Ciało huty

Anna Cieplak

Intensywna przeprawa przez pięćdziesiąt lat marzeń i zmyśleń. Nowa, wciągająca powieść laureatki Nagrody Conrada i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza! 15 kwietnia 1972 roku wbito pierwszą łopatę pod budowę Huty Katowice. To również data złożenia obietnicy lepszego świata dla tych, którzy od lat szukali perspektyw na przyszłość. Wśród nich znaleźli się Ewa, Zygmunt i Ula młodzi, pełni zapału, wierzący w misję, która została przed nimi postawiona. Niemal pięćdziesiąt lat później. Niewiele pozostało z dawnych planów. Maja, studentka z aspiracjami, szuka własnej drogi. Świat roztacza przed nią wachlarz szans, ale czy jest możliwe osiągnięcie spełnienia w tak niestabilnej i chaotycznej rzeczywistości? Huta stanie się dla niej pretekstem do przyjrzenia się nie tylko minionym obietnicom, ale i swoim słabościom. Czy uda jej się odejść od egoizmu, aby dostrzec wspólny rytm czasów i ciał? Ciało huty jest przejmującą, rozpisaną na dwa pokolenia historią o społecznym awansie i ciężkiej pracy, by osiągnąć to, co wydawało się upragnione. To wreszcie szczery i nieironiczny obraz życia w socjalistycznej Polsce i współcześnie. Cieplak w charakterystycznym dla siebie stylu, niezwykle dojrzale, autentycznie, z elementami mistyki oraz humoru, kreuje świat, o którym ciężko zapomnieć.

Ciało obce

Rafał A. Ziemkiewicz

Jest to opowieść o miłości, ale nie jest to historia romantyczna, bo miłość przegrywa tu z niedojrzałością, rodzinnymi obciążeniami i codziennością. Jest to historia pełna obscenów, ale nie jest to powieść erotyczna, bo seks uczyniony neurotycznym przymusem nie daje spełnienia ani radości. Jest to historia upadku człowieka, ale nie moralitet, bo bohater do końca nie rozumie, co w życiu zrobił źle. Jest to wreszcie dzieło znanego komentatora politycznego, bezlitośnie pokazujące prawdę o III RP ale zarazem Ciało obce to ostatnia rzecz, jakiej czytelnik spodziewał się po prawicowym publicyście.

Cicha noc

Joseph Mohr

Ci­cha noc Ci­cha noc, świę­ta noc,  po­kój nie­sie lu­dziom wszem.  A u żłób­ka Mat­ka Świę­ta  czu­wa sa­ma uśmiech­nię­ta  nad Dzie­ciąt­ka snem,  nad Dzie­ciąt­ka snem.    Ci­cha noc, świę­ta noc,  pa­stusz­ko­wie od swych trzód,  bie­gną wiel­ce za­dzi­wie­ni  za aniel­skich gło­sem pie­ni,  gdzie się speł­nił cud,  gdzie się speł­nił cud.    Ci­cha noc, świę­ta noc,  na­ro­dzo­ny Bo­ży Syn,  Pan wiel­kie­go ma­je­sta­tu  nie­sie dziś ca­łe­mu świa­tu  od­ku­pie­nie win,  od­ku­pie­nie win.    Bło­gi czas, świę­ty czas,  nie­sie lu­dziom ła­ski łup,  ja­sna gwiaz­da wie­dzie kró­li,  aby zba­wie­nie od­czu­li,  do Dzie­ci­ny stóp,  do Dzie­ci­ny stóp. [...]Joseph MohrUr. 11 grudnia 1792 w Salzburgu Zm. 1zm. 4 grudnia 1848 w Wagrain Najważniejsze dzieła: Cicha noc Austriacki ksiądz, autor słów jednej z najpopularniejszych kolęd na świecie ? Cicha noc. Słowa zostały napisane w roku 1816, a dwa lata później Joseph Mohr przedstawił je muzykowi Franzowi Gruberowi, który skomponował do nich melodię. Był nieślubnym dzieckiem Anny Schoiberin i dezertera armii austriackiej Franza Mohra, który porzucił matkę jeszcze przed narodzinami Josepha. Jako dziecko pozamałżeńskie musiał otrzymać specjalną zgodę na rozpoczęcie edukacji kościelnej. W roku 1815 został księdzem i odtąd przez wiele lat był związany z różnymi parafiami, aż w roku 1836 został proboszczem parafii w Wagrain, gdzie zmarł 12 lat później. Słynął ze swej hojności - niemal wszystkie swoje dochody przeznaczał na pomoc potrzebującym. W Wagrain założył szkołę i stworzył specjalny fundusz umożliwiający dzieciom z rodzin ubogich naukę. W lokalnym muzeum od roku 2006 istnieje stała wystawa poświęcona pamięci Josepha Mohra.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Cicho, cichutko

