Siła głosu. Jak mówić, by ludzie chcieli słuchać. Wydanie II poszerzone

Katarzyna Pietroń

Kogo słychać, tego słuchają Jeśli jesteś: wykładowcą, nauczycielem, mówcą, prelegentem, aktorem lub prezenterem, to dobrze wiesz, że aby Twój przekaz dotarł do odbiorców ― studentów, uczniów, widzów, słuchaczy ― nie wystarczy do nich mówić. Trzeba to robić odpowiednio. Na temat, interesująco, używając rozmaitych narzędzi wspomagających, chwytów i sztuczek, jakie stosują dobrzy mówcy. To kwestia nie tylko talentu i warsztatu. Niektórym ludziom zdolność do przyciągania uwagi audytorium przychodzi z łatwością, inni muszą praktykować wiele lat, by się tego nauczyć. Jedni i drudzy nie osiągną sukcesu, jeśli nie będzie ich dobrze słychać. Nawet najbardziej fascynująca opowieść, wyszeptana albo wymamrotana pod nosem, głosem drżącym i niepewnym swojej mocy, mową niewyraźną czy wręcz niezrozumiałą, nie dotrze do odbiorcy! Na szczęście właściwej emisji głosu także można się nauczyć. Dzięki zasadom i ćwiczeniom zawartym w tej książce poprawisz dykcję i modulację głosu. Nauczysz się radzić sobie z tremą i zaprzęgniesz towarzyszące wystąpieniom emocje do pracy na Twoją rzecz. Dowiesz się, jak przygotować się do przemawiania i jak wzbudzić w sobie charyzmę, za którą chętnie podążą Twoi słuchacze. Nowe wydanie zostało poszerzone o strategię kreowania wizerunku.

Najważniejsza (#2)

Jan Śleszyński

Jedyny sposób, by przetrwać trudny czas, to uwierzyć, że kiedyś jeszcze będzie dobrze. Rok 1989. W Polsce nadchodzi czas wielkich zmian, a na ulicach czuć coraz bardziej optymistyczne nastroje. Udzielają się one również Michałowi Rogińskiemu, który z coraz większą nadzieją patrzy w przyszłość. Wierzy, że wkrótce powróci do kraju jego żona, Ola, która w stanie wojennym musiała wyjechać z Polski, by ratować życie ich córki. Jednak los i źli ludzie szykują im jeszcze wiele traumatycznych przeżyć. Podejrzewany o współpracę z obcym wywiadem Michał stanie przed wyborem, od którego zależeć będą dalsze losy jego najbliższych. Czy powtarzane przez niego niczym mantra słowa: Już będzie dobrze w końcu doczekają się spełnienia? Burzliwe czasy przełomu, rzeczywistość pełna absurdów i niedorzeczności, a w tym wszystkim ludzie, którzy na przekór wszystkiemu próbują po prostu być szczęśliwi Najważniejsza to poruszająca opowieść o wierności, zaufaniu i sile, jaką daje prawdziwa miłość. Jan Śleszyński - z zawodu inżynier nawigator, oficer Marynarki Wojennej w stanie spoczynku. Urodził się w Olsztynie w 1949 roku, gdzie spędził młodość. Dwadzieścia lat później rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej, a w grudniu 1970 roku był świadkiem tragicznych zajść w Gdyni. Jako oficer marynarki wojennej pełnił służbę na stanowiskach sztabowych. Obecnie jest emerytem i mieszka w Korzystnie, w gminie Kołobrzeg. W swoich powieściach ukazujących przełomowe lata najnowszej historii Polski stara się obalać mity związane z tamtymi wydarzeniami. Dotychczas opublikował Czyszczenie broni i Przepustkę od Pana Boga, opisujące odpowiednio tragiczne wydarzenia Grudnia 70 oraz powstanie Solidarności i stan wojenny. Najważniejsza to trzecia i zarazem ostatnia książka z tego cyklu, która przedstawia wydarzenia przełomowego 1989 roku.

