Wolna miłość

Roma Ligocka

Nadzieja na miłość i lepsze jutro Romans na przekór metryce, zapomniane uroki codzienności oraz sposoby na oswajanie i pokochanie siebie dzień po dniu to w skrócie najnowsza książka Romy Ligockiej. Autorka z dużą dozą sympatii podpatruje rzeczywistość wskazując najlepsze strony życia. Miłość z natury swojej i istoty musi być wolna. Ale jak dać komuś miłość nie odbierając mu jednocześnie wolności? Jak kochać dojrzale? Tym, którzy sądzą, że z pierwszą zmarszczką maleje nasze prawo do erotyki, bo może natura tak chce, powiem tylko, że skoro w wielu dziedzinach kpimy sobie z natury zmieniamy ją i poprawiamy to dlaczego nie w tej? Miłość. Starość przyjaciółki czy rywalki? A może obie są w nas jednocześnie? Ja dzisiejsza, nie jestem już tą wczorajszą i nawet jej sobie nie przypominam. Wokół nas przecież nieustannie zmienia się świat i my się w nim zmieniamy. Dlatego proszę Państwa: dziś w nocy przestawiamy zegary: niech biją już tylko w naszym własnym rytmie w rytmie naszych serc.

Przypadkowe spotkanie

Agnieszka Rusin

Kalina to przykładna matka i żona, która całkowicie poświęciła się rodzinie, rezygnując przy tym ze swoich pragnień i kariery pianistki. Jej mąż Witold jest szanowanym dyrektorem banku, którego nie interesują ani żona, ani córka Blanka. Oczekuje jedynie, że Kalina będzie prowadzić dom i spełniać wszystkie jego zachcianki.  Wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy kobieta poznaje przystojnego Czarnogórca. Nagle okazuje się, że w jej serce jest jeszcze miejsce na prawdziwe uczucie i że w domu wcale nie czeka na nią miłość i bezpieczeństwo. Ale czy Kalina odważy się podjąć decyzje, które zatrzęsą jej światem? Czy pozwoli sobie zawalczyć tym razem o siebie i swoją przyszłość? Czy przypadkowe spotkanie może odmienić nasze życie?

Ostatnie historie

Olga Tokarczuk

Trzy historie, trzy sposoby oswajania śmierci w jednej z najbardziej poruszających powieści Olgi Tokarczuk. Tokarczuk ożywia zapomniane, porzucone miejsca, opowiadając historie trzech życiowych wojowniczek samotnie kreujących własne losy. FRANKFURTER RUNDSCHAU Pisarka wpuszcza nieco światła do świata wypełnionego ciemnością. W mistrzowski sposób buduje wielowarstwowe opowieści, w których przywraca sens temu, co pozornie beznadziejne, na zawsze stracone. THE GUARDIAN Mimo że to najbardziej mroczna, gorzka i przejmująca książka Tokarczuk, a zdania bohaterów opowiadających o śmierci łamią się, kawałkują, osuwają w milczenie, to jednak czytelnik wie, o czym mówią i co się za tą pustką kryje. RYSZARD KOZIOŁEK

Przytul swoje wewnętrzne dziecko

Sylwia Sitkowska

Zaopiekuj się sobą jak najczulszy rodzic  Czy jesteś dla siebie wystarczająco dobry? Wewnętrzne dziecko, wewnętrzny rodzic, wewnętrzny dorosły ― człowiek jest w pewnym stopniu każdą z tych osób. Dziecko to ta część osobowości, która sprawia, że bywamy spontaniczni, cieszymy się drobiazgami; odpowiada także za siłę witalną, energię i śmiech. Rodzic ocenia, kontroluje, stawia granice ― ale też wspiera i motywuje. Dorosły natomiast jest bezstronnym analitykiem, kierującym się logiką, na której się opiera, gdy dokonuje wyborów. Od wzajemnych relacji tej trójki zależy nasz psychiczny dobrostan. Jeżeli któreś z nich zacznie dominować nad pozostałymi, wywrze to najprawdopodobniej negatywny wpływ na nasze funkcjonowanie. Zbyt często karcone dziecko będzie sfrustrowane i nieszczęśliwe, pozbawione wiary w siebie i radości życia. Dlatego warto nauczyć się bycia dla siebie dobrym rodzicem. W czym pomoże Ci ta książka! Oprócz wiedzy, porad i wskazówek znajdziesz w niej zestaw ćwiczeń i technik, których zastosowanie pozwoli Ci stać się równocześnie radosnym dzieckiem, opiekuńczym rodzicem i szczęśliwym dorosłym. Spróbujesz? O książce i autorce w mediach: DD TVN: "Zrobisz to źle, jesteś głupia". Jak uciszyć głos rodzica i zaopiekować się wewnętrznym dzieckiem? Psychologiaprzykawie.pl: Przytul swoje wewnętrzne dziecko Onet.pl/styl-zycia: Dlaczego warto nauczyć się bycia dobrym dla siebie Pl.Aleteia.org: To, w jaki sposób rodzice Cię traktują, staje się Twoim sposobem traktowania siebie. Bo innego sposobu nie znasz Makabreska: Chcesz, żeby Ci się udało? Przestań po sobie cisnąć Posłuchaj audiobooka:

Cierpkie owoce

Kazimierz Kiljan

Ujmująca i wciągająca opowieść o miłości, zdradzie i nadziei na znalezienie prawdziwego szczęścia. Książka pełna zaskakujących zdarzeń i tajemniczych sytuacji.. Urocza blondynka z małego miasteczka, o imieniu Magda, dziewczyna o nietuzinkowej urodzie, już w wieku szkolnym cieszy się dużym zainteresowaniem rówieśników. Mimo to nie może zdecydować się na żaden bliski związek. W konsekwencji ciągle pozostaje sama. Przychodzi w końcu taki moment, że nie ma z kim pójść na bal maturalny... Książka ukazuje kilka epizodów z życia trzydziestoczteroletniej Magdy, które dowodzą, że nie jest ono usłane różami. Wszystko, czym obdarowała ją natura, pozwala sądzić, że świat stoi przed nią otworem, a szczęście czeka za każdym rogiem. Nic nie wskazuje na to, aby kiedykolwiek musiała zmagać się z takimi problemami jak nieuczciwość, nielojalność czy zdrada. A jednak. Ta niezwykle miła i atrakcyjna kobieta spotyka na swojej drodze mężczyzn nieodpowiedzialnych, infantylnych i niedojrzałych. Przeżywa kolejne wzloty i upadki. Zaczyna wątpić w swoje prawo do szczęścia. Dzięki tajemniczej postaci mistrza Maurycego, sędziwego zegarmistrza, podnosi się, pokonuje trudności i uparcie dąży do celu, jaki jej wyznaczył los. Czytelnik ma szansę otrzeć się o wiele fascynujących zdarzeń i zjawisk metafizycznych. Okazuje się, że świat, który nas otacza, nie jest wyłącznie materialistyczny, że jest w nim wiele miejsca na sfery duchowe, niewytłumaczalne, nierzeczywiste.

