Wolność w zniewoleniu opowiadanie erotyczne

Catrina Curant

Wszedł do domu i się zatrzymał. Zwykle paliło się światło, grała muzyka, ale tym razem było ciemno. Salon oświetlały świeczki. Klęczała na dywanie, nago, z liną u stóp. Nie podniosła głowy, nie drgnęła, gdy wszedł. Przeszedł do łazienki, ignorując ją, a gdy wyszedł z włosami jeszcze wilgotnymi po prysznicu i ręcznikiem na biodrach, klęczała dalej w tej samej pozycji. Do tej pory wiązał ją wyłącznie po to, aby ograniczyć jej ruchy, aby uwięzić ją i zniewolić, aby uzmysłowić, co robi sobie sama. Teraz chciał pokazać jej coś innego." Wiązanie to sztuka, tak samo jak umiejętność dominacji. Czym się stajemy w rękach dobrego nauczyciela? I czym tak naprawdę jest oddanie pełni kontroli drugiej osobie? Zaufaniem? Ona zaufanie straciła, tak samo jak pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa. On jest dominem i wszystko, co zrobi, zrobi dla jej dobra. W jedyny znany sobie sposób. Czasami trzeba stracić kontrolę nad swoim życiem, aby ją odzyskać. Świat BDSM nie jest taki, jak się wydaje.

Żywy telegraf

Bolesław Prus

Ży­wy te­le­graf Pa­ni hra­bi­na pod­czas wi­zy­ty w za­kła­dzie sie­rot spo­strze­gła na ko­ry­ta­rzu nie­zwy­kłą sce­nę: czte­rech chłop­ców wy­dzie­ra­ło so­bie po­dar­tą książ­kę, dość żwa­wo okła­da­jąc się ku­ła­ka­mi. -- Zda­je mi się, dzie­ci, że się bi­je­cie?... -- za­wo­ła­ła prze­stra­szo­na da­ma. -- Za to ża­den nie do­sta­nie pier­nicz­ka i jesz­cze pój­dzie klę­czeć. -- Bo, pro­szę pa­ni, on mi za­brał Ro­bin­so­na! -- tłu­ma­czył się je­den chło­piec. -- Nie­praw­da, bo to on!... -- za­prze­czył dru­gi. -- Wi­dzisz, jak kła­miesz! -- za­wo­łał trze­ci. -- To ty ode­bra­łeś mi Ro­bin­so­na. Za­kon­ni­ca ob­ja­śni­ła da­mę, że mi­mo pil­ne­go do­zo­ru po­dob­ne wy­pad­ki tra­fia­ją się do­syć czę­sto, dzie­ci bo­wiem łak­ną czy­ta­nia, a ksią­żek za­kład nie po­sia­da. W ser­cu pa­ni hra­bi­ny za­tli­ła się ja­kaś iskra. Po­nie­waż jed­nak nu­ży­ło ją my­śle­nie, więc sta­ra­ła się za­po­mnieć o tym. Do­pie­ro w sa­lo­nie rad­cy, gdzie wy­pa­dło mó­wić o rze­czach po­boż­nych i do­bro­czyn­nych, opi­sa­ła wy­pa­dek w za­kła­dzie wraz z ob­ja­śnie­niem za­kon­ni­cy. Rad­ca słu­cha­jąc do­znał też nie­zwy­kłe­go uczu­cia i ja­ko bie­glej­szy w sztu­ce my­śle­nia za­wnio­sko­wał, że na­le­ża­ło­by wy­słać książ­ki dla sie­rot. Przy­po­mniał so­bie na­wet, że w sza­fie czy w ku­frze po­sia­da ca­ły stos bu­twie­ją­cych dru­ków, któ­re nie­gdyś ku­po­wał dla swych dzie­ci; lecz. [...]Bolesław PrusUr. 20 sierpnia 1847 r. w Hrubieszowie Zm. 19 maja 1912 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Anielka (1880), Powracająca fala (1880), Katarynka (1881), Antek (1881), Kamizelka (1882), Placówka (1886), Lalka (1890), Emancypantki (1894), Faraon (1897), Dzieci (1909) Właśc. Aleksander Głowacki (pseudonim literacki pochodzi od nazwy rodowego herbu Prus); polski pisarz i publicysta, jeden z najwybitniejszych pisarzy okresu pozytywizmu, teoretyk i twórca podwalin realizmu w polskiej literaturze. Twórczość Prusa bywa zestawiana z dziełami Karola Dickensa i Antoniego Czechowa. Wcześnie stracił rodziców, wychowywali go krewni, przez pewien czas w Kielcach pozostawał m.in. pod opieką brata Leona, działacza ?czerwonych?. Zapewne pod jego wpływem przyłączył się do powstania styczniowego; ranny w głowę, trafił do więzienia w Lublinie. Zwolniony, ukończył gimnazjum w Lublinie i zdał na wydz. mat.-fiz. Szkoły Głównej, ale studiów nie skończył. Pracował jako korepetytor, a nawet robotnik w fabryce Lilpopa, nie rezygnując z samokształcenia (szczególnie interesowała go logika, ale ogłosił też np. artykuł o elektryczności). Publikowanie stałych felietonów w ?Niwie? i sławnych Kronik w ?Kurierze Warszawskim? zapewniło mu stabilizację materialną; w 1875 r. ożenił się ze swą kuzynką Oktawią Trembińską. Powieści stawiał za cel dokonywanie rodzaju analizy socjologicznej, wskazywanie istotnych procesów społ. poprzez badanie typów ludzkich ukształtowanych przez aktualne przemiany. Praca literacka miała opierać się na obserwacji, systematyzacji spostrzeżeń i wnioskowaniu. Prus brał aktywnie udział w wielu akcjach oświatowych i społecznych (np. w organizowaniu Kasy Przezorności i Opieki dla Literatów i Dziennikarzy, obywatelskiej pomocy dla robotników pozbawionych pracy po strajkach w 1905 r.). W testamencie ufundował stypendium dla zdolnych dzieci wiejskich - wypłacane do dziś. autor: Iga GawrońskaKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zaufaj mi jeszcze raz

