Darwin. Autobiografia (tekst uzupełniony o rozdział poświęcony poglądom religijnym Charlesa Darwina)

Charles Darwin, Francis Darwin

Patrząc na dokonania Darwina przez pryzmat kontrowersji i  płomiennych dyskusji, które rozgorzały na całym świecie i  toczone są do dnia dzisiejszego, zadziwi Czytelnika fakt, że obcując z  tą lekturą znajdziemy się niejako w  samym oku cyklonu. Spokojnej, przepełnionej rodzinną i  serdeczną atmosferą wiosce Down, w  malowniczo położonym domu Charlesa Darwina. W  toku lektury nie sposób nie odnieść wrażenia, że jej narracja wzbudza takie uczucie, jakbyśmy sami siedzieli na werandzie domu serdecznego, dostojnego dżentelmena w  podeszłym wieku, który przy fajce i  filiżance dobrej herbaty, a  może nawet drugiej i  trzeciej, opowiada nam o  sobie niejako z  głowy – co sprawia, że czujemy coś więcej niż duch tego miejsca w  którym spędził większość swojego życia. Po opróżnieniu porcelanowego imbryka z  gorącym napojem do wspólnego stołu dosiada się kolejna postać, syn wybitnego przyrodnika, który snuje biograficzną opowieść o  ojcu dalej, choć z  własnej perspektywy, podczas gdy ojciec słucha jego słów z  aprobatą. W  tym wszystkim uczestniczymy my, poznając ich historię coraz lepiej i  coraz bardziej odkrywając zaskakującą osobowość sympatycznego, gościnnego, serdecznego starszego pana, który na zawsze zmienił nie tylko oblicze nauk przyrodniczych, ale także wyznaczył nowe horyzonty zbiorowej wyobraźni.   Autobiografia Charlesa Darwina w  wydaniu z  1929 roku (WATTS & CO, Londyn 1929) w  przeciwieństwie do wcześniejszych edycji została uzupełniona o  rozdział przedstawiający poglądy religijne Darwina, wcześniej ocenzurowany. Jest to pozycja zasadniczo podzielona na dwie części – autobiograficzną, w  której syn Charlesa Darwina, sir Francis Darwin przedstawia podyktowane przez ojca autobiograficzne wspomnienia i  refleksje, stanowiące około połowy tej publikacji. W  tej części sam Charles Darwin odkrywa przed nami wspomnienia ze swoich twórczych lat, tego jak rozwijały się jego naukowe pasje, w  jakich warunkach żył i  z  jakimi ludźmi przebywał; jak pracował, jak spędzał wolny czas oraz jaki był jego stosunek do swoich publikacji oraz ich odbioru.    W  drugiej części to sir Francis Darwin wspomina wycinki z  życia swojego ojca, przedstawiając kształt ich życia rodzinnego, zwykłą codzienność, sposób organizacji pracy ojca i  to, jakim był człowiekiem w  stosunku do najbliższych krewnych, przyjaciół i  innych osób. Ten ciekawy zabieg kompozycyjny sprawia, że po zapoznaniu się z  tą książką poznajemy sylwetkę naukowca z  dwóch niezwykłych perspektyw. Całość została uzupełniona dodatkiem zawierającym fragmenty korespondencji Charlesa Darwina, które rzucają pewne światło na jego poglądy religijne i  stosunek do Boga.   Życzymy owocnej lektury  Wydawnictwo Horyzont Idei  

Ślady stóp potępieńca. Opowieści niezwykłe

Antologia

Opowieści na faktach! Zbiór opowiadań budzących dreszczyk emocji, opowiadających nie tylko o świecie, którego już nie ma, ale także o nadchodzącym kresie każdego człowieka, jak również i takie, budzące grozę, których lepiej nie czytać po zmroku, bo znaleźć w nich można opisy spotkań z istotami nieludzkimi, nieprzyjaznymi człowiekowi. Zbór zawiera utwory dwóch autorów Andrzeja Juliusza Sarwy i Antoniego Pietkiewicza. Drugi z nich, choć obecnie jest już nieco zapomniany, to przecież zdecydowanie zasługuje na to, by nadal go czytać. W zbiorze znajdziemy takie oto opowiadania: Andrzej Juliusz Sarwa: Wypalone ślady stóp potępieńca, Diabeł na Chałupkach, Poltergeist, Antoni Pietkiewicz: Smętarz. Niektóre z tych opowieści mogą się wydawać nie tylko nieprawdopodobne, ale wręcz nierealne, niemniej każde z nich jak napisano na początku oparte jest na faktach. Zapraszamy do lektury!

