Gdy ktoś bliski odchodzi od Kościoła

ks. Daniel Wachowiak

Nie da się ukryć, że zjawisko oddalania się wiernych od Kościoła czy wręcz porzucania wiary przybrało w naszym kraju na sile. Szczególnie dotyczy to ludzi młodych. Każdy kapłan, który spędza godziny w konfesjonale czy ma dobry kontakt z parafianami, zapewne potwierdzi tezę, że dla rodziców czy dziadków odejście od wartości religijnych przez dzieci czy wnuki jest bardzo bolesnym doświadczeniem. Być może nie będzie przesadą stwierdzenie, że dla wiernych, którzy znaleźli się w takiej sytuacji, jest to obecnie największy problem, z jakim się zmagają. Nie tylko nie rozumieją oni, dlaczego tak się stało wszak wychowywali potomstwo nie inaczej niż ich wychowano ale jeszcze odczuwają przy tym bezgraniczną bezsilność. To zaś, w połączeniu z poczuciem wychowawczej porażki, może skutkować czymś, co św. Augustyn nazwał największym wrogiem duszy, czyli zniechęceniem. To ono trzyma z dala od człowieka jedyną pomoc w tej sytuacji Boga! Czas zatem na duszpasterskie wyjście naprzeciw problemowi nie tylko odchodzących od Kościoła, ale też ich bliskich, którzy cierpią z tego powodu. Ta książeczka ma być przydatnym narzędziem w tym dziele. Sursum corda! Zmierzmy się z problemem, pomóżmy tym, którzy pomocy potrzebują. Nie poddajmy się zniechęceniu...

GDY NADEJDZIE JUTRO

Janette Oke

Christine wraca do siebie po tym, gdy jej serce zostało złamane. Dziewczyna znajduje ukojenie, pomagając swojemu ukochanemu bratu Henry'emu w rozpoczęciu rodzinnego życia. Zew Północy wciąż pobrzmiewa w sercu Christine. A zainteresowanie, jakie okazuje jej pewien mężczyzna jednocześnie pociąga dziewczynę i napełnia ją niepewnością. Czy Christine będzie gotowa porzucić marzenia o życiu na Północy i pozwoli Bogu, by pomógł jej wybrać miłość na całe życie? Wyjątkowe cytaty: Christine zrobiła głęboki wdech i poszła zająć się swoimi wieczornymi obowiązkami, a może nawet przynieść zachętę, nową porcję wiary komuś w tym pełnym ludzi pomieszczeniu. Jak zwykle pomodliła się: - Panie, poprowadź mnie dziś do kogoś, kto ma serce otwarte na Ciebie. Gdy go spotkam, daj mi odpowiednie słowa. Spraw, bym mówiła z mądrością i miłością. W imieniu Jezusa. Amen O Autorce Janette Oke Znana kanadyjska autorka ponad 70 książek. W Polsce wydana została także jej bestsellerowa seria: Miłość przychodzi łagodnie, trylogia z czasów biblijnych: Śledztwo setnika, Ukryty płomień i Droga do Damaszku oraz seria pogodnych, rodzinnych powieści rozpoczęta przez tytuł Pewnego razu latem. Seria GŁOS SERCA 1. GŁOS SERCA 2. GDY NADCHODZI WIOSNA 3. ŚWIATŁO PORANKA 4. GDY ROZKWITA NADZIEJA 5. PONAD BURZĄ 6. GDY NADEJDZIE JUTRO

Gdy przychodzą dusze. Tajemnica świętych obcowania

Henryk Bejda, Małgorzata Pabis

Zmarli ukazują się żyjącym, a dusza ludzka jest nieśmiertelna. Z tą prawdą zetknęliśmy się już niejeden raz. Tajemnicą pozostaje jednak, w jakim celu zmarli ukazują się nam, żyjącym? Czy każdy może doświadczyć obecności dusz z zaświatów? W końcu, kim są zmarli, którzy się nam objawiają? Książka próbuje odpowiedzieć na te i inne pytania, przedstawiając poruszające historie świadków objawień. Opisane w niej świadectwa wiernych pokazują, że dusze zmarłych nie tylko przenikają do świata żywych, prosząc O modlitwę, ale także przestrzegają nas przed niebezpieczeństwami, a nawet... ratują nam życie. Pozycja ta pozwala zrozumieć głębszy sens słów modlitwy: Wierzę w świętych obcowanie (...) żywot wieczny. Amen.

