Święto zwycięstwa

Jerzy Liebert

Jerzy Liebert Kołysanka jodłowa Święto zwycięstwa (z Lilienkrona) Trzepot sztandarów I tłumy wciąż inne, Wieńce płynące I pieśni dziękczynne. Cisza grabarzy I oczy wilgotne, Wieńce powiędłe, Kobiety samotne. Uścisk gorący I serca złamane, Bolesnych tęsknot Łzy niepowstrzymane... Jerzy Liebert Ur. ur. 24 lipca 1904 w Częstochowie Zm. zm. 19 czerwca 1931 w Warszawie Najważniejsze dzieła: tomiki poezji Druga ojczyzna (1925), Gusła (1930), Kołysanka jodłowa (1932); zbiór korespondencji Listy do Agnieszki Poezja Lieberta stanowi zapis jego poszukiwań metafizycznych. Tematyka religijno-filozoficzna przejawia się już w debiutanckim wierszu Zmartwychwstanie. Modlitwa młodego poety, opublikowanym w chrześcijańskim Czynie. Związany ze środowiskiem Skamandrytów, przyjaźnił się Liebert z Jarosławem Iwaszkiewiczem, publikował w Skamandrze i Wiadomościach literackich. Ważną relacją była dla poety przyjaźń z Bronisławą Wajngold, która przyjęła chrzest jako Agnieszka, a następnie wstąpiła do zakonu franciszkanek. Za jej przyczyną Liebert znalazł się w kręgu inteligencji katolickiej, związanym z ośrodkiem zakonnym w podwarszawskich Laskach, czytał filozofów chrześcijańskich i brał udział w dyskusjach na temat tych lektur. Dziennikiem tych przeżyć są Listy do Agnieszki. Studiował polonistykę na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, ale ukończenie studiów uniemożliwiła mu gruźlica i kłopoty materialne. Dzięki wsparciu przyjaciół wyjeżdżał na kuracje do Worochty. Zmarł w Warszawie w wieku 27 lat. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Klątwa gruzińskiego tortu

