Wybrane zagadnienia z frazeologii rosyjskiej wraz ze słownikiem rosyjskich jednostek stałych

Agata Piasecka

Niniejsza publikacja w bezpośredni sposób nawiązuje do problemów poruszonych w Zarysie frazeologii współczesnego języka rosyjskiego (ujęcie funkcjonalno-teoretyczne), który w 2021 roku ukazał się nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego. Niektóre kwestie były we wspomnianym opracowaniu zaledwie zasygnalizowane. Teraz postanowiłam zaprezentować je w sposób bardziej pogłębiony, sięgając po wybrane teorie frazeologiczne. Są to następujące zagadnienia: wąskie i szerokie rozumienie frazeologii, znaczenie frazeologii w nauczaniu języka, relacja między przysłowiem a klasycznym frazeologizmem w różnych teoriach frazeologicznych, synonimy i warianty leksykalne. Praca łączy cechy monografii i podręcznika, a zatem jest dobrą pomocą podczas realizacji wszelkiego typu kursów akademickich o profilu językoznawczym lub kulturologicznym i wraz z Zarysem frazeologii... tworzy kompendium, po które powinien sięgnąć każdy student filologii rosyjskiej. Opracowanie może być pomocne podczas zajęć z gramatyki opisowej języka rosyjskiego. Część teoretyczna została przygotowana w dwóch wariantach językowych i pozwala na zapoznanie się z niełatwymi problemami lingwistycznymi zarówno początkującym studentom-rusycystom, jak i tym, którzy zdecydują się kontynuować studia na poziomie magisterskim. W Zarysie frazeologii... umieściłam kilkadziesiąt ćwiczeń sprawdzających umiejętności wykorzystywania różnych frazeologizmów w codziennych sytuacjach komunikacyjnych. Teraz natomiast, oprócz nie tak już licznego zestawu ćwiczeń, przygotowałam słownik zawierający 1000 popularnych i często używanych stałych związków wyrazowych, po które użytkownicy języka rosyjskiego chętnie sięgają, by dodać swoim wypowiedziom kolorytu i ekspresji.

Baśnie Braci Grimm. Braciszek i siostrzyczka

Bracia Grimm

Rodzeństwo uciekło z domu, ponieważ prześladowała je macocha. Brat i siostra wędrowali przez lasy i pola, śledzeni przez macochę, która była czarownicą. Za sprawą jej czarów chłopiec zamienił się w jelonka. Siostra nie opuściła zaczarowanego brata, wspólne zamieszkali w zaczarowanej chatce w lesie. Nie wiedzieli jeszcze, czekała ich odmiana losu.

Дивовижні пригоди барона фон Мюнхгавзена, розказані ним самим

Бьоргер Август

У ваших руках 2014 веселі та захопливі оповідки невмирущого барона фон Мюнхгавзена. Зрозуміло, в історіях цього шановного добродія правди, м2019яко кажучи, не так вже й багато, але ж (за висловом Дж. Бруно) як гарно все придумано!.. Крім того, хочемо подати читацькій аудиторії невідому і найповнішу версію 201cДивовижних пригод барона фон Мюнхгавзена201d. Дотепер були переклади тільки з російської, в кращому разі 2014 з англійської. Настав час заповнити цю прогалину та ознайомити широкий загал з автентичними розповідями у перекладі з німецької. Думаємо, що це справедливо, адже легендарний барон за походженням був саме німцем.

Krawędź

Lidia Yuknavitch

Mała Anastazja trafia do domu ciotki, która hoduje dzieci na organy. Litewska nastolatka, przemycona do Stanów i zmuszona do prostytucji, wyobraża sobie wilki, które pożrą starych mężczyzn zmuszających ją do fellatio. Kobieta robi sztuczną inseminację siostrze, a wcześniej zapewnia jej chwilę rozkoszy. Wszyscy naznaczeni przez życie, niedoskonali, pełni smutku, a jednocześnie niewinni. Krawędź to brutalny, prowokujący i odważny zbiór opowiadań o świecie skupionym na ciele, bólu i pożądaniu. Lidia Yuknavitch jest kronikarką niesamowitości, wydobywa z niej przemoc, cierpienie, odrazę, miłość i troskę. Oddaje głos tym, którzy balansują na krawędzi upadku i odkupienia.

Obrazy mimo wszystko

Georges Didi-Huberman

W styczniu 1944 roku więźniom z oddziału Sonderkommando udało się sfotografować proces zagłady w Auschwitz. Do dziś zachowały się cztery fotografie, których historię i fenomenologię stara się opisać Didi-Huberman. Jednocześnie podejmuje kwestię tego, jak historia jako nauka może wykorzystywać źródła wizualne, oraz prowadzi do filozoficznej krytyki tego, co niewyobrażalne, jako pojęcia, z pomocą którego często definiuje się Shoah. Didi-Huberman jest przekonany, że cztery zachowane fotografie umożliwiają nam jednak wyobrażenie sobie doświadczenia obozów śmierci. Jego stanowisko stało się przedmiotem ostrej polemiki. Odpowiadając w drugiej części na padające w niej zarzuty, Didi-Huberman uściśla znaczenie podwójnego porządku obrazu w kontekście jego wartości użytkowej. Przekonująco pokazuje też, jak obraz może mimo wszystko dotknąć rzeczywistości, analizując między innymi Shoah Claude'a Lanzmanna i Historie(s) du cinema Jean-Luca Godarda oraz pojęcie "odkupienia przez obraz" Waltera Benjamina i Siegfrieda Kracauera. Georges Didi-Huberman(ur. 1953) - francuski filozof i historyk sztuki, wykłada w Ecole des hautes etudes en sciences sociales w Paryżu. Główny przedmiot jego badań stanowi historia i teoria obrazów, w ostatnich latach zaś coś, co sam określa mianem polityki wyobraźni. Jego najważniejsze prace to: Invention de l'hysterie. Charcot et l'Iconographie photographique de la Salpetriere (1982); Devant l'image. Questions posees aux fins d'une histoire de l'art (1990); Phasmes. Essais sur l'apparition (1998); Ninfa moderna. Essai sur le drape tombe (2002);L'Image ouverte. Motifs de l'incarnation dans les arts visuels (2007).