Paweł i Indianie

Agata Hryniewicz

O Indianach, pokonywaniu strachu i prawdziwej przyjaźni Trwają wakacje, na które Paweł bardzo się cieszył, ale chłopiec chodzi smutny i zniechęcony. Jego przyjaciele z podwórka bawią się w Indian, on zaś nie wie, kim są Indianie i o co chodzi w tej zabawie. Koledzy patrzą na Pawła z wyższością i ani myślą go dopuścić do swoich sekretów. Nieoczekiwana pomoc przychodzi ze strony dziadka, który wręcza wnukowi tajemniczą szkatułkę pełną dziwnych przedmiotów. Paweł nawet się nie spodziewa, że dzięki szkatułce dziadka przeżyje wielką indiańską przygodę. Ta książka w zabawny i trzymający w napięciu sposób zapoznaje dzieci z indiańską kulturą i uczy ponadczasowych wartości. Dodatkowo lekturę ułatwi zamieszczony na końcu książki słowniczek pojęć indiańskich.

Sny Morfeusza

K. N. Haner

Polecamy wywiad z Autorką książki na Literacki Świat Cyrysi Polecamy wywiad z Autorką książki na recenzjezpazurem.pl Polecamy wywiad z Autorką książki na kobiecerecenzje.pl Cassandra Givens od zawsze nie ma szczęścia do facetów. Jej przelotne romanse za każdym razem kończą się złamanym sercem, a wybuchowy charakter, impulsywność oraz zgryźliwe poczucie humoru często wpędzają ją w kłopoty. Przeprowadzka do Miami otwiera nowy rozdział w jej życiu, a rozmowa kwalifikacyjna o pracę marzeń ma stać się drzwiami do lepszego jutra. Niestety, nic nie idzie po jej myśli, a poznanie Adama McKeya - jej przyszłego szefa - komplikuje wszystko jeszcze bardziej. Początek tej znajomości staje się źródłem fascynującego romansu, ale i dużych kłopotów. Cassandra traci głowę dla demonicznego Morfeusza. Między tą dwójką wybucha namiętność, nad którą nie potrafią zapanować. Adam vel Morfeusz wciąga Cassandę do gry, której zasady są bardzo proste, ale narażają oboje na ogromne ryzyko. Jak potoczy się historia, która nigdy nie powinna się wydarzyć? Sny Morfeusza to intensywna, pełna namiętności i niebezpiecznych tajemnic lektura, która rozpali Twoje zmysły i wciągnie w świat mrocznych doznań. Daj się ponieść historii pięknej Cassandry i tajemniczego Adama! "Dlaczego zakochujemy się w osobach kompletnie dla nas nieodpowiednich? Nigdy nie lubiłam tak zwanych złych chłopców, ale Adam nawet do tego typu facetów się nie zalicza. To nie jest zły chłopiec, to jest ktoś, od kogo powinnam się trzymać z daleka - i doskonale o tym wiem. Wiem, ale nie potrafię tego zrobić."

To ja, umarły

Kazimierz Korkozowicz

Dobrze napisany, klasyczny kryminał milicyjny zbierający bardzo dobre recenzje. Akcja rozgrywa się w położonym gdzieś w Bieszczadach, Jodłowie i jego okolicach, przede wszystkim zaś w – stojącym na szczycie wzgórza, oddalonym od miasta o około 10 km – schronisku. Jodłów to ciekawa miejscowość. Mieści się w niej Ekspozytura WSW, Komenda MO, szpital, elektrownia, a także inne urzędy i instytucje związane z jego powiatową rangą. W pobliskich lasach znajduje się Wojskowa Baza Remontowa, a także wojskowe lotnisko z helikopterami i samolotami łącznikowymi. Od miasta do tartaku kursuje kolejka wąskotorowa, a jeden z jej przystanków usytuowany jest nieopodal schroniska. Schronisko to prowadzi kierowniczka, a w skład jego obsługi wchodzą: pokojówka, kucharka i palacz, który jest także „złotą rączką”. Wśród gości jest pięciu mężczyzn, z czego trzech pracuje w Jodłowie, i trzy kobiety. Na wstępie mamy ciekawe opisy tych osób. Oto fragment jednego z nich, dotyczący milczącej i zamkniętej w sobie kobiety: „Jej opanowanie zaczęło go intrygować coraz bardziej; pragnął dociec, co się za tym kryło: zwykła nieśmiałość, głębia natury czy tylko umysłowa płycizna”. Spokój mieszkańców schroniska zostaje zakłócony przez pojawienie się … ducha. Jest to duch wcześniejszego mieszkańca schroniska – niejakiego Komasy, na którym wykonano karę śmierci. Dokonał on kradzieży, na terenie Wojkowej Bazy Remontowej, kryształów do noktowizorów nowego typu, a w czasie ucieczki zastrzelił strażnika. W pościgu został ujęty i a potem aresztowany. Podczas zatrzymania zaklinał się, że nikogo nie zabił, choć na porzuconym pistolecie, z którego zabito strażnika, ujawniono odciski jego palców. Znaleziono przy nim kryształy, ale nie wszystkie. Pojawiający się duch przestawia meble, hałasuje i wyraźnie przemawia do kierowniczki schroniska. Któregoś wrześniowego dnia jeden z gości wychodzi ze schroniska, by udać się do Jodłowa i nie wraca. Z uwagi na to, że był on pracownikiem Bazy, czynności poszukiwawcze zaczyna prowadzić major Szeruda z Ekspozytury WSW. Wkrótce poszukiwany, a dokładnie – jego zwłoki, zostaje odnaleziony w opuszczonym budynku na stacji kolejki. Major udaje się do pensjonatu PTTK, gdzie prowadzi czynności śledcze. Jego pracę nadzoruje kapitan, którego zastępcą jest porucznik (choć Szeruda jest wyższy stopniem), a nad wszystkim czuwa podpułkownik. Szeruda do pomocy ma innego porucznika oraz sierżanta. WSW – w swoich działaniach – wspomagane jest przez Milicję i Wojsko Polskie. Akcja toczy się błyskawicznie: dokonywane są kolejne zabójstwa, są napady, uprowadzenia i pościgi (nawet z użyciem helikoptera), strzelaniny, zaś w tle pojawia się wątek szpiegowski, a do tego wszystkiego, swojego działania nie zaprzestaje duch umarłego. O działalność przestępczą podejrzewani są mieszkańcy zarówno schroniska, jak też samego Jodłowa. Książka jest bardzo ciekawa, bardzo szybko się ją czyta, trudno się od niej oderwać. Nie ma w niej wulgaryzmów, erotyzmów, czy nadmiernej przemocy. Nie ma w niej też PRL-ogizmów. Warto po nią sięgnąć. [Robert Żebrowski, KlubMOrd.com] Drugie, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem wydawnictwa Ministerstwa Obrony Narodowej (Warszawa 1990) w nakładzie 59 850 + 150 egz. Natomiast jej pierwsze wydanie ukazało się drukiem (także nakładem MON) w roku 1974. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 47. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Na urząd podczaszego

