Prowincja noc

Józef Czechowicz

prowincja noc 1 na wieży furgotał blaszany kogucik  na drugiej zegar nucił  mur fal i chmur popękał  w złote okienka  gwiazdy lampy    lublin nad łąką przysiadł  sam był  i cisza   dokoła  pagórów koła  dymiąca czarnoziemu połać    mgły nad sadami czarnemi  znad łąki mgły  zamknęły się oczy ziemi  powiekami z mgły    [...]Józef CzechowiczUr. 15 marca 1903 r. w Lublinie Zm. 9 września 1939 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: ballada z tamtej strony, żal, nic więcej, nuta człowiecza, tomy wierszy: Kamień (1927), Dzień jak co dzień (1930), Ballada z tamtej strony (1932), W błyskawicy (1934), Nic więcej (1936), Nuta człowiecza (1939). Polski poeta dwudziestolecia międzywojennego, w latach trzydziestych związany z grupą literacką Kwadryga, przedstawiciel tzw. drugiej Awangardy, której twórczość cechował katastrofizm. Jako ochotnik jeszcze przed zdaniem matury wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Z wykształcenia, zamiłowania i zawodu nauczyciel (ukończył też studia w zakresie pedagogiki specjalnej). Redaktor m. in. czasopism dla dzieci "Płomyk" i "Płomyczek". Współpracował z wieloma pismami: "Reflektorem" (tu debiutował jako poeta w 1923 r.), Zet, Głosem Nauczycielskim, Pionem i Kameną, w Polskim Radiu pracował w dziale literackim, pisał słuchowiska radiowe. Zginął tuż po wybuchu II wojny światowej, podczas bombardowania. Charakterystyczną cechą wierszy Czechowicza jest niestosowanie wielkich liter i znaków interpunkcyjnych, co decyduje o poetyckiej wieloznaczności tekstów. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wędrówka wewnętrzna. Śladem św. Teresy z Ávili

Wilfrid Stinissen OCD

Rzetelne i przystępne studium poświęcone zachodniej mistyce chrześcijańskiej. Autor książki przeprowadza nas przez pokoje wewnętrznej twierdzy czy zamku, jak określa duszę św. Teresa, i zachęca do wejścia na tę drogę, która jest drogą miłości oblubieńczej i zjednoczenia. Odwołuje się, jak Teresa z Ávili, do tęsknoty, która budzi się w sercu zranionym Bożą miłością jest to rana nie do zagojenia, jej rozpalenie potęguję się z każdym kolejnym zbliżaniem się do Boskiego Oblubieńca, a jedynie On jest godny, aby się do niej zbliżyć. Pozwólmy Mu działać, dajmy się Mu prowadzić i uleczyć.

Do M***

Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz Sonety odeskie Do M*** Wiérsz napisany w roku 1822 Precz z moich oczu! posłucham od razu, Precz z mego serca! i serce posłucha, Precz z méj pamięci! Nie! tego rozkazu Moja i twoja pamięć nie posłucha. Jak cień tém dłuższy, gdy padnie z daleka, Tém szerzéj koło żałobne roztoczy, Tak moja postać, im daléj ucieka, Tém grubszym kirem twą pamięć pomroczy. Na każdém miejscu i o każdéj dobie, Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił, Wszędzie i zawsz... Adam Mickiewicz Ur. 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka Zm. 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu (dziś: Stambuł) Najważniejsze dzieła: Ballady i romanse (1822), Grażyna (1823), Sonety krymskie (1826), Konrad Wallenrod (1828), Dziady (cz.II i IV 1823, cz.III 1832), Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1833), Pan Tadeusz (1834); wiersze: Oda do młodości (1820), Do Matki Polki (1830), Śmierć pułkownika (1831), Reduta Ordona (1831) Polski poeta i publicysta okresu romantyzmu (czołowy z trójcy wieszczów). Syn adwokata, Mikołaja (zm. 1812) herbu Poraj oraz Barbary z Majewskich. Ukończył studia na Wydziale Literatury Uniwersytetu Wileńskiego; stypendium odpracowywał potem jako nauczyciel w Kownie. Był współzałożycielem tajnego samokształceniowego Towarzystwa Filomatów (1817), za co został w 1823 r. aresztowany i skazany na osiedlenie w głębi Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Moskwie i na Krymie; następnie na emigracji w Paryżu. Wykładał literaturę łacińską na Akademii w Lozannie (1839), a od 1840 r. literaturę słowiańską w College de France w Paryżu. W 1841 r. związał się z ruchem religijnym A. Towiańskiego. W okresie Wiosny Ludów był redaktorem naczelnym fr. dziennika Trybuna Ludów i organizatorem ochotniczego Zastępu Polskiego, dla którego napisał demokratyczny Skład zasad. autor: Cezary Ryska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Dziecina się kwili, matusieńka lili

Agnieszka Kulbat

Wojmir nigdy nie lubił przyjmować zleceń... szczególnie na krąbrne duchy, opętane dusze i żądne zemsty zmory. Kiedy jednak o przysługę prosi go piękna niczym słoneczny poranek Żywia, syn Żmija nie potrafi jej odmówić i rusza wraz z nią w podróż do średniowiecznego Poznania. Podróż pełną niespodzianek, demonów i najlepszego po tej stronie słowiańskiej Wisły piwa. Opowiadanie zostało opublikowane w antologii "Kwiat paproci i inne legendy słowiańskie" (2023).

W obronie Jaśka

Maria Konopnicka

Maria Konopnicka W obronie Jaśka Moja pani Maciejowa! To to tak się wieprzka chowa? To on zamiast leżeć w chlewie, Psoci się, a pani nie wie? To fatyga już za wielka, Wsadzić patyk do skobelka, A wieprzkowi dać wygodę, Natrząść słomy, zmienić wodę? To już ciężko dla waćpani Obierzyny zebrać z bani, I w korytko dać potrochu Zielska, otrąb, albo grochu? To tu Jasiek siedzi ładnie! A wieprzek mu kluski kradnie... Maria Konopnicka Ur. 23 maja 1842 r. w Suwałkach Zm. 8 października 1910 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy, Rota, Dym, Mendel Gdański Poetka, publicystka, nowelistka, tłumaczka. Zajmowała się krytyką literacką. Pisała liryki stylizowane na ludowe i realistyczne obrazki (W piwnicznej izbie). Wydawała cykle nowel (Moi znajomi, Nowele, Na drodze). W otoczeniu ośmiorga swoich dzieci tworzyła bajki (Na jagody). Jako poetka, inspiracji szukała w naturze (Zimowy poranek). Swoje wiersze publikowała głównie w prasie. Wiersz patriotyczny Rota konkurował z Mazurkiem Dąbrowskiego o miano hymnu Polski. Wiele jej utworów powstało podczas podróży po Europie (Italia). Ostatnie lata życia poświęciła poematowi Pan Balcer w Brazylii. autor: Bartłomiej Chwil Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Maleparta

Józef Ignacy Kraszewski

"Maleparta" to kolejne bardzo wartościowe dzieło w twórczości Józefa Ignacego Kraszewskiego. Opowiada historię głównego bohatera, mecenasa w lubelskim Trybunale Koronnym, który robi niebywałą karierę dzięki podejrzanym i niemoralnym praktykom. Kraszewski mistrzowsko łączy lokalne legendy z faktami historycznymi dotyczącymi kombinacji prawniczych i funkcjonowania trybunału za czasów saskich. Powstaje bardzo krytyczny obraz przedrozbiorowego wymiaru sprawiedliwości, ukazujący korupcję i brak uczciwości. Przenieś się w czasie i odkryj mroczne tajemnice Maleparty - warto.

Zabójstwo w Abbey Grange. The Adventure of the Abbey Grange

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Właściciel posiadłości Abbey Grange sir Eustachy Brackenstall ginie od uderzenia pogrzebaczem w głowę. Ciało znaleziono na podłodze w jadalni. Jego żona zeznaje, że nocą na dwór napadło trzech rabusiów, którzy ogłuszyli ją, zakneblowali i przywiązali do fotela. Prawdziwość słów potwierdzać zdaje się świeży krwiak na jej głowie, jednak Holmes, jak zwykle przywiązując wagę do szczegółów, odkrywa ślady dawniejszych okaleczeń. Lady Brackenstall przyznaje, że mąż alkoholik znęcał się nad nią. Detektyw dając wiarę wyjaśnieniom zamierza już wracać do Londynu, jednak zmienia zdanie i raz jeszcze ogląda kieliszki, z których rabusie pili wino, korek od butelki, sznur, którym skrępowano lady, a także dywan w jadalni. Dochodzi do wniosku, iż sprawca był tylko jeden, zapewne jakiś marynarz, zaś rabunek upozorowano. Lady i jej pokojówka, która miała wyzwolić ją z więzów, zaprzeczają, jakoby było inaczej niż zeznały, co utwierdza Holmesa w przekonaniu, że kogoś chronią. (za Wikipedią).

Wykład nauki chrześcijańskiej ułożony z rozkazu Klemensa VIII Papieża

Robert Bellarmin

Wykład nauki chrześcijańskiej ułożony z rozkazu Klemensa VIII Papieża przez kardynała Roberta Bellarmina. Na język polski przełożył ks. Aleksander Jełowickina język polski przełożył ks. Aleksander Jełowicki. Robert Bellarmin, właściwie po włosku Roberto Francesco Bellarmino (1542-1621) włoski jezuita, kardynał, inkwizytor. Święty Kościoła katolickiego i doktor Kościoła. Pisarz kościelny, autor licznych rozpraw teologicznych, z których słynne katechizmy pozostawały w użyciu aż do soboru watykańskiego I. Proces beatyfikacyjny Bellarmina rozpoczął w 1623 Urban VIII, jednak został on przerwany z powodów politycznych. Papież Pius XI 13 maja 1923 ogłosił Bellarmina błogosławionym, zaś 29 czerwca 1930 go kanonizował. 17 września 1931 nadał mu tytuł Doktora Kościoła. Jego wspomnienie liturgiczne jest obchodzone 13 maja. Jako święty, Robert Bellarmin jest patronem katechetów. (wg: https://pl.wikipedia.org/wiki/Robert_Bellarmin)