Kapitan Paweł

Aleksander Dumas (ojciec)

“Kapitan Paweł” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   „Kapitan Paweł” jest luźno oparty na wyczynach Johna Paula Jonesa, kapitana amerykańskiej marynarki wojennej podczas wojen w XVIII w.  

Karain: wspomnienie

Joseph Conrad

"Karain: wspomnienie" to nowela Josepha Conrada, wybitnego angielskiego pisarza polskiego pochodzenia.   “Z pokładu naszego szkunera, zakotwiczonego w środku zatoki, Karain wyciągał ramię ku poszarpanym zarysom wzgórz, obejmując teatralnym ruchem całą przestrzeń swej dziedziny. Ten szeroki ruch zdawał się odsuwać wstecz granice jego władztwa, powiększając je naraz do olbrzymich i nieokreślonych rozmiarów; zdawało się nam przez chwilę, że tylko niebo stanowi jego granice.”   Fragmenty z książki: Joseph Conrad. „KARAIN: WSPOMNIENIE”  

Karain: wspomnienie. Karain: A Memory

Joseph Conrad

Poznaj niezwykłą historię Josepha Conrada w dwujęzycznej edycji "Karain: wspomnienie" - po polsku i angielsku, w przekładzie Anieli Zagórskiej. To wyjątkowa opowieść, która wciąga czytelnika w mroczny świat Malajów, pełen duchów przeszłości, lojalności i zdrady. Narrator, który pozostaje bezimienny, spotyka Karaina, wodza malajskiego plemienia, na pokładzie szkunera. Karain, prześladowany przez własne wspomnienia, dzieli się swoją historią, pełną niepokojących wydarzeń. Opowieść koncentruje się na jego wiernej przyjaźni z Pata Matarą, który dąży do przywrócenia honoru swojej rodzinie, planując zabić swoją siostrę, która uciekła z holenderskim handlarzem. Karain i Matara podróżują przez wiele lat, a Karain jest dręczony przez wizję tej siostry. Kiedy wreszcie odnajdują uciekinierów, Matara nakazuje Karainowi zastrzelić Holendra, podczas gdy sam planuje zabić swoją siostrę. Jednak w kluczowym momencie Karain, pod wpływem wewnętrznego konfliktu, zabija Matarę, ratując życie niewinnych. Od tego czasu Karaina prześladuje duch zmarłego przyjaciela, co doprowadza go do desperacji. W poszukiwaniu ukojenia, Karain prosi załogę szkunera o pomoc w uwolnieniu się od nawiedzenia. Jeden z marynarzy ofiarowuje mu pozłacaną sześciopensówkę, przekonując go, że to potężny amulet. Karain wierzy, że dzięki niemu w końcu uwolnił się od przeszłości. Opowieść kończy się spotkaniem narratora i marynarza w Londynie, gdzie wspominają oni niezwykłą historię Karaina. "Karain: wspomnienie" to nie tylko wciągająca opowieść o duchach i wewnętrznych zmaganiach, ale także głęboka refleksja nad lojalnością, winą i próbą ucieczki od własnych demonów. Dwujęzyczne wydanie pozwala cieszyć się tą wyjątkową historią zarówno w oryginale, jak i w polskim przekładzie, czyniąc ją doskonałym wyborem dla każdego miłośnika literatury.

Kariera Nikodema Dyzmy

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Nikodem Dyzma, bezrobotny, bez żadnego wykształcenia, manier, ani nawet elementarnej ogłady, drobny urzędnik pocztowy z głuchej prowincji rusza do Warszawy w poszukiwaniu pracy. Ima się różnych zajęć, ale nic mu nie wychodzi. Aż wreszcie przypadek sprawia, iż znajduje na ulicy upuszczone przez doręczyciela zaproszenie na rządowy raut. Jest tak głodny, że postanawia zaryzykować wyrzucenie za drzwi, a może nawet i obicie po pysku, byle napełnić brzuch. Na raucie jednak udaje mu sie poznać wpływowe i majętne osoby. I... powolutku zaczyna się oszałamiająca kariera tego gbura, nieuka i chama. Czytając te książkę chwilami nie możemy wyjść ze zdumienia, jak większość społeczeństwa jest naiwana i łatwowierna i jak łatwo ja podejść i omamić. Książka na nasze czasy - wartka akcja, niesamowite przygody, czyta się ją jednym tchem.

Kariery

Eliza Orzeszkowa

"Kariery" to dzieło jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Od kilku miesięcy obaj o jednej porze wchodzili do szyneczku, wnosząc z ulic wielkiego miasta śnieg na niezgrabnem obuwiu i nosy zaczerwienione od mrozu, a z tajemnych głębin swego życia paltoty poplamione i oczy mętne, znudzone, ponure. Jeden miewał na głowie kołpak, podartem futrem obszyty, a na szyi szal czerwonej barwy; drugiego czapka białą gwiazdką nad wykrzywionym daszkiem świeciła, a szyja długa, cienka, koścista, wyciągała się naprzód ruchem żórawia, poszukującego żeru, albo człowieka, upatrującego najlepszego do utopienia się miejsca na wodzie. Pierwszy był krępy, barczysty, rumiany; drugi - wysoki, chudy, z długą, żółtą, kościstą twarzą. Tamten mówił chętnie i wiele, na poniesione krzywdy wyrzekał, czasem przekleństwa miotał, czasem świetne widoki przyszłości roił; ten pił i przekąsywał w milczeniu, ponuro w ziemię patrzył, czasem drzemał, lub w podartym notatniku pisał, lub plecami do ściany przylgnąwszy, z opadłą na piersi głową, ciszej to głośniej niezrozumiałe pieśni jakieś nucił. Kiedy krępy i rumiany, wziąwszy się pod boki, albo zuchwale ramionami rozmachując, wykrzykiwał: Ej, ojczulku, jeszcze mnie z kuli ziemskiej nie zrzucili! jeszcze oni przede mną ręce, jak struny, wyciągać będą! Jeszcze ja im, na wysokiem krześle siedząc, figi pod nos, a kolanem w plecy dawać będę! kiedy zaś ciche zrazu nucenie drugiego przechodziło w cienki dyskant, słychać w niem było słowa: Ptaszku, ptaszku, skąd przylatasz, czy nie z moich stron? - był to znak, że obaj już dobrze sobie podpili. Lecz kiedy pierwszy, mnóstwo procesów wygrawszy i krzywdy doznane pomściwszy, przesuwał się z wysokiego na jeszcze wyższe krzesło, zapytywał miłą, lecz niewierną Tanię: czy teraz, gdy on tak wysoko siedzi, chciałaby losy jego dzielić? - aha! czy teraz nie żałuje, że takiego, jak on, człowieka porzuciła? aha! - zaś drugi, coraz cieńszym i żałośliwszym dyskantem nucił: Po mej śmierci nie zadzwoni mój ojczysty dzwon - znaczyło to, że byli obaj zupełnie już pijani. Długo o jednej porze do jednego miejsca przychodząc, nie znali się wzajem, przelotnie chyba siebie spostrzegali. Każdy z nich był zajęty sobą i sobie tylko znaną przepaścią, z której tu przybywał. Pewnego dnia jednak zaszło zbliżenie. Szynk był mały i podrzędny. Weszli do niego prawie jednocześnie, w chwili, gdy nad szeroką, śniegiem zasłaną ulicą zapalił żółte, od muślinowej firanki mętne, światło swego okna. Weszli i z daleka od siebie, przed butelkami, czarkami i misami, pełnemi kwaszonych ogórków i śledzi, zasiedli. Innych gości jeszcze nie było. Znacznie później wszcząć się tu miał ruch i hałas; teraz panowały jeszcze pustka i cisza. U ścian i okna w skąpem świetle gazowego płomyka pobłyskiwały szkła i zawarte w nich płyny, w ciemnym kącie zegar głośno i jednostajnie tętnił, za bufetem przy ziemi ktoś metalowemi i szklanemi naczyniami pobrząkiwał, za oknem czasem ze wzdychaniem i jękiem zaszalała zawierucha śnieżna, lub po zmarzłym śniegu zgrzytając, przeleciały sanki, z których niegłośnem dzwonieniem łączył się ostry gwizd powożącego, albo głośne i krótkie zaklęcie powożonego: Eh ty, dyabli bałwanie, szybciej! Jeden z gości szynku, nudząc się i niecierpliwiąc, że gadać z kim niema, pił jeszcze niewiele, zżymał się, niezrozumiale mruczał; drugi dość długo w podartym notatniku pisał, zawartość czarki po kropli sączył, aż plecami do ściany przylgnął i może zadrzemał, bo powieki przymknął. Pierwszemu do wysokiego krzesła i zdradliwej Tani, drugiemu - do ptaszka z jego stron i ojczystego dzwonu daleko jeszcze było. Wtem z za bufetu podniósł się i wyprostował żółty kożuch gospodarza szynku, i wśród ciszy rozległo się grubym głosem wymówione pytanie: - A co? papiery przyszły?" Fragment

Karol Szalony

Aleksander Dumas (ojciec)

“Karol Szalony” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   "Karol Szalony" to powieść z gatunku płaszcza i szpady. Jej akcja rozgrywa się we Francji przełomu XIV i XV wieku, za czasów panowania Karola VI Szalonego i jego żony Izabeli Bawarskiej. Umysłową chorobę króla wykorzystują rywalizujący ze sobą książęta. Francja - dotąd bogata i niezależna - popada w konflikty wewnętrzne, wojnę domową, a w konsekwencji anarchię.  

Karol Śmiały

Aleksander Dumas (ojciec)

“Karol Śmiały” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   “Stary Filip de Valois, który właśnie w tym czasie owdowiał i był zupełnie wolny, zamierzył, po ustaniu straszliwej epidemii, dziesiątkującej ludność w XIV stuleciu, ożenić syna Jana ze swoją kuzynką Blanką d’Artois, lecz skoro ujrzał młodą księżniczkę, oczarowany jej naturalnym wdziękiem i pięknością, sam ją pojął za małżonkę.  Liczył już 58 lat wieku, księżniczka zaś 18tą wiosnę życia.”   Fragment.  

Kartka miłości

Emil Zola

„Kartka miłości” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Kartka miłości” opowiada o strasznych losach Heleny Mouret – Grandjean oraz jej chorej córki Joanny. Niektórzy badacze uważają, iż opis matki cierpiącej przy łóżku umierającej córki wywodzi się z wspomnień Zoli z dzieciństwa, związanych z straszną chorobą i śmiercią jego ojca.

Kaśka karjatyda

Gabriela Zapolska

„Kaśka karjatyda” to powieść autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu. Wiejska dziewczyna Kaśka Olejarek w celach zarobkowych trafia na służbę w mieście u państwa Budowskich. Szybko okazuje się, że w rodzinie panują niezdrowe relacje, pełne tajemnic i intryg. Młoda bohaterka nieświadomie zostaje wciągnięta w wir mieszczańskich perypetii. Na barkach dziewczyny lądują ciężary wielkiej wagi. Czy tak jak antycznej kariatydzie uda się jej je udźwignąć? 

Katarynka

Bolesław Prus

„Katarynka” to nowela autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. Nowela napisana przez Bolesława Prusa w 1880 roku. Akcja utworu dzieje się w XIX-wiecznej Warszawie.  Pan Tomasz – z zawodu prawnik – mieszkał w pięknym domu na ulicy Miodowej. Nie miał jednak szczęścia w miłości. Próbował nawiązywać znajomości z różnymi kobietami, lecz po kilku nieudanych próbach zalotnych, postanowił zostać sam.   Prawnik kochał cały świat – przyrodę, różne zjawiska, muzykę... Była jednak rzecz, która wprawiała w gniew uznawanego w świecie sądowym człowieka – katarynka. Nie mógł znieść dźwięku wydawanego przez tę maszynę i nigdy nie życzył sobie, aby jakikolwiek kataryniarz wchodził na jego podwórze. Do posiadłości obok wprowadziły się dwie panie z małą, może ośmioletnią dziewczynką. Po jakimś czasie, pan Tomasz spostrzegł, iż dziewczynka jest niewidoma. Pewnego dnia mecenas usłyszał dźwięki katarynki na podwórzu obok. Zbulwersował się, ponieważ musiał rozwiązać pewną poplątaną sprawę odnośnie do pracy. Gdy jednak zobaczył, że dziewczynka raduje się na dźwięk katarynki, która była jedyną atrakcją w jej życiu, zażyczył sobie, aby kataryniarz codziennie przygrywał tej małej dziewczynce z sąsiedztwa. Postanowił też pomóc jej w leczeniu.  

Katarynka, Zemsta, Z legend dawnego Egiptu. Lektura z opracowaniem

Bolesław Prus

Wydanie trzech utworów Bolesława Prusa - Katarynki, Zemsty i Z legend dawnego Egiptu - zostało przygotowane z myślą o uczniach - nie tylko zastosowaliśmy czcionkę ułatwiającą czytanie oraz wygodne marginesy, dzięki czemu wzrok nie męczy się szybko, ale także dodaliśmy przypisy, wyjaśniające znaczenie archaicznych lub rzadkich słów oraz uzupełniające utwór o szerszy kontekst. Ponadto wydanie zawiera opracowanie z biogramem autora, streszczeniem, kluczową dla utworów problematyką oraz najważniejszymi pojęciami z zakresu literaturoznawstwa, które dotyczą Katarynki, Zemsty i Z legend dawnego Egiptu oraz epoki, w której powstały. Opracowanie utworów będzie przydatne nie tylko na lekcjach języka polskiego, ale także w trakcie przygotowań do egzaminu ósmoklasisty oraz matury z języka polskiego. Serię Lektury wydawnictwa Pumilio tworzą doświadczone literaturoznawczynie i dydaktyczki, a opiekę merytoryczną nad serią sprawuje dr Agnieszka Wójtowicz-Zając, która dba o zgodność treści z podstawą programową oraz wysoki poziom językowy opracowań.

Katorżnik

Jan Siwiński

Pamiętniki sybiraka zesłanego w roku 1863 na osiem lat do robót katorżnych w kopalniach Nerczyńskich, kraju Zabajkalskiego na Syberii. Autor sam tak pisze na temat owych pamiętników: Męki i niedole, wycierpiane i przebyte w r. 1863 i następnych lat w syberyjskich katorgach, utkwiły mi tak silnie w pamięci, że dzisiaj, pisząc o nich, uprzytomniam sobie każdą chwilę przebytych cierpień z taką dokładnością, jakby to działo się dopiero wczoraj, a jednak temu już z górą lat czterdzieści, a bieg życia mojego ku wieczorowi się już zbliża! Nim jednak umrę, chciałbym jak Rufln Piotrowski, albo Ugolin wypłakać me dzieje. Jednak pióro me nieudolne nie potrafi oddać tego, co serce czuje, przeto proszę o pobłażliwość tych, którzy będą czytać te moje pamiętniki, pisane nie dla filozofów ani w ogóle osób uczonych, lecz pisane dla patriotów, którzy gorąco umiłowali sprawę narodową. Ponieważ obrachunek z wrogiem dotąd nie skończony, przeto niechaj będą one przypomnieniem dla młodzieży, że śmierć lepsza od niewoli!...

