Ronin. Ronin 3 - Włócznia

Jesper Nicolaj Christiansen

Godzinami stali spokojnie Ronin spojrzał na Azami. Opuściła łuk - Łaaaa! Jakaś postać wyskoczyła z nicości. Metal przeciął powietrze i Azami padła na ziemię. Znowu zapadła cisza, taka jak dotychczas. Tak szybko jak się pojawiła, tak zniknęła. To był chyba jakiś mężczyzna. Ronin rozejrzał się dookoła. Nikogo nie ma. Ronin jeszcze się nie dowiedział, kim jest napastnik. Ale wiedział, co ma robić. Tajemniczy, niebezpieczny mężczyzna ukrywa się w lesie. Ronin odnajdzie go, żeby pomścić śmierć swojego ojca. Jednak mężczyzna jest szybki jak zwierzę i atakuje niepostrzeżenie swoją włócznią. Historia toczy się dalej... Jesper Nicolaj Christiansen (ur. 1972) - duński pisarz. Jest absolwentem Writers 'School for Children's Fiction. Pisze opowiadania przygodowe i fantasy dla dzieci w każdym wieku.

Niemcy opętane. Przerażające duchy przeszłości w Niemczech po drugiej wojnie światowej

Monika Black

W wyniku drugiej wojny światowej Niemcy legły w gruzach. Zniszczenia dotyczyły nie tylko - a nawet nie przede wszystkim - materialnej sfery życia. Trwalsza od unicestwienia miast, dotkliwsza od okupacji i piętna klęski okazała się ruina moralna. W tysiąc dziewięćset czterdziestym piątym roku Niemcy były wyrzutkiem świata odpowiedzialnym za niewyobrażalne zbrodnie. Można odnieść wrażenie, że po grozie Trzeciej Rzeszy, po Holokauście i najkrwawszym, najbardziej destrukcyjnym konflikcie w historii ludzkości irracjonalne obsesje i lęki dosłownie zawładnęły umysłami Niemców. Czarownice i czarownicy rozpełźli się po kraju, mnożyli się uzdrowiciele i cudotwórcy, egzorcyści walczący z nawiedzającymi ludzi demonami, a plotki wieszczące apokalipsę lotem błyskawicy obiegały wsie i miasta. W tym czasie w fantazjach o czarnej magii kryje się znacznie więcej niż cień powszechnych traum i depresji. Dlaczego właśnie kwestia zła zawładnęła powojenną wyobraźnią Niemców, dlaczego magiczne obsesje i apokaliptyczne wizje eksplodowały właśnie wtedy? Wsłuchując się uważnie w głosy chorych na duszy i ciele, w historie opowiadane przez duchy, demony i czarownice, Monica Black przedziera się przez barierę przemilczeń i grobową ciszę do jądra Niemiec po drugiej wojnie światowej. Monica Black wykłada historię na Uniwersytecie Tennessee. Jest autorką książki "Death in Berlin: From Weimar to Divided Germany", która otrzymała prestiżowe nagrody Wiener Library Ernst Fraenkel Prize oraz Hans Rosenberg Prize.

Kolekcjoner lęków

Goran Vojnović

Tom esejów Gorana Vojnovicia to wędrówka w czasie, począwszy od historii pradziadka, Ukraińca z Galicji, który przybył do Bośni na początku dwudziestego wieku, przez wspomnienia z Jugosławii, z lat jej rozpadu w wyniku krwawej wojny i narodzin nowej ojczyzny, które przypadły na dzieciństwo i młodość pisarza, aż po nieodległą epidemię covidu. Jest to również podróż do wielu różnych miejsc, głównie rodzinnej Lublany, widzianej oczyma uważnego obserwatora, i wakacyjnej Puli, a nawet do odległych części świata. Utwory zebrane w tym tomie są zarówno autobiograficznym zapisem stanów ducha i zmagania się z lękami, które mają wiele twarzy, jak też refleksją nad poszukiwaniami własnej tożsamości i próbą objaśniania zawiłości współczesnego świata, w którym przyszło autorowi żyć w tym niespokojnym zakątku Europy. Eseje z tomu "Kolekcjoner lęków" niewątpliwie pomogą lepiej wniknąć w uniwersum trzech wydanych dotychczas w Polsce powieści Vojnovicia, a tych czytelników, którzy ich jeszcze nie znają, zachęcą do lektury i sprawią, że staną się wielbicielami prozy tego fascynującego słoweńskiego pisarza.

