Chusta Weroniki

Maria Konopnicka

Chu­s­ta We­ro­ni­ki SŁU­ŻEB­NI­CA Pa­ni, tam chu­s­ta le­ży. Cien­ka, lnia­na chu­s­ta le­ży na ła­wie skrwa­wio­na. Co mam z nią po­cząć, al­bo­li uczy­nić? HIE­RO­ZO­LI­MI­TA­NA Idź do fon­tan­ny, do ogro­du me­go, do wo­dy ży­wej, któ­ra śpie­wa dniem i śpie­wa no­cą, do wo­dy, któ­ra poi ró­że mo­je, któ­ra mży sre­brem na hia­cyn­ty i nar­cy­zy mo­je, a wy­pierz chu­s­tę. Al­bo­wiem jest krew Spra­wie­dli­we­go, któ­ry umę­czon zo­stał. SŁU­ŻEB­NI­CA By­łam, pa­ni, u fon­tan­ny, u ogro­du twe­go. Ali­ści, le­d­wo za­ma­cza­łam chu­s­tę, uczy­nił się płacz wo­dy tak gło­śny i na­rze­ka­ją­cy, iż za­głu­szył sy­no­gar­li­ce, któ­re wzdy­cha­ją na skra­ju da­chu twe­go. [...]Maria KonopnickaUr. 23 maja 1842 r. w Suwałkach Zm. 8 października 1910 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy, Rota, Dym, Mendel Gdański Poetka, publicystka, nowelistka, tłumaczka. Zajmowała się krytyką literacką. Pisała liryki stylizowane na ludowe i realistyczne obrazki (W piwnicznej izbie). Wydawała cykle nowel (Moi znajomi, Nowele, Na drodze). W otoczeniu ośmiorga swoich dzieci tworzyła bajki (Na jagody). Jako poetka, inspiracji szukała w naturze (Zimowy poranek). Swoje wiersze publikowała głównie w prasie. Wiersz patriotyczny Rota konkurował z Mazurkiem Dąbrowskiego o miano hymnu Polski. Wiele jej utworów powstało podczas podróży po Europie (Italia). Ostatnie lata życia poświęciła poematowi Pan Balcer w Brazylii. autor: Bartłomiej Chwil Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Chwast

Iwona Banach

Kto jest większym obciążeniem dla społeczeństwa niepełnosprawna jednostka czy człowiek, którego nie stać na empatię? Chwast tak Michał określa swoją niepełnosprawną córkę, a jego matka tylko mu wtóruje. Uzależniona od niego materialnie żona Hanna doznaje ze strony najbliższych wielu upokorzeń. Nie ma jak uciec? A może nie potrafi? Zwłaszcza, że poza domem również nie znajduje za wiele zrozumienia. Na wieść o własnej chorobie decyduje się na radykalny krok. Czy rozpaczliwe wołanie o pomoc zostanie wysłuchane? Debiutancka powieść Iwony Banach to pozycja obowiązkowa dla miłośników Święta ognia Jakuba Małeckiego. Iwona Banach polska autorka książek obyczajowych, romansów, kryminałów, a także literatury dziecięcej, . cyklu Geriatryczne biuro śledcze. Z zawodu tłumaczka i nauczycielka. Matka dorosłej córki z niepełnosprawnością. Oprócz pisania, kreatywnie wyżywa się również w kuchni i na szydełku. Bohaterki swoich książek obdarza okruchami własnej historii oraz cech charakteru.

Ci, którzy nie śpią

M. L. Rio

Autorka bestselleru A jeśli jesteśmy złoczyńcami powraca z opowieścią o osobach, które pracują nocami i spotykają się na miejscowym cmentarzu, żeby ujawnić tajemnicę otwartego grobu. Barman, dziewczyna pracująca jako kierowca, hotelowa recepcjonistka, samozwańczy opiekun pobliskiego zrujnowanego kościoła i redaktor naczelna uczelnianej gazety, wiecznie w pogoni za nowym tematem pewnej październikowej nocy ta grupa przypadkowych osób znajduje na starym cmentarzu otwarty grób, którego nie powinno tam być. Kto go wykopał i dla kogo? Pełna tajemnic historia w klimacie dark academia. Tworząc splątany kłębek zależności pomiędzy bohaterami (od uroczo ekscentrycznych do poważnie zaburzonych), Rio przedstawia świat nihilistycznej makabry, po czym go z niej odziera i maluje na nowo delikatniejszym pędzlem, korzystając ze swojego wyjątkowego daru portrecistki. Olivie Blake autorka bestselleru The Atlas Six

