Saga rodu Forsyte\'ów. Tom 2. Babie lato jednego z Forsyte'ów. W matni

John Galsworthy

Trzytomowa powieść obejmuje losy kilku pokoleń bogatej mieszczańskiej rodziny. Historia zaczyna się w 1886 r., kiedy młody Jolyon wdaje się w romans z guwernantką swojej córki, a kończy w 1920 r., gdy umiera Tymoteusz - "ostatni ze starych Forsyte'ów". Bazując na własnych doświadczeniach, John Galsworthy opisuje z humorem i ironią charakterystyczne postawy członków angielskiej socjety epoki wiktoriańskiej. Pokazuje skomplikowane relacje rodzinne, dramaty i namiętności, burzliwe romanse, głęboko skrywane tajemnice. Barwnie kreśli sylwetki poszczególnych członków rodziny, a jednocześnie po mistrzowsku oddaje klimat obyczajowy i polityczny przełomu wieków.

Pojedynki, biesiady, modlitwy. Świat średniowiecznych rycerzy

Antoni Olbrychski

Bez rycerzy nie potrafimy wyobrazić sobie średniowiecza, po dziś dzień nas fascynują. Co w naszych wyobrażeniach o nich jest prawdą, a co fikcją? Odpowiedź przyniesie nam audiobook: "Pojedynki, biesiady, modlitwy. Świat średniowiecznych rycerzy". Autor - Antoni Olbrychski - przygląda się średniowiecznym rycerzom z różnych stron. Pyta o ich religijność, a jednocześnie pokazuje wpisaną w ten fach żądzę sławy i okrucieństwo, sięgające czasów barbarzyńskich. Przedstawia historię miecza jako rycerskiego oręża i opisuje pojedynki sądowe, które rozstrzygały skomplikowane spory prawne. Odwiedza zamkowe sale i place, na których rozgrywano turnieje rycerskie i ćwiczono się do wojaczki. Poznaj świat średniowiecznych rycerzy, w którym wojna mieszała się z pobożnością, a ideały mieszały się z politycznym wyrachowaniem i pospolitą brutalnością! Antoni Olbrychski - absolwent historii na Uniwersytecie Warszawskim, wieloletni członek redakcji portalu Histmag.org. Publikował także m.in. w "Mówią Wieki", "Newsweeku Historia" i "Pomocniku Historycznym Polityki". Historią średniowiecza interesuje się nie tylko naukowo - zajmuje się rekonstrukcją, od lat uprawia szermierkę historyczną mieczem długim i szablą, jest instruktorem oraz zdobywcą nagród turniejowych.

Tajemnica Dąbrówki. Klub Kwiatu Paproci. Tom 2

Katarzyna Berenika Miszczuk

Rodzeństwo Lipowskich po raz kolejny musi zmierzyć się ze słowiańskimi demonami. Trwają gorące wakacje, ale mama musi wrócić do pracy. W związku z chorobą cioci Mirki pojawia się pomysł zatrudnienia niani. Zagorzałą przeciwniczką nowych opiekunek staje się ośmioletnia Tosia, która uważa się za już prawie dorosłą. W wyniku kłamstw dziewczynki zatrudniona w roli niani zostaje tajemnicza pani Sroga, która od razu łapie świetny kontakt z Dąbrówką. Ze wszystkich członków rodziny jedynie Tosia jest nieufna wobec nowej niani. Pani Sroga wydaje jej się nie do końca zwyczajnym człowiekiem. Nikt jednak nie wierzy dziewczynce, ponieważ wszyscy uważają, że znowu kłamie.

Zachęcające warunki pracy

Darek Foks

Darek Foks Wiersze o fryzjerach Zachęcające warunki pracy Wielki Instruktorze, czy nie powiedziałeś jej, przypadkiem, co trzeba zrobić, żeby włączyć poetę lat dziewięćdziesiątych? Bezbłędnie wypowiedziała formułę: Jeżeli masz coś tu, i tu, to wiesz, co napisać. Poczułem palec w sercu, i w mózgu. Zwróć uwagę n... Darek Foks ur. 1966 Najważniejsze dzieła: Wiersze o fryzjerach (1994), Co robi łączniczka (wspólnie ze Zbigniewem Liberą, 2005), Sigmund Freud Museum (2010), Liceum (2012), Kebab Meister (2012), Rozmowy z głuchym psem (2013), Historia kina polskiego (2015), Wołyń Bourne'a (2016) Poeta, prozaik, scenarzysta. Podpisuje się zdrobniałą formą swojego imienia. Studiował wiedzę o teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie, jest absolwentem scenariopisarstwa w PWSFTviT w Łodzi. Redaktor działu prozy miesięcznika Twórczość. Współautor (wraz ze Zbigniewem Liberą) książki Co robi łączniczka. Dwukrotnie nominowany do Paszportu Polityki, laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2014). Cechami charakterystycznymi jego twórczości są wykorzystanie języka potocznego, nawiązania do popkultury, lekkość formy, liczne nawiązania literackie, stylizacja na niedojrzałość i wszechobecna ironia. Autor najkrótszej definicji wiersza (Z lewej równo, z prawej poszarpane). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Splątani