Magdalena Krauze

Czy można uciec przed prawdziwym uczuciem? Po odkryciu wstrząsającej tajemnicy związanej z Igorem Paulina czuje się zdradzona, zagubiona i zraniona. W poszukiwaniu spokoju ucieka do malowniczego Karpacza, gdzie liczy na chwilę wytchnienia i nabranie dystansu. W tym urokliwym zakątku gór jej życie nieoczekiwanie splata się z losem Adama, który zmaga się z ciężarem przeszłości. Ich rozmowy i wspólne chwile sprawią, że Paulina spojrzy na swoje problemy z innej perspektywy. Czy pobyt z dala od Igora i nawiązanie niespodziewanej przyjaźni z Adamem pozwolą Paulinie zrozumieć własne emocje i odnaleźć siłę do dalszego działania? A co zrobi Igor? Zawalczy o tę miłość czy odpuści, widząc Paulinę w towarzystwie Adama? "Zaufaj mi jeszcze raz", drugi tom powieściowego cyklu "Czekałam na ciebie", to poruszająca opowieść o trudnej sztuce przebaczenia, odkrywaniu nowych perspektyw i odwadze, która prowadzi do odnalezienia szczęścia. Zanurz się w emocjonalnej podróży, która ukazuje, jak unikanie szczerej rozmowy może wypaczać nasze wyobrażenia i prowadzić do wyolbrzymiania problemów. Ta powieść przypomina, że prawdziwe zrozumienie i odbudowa relacji często wymagają odwagi, by stawić czoła bolesnym prawdom.

Cuda w historii Polski. 20 niezwykłych wydarzeń, które zmieniły losy naszej Ojczyzny

Aleksandra Polewska

Historia Polski to splot wielkich trudów i jeszcze większych cudów. A książka ta, to zbiór niesamowitych acz wyłącznie prawdziwych! opowieści, które pokrzepią nasze współczesne, polskie serca tak samo, jak niegdyś Trylogia pokrzepiała dusze naszych pradziadków. Dlaczego? Bo wszystkie mówią o tym, że mamy w niebie wszechmocnego i niezawodnego Sojusznika, którego interwencje nieustannie zadziwiają historyków.

[Powiedz im, że duch odbrzmiał myśli wiecznej]

Cyprian Kamil Norwid

[Po­wiedz im, że duch od­brz­miał my­śli wiecz­nej] I Po­wiedz im, że duch od­brz­miał my­śli wiecz­nej,  Ner­wy że po­szły pal­ca­mi na kla­wisz,  Ugi­na­ją­cy się i nie­bez­piecz­ny  Most nad prze­pa­ścią!...    ...oni, że ich ba­wisz,  Szep­ną, i chrząch­ną, i krze­sły swo­je­mi  Stwier­dzą, że sie­dli, i że są na zie­mi,  I że ist­nie­ją na pla­ne­cie -- któ­ry  Nie­sie ich rą­czo (a po­no do gó­ry!...).    [...]Cyprian Kamil NorwidUr. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach Zm. 23 maja 1883 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamięci żałobny rapsod (1851), Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie (styczeń 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Książę nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Białe kwiaty (1856), Quidam. Przypowieść (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolności słowa (1869), Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883) Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzył także prace plastyczne. Jego edukacja miała charakter niesystematyczny, można więc powiedzieć, że we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki był samoukiem. Będąc żarliwym miłośnikiem piękna, służył mu nie tylko jako poeta, ale także jako rysownik, akwarelista, medalier i rzeźbiarz. Zaliczany jest do grona największych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywał nie tylko osobiste kontakty, ale również literacką wymianę zdań z najwybitniejszymi postaciami z tego kręgu - Z. Krasińskim, A. Mickiewiczem, J. Słowackim, F. Chopinem. Jednakże charakter twórczości Norwida każe historykom literatury łączyć go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczości stworzył i ukształtował na nowo takie środki stylistycznie jak: przemilczenie, przybliżenie, zamierzona wieloznaczność, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone są refleksją filozoficzną. Jeśli chodzi o postawę ideową, Norwid był tradycjonalistą, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieoświeconym konserwatyzmem. Początkowo związany z warszawskim środowiskiem literackim (m. in. z Cyganerią Warszawską), większość swego życia spędził poza krajem. Przebywał w wielu miastach europejskich: Dreźnie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Paryżu, a w 1853 r. udał się do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wrócił jednak na wieść o wojnie krymskiej (później jeszcze wielkie ożywienie poety wywołał wybuch powstania 1863r.), by zamieszkać w Londynie, a następnie ponownie w Paryżu. Tu też zmarł w nędzy, w przytułku, w Domu św. Kazimierza i został pochowany na cmentarzu w Montmorency. Żył nader skromnie, cierpiał z powodu nasilającej się stopniowo głuchoty i ślepoty, chorował na gruźlicę. Za życia zdołał niewiele ze swych utworów wydać, był twórcą niezrozumianym i niedocenianym, stał się wielkim odkryciem dopiero w okresie Młodej Polski za sprawą obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zasługi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczynił autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki. autor: Marta KwiatekKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Cukiereczek