Na skrzydłach wiatru

Bożena Keff

Bożena Keff Nie jest gotowy Na skrzydłach wiatru Idę w stronę morza. Przede mną wydmy, za wydmami plaża. Kiedy wieje wiatr dmie ukosem rozpędzam się i wskakuję na podmuch, który jest lekki, twardy i dość wąski. Kładę się na nim plecami, żeby nie spaść, a kiedy cichnie, zsuwam się na ziemię. Potem c... Bożena Keff ur. 1948 Najważniejsze dzieła: Sen o znaczeniu snów (1995), Nie jest gotowy (2000), Postać z cieniem (2001), Barykady. Kroniki obsesyjne (2006), Utwór o Matce i Ojczyźnie (2008), Antysemityzm. Nie zamknięta historia (2013) Poetka, eseistka, krytyczka filmowa, tłumaczka, publicystka, działaczka społeczna, wykładowczyni filozofii i etyki. Pracowała naukowo m.in. w Żydowskim Instytucie Historycznym im. E. Ringelbluma w Warszawie. Autorka kilku tomów poezji, dwukrotnie nominowana do Nagrody Literackiej NIKE: w roku 2002 za tom Postać z cieniem i w 2009 za Utwór o matce i ojczyźnie. Ten ostatni, postrzegany jako jej najważniejszy utwór, eksploruje temat wpływu żydowskiej tożsamości i pamięci na relacje między matką a córką. Utwór o matce i ojczyźnie był kilkakrotnie inscenizowany w teatrze, m.in. przez Jana Klatę (2011). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Kukułeczka

Maria Konopnicka

Maria Konopnicka Kukułeczka Po tym ciemnym boru Kukułeczka kuka, Z ranka do wieczoru Gniazdka sobie szuka. Kuku! Kuku! Gniazdka sobie szuka. A ty kukułeczko, Co na drzewach siadasz, Jakie ty nowiny W lesie rozpowiadasz? Kuku! Kuku! W lesie rozpowiadasz? Leciałam ja w maju, Z ciepłego wyraju, Zagubiłam w drodze Ścieżynę do gaju! Kuku! Kuku!... Maria Konopnicka Ur. 23 maja 1842 r. w Suwałkach Zm. 8 października 1910 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy, Rota, Dym, Mendel Gdański Poetka, publicystka, nowelistka, tłumaczka. Zajmowała się krytyką literacką. Pisała liryki stylizowane na ludowe i realistyczne obrazki (W piwnicznej izbie). Wydawała cykle nowel (Moi znajomi, Nowele, Na drodze). W otoczeniu ośmiorga swoich dzieci tworzyła bajki (Na jagody). Jako poetka, inspiracji szukała w naturze (Zimowy poranek). Swoje wiersze publikowała głównie w prasie. Wiersz patriotyczny Rota konkurował z Mazurkiem Dąbrowskiego o miano hymnu Polski. Wiele jej utworów powstało podczas podróży po Europie (Italia). Ostatnie lata życia poświęciła poematowi Pan Balcer w Brazylii. autor: Bartłomiej Chwil Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Elul

Agnieszka Kuchalska

Piekło wojny nie oszczędza nikogo, nawet dzieci. Czym jest wojna w oczach dziecka? Czy najmłodsi są w stanie zrozumieć, na czym polega jej niszczycielska siła? Czy wiedzą, jak bardzo brutalna i bezkompromisowa może być walka o kolejny przeżyty dzień? Siedmioletnia żydowska dziewczynka instynktownie wyczuwa, że oto nadszedł najciemniejszy, najbardziej przerażający czas w jej życiu. Siłą odebrana matce, sama w mieście, które z dnia na dzień staje się coraz bardziej niebezpieczne, będzie musiała nauczyć się żyć tak, by pozostać niezauważoną. Czy wyimaginowany przyjaciel, który staje się jedyną bliską jej osobą, ochroni ją przed tym, co nieuchronne? Elul" to poruszająca opowieść, w której wojenne realia mieszają się z dziecięcą fantazją, tworząc chwytającą za serce historię o woli życia, miłości i nadziei na lepsze jutro nawet wtedy, gdy jutra już nie ma... Obraz wyglądał na bardzo stary, ogromny i zdobiony mosiężną ramą. Było widać na nim wzburzone morze, które przybrało całkiem bury kolor, a w głębi dojrzałam mały, malutki stateczek, który dzielnie walczył z ogromnymi falami. Zauważyłam, że z lewej strony próbuje uderzyć w niego ogromna ściana wody, jakby chciała zakryć go już na zawsze. Zmrużyłam oczy ze zdziwienia, bo mimo wszystko ten mały stateczek dziwnie nie tonął.

Marsz weselny

Björnstjerne Björnson

Marsz weselny W ubiegłym stuleciu mieszkał w jednej z największych skalnych dolin Norwegii grajek, który później został uwieczniony w historii podań ludowych. Przypisywano mu sporo bajek i melodii; kilka z nich usłyszał on, jak opowiadano, od duchów podziemnych, jedną piosenkę nawet od samego diabła, a inną skomponował, aby uratować swe życie, i tak dalej... Spośród wielu marszów, jakie ułożył, wsławił go zwłaszcza jeden, którego historia nie skończyła się wraz ze śmiercią twórcy, ale przeciwnie, wtenczas dopiero zaczęła się na dobre. [...]Björnstjerne BjörnsonUr. 8 grudnia 1832 w Kvikne, w Norwegii Zm. 26 kwietnia 1910 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza (1857), Arne (1859), Dziarski chłopak (1860), Rybaczka (1868), Marsz weselny (1872), Bankructwo (1874), Redaktoren (1874), Rękawiczka (1883), Ponad siły (1883) Norweski pisarz, dramaturg, poeta i krytyk teatralny; laureat nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1903 roku. Był synem pastora luterańskiego, piewcą życia wiejskiego ludu Norwegii, rodzimej tradycji i historii. Zbierał i opracowywał sagi i pieśni ludowe; pisał ballady historyczne np. Bergljot, Olav Trygvason oraz dramaty historyczne, jak Halte-Hulda, Kong Sverre czy Sigurd Slembe. Aktywnie działał na rzecz niezależności Norwegii, uwolnienia jej od polit. wpływów Szwecji i kulturowych Danii. Miał poglądy liberalne, m.in. poparł zryw Wiosny Ludów w 1848 r., z czasem coraz bardziej radykalnie lewicowe. Jest autorem daw. hymnu norweskiego (Digte og sange). Późniejsze utwory nie stronią od ostrej krytyki społecznej. Björnson często bywa porównywany z Henrykiem Ibsenem, którego znał, cenił i z którym polemizował. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Za Sasów - część pierwsza

Józef Ignacy Kraszewski

“Za Sasów - część pierwsza” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.    Pierwsza z dwuch powieści z cyklu “Za Sasów”.   Fikcyjną postacią powieści, której akcja obejmuje lata 1697–1709, jest drezdeński kupiec Zachariasz Witke, zdecydowany zrobić majątek i karierę przy dworze Augusta Mocnego, wybranego właśnie na króla Polski. Obejmujący tam władzę dzięki przedelekcyjnym intrygom i przekupstwu na wielką skalę, saski władca z dynastii Wettynów skrycie dąży do wprowadzenia rządów absolutnych mimo sprzeciwu szlachty, i do uczynienia z Rzeczypospolitej władztwa dynastycznego. W tej sytuacji łaknący za wszelką cenę sukcesu mieszczanin zostaje uwikłany w sieć dworskich intryg i manipulacji politycznych.  

Osiem cztery. Bombel. Bocian i Lola

Mirosław Nahacz

Trzy powieści Mirosława Nahacza zebrane w jednym tomie. Osiem cztery to autentyczny i barwny portret pokolenia, które bawi się, kocha, imprezuje i poszukuje sensu życia w halucynogennych doświadczeniach. Już swoim debiutem osiemnastolatek z Beskidu Niskiego złożył dowód absolutnego słuchu językowego. Druga książka Nahacza, Bombel, to snuty na pustym przystanku autobusowym monolog wiejskiego pijaczka, zarazem dowcipna i przejmująco smutna opowieść o życiu i o świecie. Bombel to my! Jest w tym bohaterze takie zderzenie różnych krańcowości ludzkiej natury, taka żywotność i jednoczesna zgoda na samozatratę, taka nieumiejętność życia i umiejętność niezmożonego trwania, jakie znamy wszyscy z doświadczenia osobistego, narodowego, zbiorowego pisała Helena Zaworska. Trzecia powieść, Bocian i Lola, powstała po przeprowadzce Nahacza do Warszawy i jest znakomitym literacko opisem wędrówki przez rzeczywistość, której istnienie wcale nie jest pewne. Czym są zmieniacze czasu? Czy Lola istnieje naprawdę? Czy halucynacje wreszcie się skończą? A może koniec świata jednak nastąpił? pyta autor. Nahacz napisał książkę, którą jak uważa Jarosław Lipszyc zasłużył sobie na miano polskiego Burroughsa. Istnieje pewien oddzielny rodzaj prozy. Jego wyjątkowość polega mniej więcej na tym, że podczas lektury ma się wrażenie, że nie została napisana, ale ktoś to komuś podyktował. Po prostu czytając, słyszy się głos. Nie należy on wprawdzie do żadnej konkretnej osoby, ale jego brzmienie jest jak najbardziej żywe i niemal cielesne. Tak właśnie wygląda przypadek Mirosława Nahacza. Rzeczywistość nabrała ochoty na wypowiedź i w tym celu wybrała sobie Nahacza, a on zgodził się jej wysłuchać i zapisać. Tak, Szanowne Panie i Panowie, Mirosław Nahacz jest wybrańcem. Tutaj mam absolutną pewność. To się po prostu słyszy. Czegoś takiego nie można się nauczyć, ponieważ nie ma od kogo. To się najzwyczajniej posiada albo raczej jest się przez to posiadanym. Andrzej Stasiuk Wydanie jubileuszowe, opublikowane z okazji dwudziestopięciolecia Wydawnictwa Czarne, to hołd złożony przedwcześnie zmarłemu pisarzowi.