Posłuchaj audycji "Trójkowy znak jakości", w której Michał Nogaś i Wojciech Mann rozmawiają o książce "Klątwa gruzińskiego tortu": link do audycji »   Góry, wino, śpiew Gruzini wierzą, że kraj podarował im Bóg. Gdy Stwórca dzielił ziemię między narody, oni przyszli ostatni. — Spóźniliście się — rzekł do nich z wyrzutem Pan. — Przepraszamy, ale piliśmy wino za Twoje zdrowie — tłumaczyli Gruzini. — Cóż mam z wami począć, nie mam już ziemi, wszystko rozdałem — zatroskał się Pan Bóg. Gruzini pokornie pochylili głowy i trwali w milczeniu. Bóg pogładził swoją długą, siwą brodę, uśmiechnął się i rzekł: — Weźcie więc tę część, którą przygotowałem dla siebie. I tak Gruzini dostali we władanie maleńki kawałeczek ziemi, wciśnięty między brzeg Morza Czarnego a góry Kaukazu.     Gruzja — mały, piękny kraj leżący u stóp Kaukazu. Niemal azjatycki, a jednak bardzo europejski. Kraj ludzi i wilków, któremu przed wiekami powierzono rolę obrońcy chrześcijaństwa przed zagrożeniem ze strony Persów, Arabów i Turków. Nie bez racji: Gruzini, jako drugi naród po Ormianach, już w VI wieku przyjęli chrześcijaństwo jako religię państwową. Ich średniowieczny król, Dawid Budowniczy tytułował się „Mieczem Mesjasza”. Dzieje tego dzielnego i niezależnego kraju to historia wojen z sąsiadami oraz najeźdźcami ze wschodu i zachodu, walki o niepodległość i własną tożsamość. Może pewne podobieństwo losów jest jednym z powodów, dla których Gruzini mają tak wiele sympatii dla Polaków? Jednak my sami niewiele wiemy o Gruzji i Gruzinach. Warto to zmienić, zwłaszcza, że ten kaukaski kraj staje się coraz popularniejszym celem wakacyjnych wyjazdów. A przecież wstyd nie znać zwyczajów, jakie panują w domu gospodarza… Zatem: Salami! Witajcie w Gruzji! A więc taka jest Gruzja! I tacy są jej mieszkańcy?! Komu zawierzyć, jeśli nie Maćkowi Jastrzębskiemu, nie tylko świetnemu radiowcowi, ale też i... reporterowi „papierowemu”. Tą książką po raz kolejny udowadnia, że wie jak i potrafi obserwować, rozmawiać, słuchać, a następnie o tym wszystkim opowiedzieć. Michał Nogaś, Program 3 Polskiego Radia   „Jastrząb” ciągle w świetnej formie! Po dialogach z Rosjanami w bardzo autentycznej Matrioszce, tym razem jesteśmy z autorem w Gruzji. Wnikliwy reporter, którego wrażliwość godna jest najwyższych nagród z literatury faktu, prezentuje obok wielkiego talentu także ogromną intuicję polityczną. Przywołując wypowiedzi byłego prezydenta Gruzji Saakaszwilego, z wielomiesięcznym wyprzedzeniem i ogromną dokładnością rysuje przebieg nadchodzących wydarzeń na granicy Ukrainy i Rosji. Gorąco wierzę, że Maćkowi nie zabraknie wytrwałości w przemierzaniu bezdroży Kaukazu i opisywaniu napotykanych tam ludzi w następnych książkach. Andrzej Person, senator RP   Maciej Jastrzębski napisał kolejną niezwykłą książkę. Przewodnikiem jest gruziński kierowca Dżaba, pełen fantazji inżynier, mający niecodzienne znajomości. Do ostatniej kropki zastanawiamy się, kim naprawdę jest młodzieńcza miłość Dżaby — fiołkowooka Nino. Tajemniczość przeplata się w tej książce z twardą polityką, taką jak wojna 2008 roku, której dokładny opis i konsekwencje nabierają nowego znaczenia w kontekście obecnego ukraińskiego kryzysu. Gorąco polecam! Maria Przełomiec, autorka i prowadząca programu Studio Wschód w TVP Info   Jako Rosjanka i po prababce Gruzinka na wiele spraw poruszonych w książce Macieja Jastrzębskiego patrzę inaczej niż on. Jednak podobnie jak autor wiem, że trudno oprzeć się gruzińskiej gościnności, smakowi potraw, tradycji i cudownym pieśniom. Moja gruzińska prababcia mówiła, że najlepszy przepis na długie życie to częste podejmowanie gości, bo każdy spędzony z nimi dzień wydłuża nasze życie. Tacy są Gruzini. Warto więc odwiedzić Ich piękny kraj. Warto też zacząć podróż do Gruzji od książki „Klątwa gruzińskiego tortu”. Ariadna Rokossowska, rosyjska dziennikarka   Książka Macieja Jastrzębskiego oprowadzi nas nie tylko po Gruzji dzisiejszej. Zapewni nam sporą porcję wiedzy historycznej, przybliży nie do końca jasne i oczywiste tło polityczne, a zarazem zachęci do zasmakowania w gruzińskim winie i specyficznej, ale niezwykle smacznej miejscowej kuchni. Ta książka to skąpana w winie i kaukaskim słońcu opowieść o Sakartwelo, kawałku boskiej ziemi podarowanej tym niezwykłym ludziom. ks. Kazimierz Sowa, dziennikarz, publicysta i podróżnik   Jastrzębski niczym Dante wiedziony po gruzińskiej ziemi przez Dżabę – taksówkarza-przewodnika, szuka wyjścia z „ciemnego lasu” , by objaśnić wielowymiarowość Gruzji i pokazać, że Gruzini właśnie w Polakach widzą przyjaciół, ponieważ — jak sami mawiają — łączy ich wspólny stereotyp: „miłość do wódki i nienawiść do wspólnego wroga”. Jastrzębski kreśli obraz Gruzji z niesłychaną dociekliwością, wyjaśniając przy okazji , dlaczego darowany raj Gruzini utracili bezpowrotnie… Janusz L. Wiśniewski, pisarz i naukowiec Maciej Jastrzębski — włocławianin, który całe swoje zawodowe życie związał z Polskim Radiem. Dziennikarską przygodę rozpoczął w 1988 roku od współpracy z radiową Trójką. Później był reporterem rozgłośni regionalnej w Bydgoszczy. Od wielu lat jest korespondentem zagranicznym Informacyjnej Agencji Radiowej Polskiego Radia. Pracował w Mińsku na Białorusi, a obecnie mieszka w Moskwie i przekazuje najważniejsze informacje dotyczące wydarzeń w Rosji. Jest też specjalnym wysłannikiem Polskiego Radia do Gruzji.  

