LUST. Nowy przyjaciel - opowiadanie erotyczne

Andrea Hansen

Jestem nowa w Barcelonie i poza kolegami z pracy nikogo tu nie znam. To od nich dowiaduję się o kąpielisku na świeżym powietrzu. W jednym z basenów jakiś mężczyzna pływa kraulem. Nurkuję i otwieram oczy. Mężczyzna jest wysportowany i umięśniony. Jego pośladki są napięte, kiedy nogi zderzają się z wodą. Wynurzam głowę spod powierzchni wody i jedną ręką chwytam za brzeg basenu. Gdy mężczyzna odpływa ode mnie, przesuwam dłoń w stronę krocza. Kiedy on płynie, masuję się ręką przez materiał. Za drugim razem, gdy mężczyzna ode mnie odpływa, wsuwam palce pod materiał. Moje ciało jest gorące, a ruchy przyspieszają. Policzki mam rozpalone i w momencie, gdy chcę odwrócić od niego wzrok, on nagle się zatrzymuje. Patrzy prosto na mnie z przeciwnej strony basenu. Moja ręka zamiera. Czyżby zauważył, co robię? Opowiadanie zostało wydane we współpracy ze szwedzką producentką filmową Eriką Lust. Jej celem jest ukazywanie natury człowieka i jej złożoności poprzez opowieści o pasji, intymności, miłości i pożądaniu.

Поклик мушляного рога

Єнні Цоє

Це історія про любов, самотність і мову у світі, де дітей віддають бабусям і зникають назавжди, де танцюють на автобані, живуть під мостом, рятують, і спокушають, і татуюють себе трояндами, поки винищувачі над головами розбивають надвечір2019я на друзки. Історія маленької дівчинки у великому світі нормативності і споживання.

Życie na niby

Kazimierz Wyka

"Życie na niby" to książka o polskiej glorii i mizerii; książka nasycona mądrym patriotyzmem polskim - pełnym tragiczności, ironii i drwiny. Wyka, ten Polak mądry, był zarazem Polakiem konsekwentnie duszonym przez swój czas; (…) przez knebel cenzury, przez "dotkliwe jak ból zęba przeświadczenie", że zmagać sie musi z przeszłością, "jarzmem nadanym, a nie wybranym". (...) Można też powiedzieć inaczej - Kazimierz Wyka próbował dyktat komunistyczny uczłowieczyć i spolszczyć. Tak rozumiem jego credo ideowe, obecne także w "Życiu na niby" - Adam Michnik  

Learning Embedded Linux Using the Yocto Project. Develop powerful embedded Linux systems with the Yocto Project components

Alexandru Vaduva, Vaduva Jan Alexandru

Konkursy jakości a efektywność lokalnej polityki oświatowej na przykładzie Programu "Samorządowy Lider Edukacji"

Michał Kaczmarczyk, Przemysław Ruta, Maria Zrałek

Niniejsza monografia stanowi próbę całościowego przedstawienia założeń konkursu „Samorządowy Lider Edukacji” i sposobów ich realizacji w kontekście roli, jaką przedmiotowy konkurs odgrywa w procesie zarządzania jakością w jednostce samorządu terytorialnego. Autorzy starają się odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób, w jakim zakresie i w jakich aspektach konkurs jakości może przyczyniać się do doskonalenia jakości zarządzania oświatą w jednostkach samorządowych oraz jakie pełni funkcje na rzecz organizacji samorządowej rozumianej w kategoriach podmiotu zarządzania.