Wacław Potocki

Na urząd pod­cza­sze­go Do­wie­dziaw­szy się moi przy­ja­cie­le sta­rzy,  Że mię król pod­cza­sze­go urzę­dem ob­da­rzy,  Zbie­gną do mnie z bra­ter­skim ła­ski pań­skiej win­szem.  Dzię­ku­ję. Zjad­szy, po­tym nie ma­jąc czym in­szym  Ba­wić ich: Po­daj księ­gi, bę­dę czy­tał frasz­ki.  A ci: Pa­nie pod­cza­szy, po­dob­niej by flasz­ki.  Przy­nieś­że, chłop­cze, wi­na, gdy nie uj­dą wier­sze.  Po­cznij becz­kę; już­to tu za­ba­wy nie pierw­sze.  Że mi nie stry­chem po­da: Ukaż nam przy­wi­lej,  Nie tak pi­ją pod­cza­szy. [...]Wacław PotockiUr. 1621 w Woli Łużańskiej Zm. 1696 w Łużnej Najważniejsze dzieła: Wojna Chocimska, Ogród Fraszek Poeta o wyjątkowo obfitej spuściźnie, najważniejszy przedstawiciel tzw. baroku sarmackiego. Autor fraszek (zebranych w książce, której tytuł rozpoczynał się od słów Ogród, ale nie plewiony, bróg, ale co snop, to inszego zboża; kram rozlicznego gatunku...), pieśni, wierszowanych romansów, dzieł heraldycznych, trenów na śmierć dzieci (przeżył je wszystkie) i poematów. Pochodził z ariańskiej rodziny herbu Szreniawa, w 1658 przeszedł jednak na katolicyzm, by uniknąć przymusowej emigracji po wygnaniu arian z Polski. Pomijając to wydarzenie, wiódł typowe życie szlachcica: gospodarzył, sprawował urzędy (m.in. podczaszego krakowskiego w latach 1678-1685), uczestniczył w walkach z Kozakami i ze Szwedami, procesował się o majątek. Przez historyków literatury oskarżany niekiedy o prymitywizm i ograniczone horyzonty, w istocie Potocki często przywdziewał retoryczną maskę prostaczka i programowo odcinał się od stylu uprawiania poezji dworskiej. Twórczość jego charakteryzuje plastyczność opisu i konkretny charakter metafor - przy jednoczesnym zamiłowaniu do konceptów i odległych porównań (Żywot ludzki do golenia, Nagrobek grobowi). Spora część jego utworów miała charakter moralizatorski. Widać to także w dygresjach z Transakcji wojny chocimskiej - poematu opowiadającego przebieg kampanii wojennej z 1621 roku a opartego m. in. na diariuszu naocznego świadka, Jakuba Sobieskiego. Potocki świadomie zrezygnował z wydania poematu drukiem za życia, zyskując w ten sposób wolną rękę w pisaniu fragmentów krytycznych i polemicznych. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Niedźwiedzi świat Olmisi

Bożena Bobrzyk-Stokłosa

Ile uczuć kryją misiowe serduszka i jakie myśli mieszczą misiowe łebki? Zawsze dobrze być pogodną misią! Wszędobylska Olmisia przekonuje się o tym na własnym futerku. Oczywiście przy wsparciu niedźwiedzich rodziców i radosnym a gu gu braciszka Domisia. Czy da się polubić brokatowe okulary i truskawkę na pyszczku? Co oznacza: jak się nie przewrócisz, to się nie nauczysz, a także: nie śmiej się, dziadku, z cudzego wypadku? I czy każdy musi rosnąć tak szybko jak Wielguś? Nie warto się troskać warto się troszczyć, by troski migiem znikały. Educzytajki prowadzą dziecko przez to, co bliskie, ważne i trudne, otulając ciepłem bajek i matczyną czułością. Seria, która pokazuje, uspokaja, tłumaczy i podpowiada.

Obłęd złota

Ludwik Marian Kurnatowski

Początek 1921 roku, kilka miesięcy po inwazji bolszewickiej w kraju wciąż panuje chaos. Trwa okres mordów i grabieży. Do Urzędu Śledczego przychodzi przedstawiciel banku. Dzień wcześniej młody inkasent pracujący w placówce, Berek Goldblum przepada bez wieści. Dotychczas wzorowo wykonujący swoje obowiązki mężczyzna podjął rano milionową sumę, którą wieczorem miał wpłacić na konto banku. Tymczasem Goldblum wraz z pieniędzmi znika bez śladu. Wkrótce policja trafia na zwłoki młodego mężczyzny... Portret Warszawy pierwszej połowy XX wieku ukazany z perspektywy przestępczego półświatka. Opowiadanie kryminalne oparte na faktach. Wieloletni nadkomisarz Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski dzieli się z czytelnikami wspomnieniami z pracy. Zdradza, jakimi prawami rządził się ówczesny świat kryminalny i kim byli jego przedstawiciele. Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów, z których pochodzi.