Ciała Sienkiewicza. Studia o płci i przemocy

Ryszard Koziołek

Ciała Sienkiewicza to książka napisana z zachwytu i ze złości na Sienkiewicza. Zachwyt budziła i budzi Sienkiewiczowska sztuka opowiadania, swoisty popęd narracyjny, który nadaje tej prozie wspaniałe tempo i zniewalający styl. Jego czytelnicy rekrutowali się ze wszystkich grup i klas społecznych, a popularność, jaką osiągnął w Polsce i w świecie, pozostaje nieosiągalna dla polskich pisarzy. Wiedział doskonale, że przeszłość musi odzyskać ciało, by budzić zainteresowanie. Dzięki iluzji, którą stwarza literatura, historia ma u Sienkiewicza zmysłową atrakcyjność, materialną konkretność, erotyczną aurę. Złość powstaje, kiedy trzeba stać się krytykiem własnego zachwytu. Wówczas objawia nam się cena, jaką wiedza i talent pisarza muszą zapłacić za ów efekt łatwej urody. Jest Sienkiewicz pisarzem, który więcej wie, niż mówi; tłumi się, samoogranicza i cenzuruje, powstrzymując energię swojego pisarstwa, aby nie zniszczyła estetycznego i moralnego ładu, do którego tęskni jego twórczość. Dzięki tej książce zaczyna świtać nadzieja na zupełnie nową lekturę polskich klasyków: świeżą, erudycyjną, uwolnioną od licealnych schematów, które od lat upupiają najlepszych polskich pisarzy. Pojawia się szansa na nowy model interpretacyjny, który wyrwie polską literaturę z lokalnego zaścianka i odtworzy dialog z myślą europejskiej nowoczesności. Ryszardowi Koziołkowi udało się ożywić i na nowo stworzyć Sienkiewicza, postawić autora, który wydawałoby się pisał głównie ku pokrzepieniu serc, w jednym rzędzie z największymi swej epoki, Conradem i Faulknerem; pokazać, że także i on jest autorem obdarzonym subtelnym nowoczesnym węchem, szczególnie czułym na kwestię cielesności, jaką odkryła ta zafascynowana Darwinem epoka. Agata Bielik-Robson

Ciało huty

Anna Cieplak

Intensywna przeprawa przez pięćdziesiąt lat marzeń i zmyśleń. Nowa, wciągająca powieść laureatki Nagrody Conrada i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza! 15 kwietnia 1972 roku wbito pierwszą łopatę pod budowę Huty Katowice. To również data złożenia obietnicy lepszego świata dla tych, którzy od lat szukali perspektyw na przyszłość. Wśród nich znaleźli się Ewa, Zygmunt i Ula młodzi, pełni zapału, wierzący w misję, która została przed nimi postawiona. Niemal pięćdziesiąt lat później. Niewiele pozostało z dawnych planów. Maja, studentka z aspiracjami, szuka własnej drogi. Świat roztacza przed nią wachlarz szans, ale czy jest możliwe osiągnięcie spełnienia w tak niestabilnej i chaotycznej rzeczywistości? Huta stanie się dla niej pretekstem do przyjrzenia się nie tylko minionym obietnicom, ale i swoim słabościom. Czy uda jej się odejść od egoizmu, aby dostrzec wspólny rytm czasów i ciał? Ciało huty jest przejmującą, rozpisaną na dwa pokolenia historią o społecznym awansie i ciężkiej pracy, by osiągnąć to, co wydawało się upragnione. To wreszcie szczery i nieironiczny obraz życia w socjalistycznej Polsce i współcześnie. Cieplak w charakterystycznym dla siebie stylu, niezwykle dojrzale, autentycznie, z elementami mistyki oraz humoru, kreuje świat, o którym ciężko zapomnieć.