The AI Product Manager's Handbook. Develop a product that takes advantage of machine learning to solve AI problems

Irene Bratsis

Product managers working with artificial intelligence will be able to put their knowledge to work with this practical guide to applied AI. This audiobook covers everything you need to know to drive product development and growth in the AI industry. From understanding AI and machine learning to developing and launching AI products, it provides the strategies, techniques, and tools you need to succeed.The first part of the audiobook focuses on establishing a foundation of the concepts most relevant to maintaining AI pipelines. The next part focuses on building an AI-native product, and the final part guides you in integrating AI into existing products.You’ll learn about the types of AI, how to integrate AI into a product or business, and the infrastructure to support the exhaustive and ambitious endeavor of creating AI products or integrating AI into existing products. You’ll gain practical knowledge of managing AI product development processes, evaluating and optimizing AI models, and navigating complex ethical and legal considerations associated with AI products. With the help of real-world examples and case studies, you’ll stay ahead of the curve in the rapidly evolving field of AI and ML.By the end of this audiobook, you’ll have understood how to navigate the world of AI from a product perspective.

Leszy, demon lasu, i Córka Lisa słowiańska eko-erotyka

Catrina Curant

Wróciłam krzyknęła w ciszę, ale nie było echa, nie było nic. Wróciłam, do cholery! rzuciła plecak na ziemię i ściągnęła buty i skarpetki, poczuła przyjemny chłód ziemi. Niepotrzebnie warknął jej do ucha. Stał za nią, przytłaczał, pachniał tak, jak zapamiętała, mocno, wyraziście, bosko. Bała się ruszyć, bała się, że odejdzie. Nie chciałam odejść wyszeptała. Mówiła prawdę, nigdy nie chciała odejść, ale gdy odeszła, trudno było wrócić. Bała się, że był tylko wytworem jej umysłu. Fantazją nastolatki, która uciekała w świat wyobraźni, bojąc się świata rzeczywistego. Nachylił się, a ona aż jęknęła. Wąchał jej szyję i włosy. Czuła jego oddech na karku." A jeżeli w lesie czai się coś dzikiego? Coś groźniejszego niż zwierzę? Gdy była małą dziewczynka, żyła w świecie fantazji, przekonana o tym, że to jej wyobraźnia tworzy tajemnicze stworzenia. Teraz wróciła jako dorosła kobieta. Las ją woła, a ona odpowiada. Kim jest istota, która niegdyś nazwała ją Córką Lisa, i czy istnieje naprawdę? Erotyka: dzika, pierwotna. I usta, które smakują dzikim miodem. Odważysz się wejść do lasu?

Zaburzenia przywiązania u dzieci i młodzieży. Poradnik dla terapeutów, opiekunów i pedagogów

Chris Taylor

Książka stanowi cenne źródło praktycznych informacji dla osób opiekujących się dziećmi, które doświadczyły traumy, przemocy czy zaniedbania w tym dla opiekunów zastępczych i pracowników ośrodków opiekuńczo-wychowawczych oraz dla wspierających te osoby specjalistów: pedagogów, psychologów i terapeutów. Autor wyjaśnia, czym jest przywiązanie, oraz opisuje jego różne style. Tłumaczy, w jaki sposób wczesne doświadczenia wpływają na życie dzieci i młodzieży, a także jak zrozumienie tego wpływu może pomóc opiekunom. Opisuje metody sprawowania opieki i czynniki podtrzymujące proces zdrowienia oraz podpowiada, jak wzmocnić poczucie bezpieczeństwa dziecka czy dostrzec w trudnościach i konfliktach szansę na interwencję terapeutyczną. Przedstawia metody terapii behawioralnej, które są skuteczne w przypadku zaburzeń relacji przywiązania. Poradnik pomaga zrozumieć wpływ owych zaburzeń na proces społecznego, emocjonalnego i poznawczego dojrzewania jednostki, a także rozwinąć praktyczne umiejętności niezbędne do budowania opiekuńczego i wspierającego środowiska.

