"Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego" 2015. T. 16

red. Maksymilian Pazdan

W szesnastym tomie Problemów Prawa Prywatnego Międzynarodowego znalazło się opracowanie poświęcone aspektom kolizyjnoprawnym zapisu windykacyjnego. Ponadto zamieszczono artykuł dotyczący niektórych konsekwencji zmiany statutu w międzynarodowym prawie spółek w przypadku przymusowego przeniesienia siedziby spółki za granicę. Godne polecenia są także rozważania o następstwach niemożności stwierdzenia treści prawa obcego na tle art. 10 ust. 2 ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym. Szesnasty tom czasopisma zamykają uwagi o uregulowaniach rozporządzenia Rzym II i ich stosowaniu na tle doświadczeń polskiej judykatury oraz glosa orzeczenia dotyczącego kolizyjnoprawnych konsekwencji rozdzielności majątkowej ustanowionej na podstawie prawa polskiego.

Mr. Laxworthys Adventures

E. Phillips Oppenheim

The man was awaiting the service of his dinner in the magnificent buffet of the Gare de Lyon. He sat at a table laid for three, on the right-hand side of the entrance and close to the window. From below came the turmoil of the trains. In appearance he was of somewhat less than medium height, of unathletic, almost frail, physique. His head was thrust a little forward, as though he were afflicted with a chronic stoop. He wore steel-rimmed spectacles with the air of one who has taken to them too late in life to have escaped the constant habit of peering, which had given to his neck an almost storklike appearance.

Czytanie Brzozowskiego

Marta Wyka

 Czyta się go prawie od stulecia, i przez cały ten czas nie do końca pewnie, nie do końca z uznaniem. Jak niegdyś irytował, tak dziś niepokoi swoich czytelników i badaczy, można powiedzieć, iż nie zostawia ich w spokoju. Niegdyś irytowała jego erudycja, zbyt rozbudowana, nawet jak na czasy wysokiej świadomości kultury. Dziś irytuje jakby to samo, ale zarzut ostateczny wydaje się inny: Brzozowski nie chce jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, czy jest nowoczesny. Jego atrakcyjność jako nowoczesnego, piszącego w przeczuciu nas i dla nas, waha się zatem. Wiele należałoby w nim poprawić i dostosować do wymogów nowoczesności. Należał do pisarzy gwałtownych, emocjonalnych i wszechstronnych. To połączenie powodowało, iż jego książki stwarzały i dalej stwarzają przyzwolenie dla rożnych odczytań. Widział dla swoich książek przede wszystkim przyszłość – współcześni bowiem nie chcieli, a może nie mogli go zrozumieć. Jego wiedza, budowana w pośpiechu, bo czas go naglił, była wyzwaniem dla przyszłości. Gdyby doczekał niepodległości i związanych z nią wielorakich przemian kulturalnych, byłby znakomitym partnerem intelektualnym młodych Polaków. Niedokończenie wielu jego książek, zawieszenie wielu pomysłów okazało się dla jego dzieła ożywcze w perspektywie czasu, zaś elastyczność myśli sprzyja coraz to nowym interpretacjom. Moje czytanie Brzozowskiego rozciąga się na długiej przestrzeni, pokazując, z jakich stron można było do tego pisarstwa podchodzić i jakie obietnice ono w sobie wciąż zawiera. Marta Wyka

Jane Eyre

Charlotte Bronte

Jane Eyre follows the emotions and experiences of its eponymous heroine, including her growth to adulthood and her love for Mr. Rochester. In its internalisation of the action—the focus is on the gradual unfolding of Jane's moral and spiritual sensibility, and all the events are coloured by a heightened intensity that was previously the domain of poetry - Jane Eyre revolutionised the art of fiction. Charlotte Brontë has been called the 'first historian of the private consciousness' and the literary ancestor of writers like Proust and Joyce.

The Glory of Clementina Wing

William J. Locke

The best novel that Mr. Lock has written since he created his masterpiece. He put all his strength into it... history is a real story with a real plot, real people, real human emotions and real character development. History keeps you from beginning to end. You cannot lay it down. And over this story there is a constant play of that light humor and fantastic fun, which Mr. Locke alone among the living novelists knows how to charm his readers.

