Schodami w górę, schodami w dół

Michał Choromański

Uniwersalna powieść obyczajowo-psychologiczna z elementami erotycznymi oraz frapującą intrygą kryminalną, a zarazem przenikliwe i zabawne studium funkcjonowania małej i specyficznej społeczności. To także zatrzymany w wyraziście plastycznym kadrze obraz świata, który gwałtownie i bezpowrotnie zniknął w momencie wybuchu II wojny światowej. Wreszcie to również brawurowa literacka zabawa konwencjami. Struktura świata jest bowiem dla Choromańskiego totalnie groteskowa — jak dla Witkacego i Gombrowicza czy Kafki i Dostojewskiego. Według powieści w 1988 roku zrealizowano film o tym samym tytule w reżyserii Andrzeja Domalika. Fotos z tego filmu umieściliśmy na okładce. Są na nim Magdalena Wójcik (kreująca postać Lusi) i Maciej Robakiewicz (kreujący postać Karola). Akcja tej powieści toczy się w 1939 roku w małym miasteczku w Tatrach, którego pierwowzorem było Zakopane. Bohaterowie książki plotkują, piją, grają w karty i żyją w nietypowych związkach. Miewają – jak się okaże – dość paskudne tajemnice i wiodą podwójne życie. Przybyszem, a zarazem narratorem jest młody artysta Karol Nitonicki spędzający tu wakacje i utrzymujący się z malowania portretów. Autentyzmu postaci narratora dodaje fakt, że sam Choromański nie tylko w młodości sporo malował i rysował, ale i przez całe życie przyjaźnił się z malarzami (m.in. z Rafałem Malczewskim). DRUGA STRONA OKŁADKI: Upalne, suche lato 1939 roku w małym miasteczku w Tatrach, tajemnicze samobójstwo baronowej, która podobno jest szpiegiem niemieckim, podejrzane nocne wizyty jakichś wysoko postawionych osób z rządu u demonicznego wróżbity, upiorna wdowa po wielkim artyście, niesamowite, tragikomiczne romanse i skandale obyczajowe na małomiasteczkową skalę – wszystko to owiane charakterystyczną dla tego pisarza sferą niezwykłości. Powieść napisana ze specyficznym poczuci humoru, trochę sensacyjna, trochę psychologiczna, w której i klucza doszukiwać się można, z kapitalną pointą wyzwoloną przełomem meteorologicznym – halnym wiatrem – świetna zabawa literacka dla ciągle zaskakiwanego niespodziankami czytelnika. ANNA MICHALIK (2018): Powieść Schodami w górę, schodami w dół zalegała w pracowni pisarza przez wiele lat. Choromański zaczął ją pisać pod koniec lat 30. XX wieku, by dokończyć ją ponad 30 lat później – swoje pierwsze wydanie książka miała dopiero w roku 1967 roku. Opis małej tatrzańskiej miejscowości wraz z rozległa panoramą charakterów jej mieszkańców wielu przypomniał Zakopane, tak tłumnie odwiedzane i zamieszkiwane przez najwybitniejszych przedstawicieli okresu Młodej Polski. W wielu powieściowych bohaterach dopatrywano się rzeczywistych osób, znanych osobiście Choromańskiemu, przez co pisarza przez wiele lat darzono na salonach niechęcią. Uważna lektura Schodami w górę… sugeruje jednak coś innego – nie jest to powieść z kluczem, nie da się bowiem jednoznacznie określić, który z powieściowych bohaterów stanowi odbicie rzeczywistej osoby. Choromański brał raczej cechy kilku osób do wykreowania jednego powieściowego bohatera, tworząc tym samym galerię typów ludzkich charakterów. Z tego też względu wskazywanie w tej powieści pierwowzorów takich osób, jak np. Maria Kasprowiczowa, Karol Szymanowski czy Kazimierz Wierzyński zwyczajnie mija się z prawdą. Charakterów prezentujących odmienne postawy życiowe przewija się przez strony Schodami w górę… mnóstwo. Począwszy od Węgierki Draginy Łuckiej, „wielkiej wdowy” po rzeźbiarzu Antonim Łuckim, budującej dla niego monumentalny grobowiec, przez architekta Ryszarda Ordęgę, aż po wróżbitę i morfinistę Lilipowskiego. Pod płaszczykiem powieści poświęconej dochodzącym do zdrowia kuracjuszom oraz stałym mieszkańcom górskiego miasteczka, autor przemyca ważne pytania egzystencjalne, tym istotniejsze, że akcja powieści toczy się na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej. Świat tatrzańskiej miejscowości Podbazie opisywany jest z perspektywy osoby z zewnątrz, 19-letniego Karola Nitonickiego, studenta warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, który postanowił spędzić lato na malowaniu górskich pejzaży i sprzedawaniu swoich obrazów. Tak skonstruowany narrator