lisa

Jonathan Santlofer

W 1911 roku najbardziej znany renesansowy obraz, Mona Lisa Leonarda da Vinci, został skradziony z Luwru przez Włocha, Vincenzo Peruggię. Minęły dwa lata zanim dzieło wróciło do Paryża. Co się z nim wtedy działo? Dlaczego zostało wywiezione do Florencji? Kto miał do niego dostęp? Schwytanie złodzieja i zwrot obrazu do muzeum nie rozwiały powstałych wtedy wątpliwości pojawiło się pytanie, czy do Luwru na pewno wrócił oryginał. Może to, co oglądamy dziś w stolicy Francji, to wysokiej klasy, wybitne w swojej dziedzinie, ale jednak fałszerstwo? Na kanwie prawdziwej historii Jonathan Santlofer snuje niezwykłą opowieść o potomku Peruggii, badaczu sztuki, który w niespodziewany sposób zostaje wplątany w intrygę mającą związek z dziedzictwem jego znanego przodka. To, co zaczyna się jako czysto naukowe badanie, przeistacza się w fascynującą, ale wysoce ryzykowną podróż do półświatka wyspecjalizowanych fałszerzy, a także pilnie strzeżonych tajemnic historii sztuki, których odkrycie może kosztować nawet życie Książka lata 2021 wg magazynu People Obowiązkowa pozycja dla fanów Dana Browna, Steva Berry i Arturo Perez-Reverte Znakomity bilet do Florencji, Paryża i Nicei

Ostatnia msza

Jan Łada

Przejmująca i chwytająca za serce opowieść o tym, jak dokonywała się kasata czterechsetletniego klasztoru, wypędzenie z niego zakonnic i likwidacja kościoła, połączona z jego profanacją, nad czym czuwało wojsko i pewien bardzo srogi pułkownik. Fragment opowiadania: Zabrano nam wszystko, co było majątkiem doczesnym, dającym się spieniężyć. Zostały pamiątki, relikwie, które obca ręka mogła sprofanować. Te trzeba było w pewnym miejscu od profanacji zabezpieczyć. Robiły się więc dniami całymi pakunki: stare ornaty, relikwie, krucyfiksy, kielich dany przez Marię Ludwikę i pacyfikał z czasów pierwszych Jagiellonów, rodzinna relikwia jednego z Radziwiłłowskich domów, od dwustu lat ozdoba naszego skarbca. Siostra Salomea, zakrystianka, przynosiła po jednym te skarby nasze z rąk puścić nie chciała, całowała je, płacząc, po kolei. Ten krzyż pamiątka po naszych fundatorach, kniaziach Hirskich... Te ampułki srebrne, przy celebrze biskupiej używane, ukrywane tak starannie przed chciwym okiem rewidujących urzędników... A oto srebrna monstrancja, najświeższa, za naszej już pamięci sprawiona, ale za lepszych czasów, na pamiątkę czterechsetnego jubileuszu klasztoru. I na to wszystko nie będą się już patrzeć nasze oczy!...

Ostatnia podróż Winterberga

Jaroslav Rudiš

Jan Kraus przed wieloma laty uciekł z Czechosłowacji i trafił do niemieckiego więzienia. 99-letni Wenzel Winterberg nie rozstaje się z czerwonym bedekerem, przewodnikiem z 1913 roku, symbolem starego, uporządkowanego świata, świata tuż przed katastrofą... Obaj bohaterowie wyruszają w niezwykłą podróż. Jadą pociągiem po współczesnej Europie, a jednocześnie poruszają się po dawnej wielonarodowej, wielowyznaniowej monarchii. Szukają śladów wielkiej miłości Winterberga, Lenki, Żydówki, pierwszej kobiety na Księżycu. Bohaterowie Ostatniej podróży Winterberga cierpią na napady Historii, a czytelnicy poznają ich osobiste i długo skrywane tajemnice. Jaroslav Rudis nie unika trudnych tematów, nie szczędzi gorzkich ocen, pokazuje przyczyny negatywnych zjawisk, nie zapomina jednak o humorze, z którego jest w Polsce doskonale znany. Książkę Jaroslava Rudisa czyta się w rytmie niekończącej się podróży koleją żelazną, kiedy pociąg niespiesznie toczy się przez "krajobraz bitew, cmentarzy i ruin". To powieść napisana hipnotycznym językiem wciągającym w świat Austro-Węgier, które istnieją jedynie w pamięci pana Winterberga i w czerwonym przewodniku po świecie, którego już nie ma. Hipnotyczny język. Zaskakujące momenty, które zmieniają sposób patrzenia na świat. Odrobina gorzkiego humoru. Czeska melancholia. Ostatnia podróż Winterberga - powieść wybitna. Barbara Sadurska