Gdy rodzice się starzeją. Praktyczny i duchowy przewodnik

Annie Beauducel, Claude Beauducel

Kiedy nasi rodzice słabną i stają się coraz mniej samodzielni, stajemy przed poważnymi pytaniami o sposób opieki nad nimi. Nie ma na nie gotowych odpowiedzi, każda rodzina musi wypracować własną drogę. Autorzy dzielą się doświadczeniem, a także świadectwami wielu innych osób. Czerpią przy tym z mądrości słowa Bożego. Przykłady pokazane w książce dalekie są od idealistycznej wizji; niejednokrotnie opowiedziane historie bywają dramatyczne.

Gdy się Chrystus rodzi

Autor nieznany

Gdy się Chrystus rodzi... Gdy się Chrystus rodzi i na świat przychodzi,  Ciemna noc w jasnościach promienistych brodzi;  Aniołowie się radują,  Pod niebiosy wykrzykują:  Gloria, Gloria, Gloria in excelsis Deo.    Mówią do pasterzy, którzy trzód swych strzegli,  Aby do Betlejem czym prędzej pobiegli,  Bo się narodził Zbawiciel  Wszego świata Odkupiciel;  Gloria, Gloria, Gloria in excelsis Deo.    O niebieskie Duchy i Posłowie nieba!  Powiedzcież wyraźniej, co nam czynić trzeba,  Bo my nic nie pojmujemy,  Ledwie od strachu żyjemy;  Gloria, Gloria, Gloria in excelsis Deo. [...]Autor nieznanyAutor nieznany - hasło to odnosi się zarówno do utworów plastycznych i literackich, których autor pozostaje bezimienny, choć jest zapewne konkretną osobą, o której można by ustalić jakieś przypuszczalne informacje (jak np. o Gallu Anonimie czy Mistrzu Pięknej Madonny z Wrocławia), jak również do utworów będących najprawdopodobniej dziełem pewnej zbiorowości, np. cechu. W przypadku sztuk wizualnych szczególny rodzaj anonimowości zachowują autorzy tworzący w pracowniach wielkich mistrzów, wykonujący ich polecania, pomniejsze partie większych zamówień. Niemal detektywistyczne technologie, m.in.: badania wieku podłoża, prześwietlenie warstwy malarskiej podczerwienią, pozwalają współcześnie coraz lepiej identyfikować twórców. Czasami jednak można wskazać tylko krąg kulturowy twórcy, centrum artystyczne, pod którego wpływem autor tworzył oraz oszacować czas powstania dzieła. W przypadku literatury do dzieł o autorze zbiorowym zaliczyć można utwory ludowe lub niektóre dzieła starożytne, których powstanie ginie w mrokach dziejów: zrodzone w kulturze oralnej, były powtarzane i zapamiętywane przez kolejnych słuchaczy. Z czasem ktoś zapisywał zapamiętany utwór, niekiedy powstawało kilka niezależnych zapisów. Po epoce antycznej, kiedy twórczość miała zapewniać autorowi indywidualną, ,,imienną" nieśmiertelność - na początku średniowiecza za cnotę twórców uznawano anonimowość. Sztuka miała służyć chwale Boga, religii, kraju - instytucjom trwalszym od znikomego i mało istotnego jednostkowego bytu. Legendy, mity, wiele kronik czy pieśni - teksty ważne dla całych społeczności, to często dzieła, których autorów nie sposób wskazać.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Gdy śliczna Panna

Autor nieznany

Gdy śliczna Panna... Gdy śliczna Panna Syna kołysała,  Z wielkim weselem tak Jemu śpiewała:    Li li li li laj, moje Dzieciąteczko,    Li li li li laj, Śliczne Paniąteczko.  Wszystko stworzenie, śpiewaj Panu swemu,  Pomóż radości wielkiej sercu memu:    Li li li li laj, wielki królewiczu,    Li li li li laj, Niebieski Dziedzicu.  Sypcie się z nieba, liczni Aniołowie,  Śpiewajcie Panu, niebiescy duchowie:    Li li li li laj, mój wonny kwiateczku,    Li li li li laj, w ubogim żłóbeczku. [...]Autor nieznanyAutor nieznany - hasło to odnosi się zarówno do utworów plastycznych i literackich, których autor pozostaje bezimienny, choć jest zapewne konkretną osobą, o której można by ustalić jakieś przypuszczalne informacje (jak np. o Gallu Anonimie czy Mistrzu Pięknej Madonny z Wrocławia), jak również do utworów będących najprawdopodobniej dziełem pewnej zbiorowości, np. cechu. W przypadku sztuk wizualnych szczególny rodzaj anonimowości zachowują autorzy tworzący w pracowniach wielkich mistrzów, wykonujący ich polecania, pomniejsze partie większych zamówień. Niemal detektywistyczne technologie, m.in.: badania wieku podłoża, prześwietlenie warstwy malarskiej podczerwienią, pozwalają współcześnie coraz lepiej identyfikować twórców. Czasami jednak można wskazać tylko krąg kulturowy twórcy, centrum artystyczne, pod którego wpływem autor tworzył oraz oszacować czas powstania dzieła. W przypadku literatury do dzieł o autorze zbiorowym zaliczyć można utwory ludowe lub niektóre dzieła starożytne, których powstanie ginie w mrokach dziejów: zrodzone w kulturze oralnej, były powtarzane i zapamiętywane przez kolejnych słuchaczy. Z czasem ktoś zapisywał zapamiętany utwór, niekiedy powstawało kilka niezależnych zapisów. Po epoce antycznej, kiedy twórczość miała zapewniać autorowi indywidualną, ,,imienną" nieśmiertelność - na początku średniowiecza za cnotę twórców uznawano anonimowość. Sztuka miała służyć chwale Boga, religii, kraju - instytucjom trwalszym od znikomego i mało istotnego jednostkowego bytu. Legendy, mity, wiele kronik czy pieśni - teksty ważne dla całych społeczności, to często dzieła, których autorów nie sposób wskazać.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Germanosa patriarchy Konstantynopola objaśnienie liturgii i rozważania nad świętymi obrzędami. Przekład i komentarz