Kamienie musiały polecieć. Wymazywana przeszłość Podlasia

Aneta Prymaka-Oniszk

Doświadczenia mniejszości często nie mieszczą się w oficjalnej historii. W północno-wschodniej Polsce także niewiele wspominano o tutejszej białorusko-prawosławnej społeczności: bieżeństwie, powojennych przesiedleniach i zbrodniach, a zwłaszcza o napięciach międzywyznaniowych i etnicznych. Aneta Prymaka-Oniszk przełamuje to milczenie. Jeździ po podlaskich wsiach, rozmawia z mieszkańcami i historykami, czyta archiwalne dokumenty, a zdobytą wiedzę konfrontuje z mitami o stosunkach polsko-białoruskich. Pokazuje, co uformowało prawosławną mniejszość w okolicach Białegostoku, Bielska Podlaskiego, Hajnówki, Siemiatycz, Sokółki. Robi to, by zrozumieć historię swojej rodziny oraz to, jak przeszłość kształtuje nas współczesnych mieszkańców Polski. O tym, że mój dziadek został zastrzelony w maju 1945 roku w swoim domu pod Kuźnicą, wiedziałam od zawsze. Przez bandę, dodawano ściszonym głosem. Nie kazano o tym milczeć, ale rozumiałam, że tak trzeba. Kiedy po latach postanowiłam poznać lepiej tę historię, długo kluczyłam obok. Nie rozdrapuj starych ran, słyszałam. Jednocześnie obserwowałam, że przeszłość coraz częściej służy do rozgrywania teraźniejszości, że rozdaje się na jej podstawie etykiety bohaterów i zdrajców, a za dowód winy wystarcza nieraz fakt, że ktoś został zabity. Zaczęłam wsłuchiwać się uważniej w rodzinną opowieść, zaglądałam do archiwów, wertowałam książki, przyglądałam się okolicznym pomnikom. Poszłam też do sąsiadów z drugiej strony pogranicznych podziałów, tą reporterską zasadą łamiąc tutejszy zwyczaj przemilczania trudnej przeszłości. Powstała historia o pogranicznym sąsiedztwie i o wspólnym życiu. O tym, że jedni występują czasem przeciwko drugim, a potem wciąż żyją obok, w pozornej niepamięci. Dzieci siedzą razem w szkolnych ławkach i dzielą się na przerwach kanapką. Tylko ciocia Luda drży ze strachu, by nikt nie odkrył, że wśród nocnych napastników rozpoznała brata koleżanki. Nie chodziło mi o rzucanie oskarżeń. Raczej o zrozumienie, co stało się osiemdziesiąt lat temu oraz jakie znaczenie nadaje się tamtym wydarzeniom dziś. Myślisz, że ta opowieść coś zmieni? słyszałam często. Nie wiem. Trudno jest zmienić świat. Ale by proces mógł ruszyć, warto usłyszeć innych, a może przede wszystkim siebie i własną historię. Autorka

Rok w lesie. Sierpień

Dorota Suwalska, Emilia Dziubak

Bestsellerowa książka Emilii Dziubak teraz także do słuchania z odgłosami lasu i wyjątkowym narratorem! W sierpniowym lesie dziki zażywają kąpieli błotnych, a wiewiórki szukają chłodnej wody do picia. Nie każdemu jednak przeszkadza upał. Łosie są zbyt zajęte, by o nim myśleć, bo właśnie walczą o względy uroczej klępy Rok w lesie. Sierpień to ósmy odcinek z cyklu dwunastu opowieści stworzonych przez Dorotę Suwalską na podstawie bestsellerowej książki Emilii Dziubak. Podczas słuchania historii opowiadanych przez wyjątkowego narratora jest nim dąb, któremu głosu użyczył Waldemar Barwiński możesz uważnie oglądać Rok w lesie, bo teksty audiobooka idealnie pasują do ilustracji. W nagraniu usłyszysz też realistyczne odgłosy zwierząt, które przeniosą cię w sam środek letniego lasu. Pozwól, by las opowiedział ci o tym, co dzieje się w sierpniu między drzewami. Słuchaj w domu, w przedszkolu, w podróży lub przed snem. Dorota Suwalska pisarka, animatorka kultury, ilustratorka, dziennikarka, autorka scenariuszy. Nominowana do Astrid Lindgren Memorial Award 2013 i 2014. Współpracowała z TVP, realizując krótkie filmy plastyczne i felietony autorskie dla dzieci. W swoim dorobku ma trzy tomiki poetyckie oraz powieści dla dzieci i młodzieży: Znowu kręcisz, Zuźka!", Zuźka w necie i w realu", Bruno i siostry" (wyróżnienie literackie w konkursie Polskiej Sekcji IBBY Książka Roku, nominacja do nagrody Kornela Makuszyńskiego, powieść na liście książek proponowanych przez Polski Instytut Książki), Marionetki Baby-Jagi", Ratunku, marzenia!", Pan Fortepianek". Jej utwory tłumaczone były na hiszpański, słoweński, a także... na język przestrzeni. To ostatnie dotyczy literacko-internetowego projektu: a" (dla dorosłych). Swoje wiersze, opowiadania i artykuły publikowała w prasie dziecięcej, literackiej i pedagogicznej, podręcznikach szkolnych. Współpracuje z portalem Emilia Dziubak autorka i ilustratorka książek dla dzieci. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Współpracuje z autorami i wydawnictwami w Polsce i za granicą. Laureatka Nagrody Literackiej . Warszawy w 2014 r. Laureatka nagrody Przecinek i Kropka w konkursie na najlepszą książkę dziecięcą w 2016 r. Wyróżniona w 2016 r. w konkursie PTWK Najpiękniejsze Książki Roku 2015 za autorską książkę Rok w lesie. Laureatka nagrody Żółta Ciżemka w 2017 r. W 2018 r. wyróżniona w konkursie Książka Roku Polskiej Sekcji IBBY. Laureatka nagrody Soligatto 2019. Powyższy opis pochodzi od wydawcy