Ignacy Karpowicz

Saga po Karpowiczowemu przewrotna Pewnej wigilijnej nocy Michał (Miś) wymyka się śmierci. Ma dwa lata, gdy giną jego rodzice i siostrzyczka. Dorasta pod opieką ciotki, w ciszy. Ucieczki szuka w wirze swobodnego, wielkomiejskiego życia, w którym często towarzyszy mu najlepszy przyjaciel, Pisarczyk. Annie wymyka się miłość. Jej rodzice są przesiedleńcami znad Dniepru. Przeżyli strategiczne zatopienie własnej wsi w czasie wojny. Topieni, jak mówią we wsi polscy sąsiedzi. A topieni nie powinni wydawać się za miejscowych. I dlatego Anna chce uciec wraz ze swoim ukochanym Piotrem. Teraz do dzieła przystępuje Pisarczyk. Ze skrawków wspomnień, opowieści i tropów rekonstruuje historie Misia i Anny. Śledzi, co połączyło i zagmatwało życie tych dwojga. Wreszcie może zostać opowiedziane to, o czym dotąd było cicho, cichutko Ignacy Karpowicz w fikcji nawiązuje luźno do rzeczywistych zdarzeń, łączy minione z teraźniejszym, tragiczne z komicznym, zmienia punkty widzenia i narracje, tworząc sagę przewrotną, odważną i porywającą.

Ciekawe czasy

Dolan Naoise

Najlepsza love story naszych czasów! Kameralna, czule ironiczna i bardzo zmysłowa. "Ciekawe czasy" to napisana z wielkim polotem i pazurem historia uczuciowego trójkąta pomiędzy Avą, Edith i Julianem. To też ogromnie złożony portret epoki późnego kapitalizmu, gdzie wszelkiej maści podziały mają się więcej niż świetnie, a o naszych życiowych wyborach nadal decydują płeć, pieniądze i status społeczny. Naoise Dolan jest tym literackim głosem, na który tak długo czekaliśmy - starczy wspomnieć, że "Ciekawe czasy" wzbudziły wielki zachwyt samej Zadie Smith! W powieści Dolan niczym w lustrze odbijają się wszystkie nasze dzisiejsze lęki i neurozy, to fenomenalny i ogromnie przenikliwy obraz współczesności. Ava - młoda, ambitna idealistka; przyjechała do Hongkongu uczyć angielskiego dzieci bogatych Azjatów. Julian - świetnie wykształcony zamożny bankier, lubi wydawać pieniądze na Avę, uprawiać z nią seks i omawiać wahania walut. Edith - piękna, czarująca, w każdym calu nieprzeciętna prawniczka; wkracza na scenę, gdy Julian na jakiś czas wyjeżdża do Londynu. Ludzie niczym gwiazdy - układają się w przeróżne konstelacje. Mniej albo bardziej szczęśliwe. Odwieczne pytanie: miłość czy pieniądze? Lepiej mieć (kredyt) czy nie mieć? Być (sobą), a może nie być? No a związki - podobnie jak wszystko inne - to przecież zawsze transakcje: zyski, straty, inwestycje, ryzyka i fuzje "Ciekawe czasy" to szczera, pełna czułej ironii, a przy tym bardzo dowcipna powieść, która oddaje całą złożoność dzisiejszych relacji, typową dla nich swobodę i jeszcze większą niepewność. Naoise Dolan w bezkompromisowy sposób przygląda się specyfice współczesnych związków, wprowadzając do literatury nową, bezkonkurencyjną jakość. Oto nowa gwiazda światowej literatury! "Ciekawe czasy" to porywająca lektura. Śmieszna, marksistowsko-feministyczna komedia z prawdziwym pazurem i mnóstwem zjadliwych obserwacji. Zadie Smith Inteligentny i śmiały debiut. Gratulacje. Hilary Mantel Ostry, inteligentny i dowcipny romans naszych czasów. Zachwycił mnie. David Nicholls, autor "Jednego dnia" Najlepsza książka tego lata Trzyma w napięciu do ostatniej strony. "The Times" Irlandzka literatura ma nową gwiazdę. Spełnia wszystkie wydawnicze obietnice Wielu czytelnikom wypełni lukę po Sally Rooney. "The Irish Times" "Ciekawe czasy" polecam wszystkim znajomym. Naoise Dolan ma wyostrzone oko i potrafi tworzyć wielowymiarowe postaci. Od czasu Edwarda St Aubyna nie czytałem nic lepszego. "The Observer" Mruczałem z rozkoszy To dowcipna powieść najwyższych lotów. Craig Brown, "Daily Mail" Wściekle inteligentna, brutalnie śmieszna i niezwykle wzruszająca powieść. Książka "Ciekawe czasy" wprowadza do literatury nowy, imponujący głos. Inteligentny, wciągający i społecznie wyczulony debiut. Pochłonęłam go błyskawicznie. Pandora Sykes Zachwycająca Świetnie napisana powieść o dorastaniu w technikolorze Niemal każde zdanie zachwyca Podkreślając poszczególne zdania, można zamazać całą książkę Autorka "Ciekawych czasów" ma rzadki talent do prezentowania kakofonii naszych czasów. Prawdziwa gratka dla czytelników w pandemicznej izolacji. "Irish Independent" Poszczęściło nam się. Premiera "Ciekawych czasów" umili nam kwarantannę. Powieść jest śmieszna, ostra, przenikliwa i brutalnie szczera. "The Observer" Śmieszna i mądra historia miłosna. Idealna dla fanów Sally Rooney. "The Sunday Times Style" Na każdej stronie skrzy się od perełek Bardzo dowcipna, choć w gruncie rzeczy poruszająca historia. Autorka skupia się na małym wycinku czasu i przestrzeni, ale mocno rezonuje w czytelnikach. Dolan pozostaje sobą, a to w zupełności wystarczy. "Irish Independent" Naoise Dolan jest irlandzką pisarką urodzoną w Dublinie. Studiowała literaturę angielską w dublińskim Trinity College i w Oksfordzie. "Ciekawe czasy" są jej powieściowym debiutem. Fragmenty książki ukazały się w czasopiśmie "The Stinging Fly".

