Hymn o zachodzie słońca na morzu (Smutno mi, Boże!...)

Juliusz Słowacki

Hymn o zachodzie słońca na morzu Smutno mi, Boże! Dla mnie na zachodzie  Rozlałeś tęczę blasków promienistą;  Przede mną gasisz w lazurowej wodzie    Gwiazdę ognistą...  Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze,    Smutno mi, Boże!  Jak puste kłosy z podniesioną głową,  Stoję rozkoszy próżen i dosytu...  Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,    Ciszę błękitu.  Ale przed Tobą głąb serca otworzę:    Smutno mi, Boże!  Jako na matki odejście się żali  Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,  Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali    Ostatnie błyski,  Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,    Smutno mi, Boże! [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Anneliese Michel. Prawdziwa historia egzorcyzmów /E-BOOK/

José Antonio Fortea

Poruszające świadectwo człowieka, który miał ciężki wypadek samochodowy, umarł i powrócił po ośmiu godzinach do życia, w chwili, kiedy dwóch sanitariuszy wiozło jego ciało do kostnicy! Przez te osiem godzin dane mu było zobaczyć Niebo, spotka Jezusa, aniołów i zbawionych ludzi oraz doświadczyć obecności Boga, co na zawsze zmieniło jego życie. Bóg pozwolił mu zobaczyć także otchłań piekła, aby mógł służyć ludziom przestrogą... "Jezus powiedział: Wracasz. Westchnąłem, lecz Jezus mnie upomniał: Wola mojego Ojca nigdy nie jest smutna i bolesna. Wstań. Musisz wrócić. Powrócisz do Nieba. Aniołowie będą cię odwiedzać i wspierać" (fragment książki).

Muminki - Detektywi z Doliny Muminków

Tove Jansson

Dołącz do Muminka i jego przyjaciół i pobaw się w detektywa, szukając odpowiedzi na wiele różnych pytań: dokąd prowadzą tajemnicze czerwone ślady? Kto ukradł naszyjnik Pani Filifionki? Gdzie zaginął ostatni znaczek Paszczaka? I co się stało z rzeczami, które znajdowały się w walizce cioci Muminka?

Kraków Miasto Literatury UNESCO. Noc Kupały

Maria Adamik-Kubala

Czerwiec, 2017 rok. Ewa, spacerując z psem, odkrywa w lesie zwłoki mężczyzny. To Sambor, człowiek, z którym łączył ją romans. Podczas prowadzonego przez prokuratora przesłuchania kobieta sięga pamięcią do minionych kilku dni. Wspomina Noc Kupały, podczas której widziała Sambora ostatni raz. Wśród przybyłych osób znajdowali się Gnierat, brat bliźniak Sambora, syn Gnierata oraz starsza siostra bliźniaków, a przyjaciółka Ewy Adela. Opowiadanie powstało w ramach spotkań organizowanych podczas warsztatów kryminalnych Krakowa Miasta Literatury UNESCO.

Życie zewnętrzne

Annie Ernaux

Życie zewnętrzne nie jest reportażem ani rozprawą z socjologii miasta, lecz próbą uchwycenia poprzez zbiór migawek ze zbiorowej codzienności realiów pewnej epoki. Co można dostrzec w podparyskiej kolejce czy przy kasie w nowoczesnym supermarkecie? O czym rozmawiają wracające z pracy kobiety? W tych drobnych szczegółach, kawałkach z oka i ucha, Ernaux dostrzega znaki przemian społecznych, podziałów klasowych i drobnomieszczańskich aspiracji. Udowadnia przy tym, że dzięki czujnej obserwacji anonimowi ludzie, spotkani w metrze czy w poczekalni, budząc w nas zainteresowanie, gniew lub wstyd, ożywiają naszą pamięć i pozwalają odkryć prawdę o nas samych. Dlaczego to opowiadam, opisuję tę scenę i inne, które pojawiają się na tych stronach? Czego ze wszystkich sił szukam w rzeczywistości? Znaczenia? Owszem, często, choć nie zawsze, z (wyuczonego) intelektualnego nawyku, by nie poddawać się po prostu wrażeniom, by wznieść je na wyższy poziom. Może notując działania, postawy i słowa ludzi, których spotykam, ulegam złudzeniu, że się do nich zbliżam. Nie rozmawiam z nimi, po prostu na nich patrzę, po prostu ich słucham. Jednak emocje, jakie we mnie budzą, są prawdziwe. A może szukam w nich jakiejś wiedzy o sobie samej w tym, jak się zachowują, jak rozmawiają. (Powracające pytanie: Dlaczego nie jestem tą kobietą?, która siedzi naprzeciw mnie w metrze) Fragment książki Na tom składają się: Dziennik zewnętrzny (Journal du dehors), Życie nieosobiste (La vie extérieure), Spójrz na te światła, kochanie (Regarde les lumieres mon amour).

Zachowaj mnie w pamięci

Justyna Kowalczyk

Marzenia Diany o byciu fotografką legły w gruzach. Los zmusza ją do powrotu do rodzinnej miejscowości i zamieszkania ponownie z rodzicami. W Brzozowie czeka na nią wiele wyzwań, ale też potajemnie zakochany w niej od lat Wiktor. Zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu. Z każdą spędzoną wspólnie chwilą, czują, jak rodzi się między nimi coś magicznego. Czy mają szansę na szczęście, chociaż Diana panicznie boi się związków? Czy uda im się być razem, skoro była dziewczyna Wiktora nie zamierza na to pozwolić? Przepełniona emocjami opowieść o sile uczuć i przeznaczeniu.

Kominiarz

Jacek Wanszewicz-lektor, Lech Tkaczyk-autor

Bajeczka, słuchowisko słowno-muzyczne, została napisana z myślą o ciekawych świata i kochających przygody maluchach. Jej autor Lech Tkaczyk zgodnie ze sprawdzoną zasadą nauka poprzez zabawę, w nowatorski i ciekawy sposób w serii książeczek Poznajemy zawody zapoznaje dzieci z zawodem KOMINIARZA. Wykorzystując wierszowaną formę opowieści, przystępnie tłumaczy, czym charakteryzuje się ten zawód i czy kominiarz naprawdę przynosi szczęście. Warto dodać, że bajeczka jest przepięknie ilustrowana muzycznie przez Jacka Wanszewicza, a piosenki wykonywane przez wokalistów z pewnością spodobają się Twojemu dziecku. Czyta Jarosław Elek Florczak. Kominiarz 01. Intro (00:24) 02. Piosenka - Chcę być kominiarzem (03:04) 03. Bajka (02:41) 04. Piosenka o kominiarzu (03:02) 05. Piosenka - Komar Kominiarz (03:39) 06. Tło muzyczne do bajki (02:42) 07. Podkład muzyczny do piosenki (03:04) 08. Podkład muzyczny do piosenki (03:00)

Krytyka czystego rozumu

Immanuel Kant

Klasyczny tekst w nowoczesnej formie ebooka. Pobierz go już dziś na swój podręczny czytnik i ciesz się lekturą!