umożliwia bowiem nie tylko pozbawione zapośredniczenia spojrzenie na życie toczące się w górskiej miejscowości, ale także – za sprawą wybrania na narratora młodzieńca – czytelnik ma okazję śledzić ewoluującą psychikę dorastającego mężczyzny. Jest to relacja tym ciekawsza, że wzbogacona o jego „malarskie spojrzenie”, pogłębiające złożoność postaw i charakterów portretowanych osób. Choć na początku młody malarz daje się uwieść panującej na Podbaziu atmosferze, dosyć szybko zaczyna zadawać sobie fundamentalne pytania: ile różnych twarzy może mieć jedna osoba? Oraz: tak naprawdę kto jest kim, a za kogo tylko się podaje? Postaci godnych powyższych rozważań jest mnóstwo: baronowa Sztygielowa, okultysta Lilipowski wraz z małżonką, kelner Barski czy też architekt Ryszard Ordęga. Zwłaszcza ostatnia z tych osób zasługuje na szczególną uwagę, z racji na swą doniosłość dla całej powieści. Przywołanie postaci Ordęgi rozpoczyna i kończy całą historię, a targające nim dylematy są najważniejszymi pytaniami stawianymi przez powieść Schodami w górę, schodami w dół. Ryszard Luty Eustachy Ordęga, a właściwie Ryszard Furdala, jest bowiem człowiekiem dotkniętym sporym brakiem. Nie posiada on poglądów, które umożliwiłyby mu zajęcie właściwego stanowiska i wyboru stosownej postawy moralnej. „Trzeba w sobie coś mieć, żeby mieć przekonania, trzeba w sobie coś mieć. Tylko co?” – te słowa Ryszarda Ordęgi są przejmujące nie tylko dlatego, że bohater przyznaje się w nich do swej wewnętrznej pustki, której nie jest w stanie niczym wypełnić, ale są one wstrząsające także ze względu na fakt, że taka opinia zostaje wygłoszona na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej, kiedy już nie będzie można pozwolić sobie na luksus braku podjęcia decyzji. Także przy okazji wizyty Ordęgi w domu na Podbaziu wyjaśnia się sens tytułu całej opowieści. Jak bowiem tłumaczy Dragina Łucka: „(…) ludzie na tej ziemi chodzą schodami w górę i schodami w dół i że przed idącymi w górę schody, a właściwie stopnie się poszerzają, natomiast dla idących w dół zwężają się i zmniejszają. Mówiłam o tym w znaczeniu moralnym, filozoficznym, ludzkim”. Trochę egzaltowane słowa pani Łuckiej nie znajdują jednak zrozumienia u innych bywalców jej domostwa. Jeden z nich, komisarz Szmurło, inaczej zapatruje się na sens budowanej przez „wielką wdowę” groty upamiętniającej jej zmarłego męża: „tu pani Łucka ujawniła mu psychologiczne znaczenie schodów prowadzących do groty z tumbą. Komisarz pomyślał trochę i powtórzył, że psychologia stosowana w sztuce jest jego hobby, konikiem. Ale według niego wymowa schodów była inna. Dla niego budowniczy, który budował te schody, przeżywał strach. Jakby bał się zejść na ziemię, natomiast ratunek dla siebie widział w ucieczce na górę. Więc były w tych schodach zarazem i strach, i chęć ucieczki. – Schodami w górę, schodami w dół! – zawołał dosłownie pan Bolesław. Wszyscy my w swej karierze chodzimy schodami w górę lub w dół, ale nie wszyscy przeżywamy z tego powodu panikę”. Szeroka panorama niejednoznacznych ludzkich charakterów oraz ukazanie rozmaitych podejść względem rzeczywistości wskazują na pogłębioną świadomość konieczności psychologizacji jednostki. W powieści Schodami w górę… Choromański ukazał mnogość postaw życiowych, ich zmienność oraz podatność na wpływy i intrygi. Podkreślił także, że żaden człowiek nie ma tylko jednej, ostatecznej twarzy czy formy, bo nieustannie pozostają one w ruchu. W tej powieści pisarz podniósł także inne kwestie. Świat ukazany przez Choromańskiego w Schodami w górę, schodami w dół to przedstawienie uniwersum niemal w przededniu wybuchu II wojny światowej. Czytelnicy patrzący z prezentystycznej perspektywy wiedzą, że jest to świat, po którym już niebawem zostaną jedynie wspomnienia. Jednak jego bohaterowie niemal do końca nie dostrzegają zagrożenia i łudzą się, że dziejowa zawierucha ominie ich małą miejscowość. Choć w powieści pojawiają się znaki ewidentnie oznajmujące nadciągający kataklizm (vide: wybicie szyb w żydowskim sklepiku, dyskretna wszechobecność podwójnych agentów współpracujących z obcym wywiadem), to mieszkańcy Podbazia nie widzą – nie chcą widzieć? – nadciągającego zagrożenia.

(Nie)grzeczni? Rodzinne nieporozumienia widziane oczami dzieci w wieku 6 - 12 lat

Monika Janiszewska, Małgorzata Bajko

Przeczytaj wywiad z autorką! >> Mamo, tato, ja rosnę! Im starsze, tym (nie)grzeczniejsze, czyli witamy całkiem nowe kłopoty (Nie)grzeczne dzieci wychodzą z domu, czyli jak radzić sobie z utratą kontroli Rodzice spadają z piedestału, czyli rówieśnicy rządzą Stare, mądre przysłowie mówi: małe dzieci - mały kłopot, duże dzieci - duży kłopot. I choć pewnie kilka lat temu, gdy Wasza pociecha boleśnie ząbkowała, burzliwie przechodziła bunt dwulatka, a potem z płaczem wędrowała do przedszkola, by co chwilę wracać z niego a to z katarem, a to z gorączką, powtarzaliście sobie: jeszcze chwileczka, jeszcze momencik, jeszcze tydzień, miesiąc, rok i wyjdziemy na prostą. Dziecko urośnie, nabierze odporności i mądrości, pójdzie do szkoły, a potem wreszcie będzie przepięknie i bezproblemowo! Nic bardziej mylnego. Wychowanie dzieci to niekończące się pasmo zaskoczeń, szczodrze okraszane coraz to nowszymi sytuacjami kryzysowymi, którym my, rodzice, musimy dzielnie stawiać czoła. Dopóki dziecko pozostaje pod opieką najbliższych i pani przedszkolanki, jest o tyle łatwiej, że mamy z nim praktycznie stały kontakt. Urywa się on wraz z przekroczeniem progu szkoły i otrzymaniem pierwszego własnego telefonu komórkowego z dostępem do internetu. Dziecko zaczyna zamykać drzwi do swojego pokoju, nawiązuje relacje, do których nas nie dopuszcza, z coraz mniejszą chęcią wykonuje nasze polecenia. Jak reagować? Krytykanctwem, wyśmiewaniem i zawstydzaniem można jedynie pogłębić przepaść między światem dziecka i rodziców. By ją choć częściowo zasypać, trzeba pozostać blisko, być zawsze gotowym do wysłuchania, zrozumienia i wczucia się w sytuację rosnącego człowieka. Poczytaj: Dlaczego jest ciągle pod górę, mimo że potomek (teoretycznie) dorośleje O "niegrzeczności" widzianej oczami rodziców i dziecka Jak skutecznie wspomóc szkolniaka w jego zmartwieniach, smutkach i kłopotach

Saga rodu z Lipowej. Saga rodu z Lipowej 28: Złota róża

Marian Piotr Rawinis

Życie w Lipowej toczy się dalej. Gdy umiera dziesięcioletnia Toszka płacze nad nią cała Dolina. W rocznicę śmierci córki Biegan Kapusta przychodzi do kościoła św. Marcina i jest świadkiem niezwykłej sceny. Na ołtarzu leżą kości jego dziecka, nad którymi nachyla się Roksana z Dębowca. Parę dni później na drzewie zawisa Biegan... Roksana przyjeżdża do Lipowej z wiadomością, w którą ani Hedwiga, ani Mikołaj nie chcą uwierzyć. Stawka za jej milczenie jest niezwykle wysoka. A sytuacja komplikuje się coraz bardziej, ponieważ mąż Anny de Berg dowiaduje się o zdradach żony. Mikołaj i książę Parys staczają pojedynek. Tymczasem zamknięty w klasztorze chłopak o imieniu Niczek wyrasta na silnego mężczyznę. Kim jest i co łączy go z rodem z Lipowej? Niewiadomych jest znaczenie więcej, bo Hedwiga otrzymuje wezwanie od Odiny.

Krwawy amfiteatr. Antologia francuskich historii tragicznych epoki renesansu i baroku

Barbara Marczuk

Jeśliś jest czytelniku, podobny tym tchórzliwym Izraelitom, którzy nie mieli odwagi iść przez Morze Czerwone, albowiem przerazili się fal jego, co krwawe im się zdały, nie zagłębiaj się w lekturę tej Księgi. Wszak nic innego ci ona nie przedstawi jeno Widowiska krwi i rzezi. Ale jeśli podobny jesteś Kalebowi i Jozuemu, którzy za nic nie mieli słowa tchórzliwych szpiegów, co mówili, że ziemia obiecana pożera swoich mieszkańców a żyją w niej Antropofagowie czyli zjadacze ludzi, nie lękaj się kartek tych otworzyć i przejść przez ten Jordan. Albowiem pomiędzy cierniami wiele róż tu znajdziesz a nawet owoców ogromnych słodyczy niezwyczajnej. Dobrzy chirurdzy uzdrawiają otwierając chorym rany i krew z ich żył upuszczając. My zasię naśladujemy ich, dobre przykłady biorąc z najprzeraźliwszych uczynków jakich dostarcza nam wielki teatr świata.  

W kolejce po miłość

Jolanta Cywińska

Małgorzata tęskni za stałym związkiem. Krótkie znajomości i dobra praca nie pozwalają jej porzucić tego pragnienia. Kobieta postanawia skorzystać z usług biura matrymonialnego. Niebawem rozpoczyna spotkania z kandydatami na ukochanego. Narracja przybiera formę pamiętnika bohaterki.

Kama Sutra

Vatsyayana

Po raz pierwszy przekład przygotowany specjalnie na potrzeby nagrania audio. Najnowsze, kompletne i wierne tłumaczenie powstało w oparciu o wersję Sir Burtona z 1883 r. W 2010 roku wydanie audiobooka „Kama Sutra” w Wielkiej Brytanii odbiło się echem w całej Europie – pisano o tym także w polskich mediach. Teraz dla polskich słuchaczy traktat o sztuce miłości czyta jeden z najlepszych polskich lektorów – Janusz Zadura. Kama Sutra. Kama to treść. Sutra to forma w jakiej nam ją podano. Kama to świadomość przyjemności. Przyjemność – cóż tu tłumaczyć… Świadomość! To na niej zasadza się nasza wyjątkowość. Dlatego przeżywamy więcej i mocniej niż zwierzęta. Sutra to zbiór mądrości. Kama Sutra jest więc o tym, jak z umiejętności danych nam przez naturę wypracować dobry warsztat i jak podnieść to rzemiosło do rangi sztuki. Ale Kama Sutra to także podróż do egzotycznego świata. Traktat nie tylko opisuje szczegółowo teorię i praktykę sztuki miłosnej, lecz przy tej okazji odkrywa wiele aspektów kultury dawnych Indii. Pokazuje zwyczaje, mentalność, seksualność, filozofię życia, zainteresowania, rozrywki, miejsce i rolę w społeczeństwie, a nawet religijność.

Wściekły pies. Polscy policjanci, jakich nie znacie!

Robert Ziółkowski

Polska szykuje się do mistrzostw Europy w piłce nożnej. Nadkomisarz Sebastian Zimny z wielkopolskiego Zespołu Poszukiwań Celowych zostaje oskarżony o dokonanie zbrodni na ulicach Poznania. Uwikłany, próbuje za wszelką cenę udowodnić swoją niewinność. Nie zdaje sobie sprawy, jak daleko sięgają nici intrygi. Z wytrawnego myśliwego, którym był do tej pory, staje się zwierzyną, ściganym, na którego polują politycy, biuro spraw wewnętrznych policji, prokuratura i bandyci. Do tego jego życie rodzinne właśnie legło w gruzach Niespodziewanie znajduje wsparcie wśród eksżołnierzy GROM-u. Równie poranionych jak on. Wspominających swe akcje w górach Kosowa i Afganistanu, pamiętających zasadzki bagdadzkich ulic. Zimny szuka prawdy w tym zagmatwanym kotle ludzi i wydarzeń. Pomimo krwi na rękach, kłamstwa szerzącego się wokół, próbuje pozostać prawym człowiekiem. Choć już sam nie bardzo wie, co to znaczy Robert Ziółkowski we Wściekłym psie jest chyba jeszcze lepszy niż w Łowcy głów. Choć czy te klasyfikacje mają sens? Chęć bycia najlepszym sprawiła, że pogubił się jako glina, lepiej nie wystawiać go na kolejną pokusę. Glino-pisarz Ziółkowski to zjawisko niepowtarzalne. Ale kim on jest? Na tyle wiarygodny i dojrzały, by móc powiedzieć, że życie mu się rozsypało. Zafascynowany Anthonym de Mello, poszukuje odrobiny sensu. Odrobiny odkupienia, a może przede wszystkim szacunku dla samego siebie. Tak naprawdę może to jedyna prawdziwa miara. Szacunek dla samego siebie. Reszta to iluzja. Jan Grzegorczyk, autor powieści Adieu. Przypadki księdza Grosera

Ciemność zła (#3)

Dawid Waszak

Prawda ma to do siebie, że bywa niewygodna. Kacper Zborowski po powrocie do rodzinnego Jarocina zostaje uwikłany w morderstwo, którego nie popełnił. Wprawdzie sąd oczyścił go z zarzutów, ale to wcale nie oznacza, że w jego życiu w końcu zapanuje spokój. Wydarzenia z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć, a Kacper zaczyna na własną rękę prowadzić śledztwo, próbując zdemaskować brudne sprawki burmistrza miasta i zrozumieć, jaką rolę w tym układzie odegrał przed laty jego ojciec. Rozdarty między spokojem i bezpieczeństwem bliskich a chęcią odkrycia prawdy i szukaniem sprawiedliwości, czuje, że pogrąża się w narastającym wokół niego mroku... Poleca telewizja kryminalna Crime+Investigation Polsat. Polsat Crime+Investigation Jeśli wam się wydaje, że Dawid napisał wszystko o Jarocinie, to nawet nie wiecie, jak bardzo wam się wydaje. Radosław Figura Intrygujące, wciągające, znakomicie napisane. Dawid Waszak ciągle zaskakuje. Polecam! Alek Rogoziński Dawid Waszak - autor cyklu Jarocin, w którym opisuje mroczne strony swojego rodzinnego miasta.

Cienki lód (#1)

Carolina Angelis

Rosyjska intryga, szwedzka agentka i najbardziej ryzykowna misja w jej karierze. Po dwudziestu latach w szwedzkim wywiadzie Jackie Philipsson pragnie chwili odpoczynku. Niestety wybuch tajemniczej choroby w Jekaterynburgu i informacje o rosyjskich badaniach nad bronią biologiczną zmuszają ją do powrotu do świata tajnych agentów. Wplątana w swoją najniebezpieczniejszą misję, Jackie musi stawić czoła bezwzględnym oficerom rosyjskiego GRU. Nie może ufać nikomu. Czy uda jej się wyjść z tego cało? Jak przerażające sekrety ukrywają Rosjanie? Idealna dla fanek i fanów "Czerwonej jaskółki" i "Mostu szpiegów". To pierwsza część serii Jackie Philipsson. Jackie Philipsson Seria z detektyw ze szwedzkiego biura śledczego, Jackie Philipsson, która staje na czele operacji międzynarodowych, tym samym ratując miliony ludzkich istnień przed zagrożeniem ze strony wrogich państw. Carolina Angelis jest autorką z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem w szwedzkiej społeczności wywiadowczej. Pracuje jako doradczyni ds. bezpieczeństwa. Często komentuje kwestie związane ze szpiegostwem i polityką bezpieczeństwa.