Polityka zagraniczna Francji po zimnej wojnie. 25 lat w służbie wielobiegunowości

Stanisław Parzymies

„Polityka zagraniczna Francji po zimnej wojnie. 25 lat w służbie wielobiegu¬nowości” to książka będąca rezultatem wieloletnich badań autora, który w czternastu rozdziałach poddał analizie cele i kierunki polityki zagranicznej Francji oraz metody i narzędzia jej realizacji w latach 1990–2015. Ćwierć wieku to wystarczająco długi okres, aby ocenić zmiany i trwałe tendencje w polityce zagranicznej każdego państwa. Dotyczy to również Francji, zwłaszcza że w przypadku tego kraju upadek systemu dwubiegunowego miał znaczący wpływ na zmiany w jego polityce zagranicznej. (…) Przyszło wówczas Francji zmierzyć się z nowymi wyzwaniami, do których należało nie tylko określenie na nowo stosunku do Stanów Zjednoczonych, ale również do Rosji, a także do Niemiec, zajęcie stanowiska wobec idei rozszerzenia na wschód Sojuszu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej, rewizja tradycyjnej polityki afrykańskiej, ponowne zdefiniowanie polityki arabskiej, udzielenie odpowiedzi na oczekiwania krajów frankofońskich oraz wykorzystanie możliwości, jakie dawała współpraca z rosnącymi potęgami w Azji i Ameryce Łacińskiej. Wydaje się, że stan francuskiej polityki zagranicznej po zimnej wojnie poprawnie zdiagnozował Daniel Colard, pisząc, że „u progu nowego tysiąclecia i XXI wieku, przesłanie gaullistowskie nie jest całkowicie przestarzałe (…). Trzeba tylko unikać dwóch niebezpieczeństw (…): całkowitej rezygnacji z narodowych ambicji i z drugiej strony mówienia bez przerwy o wielkości i mocarstwowości oraz udzielania lekcji innym”. Prof. dr hab. Stanisław Parzymies (ur. 1938) jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie zatrudniony w Akademii Finansów i Biznesu Vistula. Jego zainteresowania badawcze i dydaktyczne dotyczą historii stosunków międzynarodowych, polityki zagranicznej Francji, zagadnień instytucjonalnych, politycznych i obronnych integracji europejskiej oraz prawa dyplomatycznego. Jest autorem, współautorem i redaktorem naukowym wielu książek oraz artykułów naukowych publikowanych w Polsce i za granicą.  

Modeste Mignon

Honoré de Balzac

Modeste Mignon, by Honoré de Balzac (1846). The heroine of this romance, a young woman of romantic temperament Modeste Mignon, lives in a small city in northwestern France. She has the religious faith of a child, while her mind is exceptionally well informed in many ways. The young girl, daring in her simplicity, enjoys the writings of the famous Parisian poet Melchior de Canalis and imagines herself to be in love with him. However, he is not moved by her attentions. He invites his secretary Ernest de la Briere to deal with the matter. Ernest answers Modestes letters in his name and acts as her lover, disguised as Canalis. The scene changes dramatically when Ernest discovers that Modest is, in fact, a rich heiress. Would he be able to win her heart despite his lie? Many characters appear, and there are fresh and dewy pictures of rural France.

W cieniu ojca. Awangarda prozatorska lat 30. XX wieku. Rudnicki, Napierski, Schulz, Tarn

Magdalena Wasąg

Autorka, interpretując prozę awangardową lat trzydziestych XX wieku - Szczury Rudnickiego, Rozmowę z cieniem Napierskiego, opowiadania Schulza i Obraz ojca w czterech ramach Tama, analizuje subtelną grę dotyczącą relacji ojciec-syn. Stawia pytanie o znaczenie tradycji, dziedziczenia, naśladownictwa, a także o sferę wolności i niezależności w życiu ojca i syna. Reinterpretuje projekty awangardowe, które wyróżniały się innowacyjnym językiem i formami narracyjnymi. Jej celem jest ukazanie niejednostronnego obrazu międzywojnia, w którym oprócz tradycyjnej literatury nie brakuje miejsca dla powieściowego eksperymentu. Interpretuje wspólny motyw obecny w literaturze omawianych prozaików jako ponadczasowe pytanie o to, czy awangardowe projekty literackie stworzą nowego człowieka, syna nieobarczonego "cieniem ojca" i "skazą pochodzenia". * Autorka proponuje nowe spojrzenie na prozę dwudziestolecia międzywojennego. Stworzona przez nią konstelacja pisarzy jest zaskakująca, co stanowi bezsporny znak oryginalności stworzonej koncepcji. Nikt wcześniej nie zestawiał ze sobą debiutów Rudnickiego, Napierskiego, Schulza i Tama. Możliwe to było (i uzasadnione) dzięki przyjętej w pracy kategorii "fantazmatu ojca". Powstał w ten sposób pewien wspólnotowy krąg ogarniający zresztą obszar rozleglejszy niż twórczość wymienionych pisarzy. Nawet ojciec z opowiadań Schulza - temat podejmowany wielokrotnie przez schulzologów -ukazał w stworzonym przez Autorkę kontekście nowe oblicze. Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Rośka (UG)