Magdalena Garnczarska

Traktat liturgiczny patriarchy Germanosa I należał w Bizancjum do bardzo poczytnych tekstów, o czym świadczą liczne kopie rękopiśmienne, w których się zachował. Wprawdzie nie ułatwiają one ustalenia pierwotnej redakcji - można przyjąć, że ewoluował wraz ze zmieniającą się liturgią - dają jednak pojęcie o jego znaczeniu, polegającym właściwie na pełnieniu roli oficjalnej wykładni kultu. Autor, czczony jako święty, niemal męczennik ikonoklazmu, pozostawił spójne objaśnienie nie tylko poszczególnych czynności, ale także architektury oraz szat i naczyń. W swych tłumaczeniach wykorzystał dwie perspektywy egzegetyczne - aleksandryjską i antiocheńską - uzyskując w ten sposób złożony obraz świętych obrzędów, w którym symbolika jest warstwowa i wieloznaczna. Ten traktat jest istotny dla badań tak nad dziejami przedikonoklastycznej liturgii w Konstantynopolu (nie istnieje bowiem dla niej zbyt wiele źródeł), jak i nad sztuką bizantyńską. Magdalena Garnczarska - pracuje w Zakładzie Historii Sztuki Średniowiecznej i Bizantyńskiej Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania badawcze dotyczą między innymi estetyki późnoantycznej i bizantyńskiej oraz bizantyńskich tekstów źródłowych odnoszących się do kwestii artystycznych.

Gietrzwałd. 160 objawień Matki Bożej dla Polski i Polaków - na trudne czasy

Grzegorz Kasjaniuk

REPORTERSKIE ŚLEDZTWO Gietrzwałd ze względu na niezwykłe wyciszenie jest nieporównywalny z Fatimą, Lourdes, la Salette, czy Guadalupe. To jedyne w Polsce i jedno z 12 na świecie, miejsce Objawień Najświętszej Maryi Panny - oficjalnie uznanych przez władzę kościelną. Objawienia maryjne rozpoczęły się tu 27 czerwca i trwały do 16 września 1877 roku. Był to jedyny taki na świecie wywiad z Maryją, łączący doczesność z wiecznością. Matka Zbawiciela objawiła się wizjonerkom 160 razy. Jako dziennikarz zapragnąłem ruszyć śladem tamtych wydarzeń. To miejsce uzdrowiło mnie, przywróciło na łono Kościoła. Uderzyło swoją mocą i emanacją duchowości. Miałem poważne kłopoty ze zdrowiem. Groziła mi operacja. Postanowiłem oddać się w Gietrzwałdzie pod opiekę Maryi i dokonał się cud ingerencja chirurga nie była potrzebna. Na pamiątkę przechowuję skierowanie na stół operacyjny. Rozpoczęła się moja niezwykła, duchowa przemiana. Sądziłem, że zaczynam odkrywać pieczołowicie skrywaną dzisiaj przed światem tajemnicę cudownych zdarzeń. Okazało się, że odkryłem na nowo siebie, a konkretnie na nowo się narodziłem. Zawierzyłem Niepokalanie Poczętej, a przez nią i jej Synowi. Reporterskie śledztwo w sprawie 160 objawień Maryi dla Polaków na trudne czasy dedykuję Niepokalanej. Święta Maryjo, Matko Boża Gietrzwałdzka módl się za nami Grzegorz Kasjaniuk