Kolędnicy

Maria Konopnicka

Maria Konopnicka Kolędnicy A ten chudy Janek Po ulicy chodzi, Z trzejkrólową gwiazdą Kolędników wodzi. Trzejkrólowa gwiazda Zaświeci w okienko, Kolędnicy hukną Wesołą piosenką. Kolęda, kolęda, Wesoła nowina! A pójdźcież się ogrzać Bliżej do komina! Trzejkrólowa gwiazda, A po niej zapusty; Nie bój się ty, Janku... Maria Konopnicka Ur. 23 maja 1842 r. w Suwałkach Zm. 8 października 1910 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy, Rota, Dym, Mendel Gdański Poetka, publicystka, nowelistka, tłumaczka. Zajmowała się krytyką literacką. Pisała liryki stylizowane na ludowe i realistyczne obrazki (W piwnicznej izbie). Wydawała cykle nowel (Moi znajomi, Nowele, Na drodze). W otoczeniu ośmiorga swoich dzieci tworzyła bajki (Na jagody). Jako poetka, inspiracji szukała w naturze (Zimowy poranek). Swoje wiersze publikowała głównie w prasie. Wiersz patriotyczny Rota konkurował z Mazurkiem Dąbrowskiego o miano hymnu Polski. Wiele jej utworów powstało podczas podróży po Europie (Italia). Ostatnie lata życia poświęciła poematowi Pan Balcer w Brazylii. autor: Bartłomiej Chwil Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pieśń trzydziesta siódma. Pieśń rzeźbiarska

Bianka Rolando

Bianka Rolando Biała książka Niebo Pieśń trzydziesta siódma. Pieśń rzeźbiarska Dalsze przechodzenie, poruszanie się za pomocą wiatru Rzeźbiony jestem podczas moich mistycznych spacerów Pod skórą rzeźbią mnie słowa głęboko, boleśnie niekiedy Rytmiczne strupy po nich na śliskim ciele podróżnika W powietrzu rysują się słowa właściwe odrzucając niepotrzebne kawałki moich tkanek Materiał odcinany odsłania właściwy kształt głęboki Drążą mnie pewne brzmienia prawie muzyczne... Bianka Rolando ur. 1979 Najważniejsze dzieła: Biała książka (2009), Modrzewiowe korony (2010), Łęgi (2015), Pascha (2016) Pisarka i artystka sztuk wizualnych, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Debiutowała zbiorem opowiadań zatytułowanym Rozmówki włoskie. Za pierwszy tom poetycki pt. Biała książka otrzymała Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny za najlepszy debiut poetycki roku. Jej wiersze charakteryzuje szeroka fraza, częste stosowanie inwersji i łatwość powoływania do istnienia różnych poetyckich masek i groteskowo-symbolicznych bytów. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Sława

Bolesław Prus

  „Sława” to niedokończona powieść autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. “O ósmej wieczór mieszkanie państwa X. było gotowe na przyjęcie gości. W salonie, w buduarze pani, w pokoju jej siostry, panny Emilji, i w gabinecie pana już zapalono lampy. W jadalni kredencerz z pomocnikiem budowali na stołach kolumnadę z talerzy, a w przedpokoju dwaj służący, we frakach z herbownemi guzikami, przygotowywali marki na odzież, krytykując, dla zabicia czasu, różne ułomności swoich panów.  Dziś miało odbyć się nader ciekawe zebranie, mianowicie raut z magnetyzerem i to niepospolitym. Zwyczajni magnetyzerowie ograniczają się na usypianiu medjów, lub pozbawianiu ich władzy w rozmaitych częściach ciała; ten zaś miał zmusić swoje medjum do... prorokowania.”

Dziewczynka z zapałkami

Hans Christian Andersen

W pełni udźwiękowione zaczarowane słuchowisko, pełne muzyki i dźwięków, które rozbudzają wyobraźnię najmłodszych odbiorców. Opowieść, która zabiera w magiczną podróż w świat klasycznych baśni Andersena. Tym razem, wysłuchamy wzruszającej opowieści o biednej dziewczynce, która handlowała zapałkami. Jak zawsze w oryginalnych baśniach Andersena usłyszymy piękną i wzruszającą historię z wartościowym morałem.

