Dzienniki

Franz Kafka

Przekład, opracowanie i dwa posłowia: Łukasz Musiał Po co nam kolejny Kafka? Choćby po to, by przekonać się, że wbrew pozorom wcale go dobrze nie znaliśmy. Przygotowując Dzienniki do druku po raz pierwszy, wydawcy pośmiertnej spuścizny pisarza znacząco zmodyfikowali wszystko, co ich zdaniem „psuło” tekst. Co zaś wydawało się błahe, banalne, nieistotne – po prostu usuwali. Kompletne niemieckie wydanie Dzienników, w wersji zgodnej z rękopisami, ukazało się dopiero w 1990 roku. Niniejszy przekład jest pierwszym, który konsekwentnie podąża za tamtą edycją. Uzupełniają go przypisy i komentarze. W październiku 1921 roku Kafka notował: „Ten, kto za życia nie potrafi się z życiem uporać, potrzebuje ręki, by trochę odganiać rozpacz z powodu własnego losu, (…) lecz drugą ręką może zapisywać, co widzi pod gruzami, albowiem widzi inaczej i więcej od innych”. Być może właśnie taka jest główna funkcja Dzienników, gromadzić „zapiski spod gruzów”. Zgoda, życie ulega dla Kafki niepowstrzymanej erozji. Kończy się porażką, a porażka zawsze jest bolesna. Lecz porażka praktykowana starannie i troskliwie (w tym zaś, przyznajmy, pisarz osiągnął prawdziwe mistrzostwo) bywa przecież dla literatury ciekawszym zakończeniem. Znacznie ciekawszym. Literacką wartość Dzienników dostrzeżono późno. Obecnie coraz częściej uznaje się je za ważny element twórczości Kafki; za niezbywalną część jego pośmiertnej rozmowy z czytelnikami, wyjątkowo intymnej. Oto jesteśmy świadkami, jak Kafka przekształca własne życie w literaturę.   Łukasz Musiał

Obserwatorzy gwiazd. Opowieści o współczesnych astronomach

Emily Levesque

Astronomia kojarzy się z romantycznym zajęciem uprawianym przez marzycieli i nocnych marków, odzianych w białe fartuchy, wpatrujących się w niebo przez ogromny teleskop. Nic bardziej mylnego, śmieje się Emily Levesque, autorka reportażu Obserwatorzy gwiazd. Każdy astronom musi mieć żyłkę awanturnika, determinację prawdziwego odkrywcy, stalowe nerwy i refleks samuraja. Przyda się także szczypta dobrego humoru i odrobina szaleństwa. Astronomowie podróżują do stratosfery i na biegun południowy, stawiają czoła niedźwiedziom polarnym i uzbrojonym ludziom, a nawet giną w pogoni za kilkoma cennymi promieniami światła. Zasypiają obok gigantycznych pająków i z drżeniem nasłuchują niepokojących skrzypień obracającego się teleskopu. Oby tylko nic się nie zepsuło! Mimo wszystko (a może właśnie dlatego) Emily Levesque nigdy nie żałowała decyzji o poświęceniu życia astronomii. Nocne niebo zawsze urzekało ją pięknem i tajemniczością, więc każda chwila spędzona w obserwatorium to wspaniała przygoda.

Tragiczny morderca

Ludwik Marian Kurnatowski

Lipiec 1921, upalne przedpołudnie. Naczelnik Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski odbiera telefon. Po drugiej stronie słyszy głos kierownika brygady bandyckiej z prośbą o pomoc. W jednej z warszawskich kamienic wybuchł pożar. Po jego ugaszeniu, w mieszkaniu policja znalazła zwłoki lokatorki. Jest nią Józefa Walasiak, znana postać lokalnego półświatka. Choć zeznania świadków wskazują na nieszczęśliwy wypadek, kierownik brygady przypuszcza, że kobieta została zamordowana. Do akcji wkracza naczelnik Kurnatowski. Jedno z wielu opowiadań kryminalnych opartych na prawdziwych wydarzeniach. Wieloletni nadkomisarz Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski dzieli się z czytelnikami wspomnieniami z pracy. Zdradza, jakimi prawami rządził się ówczesny świat kryminalny i kim byli jego przedstawiciele. Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.

Zemsta

Aleksander Fredro

Komedia w czterech aktach, wierszem. Komedia powstała w 1833 roku. Inspirowana była dokumentem znalezionym przez Fredrę na zamku Kamieniec w Odrzykoniu, który otrzymał w posagu żony. W dokumencie tym znajduje się historia poprzednich właścicieli. Budowla była własnością dwóch skłóconych ze sobą rodów: Firlejów (dolna część zamku) i Skotnickich (górna część). Piotr Firlej daleki pierwowzór Cześnika dokuczał Janowi Skotnickiemu pierwowzorowi Rejenta, za co ten skierował rynny na jego zabudowania. Wtedy Firlej napadł na jego robotników naprawiających mury górnego zamku i zniszczył przy okazji rynny. Skotnicki pozwał go przed sąd i wygrał sprawę, ale kres ich długoletnim zatargom położył dopiero ślub zawarty w 1630 roku przez wojewodzica Mikołaja Firleja z kasztelanką Zofią Skotnicką. (za Wikipedią).