Alex Mint

Masz odwagę ulec splątaniu? Przeczytaj pierwszą stronę, a już się nie wyplączesz! Pracujący na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego Tim Rostowski widuje w erotycznych snach kobietę, która nie jest jego żoną. Sny są tak wyraziste, że trudno odróżnić je od jawy. Tim nie rozumie, skąd się biorą, nie zna też pojawiającej się w nich kobiety. Alicja Chaber pracuje w dziale HR firmy Starsoft i trafia na wykład dotyczący programu Loki, który potrafi wykryć kłamstwo w czyimś głosie. Wykładowcą jest Tim Rostowski. Tamarze Skok, przyjaciółce Alicji, Tim wpada w oko. Jednak ma rywalkę, kulturystkę Wandę Wentzel. Tamara jest singielką i prosi Alicję, by pomogła jej zdobyć przystojnego profesorka. Tymczasem Alicja zastanawia się, dlaczego nie jest szczęśliwa, chociaż ma chłopaka, Łukasza. Czy istnieją bratnie dusze i co nauka mówi o... splątaniu kwantowym? Dlaczego programem Loki interesuje się boss przestępczego półświatka? Co go łączy z Luizą, żoną Tima? Czy sny ukazujące z porażającą wyrazistością namiętne zbliżenia są tylko snami? Splątani to pełna erotyki, humoru, zwrotów akcji i zaskoczeń sensacyjna opowieść o tęsknocie za bratnią duszą, przygodą i bliskością.

Dwadzieścia lat później. Tom II

Aleksander Dumas

Druga część kontynuacji Trzech muszkieterów" autorstwa Aleksandra Dumasa. We Francji trwa wojna domowa. Mieszczanie wyszli na ulice, by upomnieć się o swoje prawa. Na czele buntowników staje książę Conde i książę de Beaufort. Następca kardynała Richelieu kardynał Mazarini szuka ludzi do nowopowstałej gwardii muszkieterów królewsko-kardynalskich. Tymczasem dawni przyjaciele: Atos, Portos i Aramis wiodą spokojne życie pod swoimi prawdziwymi nazwiskami. Jedynie dArtagnan wciąż służy królowej, licząc na upragniony awans. Różnice poglądów mogą poróżnić czwórkę bohaterów. Czy ich przyjaźń okaże się silniejsza?