Wędrówka dusz. Tajemnice życia po życiu

Michael Newton

Międzynarodowy bestseller - ponad 600 000 sprzedanych egzemplarzy! Pierwsza tak wnikliwa i ważna książka odkrywająca tajemnicę nieśmiertelności ludzkiej duszy. Co czeka nas pomiędzy nowymi wcieleniami? Dr Michael Newton (1931-2016), doświadczony hipnoterapeuta, autor bestsellerowych książek na temat życia po życiu, w "Wędrówce dusz" przedstawia niezwykłe historie swoich dwudziestu dziewięciu pacjentów. Osoby te pod wpływem głębokiej hipnozy zdołały sięgnąć pamięcią do wspomnień z życia po śmierci, po poprzednich wcieleniach. Dzięki ich relacjom zawartym w tej książce znajdziesz odpowiedzi na pytania, które od zawsze zadaje sobie człowiek: Czy ludzka dusza jest nieśmiertelna? Co czujemy w chwili śmierci i tuż po niej? Kim są duchowi przewodnicy? Dlaczego nasze dusze są przypisane do konkretnych grup? Czym kierujemy się przy wyborze nowego ciała na Ziemi? Czym różnią się dusze na różnych poziomach rozwoju: początkującym, średnio-zaawansowanym i zaawansowanym? Jak i gdzie rozpoznać bratnią duszę na Ziemi? Jaki jest sens życia? "Wędrówka dusz" to książka, która zmienia życie oraz pomaga zrozumieć cel naszego istnienia na Ziemi.

Brudne czyny

Marek Hłasko

Brudne czyny to pierwsza izraelska powieść Marka Hłaski i najdłuższa z dotychczas napisanych. To utwór człowieka dojrzałego, rozgoryczonego, doświadczonego nostalgią i poczuciem braku. Historia Abakarowa, pałającego żądzą zemsty pilota pozbawionego licencji, oraz Katarzyny, zgorzkniałej artystki tęskniącej za uznaniem, zagubionej w anonimowym świecie. [tylna strona okładki, Iskry 2019] Akcja powieści rozgrywa się w Hajfie, która opisana została od swojej bardzo ciemnej strony. W dokuczliwym skwarze w cieniu i w słońcu, za dnia jak i w nocy skorumpowani policjanci, prostytutki i alfonsi dokonują i doświadczają aktów podłości i bezprawia. W tym mieście nikt nie ma czystego sumienia a każdy ma za sobą trudną i traumatyczną przeszłość. Tutaj brudne są nie tylko czyny, ale nade wszystko brudni są ludzie. [Bartosz Guza, sztukater.pl] Hłasko od samego początku bardzo sprawnie stopniuje napięcie, podsuwając nam najpierw pojedyncze elementy nieco zagmatwanej układanki, które w miarę rozwoju akcji składają się w dość dramatyczną całość. Widać wyraźnie w tej książce fascynację autora Ameryką i Hollywood. Bohaterowie nierzadko wygłaszają swoje kwestie niczym aktorzy superprodukcji, mężczyźni biją się bardzo efektownie i w iście hollywoodzkim stylu, a główna bohaterka porusza się z gracją amerykańskich diw, paląc papierosy w hotelowym oknie. Jest jednak w tej powieści coś, co sprawia, że, mimo tak oczywistych analogii do kina amerykańskiego, trudno byłoby ją przekształcić w megaprodukcję, nie zabierając jej jednocześnie tego, co czyni świat konstruowany przez Hłaskę tak charakterystycznym i wyjątkowym. Jest to mianowicie jego zdolność do obrazowania ludzkiego nieszczęścia, które przez ponad trzysta stron "Brudnych czynów" ćmi w tle niczym bolący ząb. Hollywood nie karmi się ludzkim nieszczęściem bez happy endu, w przeciwieństwie do prozy Hłaski. [Joanna Chudzio, mojaprzestrzenkultury.pl] Przemierzając strony "Brudnych czynów" widzimy jak ewoluował w kunszcie pisarskim autor Pierwszego kroku w chmurach. Głęboka refleksja nad samotnością i beznadzieją przedstawiona została po mistrzowsku i jeszcze chyba nikt nie przedstawił jej w sposób doskonalszy. [Adam Kraszewski, natemat.pl] Proza Hłaski wręcz epatuje emocjami, swoistą burzą emocji, która nagle wkracza do naszego uporządkowanego i schematycznego światka i w krótkim czasie rozbija go w drobny mak. Hłasko jest niczym taran, który burzy zbudowany z komfortu mur. Pozwala zajrzeć nie tylko w głąb siebie, jako prozaika, mężczyzny, człowieka, lecz również ułatwia refleksję własną czytelnika. Bo taka właśnie jest proza Mistrza - wciąga niczym wir, atakuje ośrodki uśpionych uczuć, kiedy się tego najmniej spodziewamy i sprawia, że po każdym jego utworze czujemy się rozbici na tysiące kawałków, ale i przeszczęśliwi, bo obcowaliśmy z literaturą na naprawdę wysokim poziomie. [Anena, sztukater.pl] Brudna i wciągająca. Świetna fabuła, ciekawość każdej kolejnej kartki, nietuzinkowy bohater i jego życie, które poznajemy powoli, krok po kroku dowiadując się coraz ciekawszych rzeczy. No i klimat palonego słońcem Izraela. Warto przeczytać. [terpil, lubimyczytac.pl] TŁUMACZENIA: Marek Hłasko to jeden z najbardziej znanych polskich pisarzy w skali światowej. Jego książki zostały przetłumaczone m.in. na angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, holenderski, włoski, duński, węgierski, hebrajski, fiński, koreański i esperanto. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Tekst: Iskry, Warszawa 2021. Projekt okładki: Olga Bołdok.