Ostatnia z bajek

Cyprian Kamil Norwid

“Ostatnia z bajek” to utwór Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych.   “A anioł leciał ponad siołem, które z obfitej zieloności drzew różnych  przeświecało wesołemi oknami domostw. Godzina była południowa; na niedożętych łanach, tam i sam, w cieniu niebieskim snopów spoczywali żeńce...  Ruchu żadnego nie było, nawet idący drogą żebrak wstrzymał się i na uboczy przyległ. Na całym obszarze widnokręgu niebios jeden tylko maleńki obłok, biały, zawisał...  Kiedy się podnosił anioł kręgiem... kręgiem... brzmiała odeń pieśń naokoło:” Fragment  

Ostatnie historie

Olga Tokarczuk

Trzy historie, trzy sposoby oswajania śmierci w jednej z najbardziej poruszających powieści Olgi Tokarczuk. Tokarczuk ożywia zapomniane, porzucone miejsca, opowiadając historie trzech życiowych wojowniczek samotnie kreujących własne losy. FRANKFURTER RUNDSCHAU Pisarka wpuszcza nieco światła do świata wypełnionego ciemnością. W mistrzowski sposób buduje wielowarstwowe opowieści, w których przywraca sens temu, co pozornie beznadziejne, na zawsze stracone. THE GUARDIAN Mimo że to najbardziej mroczna, gorzka i przejmująca książka Tokarczuk, a zdania bohaterów opowiadających o śmierci łamią się, kawałkują, osuwają w milczenie, to jednak czytelnik wie, o czym mówią i co się za tą pustką kryje. RYSZARD KOZIOŁEK

Ostatnie nowele

Eliza Orzeszkowa

"Ostatnie nowele" to zbiór noweli jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Ostatnie nowele" to zbiór dziesięciu pięknych noweli autorstwa Elizy Orzeszkowej. W skład tego zbioru wchodzą takie nowele jak: "Wiedźma"; "Szczęśliwa"; "Wielki" oraz "Kto winien?".

Ostatnie zadanie

Grzegorz Kozera

Sierpień 1945 roku. Miasteczko w Górach Świętokrzyskich naznaczone wojennymi ranami i wciąż dźwigające ciężar niemieckiej okupacji. W powietrzu czuć nieufność, a w sercach mieszkańców - głęboką niechęć do obcych. Tego lata w tym zapomnianym przez świat miejscu pojawia się tajemniczy mężczyzna, którego obecność budzi więcej pytań niż odpowiedzi. Kim jest? Skąd przyszedł? Dlaczego skierował się właśnie tutaj? Nikt nie wie, że mężczyzna przybył z misją. Ma do wykonania ostatni rozkaz - zadanie, które otrzymał jeszcze w czasie wojny, o której wszyscy chcą już zapomnieć. Tymczasem on wierzy, że honor ma swoją cenę, a sprawy, które nie zostały rozwiązane trzeba doprowadzić do końca. Ostatnie zadanie to historia o wierności swoim zasadom, lojalności i szukaniu sprawiedliwości. To opowieść o gniewie i zemście... ale również o miłości.

Ośmioro kuzynów

Louisa May Alcott

Trzynastoletnia Rose po śmierci ojca trafia do domu sędziwych ciotek. Dziewczynka sprawia wrażenie chorowitej i przygnębionej. Wszystko zmienia się, gdy z zamorskich podróży wraca jej wuj i opiekun prawny. Doktor Alec z miejsca zaczyna wprowadzać prostą, ale skuteczną terapię: dużo ruchu na świeżym powietrzu, zdrowe posiłki, pożyteczne zajęcia i towarzystwo rówieśników. W ciągu roku Rose ulega cudownej przemianie, w której ma również swój udział jej siedmiu wesołych i rozbrykanych kuzynów. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że mimo upływu niemal półtora wieku propozycje doktora Aleca byłyby znakomitym lekiem na wiele bolączek współczesnej młodzieży.

Otchłań

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

"Otchłań" Kazimierza Przerwy-Tetmajera to poruszająca powieść, która zabiera czytelnika w głąb ludzkiej duszy, gdzie ścierają się najsilniejsze namiętności i pragnienia. Autor, uznany za jednego z najwybitniejszych twórców Młodej Polski, z niezwykłą precyzją i psychologiczną wnikliwością kreśli portret bohaterów uwikłanych w skomplikowane relacje uczuciowe, stawiając fundamentalne pytania o granice miłości i obsesji. Ten ebook to doskonała propozycja dla miłośników literatury modernistycznej, którzy cenią sobie głębokie studium ludzkich emocji połączone z charakterystycznym dla epoki nastrojem dekadencji.

Otchłań. Fantazja psychologiczna

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Czy wiecie, co to jest cierpieć? Co to jest wić się w konwulsjach bólu? Co to jest powtarzać sobie w duszy i ustami: bez rady! bez rady?!... Czy wiecie, co to jest położenie bez wyjścia, starajcie się to zrozumieć: położenie bez wyjścia... starajcie się to zrozumieć, wniknąć w to zdanie. Nie tak, jak się mówi sto razy na dzień, ale wniknijcie w to. Tkacz, który nie ma majątku, który czuje, że ślepnie, który utrzymuje rodzinę z pracy – oto jest sytuacja bez wyjścia… Więc… co można zrobić?… co zrobić?… Czy jest jakiekolwiek wyjście z sytuacji prócz śmierci?...