Hrabina Cosel

Józef Ignacy Kraszewski

Hra­bi­na Co­selPo­wieść hi­sto­rycz­na Tom I I Na kró­lew­skim zam­ku w sto­li­cy sa­ski­éj, jak­by wszyst­ko wy­mar­ło, ci­cho by­ło, po­nu­ro i smut­no. Noc by­ła je­sien­na, ale w koń­cu sierp­nia za­le­d­wie gdzie­nie­gdzie liść żółk­nie na drze­wach i rzad­ko wie­ją wia­try chłod­ne i dni by­wa­ją we­sel­sze jesz­cze, i no­cy ja­sne i cie­płe... Te­go wie­czo­ra jed­nak dę­ło z pół­no­cy i chmu­ry czar­ne, po­szar­pa­ne, dłu­gie wlo­kły się jed­na za dru­gą, a na oło­wia­ném tle je­śli mi­gnę­ła gdzie gwiazd­ka na chwi­lę, ga­sła wnet w gę­stych ob­ło­kach. U Geo­r­gen­thor, w bra­mach zam­ko­wych, na dzie­dziń­cach prze­cha­dza­ły się stra­że mil­czą­ce. [...]Józef Ignacy KraszewskiUr. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

We mgle. Nella nebbia

Ada Negri

"We mgle / Nella nebbia" - Ada Negri. Przekład: Róża Centnerszwerowa. Wydanie dwujęzyczne: polsko-włoskie. Zanurz się w pełen emocji świat twórczości jednej z najważniejszych włoskich autorek przełomu XIX i XX wieku. "We mgle / Nella nebbia" to poruszający utwór Ady Negri, w których autorka odsłania głębię ludzkich uczuć, niepokoje duszy i ulotność codziennych przeżyć. Utwór stanowi subtelną medytację nad kondycją człowieka - nad jego samotnością, marzeniami, zmaganiami i pragnieniem sensu. Tytułowy motyw przewodni, staje się metaforą dla egzystencjalnej niepewności i duchowego poszukiwania. Dzieła Negri tchną melancholią, a jednocześnie emanują siłą wewnętrznej refleksji. Dla miłośników klasycznej poezji, refleksji nad losem i piękna słowa - pozycja obowiązkowa.

Więź 2/2025

opracowanie zbiorowe

Religia jako opium populistów | Duchowość walki | Podróżować - ale dokąd? "Walczę o Kościół, czyli walczę o Ewangelię - najpierw o Ewangelię w sobie, a później wszędzie, gdzie jestem, czyli także w całym Kościele" - opowiada Tośka Szewczyk. Jak walczyć po chrześcijańsku - o sprawiedliwość, o prawa innych, o bardziej ewangeliczny Kościół - kiedy, jak mówi s. Małgorzata Chmielewska, "współczesna walka zbyt często wiąże się z destrukcją, a nie budowaniem lepszego świata"?

Do Franciszka Szemiotha

Juliusz Słowacki

Do Franciszka Szemiotha Nie zapominaj, że kiedyś ubogi  Twój przodek, włosy zarosły długiemi,  Miał swoję puszczę i miał swoje bogi  I swoich duchów opiekę na ziemi.    A kiedy mówił pacierz tajemniczy  I o potomstwo wielkie prosił ducha,  To krzyczał z piersi — tak jak morze krzyczy,  A Bóg go słuchał, tak jak morze słucha.    Dziś, z jego domu rozwalonej ściany  Na krąg kamieni gdyś trafił w młodości,  Ciekawy byłeś, lecz nie zapłakany;  Nie ducha jego ciekawy — lecz kości. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rzeka miłości - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland

Barbara Cartland

Dla Dashera nic nie trwa wiecznie, a zwłaszcza kobiety. Pojawiały się w jego życiu w takiej liczbie, że nawet najwytrawniejsze plotkarki straciły rachubę. Niezwykłe w jego przygodach miłosnych jest to, że kobiety, z którymi się rozstawał, rzadko były rozżalone czy choćby tylko obrażone. Wyjątkowo przystojny książe Darleston wraz z przyjaciółmi wyrusza swoim jachtem do Egiptu. Towarzyszy mu niedawno poznana Lili - młoda, piękna, ale bardzo wyrafinowana wdowa, która snuje konkretne plany przyszłości związane z księciem. Jest on nią bardzo zainteresowany i oczarowany jej wdziękami, ale dzieje się to tylko do momentu poznania w Egipcie córki misjonarza. Nagle dowiadują się oni, że są wiecznie związani ze sobą i że byli kochankami w innym poprzednim życiu w Egipcie i wielu innych, a teraz los złączył ich razem po raz kolejny nad brzegiem Nilu, rzeki Wiecznej miłości. "... Nauka miłości w ramionach księcia była boska i budziła taki zachwyt Irisy, że uznała iż działa na nich magiczny urok, w który zawsze wierzyli Egipcjanie..."