Grób Agamemnona

Juliusz Słowacki

Grób Agamemnona Niech fantastycznie lutnia nastrojona,    Wtóruje myśli posępnej i ciemnej —  Bom oto wstąpił w grób Agamemnona.    I siedzę cichy w kopule podziemnej,  Co krwią Atrydów zwalana okrutną.  Serce zasnęło, lecz śni. — Jak mi smutno!    O! jak daleko brzmi ta harfa złota,    Której mi tylko echo wieczne słychać!  Drujdyczna z głazów ta to wielkich grota;    Gdzie wiatr przychodzi po szczelinach wzdychać  I ma Elektry głos — ta bieli płótno  I odzywa się z laurów: jak mi smutno! [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rozmyślania

Marek Aureliusz

Nie lada gnębi mnie troska, abym mógł odwiedzić dalekie źródła i czerpać wskazania szczęśliwego życia. Horacy Wśród wielu rzymskich cesarzy nie brak było ludzi o wybitnej osobowości, odwadze i zacięciu pisarskim. Niewielu jednak odznaczało się równie błyskotliwym umysłem, pracowitością, spostrzegawczością i skłonnością do rozważania zagadek i paradoksów tego świata, jak właśnie Marek Aureliusz, zwany przez swoich współczesnych filozofem na tronie. Refleksyjna natura cesarza, jasność i precyzyjność jego toku myślenia, a także świadomość istnienia ludzkich niedoskonałości i ograniczeń zaowocowały dziełem, które do dziś czyta się znakomicie, choć pierwotnie wcale nie było przeznaczone do publikacji. Na szczęście po śmierci autora ktoś - być może jego sekretarz, Grek Aleksander - zebrał w całość notatki pisarza i doprowadził do ich rozpowszechnienia. Rozmyślania to traktat moralny w nurcie filozofii stoickiej, który można potraktować jako doskonałe źródło inspiracji oraz drogę powrotu do prawdziwych, ponadczasowych wartości w świecie przytłoczonym bezwartościowymi, krótkoterminowymi informacjami. Można znaleźć tu pocieszenie i odtrutkę na błahe codzienne problemy, a nade wszystko zastanowić się nad znaczeniem przesłania Marka Aureliusza, nad tym, co mówi do nas z głębi wieków i ile rozważnej racji jest w każdym jego słowie. Myśl o tym, w jakim stanie ciała i duszy powinna cię zabrać z sobą śmierć i jak krótkie jest życie, jak przepastna wieczność, przeszłość i przyszłość, jak krucha wszelka materia! Marek Aureliusz