Nowe spojrzenie na znany lek - telmisartan

ałgorzata Kosek-Nikołajczuk, Monika Budnik

Aktywacja układu renina-angiotensyna-aldosteron odgrywa kluczową rolę w patogenezie miażdżycy i chorób sercowo-naczyniowych, dlatego jego blokada została uznana za najskuteczniejszą interwencję kardioprotekcyjną. Telmisartan jest korzystny w leczeniu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w monoterapii, a także stanowi bezpieczne połączenie z amlodypiną lub hydrochlorotiazydem. Ponadto może obniżać poziom glukozy we krwi na czczo i poziom cholesterolu LDL, a także zwiększać poziom HDL.

Francuski pocałunek opowiadanie erotyczne

eses

Imaginacja podsuwała mężczyźnie kolejne kadry, które podjudzały wzbierające w nim pożądanie. Fantazjował, jak zapaliwszy papierosa, staje za Marianne, a następnie obejmuje ją wolno w pasie. Wyobrażenie było tak realistyczne, że niemal poczuł na torsie ciepło jej ciała pachnącego fiołkami oraz delikatność nagiej skóry. Chciałby przesunąć ręką wzdłuż kruchego mostka kobiety, dekoltu, szyi, aby na koniec ująć drobną brodę i miękkim ruchem skierować jej twarz ku własnej. Wówczas spojrzeliby sobie prosto w oczy, długo, nieprzerwanie, jak gdyby chcieli przejrzeć na wskroś swoje dusze. Wtem Piotr, zaciągnąwszy się papierosem, wypuściłby aromatyczny dym wprost do ust Francuzki tak, że ich wargi niemal by się stykały. Gęstniejąca w pomieszczeniu atmosfera w połączeniu z narkotycznym odurzeniem momentalnie doprowadziłaby mężczyznę do wzwodu. Delikatnym gestem przekazuje Marianne fajkę, aby samemu oddać kobiecie długi pocałunek, w którym rozsmakowuje się dogłębnie, penetrując językiem najsłodsze zakamarki jej ust. Po chwili zjeżdża ręką po długiej szyi w kierunku dekoltu, gdzie pod cienką, jedwabną wstęgą sukienki wyczuwa pierś. Okręca wolno palcami wokół twardego sutka jeden raz, drugi, kolejny, dopóki Marianne nie wzdycha, przymykając oczy." Samotny i wiecznie zapracowany Piotr nawiązuje współpracę z nowymi udziałowcami, Feliksem oraz Marianne - piękną Francuzką, z którą odtąd mają go łączyć sprawy biznesowe. Nie wszystko idzie jednak zgodnie z planem, gdy na firmowej imprezie Piotr wchodzi z Marianne w interakcję na granicy fantazji i rzeczywistości. Jakie będą dla niego konsekwencje tego wieczoru? Czy dotychczasowe priorytety naprawdę dają mu szczęście, a status materialny i częsty, przypadkowy seks to wyznaczniki sukcesu?

Między Lwowem a Krakowem. Szkice architektoniczne

Janusz Sepioł

W czasach masowej fotografii i internetu sens rysowania architektury, krajobrazu czy wnętrz nie jest oczywisty. Bronię rysunku, bronię szkicowania, choć przyznaję, że korzyści odnosi przede wszystkim sam rysujący. (...) To, co wydawało się znane, widziane wielokrotnie, rozpoznawalne lub nawet banalne, w procesie rysowania przekształca się, można rzec - odsłania się, czy raczej jest odsłaniane. To tak, jak z myśleniem: gdy chcemy sprecyzować i wypowiedzieć myśl, to już nie jest to ta sama myśl. Rysuje się, aby zobaczyć, celem i środkiem rysunku jest widzenie... Fragment Wstępu Dzięki architekturze - pasji i profesji Autora - wyłania się w tej książce kraina, której próżno szukać na mapach. Granice państw i jednostek administracyjnych poszatkowały coś, co ma swoje niekwestionowane kontinuum w krajobrazie i budowlach właśnie. Dlatego Janusz Sepioł odwołał się nie do wiedzy, lecz do widzenia, aby tę ciągłość ujawnić i przywrócić. Z recenzji Łukasza Galuska, architekta, zastępcy dyrektora ds. programowych w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie Książka Janusza Sepioła należy do bardzo rzadkich wydawnictw, w których autor posługuje się jednocześnie tekstem i własnym rysunkiem. Użyte w tytule określenie "szkice architektoniczne" nie jest w tym wypadku metaforą. Praca stanowi swoiste itinerarium - zapis wrażeń i refleksji z miejsc rozsianych pomiędzy dwiema artystycznymi metropoliami: Lwowem i Krakowem. Tytuły poszczególnych rozdziałów to w ogromnej większości nazwy miejscowości, ale równie dobrze mogłyby to być nazwiska postaci, których te teksty dotyczą. Niemal za każdym razem pojawia się jakaś biografia: projektanta, mecenasa, badacza. To opowieści o budowlach, miejscach i ludziach. Ich wybór nie podlega jakimś sztywnym kryteriom; motywem scalającym jest narracja o artystycznym oddziaływaniu środowiska lwowskiego (Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej) na obszar zachodniej Galicji w II połowie XIX i I połowie XX wieku. Książka jest galerią obiektów nieco mniej znanych, mniej spopularyzowanych, skupia się na architekturze "drugiego rzutu" bądź też architekturze mniejszych ośrodków, ukazując je na tle budownictwa w swej większości anonimowego: drewnianych kościołów, cerkwi, synagog, tworzących unikalny krajobraz kulturowy tej części Europy. Wydawnictwo w znacznej części dotyczy bezpośrednio kultury Krakowa. Na jego stronach pojawiają się działający tu, a potem migrujący do Lwowa architekci tacy jak Teodor Talowski, Jan Sas-Zubrzycki, Adolf Szyszko-Bohusz czy pochodzący z Lwowa, a działający w Krakowie i na Podhalu Zbigniew Kupiec, bądź też pochodzący z Krakowa a działający w Rzeszowie Mateusz Tekielski. Są także znani krakowscy historycy sztuki, jak profesorowie Edward Dutkiewicz czy Józef T. Frazik. W tym sensie można ją zaliczyć do cracovianów. Książka nie jest w żadnej mierze krajoznawczym przewodnikiem ani akademickim skryptem czy podręcznikiem. Zachowuje wartość niespiesznej, nieco erudycyjnej gawędy i stanowi zapis fascynacji różnorodnością architektonicznych form, szkół, nurtów i mód. W jakimś sensie uczy, jak patrzeć na architekturę, a z pewnością jest przykładem gasnącej tradycji odręcznego, "wrażeniowego" rysowania architektury i to w przeróżnych technikach: od akwareli po węgiel. Tworzy bardzo osobisty i zaskakująco nowatorski obraz architektonicznego dziedzictwa tej części Europy Środkowej. Janusz Sepioł, ur. 1955 w Gorlicach. Absolwent Politechniki Krakowskiej i Uniwersytetu Jagiellońskiego, architekt, historyk sztuki, urbanista. Architekt Województwa Krakowskiego, w latach 2002-2004 Marszałek Małopolski, senator VII i VIII kadencji, obecnie Główny Architekt Rzeszowa. Wyróżniony Medalem Honorowym SARP, Złotą Odznaką Izby Architektów RP oraz samorządową Nagrodą im. J. Regulskiego. Autor kilku książek eseistycznych (m.in. Architekci i historia, Dyptyk włoski, Praca nad krajobrazem, Historia jednego domu), współautor i redaktor wielu wydawnictw fachowych (m.in. "Przestrzeń życia Polaków" [raport], Form Follows Freedom, "Puls Polskiej Architektury", "Architektura Rzeszowa") oraz jednej ilustrowanej książki dla dzieci (Sierściaki i inne).