Krótka podróż

Jacek Joachim

Trzy klasyczne, doskonale napisane mikropowieści kryminalne: „Spokojny, sobotni wieczór”, „Sprawa rodzinna” i „Bridż”. TAURUSGALAXY (lubimyczytac.pl): Zawarto w tej książce mamy wszystko to co powieść kryminalna powinna zawierać: zbrodnie, nagłe zwroty akcji, błyskotliwe rozwiązania prowadzonych śledztw oraz romanse. DAKA (lubimyczytac.pl): Kryminał milicyjny, ale charakterny. Dobry język, nienatarczywe nawiązania do ówczesnej rzeczywistości, raczej skupienie na zagadce. Trzech zagadkach, bo jest to zbiór trzech opowiadań. Dobry przerywnik i możliwość przypomnienia zupełnie innego stylu pisania kryminałów. GRZEGORZ CIELECKI (Klub MOrd): Umrzeć w doborowym towarzystwie. Trzy mikropowieści w jednym tomie. To rzadki przykład w twórczości milicyjnej. Taką formę wybrał Jacek Joachim dla swego ostatniego dzieła „Krótka podróż”. Dzięki czemu mamy trzy trupy, po jednym na mikropowieść. Oczywiście można było zapewne „Spokojny sobotni wieczór”, „Sprawę rodzinną” oraz „Bridż” rozbudować do pełnowymiarowych powieści, ale autor słusznie postawił na suspens i esencjonalność. I tu wygrał. Widać wyraźnie,  ze Joachim zna na wylot zasady kryminału zarówno klasycznego, jak i milicyjnego i bawi się nimi. Widać to zresztą od razu w kreacji głównego bohatera, która nazywa się… Jacek Joachim czyli tak jak autor (pomysł znany u nas z twórczości  Joe Alexa), a w zasadzie pseudonim autora, bo tak naprawdę autor „Krótkiej podróży” to Zbigniew Kubikowski, z zawodu filolog i krytyk teatralny. Nic zatem dziwnego, że budowa poszczególnych mikropowieści, a przede wszystkim pierwszych dwóch, to  w zasadzie etiudy teatralne, gotowe Kobry, których niestety nie zrealizowano. Akcja „Spokojnego sobotniego” wieczoru rozgrywa się w domku pod Warszawą. Jacek Joachim, kapitan milicji, zostaje zaproszony na prywatną imprezę przez przyjaciela muzealnika. Spotkanie w gronie znajomych kończy się śmiercią gospodarza. Wychodzi na jaw, że ktoś kradł nie skatalogowane jeszcze eksponaty z muzeum i opychał w Desie. Ten właśnie mordercą jest. A zatem klasyczny problem wyspy, gdzie zbrodniarzem jest ktoś spośród nas tu, teraz zgromadzonych. Wartością dodaną pierwszej mikropowieści jest apologia polskiego krążownika szos – malucha: „Muszę przyznać, że krótka, na szczęście, podróż własnym maluchem, kosztowała mnie sporo zdrowia. Nie, nie myślę o proroctwach moich znajomych i przyjaciół, tych, którzy mieli skody, wartburgi, fiaty i fordy i tych, którzy mieli bilety tramwajowe. – Zrozum, bracie, masz kolana pod brodą, sprzęgło zbierasz po szosie, silnik w sam raz do suszarki, a blacha sypie się po pierwszym deszczu. No i jechałem maluchem i słuchałem ze strachem przeraźliwych zgrzytów przy zmianie biegów i rosnącego stukotu, dźwięczącego i głębokiego”.  Czysta poezja. Maluch to pojazd kultowy (ostatnio w TVN Style został wybrany do grona ikon popkultury) i jak widać kultowość zaczynała się już z końcem lat 70. kiedy Jacek Joachim pisał „Krótką podróż”. „Sprawa rodzinna” jest drugim wariantem tego samego pomysłu. Tym razem przenosimy się do domu w górach (ukłon w stronę Kazimierza Korkozowicza – „Dom w górach”) . Zmienia się także sposób narracji. W pierwszej opowieści mamy narratora pierwszoosobowego, tu zaś Joacek Joachim pozostaje w drugim planie, by ujawnić się w kluczowym momencie. Tym razem spotkanie grona znajomych związane jest możliwością załapania się na spadek. Wydaje się, że Joachim niczym nie może już zaskoczyć, a jednak. Wreszcie trzecia opowieść „Bridż” (ukłon w stronę Jerzego Edigeya – „Nagła śmierć kibica”) to już typowy milicyjniak, choć też, wbrew pozorom utrzymany w tej samej konwencji wyspy. Już tytuł zdradza nam, że docenta Jabczyńskiego, dyrektora zakładów „Elpa” musiał zabić, któryś z karcianych kompanów, a potem upozorował samobójstwo przez powieszenie trupa. Akcja rozgrywa się w Warszawie, ale jest to Warszawa niestety bardzo zdawkowa. Domyślamy się stolicy po lokalu „Alhambra” (działał do niedawna w Alejach Jerozolimskich, padł na początku 2008 roku, obecnie od miesięcy pustostan). Tajemniczy zakład pracy docenta produkował bliżej nie znane urządzenia przekaźnikowe eksportowane na zagraniczne budowy przemysłowe. Joachim wykrywa, że pojawił się problem niesprawnych podzespołów. No i mamy motyw. Potwierdzi to zresztą rychło prof. Lenart  z Krakowa, który przybył do Warszawy i zamieszkał w „Grandzie” (niestety ten legendarny hotel na Kruczej po niedawnym remoncie zmienił nazwę na... plugastwo). Docent wykrył nieprawidłowości w budowie podzespołów CRS ze spółdzielni „Elektronit”. Dacie wiarę, że dopuszczalne odchylenie było często większe niż 1,2? Nic dziwnego, że docent Jabczyński musiał przypłacić życiem wykrycie takiej niedokładności. Ale jak to u Joachima sprawa ma drugie dno. Polecam. Jacek Joachim w trzech osobach Jacka Joachima, pod trzema kątami naświetlony, w trzech odsłonach działania ukazany.  No i jeszcze ukłon wobec klasyka Tadeusza Kosteckiego. Otóż Klemes-muzealnik z pierwszej opowieści ginie od kuli z waltera 6,35. Mamy także szczyptę mizoginii: „W łóżku jesteś genialna, ale poza tym nie wysilaj się na myślenie”. Tak mówi rzecz jasna jeden z podejrzanych o coś więcej niż instrumentalne traktowanie płci pięknej. Klarowna konstrukcja, sprawnie poprowadzona narracja, umiejętność zaskoczenia to wcale nie wszystkie atuty prozy Joachima. Autor posiada jeszcze dosyć rzadką umiejętność budowania nastroju, co stanowi znakomite uzupełnienie dla wątłej fabuły. A zatem szelest firanki, skrzypnięcie drzwi, postać która blado mignęła w świetle lampy, te wszystkie drobiazgi świadczą o swobodzie dramaturgicznej. Tu i ówdzie trafiają się także zdania, które nadają „Krótkiej podróży” a właściwie trzem krótkim podróżom cech szlachetności, raczej nie spotkanych w milicyjnych powieściach, np. „Wieczór był więc inny niż reszta dnia. I mój stosunek do świata był też inny”. Czytałem z przyjemnością. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane korekcie. Projekt okładki: Justyna Niedzińska.