Księżniczka wrzosów

Eugenie Marlitt

Powieść opowiada o 17 letniej dziewczynie- Leonorze, która jest córką znanego uczonego i wybitnej całe dzieciństwo spędziła z dala od rodziców, dziko biegając po zapomnianych przez świat wrzosowiskach, wychowana przez babkę, która pieniądze wyrzuca do rzeki. Leonora to bardzo uczuciowa dziewczyna, zachwyca się każdym kwiatkiem, każdym świergotem ptaszka, każdemu ufa, wszystkim się raduje, a każda niesprawiedliwość łamie jej niewinne serce. Babka Leonory - Klotylda, której życzeniem było wysłać wnuczkę do szkoły umiera, zostawiając ten kłopot Ilzie, która prędko zawozi nieokiełznaną dziewczynkę do miasta, do jej ojca Wilibalda i do pałacyku pana Eryka Claudiusa - bogatego mieszczanina. "Nie ma widoków tu, wśród moich cudnych, rozległych wrzosowisk! Byłam oburzona takim niedocenianiem mojej najmilszej ojczyzny. Heinz zawiózł pannę Streit z kufrem do najbliższego miasteczka. Pozwolono mi podjechać kawałek. Po pożegnaniu stałam długo, patrząc aż zniknie na horyzoncie powiewający welon panny Streit..."

The River Riders

T.C. Bridges

Winter closed early over the great desert of the Northwest, and the first dense snow lay on the banks and covered dark trees with a white mantle. Ice formed under the river banks, and its huge layers crumbled under the sound of a choking stern wheel and rattled like broken glass on a track. In the snowy forest thickets, neither human dwellings nor living creatures were visible. The still air was bitter from the frost, and a dull red sun fell behind the distant hills.

Nie zabija się Świętego Mikołaja

Jerzy Siewierski

Spotkać świętego Mikołaja w wigilię Bożego Narodzenia to nic nadzwyczajnego. Chyba że ten leży w rowie. Nieżywy. To mogło zdarzyć się tylko w Gwiazdowie Górnym. Na szczęście na posterunku czekał ówczesny komendant miejscowej milicji Stanisław Komorowski. A to dopiero początek historii, do których Komorowski wraca na zasłużonej emeryturze. Nie zabija się Świętego Mikołaja" to zbiór trzech opowiadań. Oprócz tytułowej opowieści znajdziemy tu jeszcze dwa wspomnienia z milicyjnych śledztw: Kwiat paproci" oraz Tam, gdzie przychodzą umarli".

Czarne kwiaty dla wszystkich

Paweł Kozioł

Paweł Kozioł Czarne kwiaty dla wszystkich ISBN 978-83-288-5792-6 Drzwi ja niby wiem żem drzwiami w których stanął gandalf języka i że trzeba go prosić dyktuj na oko na rękę na koniec nawet dukt pisma nawet podpis i ja niby wiem że spór i że wziąć stronę dla siebie choćby czasem otwartą że kiedy wiersz to mnie nie ma tylko wyniesienie głosu na koniec wersu inne żadne pozwólcie jednak żegnać niczym arią arian mylne drogi i progi jak emigrant zbigniew morsztyn najb... Paweł Kozioł Ur. 18 grudnia 1979 r. w Jarosławiu Zm. Najważniejsze dzieła: Czarne kwiaty dla wszystkich (2003), Wpław (2005), Uwaga nie ma takiej fali (2008), Metale ciężkie (2010), Pogańskie morze (2018), Przerwane procesy. Szkice o poezji najnowszej (2011) Poeta, krytyk literacki, badacz literatury średniowiecznej, szachista, grafik i programista. Przez wiele lat związany ze Staromiejskim Domem Kultury w Warszawie; w 2008 uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie dysertacji pt. Dwaj kronikarze. Alegoria i typologia w kompozycji dzieł Galla Anonima i Mistrza Wincentego. Jest autorem nie tylko klasycznych tomików poezji, lecz również projektów eksplorujących współczesne granice literackości i interakcji autora z czytelnikiem, czego przykładem są Byliny (http://pkoziol.cal24.pl/byliny/index.htm) zbiór tekstów poetyckich posiadających właściwości roślinne, rozwijających się na oczach użytkownika. Tworzy programy i aplikacje szachowe (program Rodent), a także dzięki swoim unikalnym kompetencjom: głębokiej wiedzy na temat tradycji oraz rozwoju języka połączonej ze świadomością potrzeb nowoczesnego edytorstwa i umiejętnościami z zakresu informatyki programu ułatwiającego automatyzację procesu korekty i uwspółcześniania tekstu (Idyota z kodem udostępnionym na wolnych licencjach GNU GPL 3.0). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.