Kapitalizm interesariuszy. Globalna gospodarka a postęp, ludzie i planeta

Klaus Schwab, Peter Vanham

Obecny system gospodarczy opiera się na maksymalizacji krótkookresowych zysków, unikaniu opodatkowania i przerzucaniu niekorzystnych efektów działalności na społeczeństwo. Jego konsekwencją są pogłębiające się nierówności, wzrost zadłużenia, zwiększająca się polaryzacja społeczeństwa i polityki, a także nasilająca się degradacja środowiska. Pandemia COVID-19 udowodniła, że taki system ekonomiczny jest nie do utrzymania. Jego niezrównoważenie i kruchość grożą kolejnymi katastrofami. Konieczne są dalsza ewolucja i przejście z "kapitalizmu akcjonariuszy" do "kapitalizmu interesariuszy". Ta książka jest świetnie napisanym, szczerym wyjaśnieniem natury globalnych problemów, ich możliwych przyczyn i konsekwencji, a także związków z obecnymi systemami zarządzania. Przedstawiono w niej też ideę kapitalizmu interesariuszy: systemu gospodarczego opartego na inkluzywności, zrównoważonym rozwoju i równości. To holistyczne rozwiązanie, w którym odpowiedzialność jest proporcjonalnie rozłożona na rządy państw, przedsiębiorstwa i osoby prywatne. W książce znalazło się wiele rad i wskazówek, z których może skorzystać każdy: polityk, właściciel firmy, aktywista, społecznik i obywatel. Okazuje się, że "rzeczywistość po COVID-19" może być dla ludzkości czasem współdziałania, w którym teraźniejszość i przyszłość dają możliwość wykreowania zrównoważonego świata. Świata, w którym wszyscy czują się dobrze. W książce: jak powstawał świat globalnego wzrostu konsekwencje: problemy światowej gospodarki model interesariuszy i jego realizacja koncepcja kapitalizmu interesariuszy jak można się przyczynić do rozwoju zrównoważonego świata Kapitalizm interesariuszy: sercem systemu jest równowaga!

Wakacje pełne magii

Katarzyna Wierzbicka

Trzynastoletnia Magda odziedziczyła po ojcu nie tylko kolor włosów i wadę wzroku, lecz także umiejętność czytania w myślach. Niestety musi ją ukrywać przed mamą i rodzeństwem, zwykłymi ludźmi nieświadomymi istnienia magii. Tuż przed zakończeniem roku szkolnego dziewczynka dowiaduje się, że tym razem, zamiast spędzić lato u swojej babci czarownicy, wyjedzie z rodziną na kemping nad jeziorem. Na domiar złego uwagę taty całkowicie pochłaniają problemy w pracy: z Instytutu Badań i Analiz Użytkowego Zastosowania Magii, do którego został ostatnio przeniesiony, skradziono cenne magiczne artefakty. Czy ma to związek z tym, że Magda coraz częściej staje się świadkiem zjawisk paranormalnych, a na kempingu pojawiają się słowiańskie demony? Dlaczego wokół rodzinnej przyczepy zaczyna węszyć krwiożerczy inspektor z Biura do spraw Bezpieczeństwa Magii? Gdy najmłodsza siostra Magdy zostaje porwana, dziewczynka musi stawić czoło grożącemu jej rodzinie niebezpieczeństwu... "Wakacje pełne magii" to pierwsza część serii "Córka maga".

O czym szumią wężymordy. Opowieści o trawach, drzewach, porostach i trzcinach, łąkach, miedzach i wędrówkach nasion, a także o wielu innych przyrodniczych sprawach

Wiesław Fałtynowicz

Wężymord - gatunek rośliny warzywnej z rodziny astrowatych - pochodzi z południowej i środkowej Europy oraz części Azji. Jego nazwa pochodzi z czasów, gdy w medycynie ludowej używano tego warzywa jako antidotum na jad żmij. Takich roślin jak wężymord podczas zwykłego spaceru mijamy setki, jeśli nie tysiące... Bo wszędzie tli się "drobne życie", o jakim pojęcia nie mamy... Na trawnikach, w miedzach, drzewach, na polach i polnych kamieniach... Ile wiemy o tajemniczym świecie traw, drzew, porostów i trzcin? Prawda, że niewiele? Zajrzyjmy więc do książki O czym szumią wężymordy, w której Wiesław Fałtynowicz pochyla się z czułością i uważnością nad każdym "żywym drobiazgiem". Z tej książki wiele się dowiemy, ale też - dzięki niej - będziemy rozglądać się uważniej podczas każdej kolejnej wędrówki... Miłości do przyrody nie można się nauczyć, można za to spróbować czegoś się o niej dowiedzieć, by nabrać do niej szacunku... Czasami bowiem najzwyklejszy w świecie szacunek znaczy więcej niż porywy ognistej miłości... I o tym także jest ta książka... Weźcie ją do plecaka, usiądźcie w trawie, oprzyjcie się wygodnie o polny kamień i czytajcie. A potem raz jeszcze - po lekturze - rozejrzyjcie się wokół uważnie... Prawda, że widać więcej? "Jesteśmy tylko jednym z około 10 milionów gatunków, chociaż często - zadufani w sobie - mienimy się panami stworzenia. Prosty rachunek pokazuje nasze miejsce: jeżeli przyjąć czas trwania życia na Ziemi za jedną dobę, to historia Homo sapiens w tej skali zamyka się w 1/4 sekundy. Tyle czasu było nam dane, żeby narodzić się, nauczyć cokolwiek i poznać świat. Jaka jest wiedza niemowlęcia, które żyje 1/4 sekundy?". WIESŁAW FAŁTYNOWICZ NOTA O AUTORZE: Wiesław Fałtynowicz - botanik (od 1996 roku profesor nauk biologicznych). Urodził się pod znakiem Lwa w 1952 r. w Suwałkach. Badacz niezależny, wcześniej związany z uniwersytetami w Gdańsku (1976-1999) i we Wrocławiu (1999-2020). Zajmuje się przede wszystkim porostami, ale też roślinami, ich ekologią i ochroną oraz monitoringiem środowiska. Jest autorem kilkunastu książek oraz ponad dwustu artykułów naukowych i popularnonaukowych. Napisał ponadto około stu felietonów, wierszy i scenariuszy do filmów o tematyce przyrodniczej. Promotor kilkudziesięciu magistrów i 14 doktorów - z nich jest najbardziej dumny i uważa ich za swoje najważniejsze osiągnięcie na polu nauki. Interesuje się motywami przyrodniczymi w sztuce i literaturze. Amator powieści sensacyjnych, poezji i dobrych książek. Mieszka na peryferiach Wrocławia, gdzie są rozległe tereny na spacery z psami. Uprawia duży ogród, w którym prowadzi długie dyskusje egzystencjalne z rosnącymi w nim dziesiątkami gatunków roślin. Jest miłośnikiem podróży, jazdy samochodem, kiszki ziemniaczanej i Suwalszczyzny, a z dalszych regionów - Syberii, Amazonii, wysp tropikalnych i Kapadocji. Prywatnie ojciec czworga dzieci i dziadek ośmiorga (na razie!) wnucząt.

Projekty i rozwiązania sieciowe w praktyce

Paweł Zaręba

Praktycznie rzecz ujmując… o sieciach Paweł Zaręba, autor Praktycznych projektów sieciowych, od wielu lat związany z branżą IT i ICT, za namową swoich wiernych czytelników napisał drugą książkę. Tę wcześniejszą można traktować jako kompendium wiedzy na temat sieci komputerowych - Projekty i rozwiązania sieciowe w praktyce są niejako kontynuacją tamtej publikacji. Podczas lektury tej książki, wymagającej znajomości zagadnień sieciowych, przyswoisz podstawowe pojęcia z zakresu sieci (takie jak router, przełącznik), odkryjesz niespodzianki w sieci LAN i zasady funkcjonowania internetu, zrozumiesz, czym jest i do czego służy DNS, zapoznasz się z chmurą i jej działaniem, spojrzysz na sieci od kuchni, czyli od serwerowni. Dzięki przemyślanym przykładom dowiesz się między innymi, jak używać narzędzia Postman, samodzielnie wykonasz projekt sieci związany z automatyzacją i przeprowadzisz własne eksperymenty w języku skryptowym Python. Ten przewodnik, skierowany do poszukujących praktycznych aspektów sieci i do zaawansowanych sieciowców, ma jeden cel: jak najprzystępniej przedstawić skomplikowane zagadnienia sieciowe, a jednocześnie ugruntować podstawowe informacje. Komponenty sieciowe i architektura modelu TCP/IP Projektowanie adresacji IP Narzędzia do diagnostyki sieci Metody dostępu do internetu Niezależne wirtualne instancje routingu VRF Konfiguracja sieci za pomocą routera Mikrotik Tajniki Cisco Modeling Lab Przenoszenie tablic routingu OSPF za pomocą BGP Utworzenie sieci wirtualnej w GNS3 Mapowanie maszyn wirtualnych NAT i CGNAT Działanie sieci od strony ISP (MPLS L3VPN i MPBGP) Korzystanie z REST API Wirtualizacja sieci w chmurze Azure Cisco DNA Center Spójrz na sieci od strony praktycznej!

Java. Techniki zaawansowane. Wydanie XI

Cay S. Horstmann

Java jest dojrzałym językiem programowania, który pozwala na pisanie kodu dla wielu rodzajów komputerów służących do różnych celów i działających na różnych platformach. Jest świetnym wyborem dla programistów, którym zależy na tworzeniu bezpiecznych aplikacji o wyjątkowej jakości. Wokół Javy skupia się duża społeczność, dzięki której język ten wciąż się rozwija, unowocześnia i wzbogaca o nowe elementy. Osoby, które swoje zawodowe życie wiążą z pisaniem programów w Javie, muszą poznać zaawansowane zagadnienia i mniej oczywiste funkcjonalności Javy, również te niedawno zaimplementowane. To konieczność dla każdego profesjonalnego programisty Javy. Oto kolejne, przejrzane, zaktualizowane i uzupełnione wydanie znakomitego podręcznika dla zawodowych programistów Javy. Znalazł się tu dokładny opis sposobów tworzenia interfejsu użytkownika, stosowania rozwiązań korporacyjnych, sieciowych i zabezpieczeń, a także nowości wprowadzonych w JDK 11. Przedstawiono techniki programowania baz danych oraz umiędzynarodowiania aplikacji Javy. Sporo uwagi poświęcono bibliotece Swing oraz jej wykorzystaniu do tworzenia realistycznej grafiki i efektów specjalnych. Ponadto w książce zostały pokazane nowe możliwości języka - zademonstrowano, jak dzięki nim uzyskać wyjątkową jakość aplikacji, a zamieszczone przykłady opracowano pod kątem zrozumiałości i wartości praktycznej. W tej książce między innymi: API wejścia-wyjścia Javy, serializacja i wyrażenia regularne efektywne korzystanie z usług sieciowych klienty, serwery i pobieranie danych z internetu moduły platformy Javy nowoczesne mechanizmy bezpieczeństwa w Javie Java: nowoczesny styl, najlepsze praktyki, sprawdzone rozwiązania!

Wyrzuciła ją rzeka

Anna Musiałowicz

Nie wszystkie istoty, które powołano do życia, powinny istnieć na tym świecie Wydaje się, że los odwrócił się od Agnieszki. Porzucona przez wieloletnią partnerkę, nie może pogodzić się z rozstaniem. W prawdziwą rozpacz wpada, gdy dowiaduje się o jej tragicznej śmierci. Jednak to nie koniec nieszczęść. Okazuje się, że zaginął Staś, pięcioletni syn Agnieszki. Ból przeplatany ze strachem o dziecko prowadzi ją na most. Rzeka przyzywa Nad brzegiem rzeki, nieopodal lasu daleko od ludzkich spojrzeń mieszka stara Grzelakowa. Do szczęścia potrzebny jej jest tylko dach nad głową i święty spokój. Gdy na jej drodze staje pewien niepozorny chłopiec, a dziwne sny przywołują wspomnienia przeszłych żyć, podskórnie czuje, że coś się zmieni i to niekoniecznie na lepsze. Wejdź do świata, gdzie historia kołem się toczy, a każde życie - jak przyroda wiosną - odradza się. Prastarzy bogowie, topielice, słowiańskie demony - do czego są zdolne, chcąc wymusić szacunek u tych, którzy w nie nie wierzą?

Test Driven Development. Kurs video. Sztuka pisania niezawodnego kodu

Jarosław Porwoł

Teoretycznie najważniejszym zadaniem developera jest pisanie kodu. W rzeczywistości jednak znaczną część czasu programisty zajmuje nie tyle wprowadzanie zmian w systemie, ile poprawianie działania elementów już istniejących. Błędy i niedopatrzenia często przekradają się do kodu produkcyjnego. Pół biedy, jeśli ich korygowanie zabiera koderowi jedynie cenny czas. Gorzej, gdy powoduje straty finansowe albo sprzętowe. Dlatego dostarczenie wysokiej jakości oprogramowania powinno być celem przyświecającym działaniu każdego programisty, niezależnie od doświadczenia, technologii czy branży, w jakiej pracuje. Jednak testowanie kodu na piechotę, linijka po linijce, jest żmudne, czasochłonne i nieefektywne. Błędy o wiele sprawniej wychwytuje się dzięki testowaniu automatycznemu. Zastosowanie odpowiedniej techniki pozwala na częste i powtarzalne sprawdzanie działania pisanego kodu, co ułatwia zapewnienie wymaganego poziomu jakości. Testowanie automatyczne może być wdrożone w zasadzie dla każdego rodzaju oprogramowania — od prostych aplikacji użytkowych po złożone systemy wspierające wielkie firmy. Także język oraz framework użyte do tworzenia kodu nie mają właściwie znaczenia, ponieważ podstawowe idee i sposoby pracy testowej są uniwersalne. Co Cię czeka podczas naszego profesjonalnego szkolenia? W trakcie pracy z tym kursem video poznasz: Zasady tworzenia oprogramowania zgodne z techniką TDD — Test Driven Development. Proces wytwórczy obowiązujący dla Behavior Driven Development. Sposób pisania kodu testowanego. Metodę poprawnego konstruowania testów. Co więcej... Dowiesz się, jak korzystać z narzędzi wspomagających testowanie. Test Driven Development. Kurs video. Sztuka pisania niezawodnego kodu pomoże Ci odnaleźć się w kodzie testowym i zmienić podejście do pisania funkcji. Tematy poruszone w ramach szkolenia zostały ułożone tak, by pokazać przejście od bardzo prostego przypadku do przypadków bardziej skomplikowanych — za każdym razem z uwzględnieniem podstawowego podejścia TDD. Uruchom szkolenie i ruszaj w drogę ku testom! Zasadniczą część kursu poświęcono praktyce Test Driven Development. Zanim jednak dowiesz się, czym jest TDD, uświadomimy sobie wspólnie, jakie zagrożenia niesie ze sobą dostarczanie klientom oprogramowania wątpliwej jakości. Podczas pracy z kursem nauczysz się pisać testy dla własnego kodu. Poznasz cykl pracy w Test Driven Development i opanujesz sposoby korzystania z mocków do symulacji elementów systemu. Przygotujesz się do sprawdzania sytuacji wyjątkowych, a następnie zorientujesz się, czym są i jak przeprowadza się testy Data Driven. Wreszcie, na koniec kursu, poznasz podstawy szerokiego zagadnienia, jakim jest Behavior Driven Development. Przez TDD do BDD Test Driven Development jest techniką tworzenia oprogramowania zaliczaną do metodyk zwinnych. Polega na wielokrotnym powtarzaniu kilku kroków. Najpierw pisany jest automatyczny test sprawdzający tworzoną funkcję, która następnie zostaje wdrożona i przetestowana. W kolejnym kroku następuje refaktoryzacja kodu, przeprowadzana po to, aby spełniał on założone standardy. Kluczowe w podejściu TDD jest to, że najpierw pisze się test, a dopiero potem wdraża kod, który ma zostać sprawdzony w ramach tego testu. Behavior Driven Development (BDD) wyewoluował z TDD i stanowi rozszerzenie tej metodyki. Skupia się na tym, od czego należy zacząć testowanie, co testować, a czego nie, ile funkcji można sprawdzić za jednym razem, jak nazywać testy oraz jak dotrzeć do przyczyny ewentualnego ich niepowodzenia. BDD kładzie duży nacisk na biznesową przydatność procesu testowania kodu.

