Pani Bovary

Gustave Flaubert

Ależ ta Bovary mnie męczy! Co prawda zaczynam się już w niej trochę orientować. Nigdy w życiu nie zdarzyło mi się pisać czegoś trudniejszego niż ten banalny dialog, nad którym teraz pracuję! Na scenę w oberży mogę potrzebować nawet trzech miesięcy, nie umiem tego ocenić. Czasem mam chęć się rozpłakać, tak bardzo czuję się bezradny. Ale raczej nad nią zdechnę, niż spróbuję się wykpić. Muszę jedną rozmową wprowadzić pięć czy sześć osób (które mówią), kilka innych (o których się mówi), muszę opisać pomieszczenie, gdzie się zebrali, ludzi, rzeczy, okolicę, a pośrodku tego wszystkiego pokazać młodzieńca i damę, którzy (przez pokrewieństwo gustów) powoli się zaczynają z lekka w sobie zakochiwać. Gdybym przynajmniej miał więcej miejsca! Gustave Flaubert do Luizy Colet, 19 września 1852 (w przekładzie Ryszarda Engelkinga) Ryszard Engelking (1935-2023) ukochał sobie kilku francuskich autorów: Nicolasa Edme Retifa de la Bretonne, Gerarda de Nervala, Charlesa Baudelaire'a i przede wszystkim Gustave'a Flauberta. Z twórczością tego pisarza obcował przez kilkadziesiąt lat i nieustannie ją badał, by wciąż udoskonalać swoje przekłady. Ostatnie poprawki do tłumaczenia Pani Bovary wprowadził jesienią 2023 roku.

Turysta

Tadeusz Kwiatkowski

Na miejskim skwerku odnaleziono trupa. Ekspertyza toksykologiczna wykazała 1,6 promila alkoholu we krwi oraz cyjanek. Trucizna znajdowała się również w butelce mleka, którą mężczyzna miał przy sobie. Żona Franciszka Piwińskiego rozpoznaje zwłoki. Kobieta wyklucza samobójstwo męża, ale nie potrafi podrzucić żadnego innego tropu. Zgodne małżeństwo, spokojne życie, wspólne plany. Porucznik Tomaszek rozpoczyna skomplikowane śledztwo.

Sukces a praca

Witold Wójtowicz

Gdyby ciężka praca prowadziła do bogactwa, to najbogatsi byliby niewolnicy. Czy masz czasem wrażenie, że praca, którą wykonujesz, nie jest tą, o której marzyłeś za czasów liceum lub studiów? Zarabiasz pewnie przyzwoite pieniądze, ale czy czujesz 100% satysfakcję z tego, co robisz? Proszę Cię, abyś na moment całkowicie wyłączył się i szczerze przed samym sobą odpowiedział na poniższe pytania: - Czy gdybyś zarabiał miesięcznie dowolną sumę, wykonując dowolną pracę, to czy nadal robiłbyś to samo? - Gdzie byś mieszkał oraz jak spędzałbyś swój wolny czas? - Gdzie byś jadł? W jakim towarzystwie i jakie byłyby to potrawy? - O której byś wstawał? Jak wyglądałby Twój przeciętny dzień? Czy po przeanalizowaniu powyższych pytań okazało się, że Twoje odpowiedzi całkowicie pokrywają się z tym, co masz na chwilę obecną w życiu? Jeśli tak, to szczerze Ci gratuluję i jestem pełen podziwu! Musisz być niesamowicie szczęśliwym człowiekiem. Gdyby jednak było inaczej... Zapraszam do lektury nauczymy Cię, jak być całkowicie wolnym finansowo i szczęśliwym człowiekiem. Dowiedz się, dlaczego jest tak, że: - Ludzie biedni stają się jeszcze biedniejsi. - Ludzie bogaci stale się bogacą. Nie wiem, do której grupy Ty należysz wiem natomiast, że jest dostatecznie dużo miejsca, abyś należał do tej drugiej grupy ludzi. I wierz mi, że nie jest to wcale takie trudne. "Książkę ściągnąłem podczas akcji "Ściągnij i przeczytaj, ZANIM zapłacisz". Po przeczytaniu zapłaciłem za nią maksymalna stawkę. Ta książka jest warta dużych pieniędzy." Ł. J.

Szklany ogród

Tatiana Tibuleac

Czy imię Łastoczka (po ros. Jaskółka) nadane głównej bohaterce przez jej nową mamę przyniesie dziewczynce wykupionej z wiejskiego sierocińca spodziewaną odmianę losu? Czy spełnią się jej marzenia? Czy wreszcie będzie mogła komuś zaufać? To właśnie z perspektywy nastolatki pełnej ostrożnej nadziei poznajemy Mołdawię w okresie schyłku imperium sowieckiego i w początkowych latach transformacji postkomunistycznej, we wszystkich krajach bloku wschodniego stojącej pod znakiem chaosu, niepewności, strachu oraz niespełnionych oczekiwań, szczególnie widocznych w przypadku młodej i dla wielu nieoczywistej państwowości mołdawskiej miotającej się pomiędzy nostalgią za czasami Związku Radzieckiego,a podszytym nieufnością ciążeniem ku Rumunii i pełnymi wahań aspiracjami niepodległościowymi. Ten dramatycznie skomplikowany węzeł relacji i współzależności znajduje odzwierciedlenie w wątku rywalizacji między żywiołami języków rumuńsko-mołdawskiego uznawanego za plebejską mowę, i rosyjskiego, którym posługuje się miejska elita. Pierwszego z nich bohaterka nauczyła się w domu dziecka, a drugi ma się stać jej przepustką do lepszego życia. Dzięki tak skonstruowanej narracji zostajemy wciągnięci w pełną emocji, uczyć i przeżyć opowieść o dojrzewaniu w trudnych czasach transformacji ustrojowej. A wyrafinowana forma literacka, w której zaciera się granica między poezją a prozą, sprawia, że nie możemy pozostać obojętni wobec tej historii. Do empatycznej podróży w głąb ludzkiej duszy zapraszają Oficyna Literacka Noir sur Blanc i Książkowe Klimaty, wydawca debiutanckiej powieści Tatiany Ţîbuleac Lato gdy mama miała zielone oczy.

Odrodzenie feniksa

Monika Skabara

Niektórym rzeczom trzeba pozwolić umrzeć, by inne mogły powstać na nowo. Ava ponownie przewartościowała swoje życie. Odpowiedzialna nie tylko za swój los, musiała prędko stworzyć nową bezpieczną codzienność dla swojej rodziny. Wspólne z przyjaciółką otworzyła w Stanach galerię sztuki, a całą swoją uwagę poświęciła macierzyństwu. Złamanego serca nie da się jednak poskładać tak szybko. Zwłaszcza gdy widma przeszłości są uporczywe. Kiedy Ava wybiera się na międzynarodowy konwent tatuażu, nie spodziewa się spotkać tam Feniksa. Czy będzie w stanie znów zaufać temu owładniętemu żądzą zemsty człowiekowi? I czy na pewno powinna nadal skrywać przed dawnym ukochanym swoją wielką tajemnicę? Co wspólnego z tym wszystkim ma pewien czarujący Włoch, który próbuje zdobyć serce Avy? Zaufać ponownie, kiedy raz zostało się zranionym, jest niezmiernie trudno. Ale jeszcze trudniej jest samotnie dźwigać brzemię swoich sekretów. Czy Ava jest gotowa na kolejną transformację? Komu powinna zawierzyć, gdy powrócą dawni wrogowie? Czasem miłość trzeba w sobie zabić, a czasem dać jej szansę, by odrodziła się z popiołów...

Areszty detencyjne w Królestwie Polskim 1815-1868. Z badań nad powstawaniem nowożytnej administracji na ziemiach polskich

Justyna Bieda

Myśl oświecenia, uznająca wolność za jedno z podstawowych praw jednostki, zwróciła uwagę na kwestię uwięzienia człowieka przed wyrokiem, a także przyniosła pierwsze idee dotyczące zasad tymczasowego aresztowania, których praktyczne urzeczywistnienie nastąpiło na przełomie XVIII i XIX wieku. Jednym z głównych postulatów było przyjęcie reguły oddzielania osób zatrzymanych przed wyrokiem od już skazanych. Stopniowo wprowadzano ośrodki penitencjarne przeznaczone tylko dla osób tymczasowo aresztowanych, a w europejskich procedurach karnych zaczęły pojawiać się przepisy dotyczące organizacji i funkcjonowania tych jednostek. W Księstwie Warszawskim od samego początku zaczęto apelować o utworzenie bardziej rozbudowanego systemu ośrodków pozbawienia wolności, w tym rozdzielanie miejsc służących do przetrzymywania osób, względem których nie zapadł jeszcze wyrok w zależności od etapu postępowania przygotowawczego. Wówczas nie udało się jednak wprowadzić w życie reformy więziennictwa. Dopiero czasy Królestwa Polskiego przyniosły realne działania centralnych organów rządowych. Nie było to natomiast łatwe zadanie, gdyż brakowało regulacji dotyczących organizacji i funkcjonowania jednostek penitencjarnych. Na przykładzie rozwoju instytucji aresztów detencyjnych w publikacji ukazano problemy, z jakimi mierzyły się centralne organy administracji rządowej w trakcie tworzenia zmierzającego ku nowoczesności więziennictwa w Królestwie Polskim, w tym struktur administracyjnych. Przedstawiono próby wdrażania rodzących się humanitarnych idei penitencjarnych pomimo ograniczeń wynikających z sytuacji społeczno-gospodarczej państwa.

Mord nocy letniej

Agatha Christie

Królowa kryminału w wakacyjnej odsłonie! Sięgnijcie po wyśmienitą kolekcję gorących opowiadań, które rozpalają emocje do czerwoności. Latem bowiem wraz ze wzrostem temperatury rośnie też potencjał zła. Od Kornwalii po Riwierę Francuską, od delfickich świątyń po angielskie wiejskie domy słynne postacie stworzone przez Christie niestrudzenie rozwiązują najbardziej skomplikowane zagadki kryminalne. Gdy praży letnie słońce, warto rozłożyć leżak, otworzyć książkę i śledzić nieprawdopodobne zwroty akcji, które serwuje niedościgniona Agatha Christie.

Saga rodu z Lipowej 29: Dom schadzek

Marian Piotr Rawinis

Rycerstwo, odwaga, miłość, okrucieństwo i zdrada, czyli kolejna część historii o wielkim rodzie z Lipowej. Anna de Berg już nie istnieje. Istnieje za to posługaczka, służąca, popychadło od najcięższych robót. To kara, którą wymierzył jej mąż za zdradę i upokorzenia. Anna wierzy jednak, że Marcin z Lipowej przyjedzie po nią. Tymczasem królewski dwór proponuje Mikołajowi kolejną wyprawę do Turcji. Tym razem jednak ma być posłem króla Jagiełły. Czy to oznacza, że znowu opuści Hedwigę i dom? Marcin składa Dorocie zaskakującą propozycję. Obiecuje jej wolność, ale za wysoką cenę. Za to Mateusz kosztuje miłości w domu schadzek...