Brud [*khaki]

Sergiej Sergiejewicz "Sajgon"

[O KSIĄŻCE] Prawdziwa wojna to brud i rutyna, niezależnie od tego, co pokazują w telewizji. Dla niektórych to zwyczajność i codzienna praca, dla innych obowiązek wobec ojczyzny. W każdej wojnie jest jednak miejsce na uczucia, przygody, humor, podziw, zrozumienie, czasem współczucie, a czasem tęsknotę. Są też rzeczy, o których wolelibyśmy w ogóle nie wspominać, ale których nie da się zapomnieć, niezależnie od tego, jak bardzo się staramy. O tym wszystkim, o dobrym i złym, zabawnym i smutnym, traktuje książka "Brud". Autorem jest jeden z wielu, którzy przeżyli wojnę na Donbasie, i jeden z nielicznych, którym wystarczyło inteligencji, siły, cierpliwości i talentu, aby o tym napisać. *** Siergiej Siergiejewicz "Sajgon" (ur. 1985 w Obwodzie Dniepropietrowskim) - ukraiński pisarz, weteran wojny rosyjsko-ukraińskiej, brał udział w działaniach wojennych w latach 2015-2016. Zmobilizowany ponownie po 24.02.2022. Z wykształcenia politolog. Laureat nagrody Książka Roku BBC za powieść "Jupak". *** Aleksandra Brzuzy - tłumaczka z języka rosyjskiego i surżyka ("Plan naprawy Ukrainy" Łesia Bełeja). Absolwentka filologii rosyjskiej UJ i studiów tłumaczeniowych na Katedrze UNESCO. Stypendystka na Uniwersytecie Hradec Kralove. Lektorka języka polskiego i rosyjskiego, wykładowczyni w Instytucie Filologii Wschodniosłowiańskiej UJ w latach 2017-2021. Laureatka nagrody Kraków Miasto Literatury UNESCO 2023. Miłośniczka kultury środkowoeuropejskiej. *** Od 2014 roku w dyskursie literackim Ukrainy toczy się dyskusja na temat gdzie są nasi Celine, Remarque i Hemingway. Siergiej Sajgon jest, właśnie, odpowiedzią na to pytanie. Jest człowiekiem który zna i postrzega wojnę ze środka a w dodatku ma świetny styl i wyrafinowane odczucie rzeczywistości, w której przebywa. Łeś Bełej *** [FRAGMENT] Rozwiązywałem złożone dylematy po trzydzieści minut każdy: wypić wodę na raz czy wypić kawę rozpuszczalną z tą wodą? Prawdopodobnie to właśnie w takich miejscach zaczynasz inaczej oceniać siebie, ludzi i ich poczynania. Jesień, w nocy chwyta mróz i wszystkie liście z drzew opadają w jednej chwili, a twoim domem na kolejne dwa dni jest dołek o głębokości trzydziestu centymetrów ze śpiworem i karimatą na dnie. Obok niego są jeszcze dwa takie same. W nich siedzą twoi "współpracownicy w niebezpiecznej robocie". Odwrócona noc w kamerze termowizyjnej, para z ust i szron na rzęsach. Czasami złościsz się na siebie, debila, że się w to wszystko wplątałeś, masz ochotę na gorącą kawę i kąpiel. Pragniesz zapachu świeżej pościeli i szybkiego internetu, marzysz o dzikim seksie i... złościsz się na siebie jeszcze bardziej... Odpędzasz te myśli i zaczynasz zamęczać się innymi. Z każdą nową zmianą w punkcie obserwacyjnym, z każdym wyjściem na poszukiwania, z każdą tajną misją zanikają. Chcę tylko kawy, pieprzenia i spokoju. Spać też przestaje się chcieć z czasem, z resztą po co chcieć, skoro każdy ma swoje godziny warty. Chcesz czy nie, ale będziesz spać według chronometru... jeśli dadzą... jeśli zaśniesz. Bez sensu jest chcieć spać, dlatego właśnie przestaje się chcieć. Jeszcze chce się, żeby ktoś przynajmniej przyszedł się ponapierdalać, do cholery, żeby nie siedzieć tu na marne.

Siła umysłu. Siła emocji. Duchowe ścieżki zdrowia

Orina Krajewska

Ciało i umysł są ze sobą nierozerwalnie związane. Podcast Anny Maruszeczko "Wojowniczki & Wojownicy" - posłuchajcien świetnego wywiadu z Oriną Krajewską Badania naukowe potwierdzają: myśli i emocje wpływają na biochemię naszego ciała i mają ogromny wpływ na sposób funkcjonowania organizmu. Mogą wspomagać dobrostan i zdrowie, mogą też niestety sprzyjać chorobom. Co możemy zrobić by poprawić jakość swojego życia i zdrowia? Już dziś, teraz? Bez zewnętrznych narzędzi i pomocy, używając jedynie tego co mamy zawsze pod ręką, czyli siebie i swoich wewnętrznych zasobów? Na te pytania Orinie Krajewskiej odpowiadają światowi specjaliści. Naukowcy, terapeuci, lekarze i nauczyciele duchowi. Odwołując się do nauki i własnych doświadczeń przedstawiają różne prozdrowotne praktyki. Czym jest dla nich duchowość w życiu codziennym? Uzupełnieniem rozmów są ćwiczenia do samodzielnego zastosowania. Dzięki temu książka jest nie tylko fascynującą podróżą po prozdrowotnych praktykach i duchowych tradycjach, ale też poradnikiem zachęcającym do praktykowania niektórych z opisanych metod od razu, w domu. Niech ta książka dotrze ze swoim trudnym do przecenienia holistycznym przesłaniem, do lekarzy, pacjentów, studentów medycyny i wszystkich innych troszczących się zarówno o wspólne jak i własne zdrowie. Niech zainspiruje tych, którzy poważnie traktują swoją odpowiedzialność za stan pogrążonej w kryzysie filozoficznym i aksjologicznym Ochrony Zdrowia. Pandemia Covid ujawniła, jak bardzo w sprawach zdrowia i odporności trzeba nam zacząć myśleć w zupełnie nowy sposób - że już czas najwyższy radykalnie zmienić rozumienie istoty ludzkiej i jej obecności w świecie. Wojciech Eichelberger Uważam, że jedynym sposobem pozwalającym nam odzyskać zdrowie zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym, jest ponowne połączenie wielu kwestii, które wraz z upływem lat zostały rozdzielone. Mam tu na myśli przede wszystkim ponowne scalenie trzech wymiarów (ciało-duch-umysł), które bardzo wyraźnie od siebie oddzielono. Dr Yair Maimon Nawet jeśli zapoznamy się z 10 tysiącami publikacji naukowych, zdobyta w ten sposób wiedza nie będzie się w pełni pokrywać ze spostrzeżeniami płynącymi z 10 minut samodzielnego medytowania. Trochę przypomina to realizowanie eksperymentu, przy czym naszym laboratorium jesteśmy tu my sami - nasze ciało, umysł i doświadczenia. Sharon Salzberg

Kino Vega opowiadanie erotyczne

Catrina Curant

Fotel jest miękki, a jej kochanek niecierpliwy. Jego dłoń odnajduje najpierw kolano, a potem mimo ludzi kręcących się wszędzie wokół wędruje wyżej, by trafić na koronkowy pasek, który oddziela jej kobiecość od jego skóry. Nie myślałem, że aby pieprzyć się z tobą w kinie, będę musiał kupić kino mówi z humorem w głosie. Jego palce z wprawą odsuwają materiał na bok i zanurzają się w jej wilgoć. Spotykają się od lat, z przerwami, bo czasem ich drogi rozchodzą się znacząco, a jednak zawsze wracają, jakby byli wiecznie sobą nienasyceni. Łączą swoje historie, ona uratowała mu życie, wyciągając go z nałogu, on pokazał jej świat, jakiego nie znała, a który okazał się urzeczywistnieniem jej snów. Teraz, po latach, łączą ich interesy, wspólne zależności i w dalszym ciągu chemia. Chciałeś kino odpowiada szeptem, jej ciało reaguje na jego dotyk. A ja nie pieprzę się byle gdzie dodaje, gdy ubrana w elegancki kostium, stylizowany na lata osiemdziesiąte, kelnerka stawia przed nimi dwa kieliszki i butelkę szampana." Magiczne miejsce: kino. Jednak nie jest to kino, w którym znajdziemy kilkanaście sal, a przy wejściu kupimy colę, popcorn... To kino z dawnych lat, z balkonami, z lożami i z historią. Bo czasami życie zatacza kręgi, a ludzie jak duchy krążą wokół siebie, czasami mijając się, a czasami odnajdując. Ewa wraca po latach na pokaz filmowy do miejsca, gdzie zaczęła się jej seksualna historia. Dziś będzie miała swoją kontynuację, ale już z kimś innym... i w innej wersji siebie. Odważniejszej i bardziej doświadczonej.