Barbara Mikulska

le mniej lub bardziej nieudanych, choć namiętnych i gorących, związków trzeba przeżyć, żeby stwierdzić, że miłość jest przereklamowana? Na szczęście śliczna jak obrazek Wiktoria, zwana przez wszystkich Cukiereczkiem, aż do takich drastycznych wniosków nie dochodzi. Zachowuje optymizm i nadzieję, bo ... Bo te szarozielone oczy, które gdzieś, kiedyś musiała widzieć, teraz pojawiają się w jej snach i tak wiele obiecują. Do kogo należą? Tego Wiktoria nie wie, ale wie, że marzenia są nieśmiertelne, a na razie może odkrywać w sobie nowe zdolności (nawet nauczyć się piec ciasta),wraz z przyjaciółką rozwijać biznes i opiekować się przygarniętą w dalekiej Grecji niezbyt piękną, lecz bardzo sympatyczną psicą. A fale Bałtyku, chociaż zwykle zimniejsze, szumią równie pięknie jak te w południowych morzach. Opowieść o różnych obliczach miłości. Doświadczenia, które budują bohaterów, mogą być dla nas świetną lekcją. Polecam każdemu, kto chociaż raz zwątpił w prawdziwość uczuć, bo te mogą pojawić się w najmniej spodziewanym momencie. Karolina Wilchowska (pisarka) Czy lawirując między nieudanymi związkami i próbując poradzić sobie z trudną przeszłością, można znaleźć w końcu szczęśliwą przystań? Dowiecie się, czytając o losach ślicznej Wiktorii. I, jak to zwykle w książkach Basi Mikulskiej bywa, dostaniecie mocną dawkę optymizmu (tym razem także namiętności),a do tego szum morskich fal. Polecam bardzo. Iza Grabda (pisarka)

Sprawa Chrystusa. Najważniejsze śledztwo dziennikarskie w dziejach

Lee Strobel

Historia najważniejszego dziennikarskiego śledztwa w dziejach. Lee Strobel, uznany dziennikarz śledczy Chicago Tribune, podejmuje dziennikarskie śledztwo na temat zmartwychwstania Jezusa. Jako ateista jest przekonany, że obali centralny punkt chrześcijańskiej nauki. Swoje działania prowadzi uczciwie, zgodnie ze sztuką, wykorzystując te same metody, których używał przy tworzeniu najważniejszych reportaży przynoszących mu uznanie i prestiżowe nagrody. Im głębiej postępuje w swoim dochodzeniu, tym bliżej jest szokującej dla niego prawdy.

Listonosz

Jacek Wanszewicz-lektor, Lech Tkaczyk-autor

Bajeczka, słuchowisko, którą masz przed sobą, została napisana z myślą o ciekawych świata i kochających przygody maluchach. Jej autor Lech Tkaczyk zgodnie ze sprawdzoną zasadą nauka poprzez zabawę, w nowatorski i ciekawy sposób zapoznaje dzieci z zawodem LISTONOSZA w serii książeczek Poznajemy zawody. Wykorzystując wierszowaną formę opowieści, przystępnie tłumaczy, czym charakteryzuje się ten zawód i dlaczego warto wiedzieć jak pracuje poczta. Bajeczka jest pięknie ilustrowana, co z pewnością spodoba się Twojemu młodemu odkrywcy. Listonosz 01. Bajka - Listonosz (07:22) 02. Pan Listonosz (05:05) 03. Muzyka ilustracyjna do bajki (07:09) 04. Zaśpiewajmy sami podkład do bajki (05:19)