Bachantki

Eurypides

Bachantki lub Bakchantki ostatnia z tragedii Eurypidesa (406 p.n.e.), wystawiona podczas agonu roku 405 p.n.e., krótko po śmierci autora. Utwór jest adaptacją bachicznego mitu o początkach kultu Dionizosa oraz opozycji i kontrowersjach, jakie wśród co bardziej konserwatywnych mieszkańców Hellady wywoływały żywiołowe praktyki jego zwolenników. Utwór przedstawia dramatyczne dzieje króla Teb Penteusza, który swój sprzeciw wobec nowych, burzących stary porządek praktyk, przypłacił życiem. Wątek, wykorzystany już wcześniej przez Ajschylosa (Pentheus), wzbogacony został o element zemsty Dionizosa na siostrach swojej tragicznie zmarłej matki, publicznie podających w wątpliwość fakt jego boskości. (Za Wikipedią).

Dakota

Michał Piedziewicz

Lata osiemdziesiąte XX wieku. W życie siedemnastoletniej Aśki wbiega o rok starszy gitarzysta. Dziewczyna wkrótce dołącza do jego zespołu, to czas koncertów w gdyńskim Domu Kultury Kolejarz, gonitw z zomowcami, ale także zbliżających się matur i najważniejszych wyborów.   Perypetiom Aśki przygląda się Łucja – jej pamiętająca czasy powstawania Gdyni babka. Przygląda się również Marek, nieco zgorzkniały, bo ciężko doświadczony młodzieńczą miłością, młodszy brat.   Wkrótce Aśka z Łucją pasjonują się telewizyjną debatą Wałęsa–Miodowicz, a rzeczywistość nabrzmiewa do zmiany. Przychodzi wolność, z nią dobrodziejstwa wolnego rynku, a zamiast muzyki i miłości ważne zaczynają być kariery.

The Bars of Iron

Ethel M. Dell

Avery Denys, the novels heroine, lost her husband and her blind daughter. But in response to these tragic events, Avery simply reflects that she was left with nothing to do, and finds a job that allows her to act out the mother role she now misses. A rock to her female friends, Avery is rational yet caring, but also submissive in the face of her eventual second husbands violence towards her and others. There are many characters with the usual misunderstandings that result in separation for the couple. Healing and reconciliation come with the intervention of two special friends and the children of the minister. The Bars of Iron (1916) is an excellent bestsellers book in the United States in 1916 for individuals who are looking for the best one to read. A contemporary classic. Full of passion and love.

Kot w stanie czystym

Terry Pratchett

Prawdziwy Kot... Prawdziwe koty nigdy nie jedzą z miseczek (a przynajmniej nie z takich, które są oznaczone DLA KOTA) Prawdziwe koty nigdy nie noszą obroży przeciw pchłom... ani nie pojawiają się na kartkach urodzinowych... ani nie gonią niczego, co ma w środku dzwoneczek. Prawdziwe koty jedzą tarty. I podroby. I masło. I wszystko inne, co zostanie na stole. Potrafią usłyszeć otwierające się drzwi lodówki dwa pomieszczenia dalej. Prawdziwe koty nie potrzebują imion. Ale często są imionami nazywane. "Aarghwynochastądtydraniu" świetnie się nadaje. Terry Pratchett był uznanym pisarzem, twórcą bestsellerowego cyklu książek o świecie Dysku, z których pierwsza - "Kolor magii" - ukazała się w roku 1983. Czterdziesta pierwsza i ostatnia powieść o Dysku, "Pasterska korona", została wydana w roku 2015. Książki były często adaptowane jako sztuki teatralne i filmy. Terry Pratchett był laureatem wielu nagród, między innymi Carnegie Medal; otrzymał też tytuł szlachecki za zasługi dla literatury. Zmarł w roku 2015.

Zapach Mazur

Małgorzata Manelska

Odpocznij na Mazurach, słuchając cykania świerszczy i rozkoszując się zapachem skoszonej trawy, sosnowego lasu i smakiem rozgrzanych w lipcowym słońcu jagód. To 1 część serii Zapach Mazur. Towarzysz Julce w podróży do serca Mazur, gdzie odkrywa tajemnice ukryte przez pokolenia. Spotkanie z nieznaną krewną, Gertrudą, rozpoczyna pełną niespodzianek opowieść. Sekrety rodzinne ujawniają się na dziewięćdziesiątych urodzinach Gertudy. Książka to esencja poszukiwania tożsamości, ukazana na tle współczesnych Mazur i Prus Wschodnich w czasie II wojny światowej. Poznaj wojnę oczami młodej Niemki i odkryj, czy czas naprawdę leczy rany. Przypadnie do gustu fanom książek łączych w sobie elementy obyczajowe, historyczne i tajemnicze, jak u Hanny Cygler.

Niepokorni

Agnieszka Gładzik

1946 rok. W Szczecinie rządzą szabrownicy, przemytnicy, złodzieje oraz agenci Urzędu Bezpieczeństwa - istny tygiel - w którym każdy z każdym próbuje robić interesy. Przybywają tu rodziny z różnych stron Polski oraz sowieckich łagrów, by zacząć na tej poniemieckiej ziemi nowe życie. Są wśród nich Nela, Zosia, Xymena, Tymon, Józek i Florian, których losy się splatają, choć różni ich pochodzenie, wojenne doświadczenia, status w komunistycznej Polsce i plany na przyszłość. Młodzi ludzie tworzą nieformalną grupę i coraz więcej czasu poświęcają nie nauce, ale sytuacji w Szczecinie. W mieście, w którym wszyscy są nowi i nikt nikomu nie ufa, muszą rzucić na szalę swoje przekonania i to co najważniejsze: przyjaźń. Kiedy na budynkach pojawiają się tajemnicze napisy, przyjaciele zostają wciągnięci w niebezpieczną grę... Czy wyjdą z próby obronną ręką? Czy pozostaną wierni swoim ideałom i ocalą miłość?

Дэвид Копперфильд

Чарльз Диккенс

С раннего детства жизнь Дэвида была борьбой. Смерть отца, ненависть отчима, а после 2014 гнет учительской критики и клеймо трудного ребенка. Казалось, ничего хорошего Дэвида не ждет, его будущее предопределено. Но мальчик не желает принимать условия чужой игры. Он способен сам творить свою судьбу. Дэвид решается на безумие: бегство в Дувр, к двоюродной бабушке, мисс Бетси Тротвуд. Ему предстоят далекий путь и нелегкие испытания силы воли и характера. Хрупкий ребенок в большом, холодном и жестоком мире. И каждую иглу, впивающуюся в его тело, он ощущает наравне со взрослыми...

Więzień Chillonu

George Gordon Byron

"Więzień Chillonu" to poemat George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów.Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  "Włos mój osiwiał — lecz nie wiek zgrzybiały; Ni ten grom nagłéj trwogi, przerażenia, Co przez noc jednę ludzi w starców zmienia, Taką mu białość nadały. Schylony — lecz nie prace, znoje, Podła to gnuśność zgięła postać moję, Strasznym był los mój — dźwigałem kajdany, Zostałem z ziemi, powietrza wygnany, W czarną wtrącony otchłanią! Lecz, że to było w wiary méj obronie, Chętniem do więzów moje podał dłonie, Byłbym nawet umarł za nią." Fragment.