K jak Klara. K jak Klara 14 - Mamo, czy jestem gruba? (#14)

Line Kyed Knudsen

Julia zaprasza całą klasę na swoje przyjęcie urodzinowe. Spotkają się na basenie. Później zjedzą pizzę. Róża pyta, czy będzie coś innego niż pizza, bo ona nie je śmieciowego jedzenia. Klara nie rozumie. Róża uwielbia pizzę. I jest taka szczupła. A jeśli szczupła Róża myśli, że jest gruba, to może Klara też jest?

Zjawiska paranormalne - opowiadanie erotyczne

B. J. Hermansson

Tym razem od razu się odkryła, dobrze wiedząc, że pragnie teraz tylko się oddać tej żądzy. Objąć dłońmi swoją cipkę i dać się ponieść namiętności." Olivia nie wierzy w zjawiska paranormalne. Kiedy jednak przyjaciele pomagają jej w rozpakowywaniu rzeczy po przeprowadzce, znajdują zapomnianą planszę Ouija. Przyjaciele chcą ją wypróbować. Olivia się waha, ale w końcu daje się przekonać. W kolejne noce Olivia budzi się nagle i czuje niepohamowaną żądzę. Zaczyna się dotykać. Długo, przyjemnie. Jest dziko napalona. Już prawie, prawie zapomniała, jak to jest. Choć to tak piekielnie rozkoszne. Jest tak, jakby on znowu tam był. Jej chłopak, którego przy niej zabrakło. Czy to możliwe? Zjawiska paranormalne" to opowiadanie erotyczne o potężnej sile rozkoszy, masturbacji i niespodzianek, które czekają na otwarty umysł.

Żyć jak Wielki Szu. Biografia Jana Nowickiego

Beata Biały

Beata Biały z czułością składa portret Jana Nowickiego z rozmów z jego bliskimi i z własnych wspomnień. A także z zapisków samego aktora, który jako pisarz przelał kawał swojego życia na karty książek. Jan Nowicki. Aktor, pisarz, poeta. Dla większości Wielki Szu, choć on sam najbardziej dumny był ze swoich książek. Uważał, że aktorem może być każdy, a prawdziwych pisarzy jest niewielu. Nikt tak nie uwodził słowem jak on. Szuler doskonały. Również w miłości, której nieustannie szukał. Uważał, że w życiu mu się po prostu udało. Bo nie miał wielkich marzeń. Prosty chłopak z małego Kowala na Kujawach wybrał się w świat i zdobył tam więcej, niż się spodziewał. Wracał jednak zawsze w rodzinne strony, bo najbardziej cenił prostotę wiejskiego życia. Żył, jak chciał, na własnych warunkach. I tak odszedł.

Leczenie zaburzeń czynności tarczycy w gabinecie lekarza specjalisty - rola lewotyroksyny

Katarzyna Bornikowska, Wojciech Zgliczyński

Syntetyczna sól sodowa lewoskrętnej tyroksyny jest leczeniem pierwszego wyboru niedoczynności tarczycy, jednej z najczęstszych chorób układu dokrewnego, niezależnie od jej przyczyny, w każdej grupie wiekowej. Polskie Towarzystwo Endokrynologiczne wraz z Europejskim Towarzystwem Tyreologicznym, Amerykańskim Towarzystwem Tyreologicznym i Amerykańskim Stowarzyszeniem Endokrynologów Klinicznych nie rekomenduje stosowania preparatów suszonej tarczycy, trijodotyroniny czy preparatów złożonych tyroksyny z trijodotyroniną. Celem leczenia jest uzyskanie biochemicznej i klinicznej eutyreozy monitorowanej za pomocą stężenia TSH i/lub FT4. Dzienna dawka lewotyroksyny zależy od wielu czynników, m.in. etiologii i ciężkości hipotyreozy, wieku, masy ciała, ciąży czy chorób współistniejących. Lewotyroksyna może być także stosowana w terapii skojarzonej w chorobie Gravesa-Basedowa. Obecnie nie zaleca się rutynowego stosowania syntetycznej soli sodowej lewoskrętnej tyroksyny u pacjentów z wolem wieloguzkowym obojętnym, gdyż zwiększa ryzyko osteoporozy u kobiet po menopauzie oraz migotanie przedsionków u chorych po 60. r.ż.