Ciemne moce

Jacek Krakowski

Domorosły filozof, Stara gospodyni, Zapomniany kompozytor, Pani magister, Alchemik Hermes, Skryba Styx, a nawet Uzmysłowienie nieistnienia - to tylko kilka postaci poruszonych do działania przez autora tej awangardowej powieści na pograniczu eseju filozoficznego. Każdy z bohaterów zostaje nagle wyrwany ze swojej jałowej codzienności i popchnięty w stronę mrocznego podszycia rzeczywistości.

Ciemności kryją ziemię

Jerzy Andrzejewski

Ciemności kryją ziemię – powieść Jerzego Andrzejewskiego, napisana w latach 1955–1957, opublikowana w 1957 roku. Andrzejewski wydał ją po dłuższym okresie niemocy twórczej. Przyczyną tego było m.in. to, że Andrzejewski w okresie stalinizmu był jednym z najaktywniejszych pisarzy wiernych ustrojowi. Aby ukryć prawdziwy cel napisania Ciemności.., pisarz umieścił akcję powieści w XV-wiecznej Hiszpanii (okres działania Świętej Inkwizycji i słynnego inkwizytora Tomása de Torquemady) i wystylizował ją na kronikę historyczną z tego okresu. (Wikipedia)

Cienie w raju

Erich Maria Remarque

Statek, który w Nocy w Lizbonie stał przy nabrzeżu Tagu, w końcu, wymknąwszy się U-Bootom, wszedł do nowojorskiego portu. Robert Ross, niemiecki dziennikarz, który nim przypłynął, usiłuje odnaleźć się na ziemi obiecanej uciekających przed nazizmem. Pierwsze kroki, stawiane m.in. w środowiskach emigrantów, handlarzy dzieł sztuki, ludzi filmu, są czasem szokujące, lecz głównie zabawne i obiecujące. Czy jednak Ross, brylujący wśród pań, pogryzając hamburgera i popijając martini, zdoła zapomnieć o koszmarze, przed którym uciekł z Europy? Pierwszy projekt Cieni w raju powstał jeszcze w latach pięćdziesiątych, gdy pisarz boleśnie przeżywał rozstanie z Natashą Paley-Wilson, która zastąpiła Marlenę Dietrich w jego burzliwym życiu uczuciowym. Co ciekawe, do napisania Cieni zachęcała go matka psychoanalizy, Karen Horney. Remarque jednak nie wydał ich za życia ta ostatnia jego powieść ukazała się w 1971 roku, siedem miesięcy po śmierci autora. Erich Maria Remarque (18981970) należał do pokolenia, które straciło młodość w okopach I wojny światowej. Nim zyskał sławę dzięki pacyfistycznej powieści Na Zachodzie bez zmian, parał się dziennikarstwem, był też księgowym, nauczycielem i organistą. Po dojściu Hitlera do władzy książki Remarquea trafiły na stos, a ich autor został pozbawiony niemieckiego obywatelstwa. Lata II wojny światowej spędził w USA, gdzie powstała jedna z jego najlepszych powieści Czas życia i czas śmierci. Remarque nie był eksperymentatorem. Uznanie czytelników i krytyki zdobył za jędrny styl, publicystyczną aktualność tematyki, mistrzowskie budowanie scenerii i sylwetek bohaterów. Dom Wydawniczy REBIS spośród jego utworów opublikował m.in. Trzech towarzyszy, Nim nadejdzie lato, Hymn na cześć koktajlu i Noc w Lizbonie, a także w nowych przekładach Ryszarda Wojnakowskiego Łuk triumfalny i Na Zachodzie bez zmian.