Detektywi z podstawówki. Tajemnica kierowcy Ogórka

Alicja Sinicka

Detektywi z podstawówki znów na tropie! Kasia, Karol i Wojtek wyjeżdżają na klasową wycieczkę do Gospodarstwa Pod Chmurką, zajmującego się agroturystyką. Wsiadają do autobusu, za którego kierownicą siedzi naburmuszony Stanisław Ogórek. Detektywi nie wiedzą, dlaczego jest w złym humorze, ale nie zwracają na to większej uwagi do chwili aż w gospodarstwie dochodzi do zagadkowej sytuacji. Znika ukochany pies właścicielki - Morela! Wcześniej suczka obsikała leżącą na ziemi torebkę kierowcy autokaru. Rozgniewany Stanisław Ogórek groził Moreli. Być może to on maczał palce w jej zniknięciu? W przerwach między dojeniem krów, karmieniem kur i jazdą konną, młodzi detektywi prowadzą kolejne śledztwo i nie spoczną dopóki nie doprowadzą sprawy do końca!

Morderstwo w Miłowie

Alicja Minicka

Perfidne morderstwo w stylowej oprawie Mamy rok 1928. Do Miłowa koło Poznania przyjeżdża młoda malarka Samanta Greenwood. Jest oczarowana domem państwa Górskich i ich gościnnością. Szybko okazuje się jednak, że za pozorami spokoju i harmonii nowo poznanej rodziny kłębią się mroczne namiętności. Kiedy zostaje zamordowany pan domu, Samanta musi pogodzić się z faktem, że ktoś w jej otoczeniu może być mordercą. Decyduje się więc pomóc komisarzowi Łukaszowi Darskiemu w jego śledztwie.  

Podróż przez krainę ramenu. Kulinarny przewodnik po Japonii oraz 33 autentyczne przepisy

Marcin Wojtasik, Maciej Komorowski (fotografie)

Książka wprowadza w fascynujący świat ramenu i kuchni japońskiej w szerokim kontekście społecznym i kulturowym. Dowiecie się z niej nie tylko jak przygotować prawdziwy ramen, ale także jakie znaczenie ma on dla Japończyków i na czym polega jego autentyczność. Jest to także swoisty przewodnik, w oparciu o który można zaplanować podróż po Japonii szlakiem najbardziej charakterystycznych dań i tradycji kulinarnych. To opowieść nie tylko o kuchni, lecz o życiu Japończyków od kuchni, o miejscach, w których jedzą i kulturze jedzenia - tak odmiennej od tradycji europejskiej. Fascynująca to opowieść... Dopełnieniem książki są znakomite, kolorowe fotografie Macieja Komorowskiego, no i 33 autentyczne przepisy na ramen! Smacznej lektury! O AUTORACH: Marcin Wojtasik - antropolog i socjolog zajmujący się kuchniami azjatyckimi, współzałożyciel rodziny restauracji Yatta Ramen i innych projektów gastronomicznych związanych z kuchnią japońską. Maciej Komorowski - japonista, fotograf, od lat mieszka w Japonii. FRAGMENT KSIĄŻKI: "Motywem przewodnim naszej podróży po Japonii będzie ramen, po pierwsze dlatego, że sam podróżowałem po Japonii głównie ramenowymi szlakami i uważam, że to doskonały klucz do układania planu wyjazdu, po drugie dlatego, że ramen jest japońskim daniem, które jest najbardziej zróżnicowane regionalnie. Ramen nie ma jednej oryginalnej wersji, o której można by powiedzieć, że to jest wzorzec ramenu. W wielu miastach i miasteczkach Japonii rozwinęły się lokalne odmiany, które można przypisać do kilku podstawowych kategorii, ale każda jest też samodzielnym daniem z własną historią, często mocno związaną z historią i specyfiką miejsca powstania. Od smaganej syberyjskimi wichrami wysepki na najbardziej północnym krańcu Japonii, poprzez wielkie megalopolis na pacyficznym wybrzeżu Honsiu, po tropikalne wyspy na najdalszym południu, lokalne rameny oddają atmosferę miejsc i są świetnym wprowadzeniem do opowieści o innych japońskich daniach". "Przez całą historię do Japonii docierały chińskie wpływy żywieniowe, od uprawy ryżu począwszy, poprzez herbatę, aż po wiele innych produktów i technik, jednak tempo i rozmach wymiany nigdy nie były takie, jak w drugiej połowie XIX wieku. Pewna liczba Chińczyków przebywała w Japonii, jednak nie mieli oni prawa poruszać się po całym kraju i żyli dość odizolowani w chińskich dzielnicach zlokalizowanych w Jokohamie, Kobe i Nagasaki. Pierwsze wzmianki o tym, że można było u nich zjeść jakieś chińskie danie z makaronem w zupie, prawdopodobnie rodzaj lamian albo kantońskiego lo mien, sięgają lat osiemdziesiątych XIX wieku. Klientami chińskich kucharzy, najczęściej przybyszów z prowincji Guangdong, byli wówczas jednak głównie chińscy studenci, którzy zaczęli na przełomie wieków w dużej liczbie przybywać do rozwijającej nowoczesną edukację Japonii. Dopiero na początku XX wieku, kiedy chińscy szefowie kuchni w restauracji zaczęli używać do przygotowania swojej zupy z makaronem japońskich składników, takich jak sos sojowy czy marynowane pędy bambusa menma, to tanie pożywne danie zaczęli jeść również japońscy studenci, żołnierze i robotnicy. Nazwa "chiński makaron" (chūka soba albo Shina soba) była w powszechnym użyciu do lat pięćdziesiątych i do dziś w wielu miejscach w Japonii jest synonimem ramenu. Czy więc ramen jest daniem japońskim czy chińskim? Dla Japończyków nie ma wątpliwości, że jest to danie w stu procentach japońskie". "Generalnie kuchnie azjatyckie opierają się na miejscach oferujących jedno, góra dwa dopracowane dania, a w Japonii jest to szczególnie widoczne. Restauracja z makaronem soba sprzedaje tylko sobę i tradycyjne dodatki, to samo dotyczy miejsc sprzedających udon, okonomiyaki, yakitori, takoyaki, gyudon i wiele innych dań. Pamiętam jak wielkie opory miał japoński właściciel warszawskiej restauracji Uki Uki serwującej doskonały udon przed wprowadzeniem do karty ramenu, bo w Japonii tak się nigdy nie robi i restauracje z udonem nie mają nigdy w menu ramenu, gdyż to są zupełnie różne kulinarne światy: konserwatywny, osadzony głęboko w wielowiekowej japońskiej tradycji udon i względnie nowy, ciągle ewoluujący i otwarty na zmiany ramen. Dla większości polskich gości było to niezrozumiałe, bo przecież jedno i drugie to japońskie kluski".