Engineering Manager's Handbook. An insider’s guide to managing software development and engineering teams

Morgan Evans

Delightful and customer-centric digital products have become an expectation in the world of business. Engineering managers are uniquely positioned to impact the success of these products and the software systems that power them. Skillful managers guide their teams and companies to develop functional and maintainable systems.This book helps you find your footing as an engineering manager, develop your leadership style, balance your time between engineering and managing, build successful engineering teams in different settings, and work within constraints without sacrificing technical standards or team empathy. You’ll learn practical techniques for establishing trust, developing beneficial habits, and creating a cohesive and high-performing engineering team. You’ll discover effective strategies to guide and contribute to your team’s efforts, facilitating productivity and collaboration.By the end of this book, you’ll have the tools and knowledge necessary to thrive as an engineering manager. Whether you’re just starting out in your role or seeking to enhance your leadership capabilities, this handbook will empower you to make a lasting impact and drive success in your organization.

ArchiCAD. Kurs video. Poziom pierwszy. Projektowanie domu jednorodzinnego

Rafał Ślęk

Wybierz kurs ArchiCAD online Niemalże od chwili swojego powstania ArchiCAD jest najchętniej wybieraną aplikacją do projektowania budynków, wnętrz, architektury krajobrazu czy tworzenia projektów urbanistycznych. W tym doskonałym programie można szybko i bez wysiłku wykonać wszystko to, co niegdyś wymagało czasu, benedyktyńskiej pracy i ton papieru. Jakie zalety ma kurs ArchiCAD online? Dzięki szkoleniu ArchiCAD. Kurs video. Poziom pierwszy. Projektowanie domu jednorodzinnego poznasz podstawy efektywnej pracy z programem ArchiCAD. Autor pokaże Ci, jak poruszać się w jego oknach i paletach, prawidłowo przygotować strukturę projektu i precyzyjnie wprowadzać do niego dane. Zobaczysz, jak umieścić w projekcie szkice oraz inne pliki zewnętrzne, budować różne elementy budynku, od fundamentów po dach, i wykonać wizualizację modelu 3D. Zorientujesz się, jak uniknąć typowych błędów projektowych. Nauczysz się przygotowywać widoki modelu i układać je na arkuszach do wydruku, a także edytować wstawione elementy projektu. Odkryjesz, jak szybko opisać i zwymiarować projekt oraz wykonać w nim trudne detale budowlane. Sprawdzisz, jak zamknąć w jednym pliku całość projektu z wieloma widokami, rysunkami oraz informacjami. Co więcej, przygotowanie dokumentacji budowlanej do wydruku lub zapisu do innych programów CAD przestanie przyprawiać Cię o ból głowy. Kurs ArchiCAD online specjalnie dla Ciebie!

Sny pachnące igliwiem

Wioletta Piasecka

Pełna ciepła, wzruszeń i dobrych emocji zimowa opowieść o rodzinie, która zrobi wszystko by być szczęśliwą! Młoda mężatka - Lena - pragnąc spełnić wolę ojca, a także swoje marzenie z dzieciństwa, tuż po ślubie wyjeżdża na studia leśne do Warszawy. Życie weryfikuje to marzenie, a Warszawa przytłacza kobietę, która miota się między wyrzutami sumienia, że zawiodła ojca, a tęsknotą za pachnącym igliwiem lasem, za leśniczówką i przede wszystkim za mężem. Jest jej żal marnować pięć lat na rozłąkę, bo zdaje sobie sprawę z kruchości życia. Leśniczy Kamil spotyka w lesie chłopca, który po kryjomu siekierą próbuje wyrąbać choinkę. Odprowadza dziecko do domu, gdzie okazuje się, że panuje straszna bieda. Wieczorem opowiada Lenie o tej rodzinie, a ona zastanawia się, co może zrobić, by ulżyć im w niedoli... Małgorzata Lebioda przez okolicznych mieszkańców nazywana wiedźmą po wyjeździe Leny, nie potrafi poradzić sobie z samotnością, lecz los ma dla niej niezwykłe zadanie... Gdy las przykrywa śnieg, a zapach igliwia roznosi się po okolicy, wszystko może się zdarzyć. Wiadomo, że świąteczny czas to okres cudów, spełniania marzeń nie tylko swoich, ale też cudzych. Daj się zaprosić na wigilię do leśniczówki. Wioletta Piasecka dała się poznać czytelnikom jako autorka pozytywnych powieści z bardzo ważnym przesłaniem: miłość jest w stanie zwyciężyć każde przeciwności losu!