Ciało obce

Rafał A. Ziemkiewicz

Jest to opowieść o miłości, ale nie jest to historia romantyczna, bo miłość przegrywa tu z niedojrzałością, rodzinnymi obciążeniami i codziennością. Jest to historia pełna obscenów, ale nie jest to powieść erotyczna, bo seks uczyniony neurotycznym przymusem nie daje spełnienia ani radości. Jest to historia upadku człowieka, ale nie moralitet, bo bohater do końca nie rozumie, co w życiu zrobił źle. Jest to wreszcie dzieło znanego komentatora politycznego, bezlitośnie pokazujące prawdę o III RP ale zarazem Ciało obce to ostatnia rzecz, jakiej czytelnik spodziewał się po prawicowym publicyście.

Cicha noc

Joseph Mohr

Ci­cha noc Ci­cha noc, świę­ta noc,  po­kój nie­sie lu­dziom wszem.  A u żłób­ka Mat­ka Świę­ta  czu­wa sa­ma uśmiech­nię­ta  nad Dzie­ciąt­ka snem,  nad Dzie­ciąt­ka snem.    Ci­cha noc, świę­ta noc,  pa­stusz­ko­wie od swych trzód,  bie­gną wiel­ce za­dzi­wie­ni  za aniel­skich gło­sem pie­ni,  gdzie się speł­nił cud,  gdzie się speł­nił cud.    Ci­cha noc, świę­ta noc,  na­ro­dzo­ny Bo­ży Syn,  Pan wiel­kie­go ma­je­sta­tu  nie­sie dziś ca­łe­mu świa­tu  od­ku­pie­nie win,  od­ku­pie­nie win.    Bło­gi czas, świę­ty czas,  nie­sie lu­dziom ła­ski łup,  ja­sna gwiaz­da wie­dzie kró­li,  aby zba­wie­nie od­czu­li,  do Dzie­ci­ny stóp,  do Dzie­ci­ny stóp. [...]Joseph MohrUr. 11 grudnia 1792 w Salzburgu Zm. 1zm. 4 grudnia 1848 w Wagrain Najważniejsze dzieła: Cicha noc Austriacki ksiądz, autor słów jednej z najpopularniejszych kolęd na świecie ? Cicha noc. Słowa zostały napisane w roku 1816, a dwa lata później Joseph Mohr przedstawił je muzykowi Franzowi Gruberowi, który skomponował do nich melodię. Był nieślubnym dzieckiem Anny Schoiberin i dezertera armii austriackiej Franza Mohra, który porzucił matkę jeszcze przed narodzinami Josepha. Jako dziecko pozamałżeńskie musiał otrzymać specjalną zgodę na rozpoczęcie edukacji kościelnej. W roku 1815 został księdzem i odtąd przez wiele lat był związany z różnymi parafiami, aż w roku 1836 został proboszczem parafii w Wagrain, gdzie zmarł 12 lat później. Słynął ze swej hojności - niemal wszystkie swoje dochody przeznaczał na pomoc potrzebującym. W Wagrain założył szkołę i stworzył specjalny fundusz umożliwiający dzieciom z rodzin ubogich naukę. W lokalnym muzeum od roku 2006 istnieje stała wystawa poświęcona pamięci Josepha Mohra.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Cicho, cichutko

Ignacy Karpowicz

Saga po Karpowiczowemu przewrotna Pewnej wigilijnej nocy Michał (Miś) wymyka się śmierci. Ma dwa lata, gdy giną jego rodzice i siostrzyczka. Dorasta pod opieką ciotki, w ciszy. Ucieczki szuka w wirze swobodnego, wielkomiejskiego życia, w którym często towarzyszy mu najlepszy przyjaciel, Pisarczyk. Annie wymyka się miłość. Jej rodzice są przesiedleńcami znad Dniepru. Przeżyli strategiczne zatopienie własnej wsi w czasie wojny. Topieni, jak mówią we wsi polscy sąsiedzi. A topieni nie powinni wydawać się za miejscowych. I dlatego Anna chce uciec wraz ze swoim ukochanym Piotrem. Teraz do dzieła przystępuje Pisarczyk. Ze skrawków wspomnień, opowieści i tropów rekonstruuje historie Misia i Anny. Śledzi, co połączyło i zagmatwało życie tych dwojga. Wreszcie może zostać opowiedziane to, o czym dotąd było cicho, cichutko Ignacy Karpowicz w fikcji nawiązuje luźno do rzeczywistych zdarzeń, łączy minione z teraźniejszym, tragiczne z komicznym, zmienia punkty widzenia i narracje, tworząc sagę przewrotną, odważną i porywającą.