Zrozumieć BPMN. Modelowanie procesów biznesowych. Wydanie 2 rozszerzone

Szymon Drejewicz

Zrozumieć, by zwyciężyć Standard lub notacja BPMN (od ang. Business Process Model and Notation) jest obecnie najpopularniejszym narzędziem do specyfikowania procesów biznesowych. Na podstawie obserwacji trendów w systemach tej klasy można przypuszczać, że wkrótce całkowicie zdominuje on rynek i ostatecznie wyprze inne standardy. Sukces BPMN wynika z tego, że z jednej strony umożliwia on opisanie i rozrysowanie procesów w sposób zrozumiały dla zwykłych śmiertelników, a z drugiej pozwala na bardzo dokładne zgłębienie ich na poziomie technicznym. Te dwie cechy czynią go potężnym narzędziem rozwiązującym problem, przed jakim staje dziś wiele firm i organizacji: jak zmaksymalizować efektywność wykorzystania potencjału systemów informatycznych, zasobów finansowych i ludzi? Powiązanie tych wszystkich elementów w jedną notację lub standard stanowi punkt wyjścia do zyskania trwałej przewagi konkurencyjnej na rynku. BPMN pozwala na ciągłe analizowanie, monitorowanie i optymalizowanie procesów biznesowych. Jest narzędziem bardzo skutecznym, prawdziwym „świętym Graalem” współczesnego biznesu. Jednak nie jest on niestety tak przyjazny, jak mógłby oczekiwać początkujący użytkownik. Jego oryginalną specyfikację opracowało i udostępnia konsorcjum Object Management Group, a wiele osób twierdzi, że ta instrukcja jest mało zrozumiała. Niniejsza książka adresowana jest do wszystkich, którzy chcą lub muszą szybko poznać i zrozumieć standard BPMN bez konieczności zagłębiania się w gąszcz specyfikacji OMG. Przyda się z pewnością także analitykom biznesowym i systemowym, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę. Powinni zapoznać się z nią również studenci kierunków zarządczych i technicznych, ponieważ ich zawodowa przyszłość będzie nierozerwalnie związana z pracą z notacjami typu BPMN lub ich ewentualnymi następcami. Szymon Drejewicz - doświadczony analityk i specjalista w dziedzinach zarządzania projektami i procesami biznesowymi oraz inżynierii oprogramowania. Zdobywał doświadczenie jako trener, konsultant i wdrożeniowiec BPM dla największych firm w Polsce. Obecnie doradza klientom i pomaga rozwiązywać problemy związane z optymalizacją procesów biznesowych, zarządzaniem zasobami ludzkimi oraz analizą danych z wykorzystaniem takich technik jak process mining, czy uczenie maszynowe.

Złoczyńcy w uzdrowisku. Nóż i busola. Fantazja magnetyczna znad Świdra (#1)

Krzysztof Jan Rejmer

Młody mężczyzna przyjmuje pracę w Obserwatorium Magnetycznym w Świdrze. Niebawem zostaje wydalony za złośliwe ukrycie noża w pawilonie, gdzie znajdują się magnetografy, co powoduje zaburzenia prowadzonych pomiarów. Zwolniony, szuka pieniędzy w kasynie. Tam spotyka niejakiego Grabasza, który szantażem skłania go do popełnienia przestępstwa. Opowiadanie zostało opublikowane w antologii, która stanowi pokłosie konkursu Złoczyńcy w uzdrowisku" zorganizowanego z inicjatywy Biura Kultury i Promocji Powiatu Otwockiego w 2016 roku.

Lady Audleys Secret

Mary Elizabeth Braddon

The heroes of this novel became victims of intrigue with the tuned arms of a golden-haired beauty who knew how good she wanted only luxury and honors. The reader after the first chapter understands what the heroine is hiding for the secret, although the villain will be more accurate, because throughout the novel she brings the rest only evil, the meaning of which they understand much later. The ball of intrigue that she had been spinning all this time would eventually be unraveled by the most inappropriate person who would not even think that such a shrewd mind was hidden in his head. No matter how complicated the riddle is, it will still be solved...

Opowiadania odnalezione

Jan Himilsbach

Jana Himilsbacha znamy wszyscy dobrze z występów w wielu filmach. Tymczasem Jan Himilsbach był także pisarzem - i to bardzo dobrym pisarzem. Książka ta zawiera 13 wybranych opowiadań Jana Himilsbacha, które zostały odnalezione i opublikowane wiele lat po jego śmierci. Ich teksty pochodzą z książek "Monolog i inne zapiski" i "Rozwałka i inne szkice" (Vis-a-vis Etiuda, Kraków 2015, 2016). Na początku tego audiobooka przedstawiamy utwory krótsze, trwające od kilku do kilkudziesięciu minut. Jego dwie końcowe pozycje, to nowele, z których każda trwa po około dwie godziny. Przejrzysta narracja, bogate słownictwo, wulgaryzmy ściśle odmierzone. Parę znanych osób porównało Himilsbacha do Hłaski. Ja bym go określił jako swoistego Marka Twaina, z silną nutą Wiecha, a chwilami może nawet kropelką Pratchetta. Twaina - dlatego, że Autor ma silny zmysł obserwacji sytuacji międzyludzkich, z ukrytą, ale silną inspiracją do namysłu nad tą naturą, a zwłaszcza jej cieniami. Wiech - oczywiście przez opis przedwojennego półświatka, ludzi, którzy wiedli życie w sumie podłe i monotonne, ale z jakąż fantazją! Pratchett - podobne zacięcie do humoreski z nutką goryczy, zaś całość chwilami ociera się wprawdzie nie o czyste fantasy, ale o absurd jak najbardziej. Bardzo trudno taką mieszankę uwarzyć, ważąc i odmierzając trafnie proporcje składników gorzkich i rześkich. Himilsbachowi wyszło to wybornie! [Micelius, lubimyczytac.pl] Jan Himilsbach (1931-1988) - książę polskich amatorów. Pisarz, scenarzysta, aktor charakterystyczny. Z zawodu kamieniarz. Zadebiutował w "Rejsie" Marka Piwowskiego, gdzie stworzył niezapomniany duet ze Zbigniewem Maklakiewiczem. Jako uzupełniający się sfrustrowani malkontenci wystąpili razem jeszcze kilkakrotnie. Himilsbach stworzył postać milczącego obserwatora o plebejskim wyglądzie, człowieka z tłumu, który jest przedstawicielem widza w świecie filmu. Grywał robotników, pijaczków, prostaczków, ale też twardych chłopów. Jego aktorstwo wspierał charakterystyczny wygląd i niepowtarzalny, schrypnięty głos. Całym sobą wyrażał dystans do świata, co twórcy filmowi skrzętnie wykorzystywali, zatrudniając go do małych, acz znaczących ról. [Artur Majer, akademiapolskiegofilmu.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.