Praca wymarzona. Jak ją skutecznie znaleźć

Justyna Wydra, Sylwia Konik

Kraina ludzi szczęśliwie pracujących… Wielu ludzi, którzy pracę mają, nie lubi swojego zajęcia, za to lubi na nie narzekać. Nawet w USA, kraju, gdzie „robienie pieniędzy” należy do kanonu mitów założycielskich, ponad 80% aktywnej zawodowo populacji najchętniej zamieniłoby swoją pracę na inną. A przecież równocześnie dobra praca znajduje się bardzo wysoko na liście naszych życiowych priorytetów! Zapewnia środki do życia, pozwala na samorealizację, nierzadko wręcz nadaje sens ludzkiej egzystencji. Czy warto zatem spędzać czas na robieniu czegoś, czego się nie lubi, i realizować przy tym zadania obrażające naszą inteligencję, w dodatku za zdecydowanie zbyt niską płacę? Oczywiście — nie warto! Książka, którą Ci proponujemy, to poradnik dla osób szukających lub zamierzających szukać pracy, ale… nie „po prostu pracy”. Została napisana przez praktyków tego trudnego tematu — rekruterkę oraz weterankę rynku. Dzięki temu da Ci do ręki wiele narzędzi… a poza tym jest szczera. Pozwala spojrzeć na temat szukania nowego zajęcia z różnych punktów widzenia — pracodawcy, pracownika i rekrutera. Poprowadzimy Cię przez kolejne etapy poszukiwań, podpowiemy, jak działać, by znaleźć tę jedyną, wymarzoną… Nie podamy jednak gotowych recept, raczej różne drogi do osiągnięcia sukcesu na naszym nie najłatwiejszym rynku pracy. Sylwia Konik — właścicielka agencji doradztwa personalnego Recrutamos oraz serwisu Freelancity. Pomysłodawczyni i organizatorka konferencji dla przedsiębiorców Freelance Camp. Promuje elastyczne formy zatrudnienia. Posiada ponad 10-letnie doświadczenie w rekrutacji, zdobyte podczas pracy dla międzynarodowej firmy kosmetycznej, w agencji doradztwa personalnego oraz w ciągu 5 lat prowadzenia własnej działalności. Może pochwalić się sukcesami w znajdowaniu talentów na stanowiska specjalistyczne, kierownicze i dyrektorskie w działach: księgowo-finansowym, HR, marketingu, inżynierii, sprzedaży, zakupów dla firm polskich i zagranicznych. Brała udział w opracowaniu systemów wynagradzania i motywacji, a także w projektach Assessment Center. Justyna Wydra — od początku swojej kariery zawodowej związana z pisaniem, jako dziennikarka gospodarcza w „Gazecie Prawnej”, następnie specjalistka ds. PR i marketingu, dziennikarka luźno związana z redakcjami gazet customowych, menedżerka marki w wydawnictwie książkowym. Temat zmieniającego się rynku, szukania pracy i przebiegu procesu rekrutacji zna z autopsji. Miała okazję kilkakrotnie znaleźć się po jednej i drugiej stronie — jako rekrutowany i jako rekruter. Rynkiem pracy pod kątem socjologicznym interesuje się także hobbystycznie. Ostatnio szczególnie fascynuje ją temat zachowania równowagi między życiem zawodowym i prywatnym. Patroni medialni: