Ukraińskie Beskidy Wschodnie Tom II. Na beskidzkich szlakach. Część 1

Janusz Gudowski

Przewodnik po Karpatach Wschodnich omawiający: Gorgany, Czarnohorę, ukraińskie Karpaty Marmaroskie i Połoniny Hryniawskie.

Aniołek z różkami

Karolina Kołbuc vel. Caroline Angel

Lepiej żyć niebezpiecznie, niż umierać z nudów Całe życie walczyła z mafią. Teraz musi stawić czoła nowym wyzwaniom Była policjantką, ale z nim jest gotowa złamać prawo Ayla Deroy zostaje jednego dnia podwójnie zraniona. Najpierw odkrywa, że narzeczony zdradza ją z jej własną siostrą, a potem, gdy ma właśnie przyłapać oboje na gorącym uczynku, ktoś do niej strzela. Nasłany przez mafię zamachowiec trafia młodą policjantkę aż osiem razy! Ayla cudem uchodzi z życiem, nic dziwnego, że po wyjściu ze szpitala nie chce wracać do dawnego życia. Przed wspomnieniami ucieka najdalej jak się da, na Alaskę. Niestety, po drodze w niecodziennych okolicznościach traci wszystkie swoje rzeczy. Jedyną osobą, która może pomóc w ich odzyskaniu, jest tajemniczy mężczyzna poznany przez Aylę na lotnisku. Nieznajomy jest zabójczo przystojny, ale instynkt policjantki podpowiada dziewczynie, że także bardzo niebezpieczny. W takich kwestiach Ayla Deroy nigdy się nie myli... Choć swoich uczuć nie jest już tak pewna. Akcja kolejnej części mafijnej sagi Caroline Angel gna naprzód jak rozpędzony motocykl!

Hugo

Juliusz Słowacki

„Hugo” to poemat autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Tym poematem, Słowacki, postanawia podjąć próbę poematu bajronicznego, przenosząc go w realia krzyżackiego średniowiecza. W Hugonie Słowacki całkowicie pomija wątek patriotyczny, rozwija za to temat romansowy, skupia się na kwestii złamania ślubów zakonnych i na poniesionej przez kochanków karze. 

Z Bagdadu do Stambułu

Karol May

„Z Bagdadu do Stambułu” to trzecia powieść przygodowa z cyklu „Powieści podróżnicze” Karola Maya, nazywanych również „Cyklem arabskim”. Kara ben Nemesi i Hadżi Halef Omar podążają szlakiem karawan, który wiedzie z Bagdadu do Stambułu. Przemierzają wielkie połacie imperium tureckiego, stykają się z plemionami zamieszkującymi te ziemi, poznają z bliska ich zwyczaje i wierzenia. W ruinach Baalbek spotykają groźnego, owianego legendą przestępcę, na którego tropie byli już od dawna.

Dla ścieżki drogi nie opuszczaj

Wacław Potocki

Dla ścież­ki dro­gi nie opusz­czaj Każ­dy się, mó­wi pol­ska przy­po­wieść, oszu­ka,  Kto, ma­jąc dro­gę w oczach, ścież­ki so­bie szu­ka  I abo jej we dwo­je przy­czy­ni, chcąc skró­cić,  Abo mu­si za­szed­szy nie tam, gdzie chciał wró­cić;  Mu­si czę­sto ze stra­chem no­co­wać w pół bo­ru,  Pu­ściw­szy się bi­te­go swym do­my­słem to­ru:  Przy­zna­ją do­świad­czyw­szy, dla te­go ostroż­ni,  Tra­fi li się dru­gi raz wę­dro­wać, po­dróż­ni. [...]Wacław PotockiUr. 1621 w Woli Łużańskiej Zm. 1696 w Łużnej Najważniejsze dzieła: Wojna Chocimska, Ogród Fraszek Poeta o wyjątkowo obfitej spuściźnie, najważniejszy przedstawiciel tzw. baroku sarmackiego. Autor fraszek (zebranych w książce, której tytuł rozpoczynał się od słów Ogród, ale nie plewiony, bróg, ale co snop, to inszego zboża; kram rozlicznego gatunku...), pieśni, wierszowanych romansów, dzieł heraldycznych, trenów na śmierć dzieci (przeżył je wszystkie) i poematów. Pochodził z ariańskiej rodziny herbu Szreniawa, w 1658 przeszedł jednak na katolicyzm, by uniknąć przymusowej emigracji po wygnaniu arian z Polski. Pomijając to wydarzenie, wiódł typowe życie szlachcica: gospodarzył, sprawował urzędy (m.in. podczaszego krakowskiego w latach 1678-1685), uczestniczył w walkach z Kozakami i ze Szwedami, procesował się o majątek. Przez historyków literatury oskarżany niekiedy o prymitywizm i ograniczone horyzonty, w istocie Potocki często przywdziewał retoryczną maskę prostaczka i programowo odcinał się od stylu uprawiania poezji dworskiej. Twórczość jego charakteryzuje plastyczność opisu i konkretny charakter metafor - przy jednoczesnym zamiłowaniu do konceptów i odległych porównań (Żywot ludzki do golenia, Nagrobek grobowi). Spora część jego utworów miała charakter moralizatorski. Widać to także w dygresjach z Transakcji wojny chocimskiej - poematu opowiadającego przebieg kampanii wojennej z 1621 roku a opartego m. in. na diariuszu naocznego świadka, Jakuba Sobieskiego. Potocki świadomie zrezygnował z wydania poematu drukiem za życia, zyskując w ten sposób wolną rękę w pisaniu fragmentów krytycznych i polemicznych. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki

Leo Belmont

Zapraszamy do lektury opowiadań Leo Belmonta, zatytułowanych "Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki", które przeniosą cię w świat przemyśleń i doświadczeń ludzi żyjących w nieszczęściu i nieopisanej nędzy. To niezwykła podróż przez zakamarki ludzkiej duszy, ukazująca wstrząsające oblicze życia, miłości, rozpaczy i śmierci. W tych dwóch opowiadaniach autor snuje opowieść o smutnej miłości, gdzie uczucie splata się z tragicznymi okolicznościami egzystencji. To nie tylko historie życiowych upadków, lecz również przemyślenia na temat trudności, z jakimi borykają się bohaterowie prozy Belmonta, próbujący znaleźć jakikolwiek sens w niełatwej rzeczywistości. "Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki" to nie tylko opis trudnego życia, ale także zbiór głębokich spostrzeżeń na temat ludzkiej psychiki, emocji i walki o godność. Leo Belmont rzuca wyzwanie konwencjom, ukazując świat prostytutki w sposób, który wstrząśnie Twoją wyobraźnią. Przygotuj się na poruszającą podróż przez emocje, gdzie smutek, nędza i niełatwe decyzje stają się motywem przewodnim, a życie ubogich, często pomijane, tutaj jest pokazane. Sięgnij po te smutne opowieści, która pozostawią w Tobie trwałe wrażenie.

Morderstwa w Jutlandii: Zabójstwo na żądanie (#2)

Inger Gammelgaard Madsen

Ciemna duńskie miasteczko, tajemnicze wrzosowisko i zmasakrowane zwłoki kobiety. W zarośniętych bagnach duńskiej miejscowości Mundelstrup zostają odnalezione zwłoki kobiety z... pustymi oczodołami. Według badań morderstwo miało miejsce ponad dwadzieścia lat temu. Podczas gdy charyzmatyczny inspektor Roland Benito rozpoczyna śledztwo, dziennikarka Anne Larsen otrzymuje anonimową wskazówkę, która jest zapowiedzią kolejnych morderstw. Podczas śledztwa Benito i Larsen dowiadują się o tragedii, która sięga daleko w przeszłość... Kim jest odnaleziona kobieta? Czy to możliwe, że sama zleciła własne zabójstwo? Doszło do okrutnego mordu czy eutanazji na życzenie? Idealna dla fanek i fanów kryminału "Uwięziona" B.A. Paris. Roland Benito Roland Benito, z pochodzenia Włoch, jest inspektorem policji, prowadzącym śledztwa w sprawie nikczemnych morderstw w duńskiej Jutlandii. Inger Gammelgaard Madsen (ur. 3 stycznia 1960) duńska pisarka kryminałów z gatunku noir. Jej cykl powieści o detektywie Rolandzie Benito cieszy się w Skandynawii dużą popularnością.

Czy preparaty lewodopy z karbidopą oraz lewodopy z benserazydem są klinicznie równoważne?

Andrzej Bogucki

Choroba Parkinsona jest jedyną chorobą neurozwyrodnieniową, która może być skutecznie leczona objawowo. Terapia symptomów motorycznych opiera się przede wszystkim na stosowaniu leków zwiększających aktywność nigrostriatalnego układu dopaminergicznego i wyrównujących niedobór dopaminy. Lewodopa pozostaje złotym standardem leczenia dopaminergicznego. Jest najbardziej skutecznym lekiem przeciwparkinsonowskim, najlepiej tolerowanym i wywołującym najmniej działań niepożądanych, również u pacjentów w wieku podeszłym. Doustne preparaty lewodopy zawierają dodatkowo jedną z substancji będących inhibitorem dekarboksylazy aromatycznych L-aminokwasów: benserazyd lub karbidopę. Mają one korzystny wpływ na biodostępność lewodopy w ośrodkowym układzie nerwowym, jej skuteczność kliniczną oraz tolerancję. W praktyce, według powszechnej opinii, preparaty lewodopy z karbidopą i lewodopy z benserazydem są równoważne klinicznie i mogą być stosowane zamiennie. Przedstawiono przypadek 69-letniego mężczyzny leczonego od 6 lat z powodu choroby Parkinsona. U pacjenta występowały symptomy zaawansowanej choroby Parkinsona: fluktuacje ruchowe wearing-off oraz dyskinezy pląsawicze szczytu dawki.