Czas egzorcystów

Konrad T Lewandowski

Komisarz Krzysztof Louvain jest człowiekiem pękniętym wewnętrznie były oficer SB, tropiciel solidarnościowej opozycji, przeżył nagłe i niespodziewane nawrócenie, z którym pomimo upływu lat nie może sobie poradzić. Ukrywa przemianę duchową pod jawnym cynizmem, a ostentacyjne praktyki religijne i znajomości w kręgach kościelnych pomagają mu skutecznie unikać policyjnej emerytury. Nikt nie wie, w co naprawdę wierzy, nawet on sam stara się nad tym nie zastanawiać. I oto nagle zaczynają ginąć pomocnicy znanego warszawskiego egzorcysty, a władze kościelne chcą za wszelką cenę uniknąć skandalu. Komisarz Louvain znajduje się w sytuacji, która wytrąca go z duchowej i profesjonalnej rutyny, prowadząc do dramatycznego kryzysu sumienia. O AUTORZE Konrad T. Lewandowski  - ur. 1966, pisarz i filozof, autor ponad 30 książek. Mieszka w Warszawie, na Woli, gdzie zwykł umieszczać akcję swoich powieści i opowiadań, m.in. Anioły muszą odejść. Jest autorem brawurowych opowiadań SF z podgatunku fantastyki socjologicznej (Pacykarz, Noteka 2015). Duże uznanie czytelników zyskał jego cykl kryminałów retro o nadkomisarzu Jerzym Drwęckim, działającym w latach 20. ubiegłego wieku, rozpoczęty przez Magnetyzera (2007). Tym razem w Czasie egzorcystów Lewandowski mierzy się z konwencją kryminału współczesnego, łącząc dawne doświadczenia literackie ze świeżą pasją wnikliwego badacza mody na egzorcyzmy, która opanowała Polskę w ostatnich latach. Mimochodem roztacza przed nami porażającą wizję społeczną, która może się ziścić w każdej chwili...

Łże-reportaże i prawdziwe fikcje. Powieść dziennikarska i reportaż w czasie postprawdy i zwrotu performatywnego

Izabella Adamczewska-Baranowska

Celem autorki było zdefiniowanie i usystematyzowanie gatunków literacko-dziennikarskich powstających współcześnie, w czasie postprawdy, oraz warunkowanych zwrotem performatywnym. Autorka odtwarza historyczne tło narodzin powieści oraz dziennikarstwa, a następnie analizuje realizacje gatunków literacko-dziennikarskich ostatnich dwu dekad w literaturze polskiej. Zjawiska te interpretuje w odniesieniu do analogicznych gatunków w literaturze anglojęzycznej. Książka stanowi ciekawe studium na temat współczesnego, szeroko rozumianego reportażu. Napisana kompetentnie i ciekawie, będzie, jak sądzę, ważną lekturą dla czytelników zajmujących się formami literacko-dziennikarskimi. Autorka wykorzystała oryginalny pomysł uporządkowania - na tle historycznym i europejskim - nowych gatunków dziennikarskich, wyłaniających się z kolejnych zwrotów w humanistyce. Innowacyjność pracy polega na umiejętnym przełamywaniu przez autorkę stylu naukowego stylem dziennikarskim, felietonowym, co jest niewątpliwie zaletą książki napisanej "z pazurem", miejscami lekko i dowcipnie, szczególnie gdy autorka włącza w narrację anegdoty. Eklektyczność stylu - zindywidualizowanego i oryginalnego - właściwie koresponduje z rozważanymi przez nią gatunkami-hybrydami. Z recenzji dr hab. Elżbiety Konończuk, prof. UwB

Ostatnia godzina

Tadeusz Konczyński

Odległa przyszłość. Ziemia stoi u progu katastrofy kosmicznej. Nad światem wisi widmo kataklizmu solarnego. Słońce przestaje ogrzewać naszą planetę. Wichury, burze śnieżne i lód niosący śmierć. Ostatni ludzie znajdują schronienie w odgrodzonym szklaną kopułą Wiecznym Mieście. Czy jednak mogą czuć się w nim bezpiecznie? Prognozy społeczne przewidują niechybny upadek miasta rządzonego przez bezwzględnego władcę Wielkiego Mistrza Goiduna. Ostatnia godzina" to jedna z najbardziej znanych powieści fantastycznych Tadeusza Konczyńskiego. Zawiera wiele futurologicznych prognoz i wyobrażeń społecznych. Pierwodruk ukazał się na łamach "Kuriera Porannego" w 1912. Kolejne wydania nosiły tytuł Koniec świata".