Oikologia. Powrót

Tadeusz Sławek, Aleksandra Kunce

Dlaczego powracamy do oikologii? Po pierwsze z przekonania, że gdzie ludzkiej i nie-ludzkiej egzystencji ma podstawowe znaczenie dla rozważania dylematów humanistyki. Oikologia jest pomyśleniem, które wiąże oikos i logos, rozpatrując swoistą korespondencję między nimi, ale także i to, co pojęcia te różni i oddziela. Język i praktyka oikos oraz logos nie są takie same, a więc idea domu, rozwijana przez oikologiczny namysł, byłaby już zawsze domem w translacji. Punkt ciężkości oikologicznego namysłu leży więc nieuchronnie „nieco dalej”, „zawsze dalej, coraz dalej”. Jesteśmy tymi, którzy wyszli z domu, którzy przepracowali dobrodziejstwa i porażki zakorzenienia i wykorzeniania. Jesteśmy tymi, którzy spoglądają z oddalenia, by coś było wyraźniejsze, ale i dotkliwiej odczuwane jako brak, przerwa, upadek. Dom – nasz własny, jako okolica, jako region, jako wspólnota, a może i jako Europa, wreszcie jako świat – już zawsze będzie miał tę rysę, a nawet i mrok. Po drugie, rozpatrywanie owego gdzie przywraca nam sensy już utracone lub zaciemnione przez upodabnianie się do siebie miejsc, a lokalność, wraz z jej doświadczeniowym wymiarem, wraca człowiekowi umiejscowienie, czyniąc go odpowiedzialnym za słowo i czyn.  Miejsce, odnajdywane na nowo przez oikologię, zrośnięte jest z byciem na uboczu, w ruchu oddalania się od centrum i pochopnej wiedzy/władzy, jest  powrotem do doświadczenia tego, co bliskie i dalekie jednocześnie. Rozpoznajemy dom w miejscu na uboczu – na uboczu świata, na uboczu dyskursów, na uboczu oficjalnego traktu kultury, na uboczu promowanej mobilności ludzi i rzeczy, ale i na uboczu propagandy stabilności i swojskości. Oikologia zaprasza tym samym do poluzowania funkcjonalnego myślenia i pochopnego praktykowania domu. Po trzecie, oikologia prowadzi swe rozważania na pograniczu filozofii, literatury, antropologii, a może nawet polityki, bowiem jej założeniem jest to, że „dom” jest tyleż nam dany, co nieustannie konstruowany. A właściwie jest nam zadany, stąd oikologia, by podjąć się wypełnienia tego zobowiązania, prowadzi ku docenieniu powiązania domu, miejsca, miasta, wędrówki i źródła. Nieobce jej staje się doświadczenie miasta, duchowego wymiaru miejsca, powrotu do źródła, pęknięcia postindustrialnej przestrzeni i splecenia ruchu ze stałością rzeczy, jak i szukanie nauki domu w konkretnej czasoprzestrzeni (Śląsk, Europa, świat). Miejsce powstaje z jednostkowego doświadczenia powszechnie dostępnych przestrzeni i ich krytycznej interpretacji. Ten krytyczny impuls jest niezbędny, gdyż retoryka „domu” praktykowana w polityce przedstawia go jako zestaw oczywistych, niekwestionowanych, a zatem na swój sposób niewidocznych ram, w których lokuje się nasze życie. Oikologia zabiega o to, by wykazać nieoczywistość tych ram. Dlatego, po czwarte, oikologia stara się wykazać, jak bardzo splątane są okoliczności, w których nasza tożsamość konstruowana jest w miejscu. Dom nie jest tu trwałym, nienaruszalnym usytuowaniem, ale pozostającym do podjęcia doświadczeniem, którego nie sposób ignorować w myśleniu o człowieku.  Oikologia (w tym śląska oikologia) pozostawia więc człowieka – czy to wędrownego czy osiadłego – z dyscyplinującym i niepokojącym  pytaniem:  naprawdę jesteś przeświadczony o tym, że dom tak łatwo wypuścił Cię w świat? Tak prosto Cię opuścił, a może i beztrosko Ci odpuścił?

Threnodie XI

Jan Kochanowski

Jan Kochanowski Threnodien Threnodie XI tłum. Spiridion Wukadinović Ein Nichts ist Tugend, sprach Brutus, da er geschlagen; Ein Nichts, wohin man blickt, ein Nichts, wohin wir jagen! Wen hat wohl Frömmigkeit je aus der Not befreit? Wen hat wohl Güte je vor bösem Fall gefeit? Der Menschen Dinge mischt geheim ein feindlich Wesen, Das nicht in Obhut hält die Guten, noch die Bösen; Wohin sein Atem weht, wird keiner ihm entflieh... Jan Kochanowski Ur. 6 czerwca 1530 r. w Sycynie koło Zwolenia Zm. 22 sierpnia 1584 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: Odprawa posłów greckich (1578), Psałterz Dawidów (parafrazy psalmów, 1579), Treny (1580), Fraszki (1584), Pieśni ksiąg dwoje (1586) Wybitny poeta polski okresu odrodzenia, którego twórczość odegrała ogromną rolę w rozwoju języka, literatury i kultury polskiej. Syn zamożnego ziemianina, studiował w Akademii Krakowskiej (1544-1547) oraz na uniwersytetach w Królewcu i Padwie (1555-1559). Podróżował po Włoszech i Francji, gdzie poznał poetów Plejady (Ronsard). Po powrocie do Polski dzięki biskupowi Myszkowskiemu rozpoczął karierę na dworze Zygmunta Augusta, w 1563 r. został sekretarzem królewskim. Ok. 1575 r. ożenił się i osiadł na wsi. Śmierć jednej z córek stała się pobudką do napisania oryginalnego cyklu trenów. Zmarł nagle na serce. W jego pogrzebie uczestniczył król Stefan Batory, kanclerz J. Zamojski i in. autor: Katarzyna Migdał Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Biała grajka

Małgorzata Włodarska

Twardy charakter jest jak żelazo wykuwa się powoli i w trudnych warunkach. To, że w dłoniach Dobrej tkwi potężna moc, podejrzewa tylko Lutnik, który po okazyjnych cenach sprzedaje jej kolejne hitary. Nikt inny nie jest w stanie tego zauważyć cała wieś zajęta jest konfliktem między zatrutymi nienawiścią mężczyznami i tymi, którzy są od nich uzależnieni. Gdy przypadkową ofiarą pijackiej kłótni pada jej przyjaciel, Dobra poczuwa przypływ mocy i magicznymi strunami uśmierca złą połowę mieszkańców. Choć wybawia ludzi od przemocy, sama jest przerażona okrucieństwem, którego dokonała. Na dodatek nie może dłużej zostać w swojej wsi, gdyż skupia na sobie uwagę surowego Zakonu Ciszy. Mądra fantastyka w sam raz dla miłośników powieści Ewy Białołęckiej. Małgorzata Włodarska autorka powieści fantasy "Biała grajka", wydanej po raz pierwszy w 2023 roku. Mieszka i pracuje w Warszawie.