Kawaler de Chanlay

Aleksander Dumas (ojciec)

“Kawaler de Chanlay” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   Powieść jest kontynuacją „Kawalera D'Harmental”. Głównym bohaterem jest Gaston de Chanlais, młody szlachcic, którego zadaniem jest wyeliminowanie Regenta Francji Philippe d'Orléans.  

Kawaler de Maison-Rouge

Aleksander Dumas (ojciec)

“Kawaler de Maison-Rouge” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   Powieść ta opisuje ostatnie miesiące życia królowej Marii Antoniny i nieudany spisek mający na celu jej uwolnienie. Z uwagi na kontynuację losów królowej, powieść jest czasami uważana za kontynuację cyklu "Pamiętniki lekarza", jednak poza postaciami historycznymi (m.in. Maria Antonina, Simon) nie występuje w niej żaden z bohaterów "Pamiętników lekarza".  

Kawaler Des Touches

Jules Amédée Barbey d’Aurevilly

"Kawaler Des Touches" to powieść Jules'a Barbey d'Aurevilly'ego, opublikowana w 1864 roku. Inspirowana jest życiem Jacquesa Destouchesa, kontrrewolucjonisty i szuana podczas rewolucji francuskiej. Akcja powieści rozgrywa się w latach 1790-tych, w okresie rewolucji francuskiej. Głównym bohaterem jest młody szlachcic, Jacques Des Touches. Po śmierci ojca Jacques przejmuje po nim funkcję kuriera monarchistycznego między Granville a Jersey. Wkrótce zostaje aresztowany przez republikanów i skazany na śmierć. Jednak udaje mu się uratować. Po wyjeździe na Jersey Jacques kontynuuje swoją działalność kurierską. Oskarża jednak Ludwika de Frotte, jednego z przywódców szuanerii, o zdradę. Jego działania powodują rozłam w szeregach rojalistów i prowadzą do jego uwięzienia przez Brytyjczyków. Jacques zostaje wysłany do Kanady, ale jego obłęd się pogłębia. Po powrocie do Wielkiej Brytanii zostaje umieszczony w zakładzie dla umysłowo chorych. Po wyleczeniu wraca do Francji, ale jego choroba powraca. Ostatecznie umiera w szpitalu dla obłąkanych w Caen. "Kawaler Des Touches" to powieść pełna dramatyzmu i pasji. Opowiada o losach młodego człowieka, który poświęca wszystko dla swoich ideałów. Powieść jest również refleksją nad naturą ludzkiej psychiki i wpływem rewolucji na życie ludzi. Powieść "Kawaler Des Touches" to pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników literatury francuskiej. Jest to również doskonała lektura dla tych, którzy interesują się historią rewolucji francuskiej i losami szuanów.

Keep The Aspidistra Flying

George Orwell

“Keep The Aspidistra Flying“ is a novel by George Orwell, an English novelist, essayist, and journalist. He is best known for the allegorical novella Animal Farm and the dystopian novel Nineteen Eighty-Four. Keep the Aspidistra Flying, first published in 1936, is a socially critical novel by George Orwell. It is set in 1930s London. The main theme is Gordon Comstock's romantic ambition to defy worship of the money-god and status and the dismal life that results in.

Keraban Uparty

Juliusz Verne

“Keraban Uparty” to powieść Juliusza Verne’a,  uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   Tytułowy uparty bohater, nie chcąc płacić za transport na druga stronę cieśniny Bosfor, woli objechać całe Morze Czarne, aby dostać się na drugą stronę.

Kianglu, czyli chińscy rozbójnicy

Karol May

Wyrusz w fascynującą podróż przez Chinatown i dzikie rzeki w książce "Kianglu, czyli Chińscy rozbójnicy" autorstwa niezapomnianego Karola Maya. To opowiadanie, po raz pierwszy ukazane w 1880 roku w tygodniku "Deutschen Hausschatz in Wort und Bild", zostało później umieszczone w zbiorze opowiadań "Na Pacyfiku" w 1894 roku. Akcja rozwija się w kontynuacji opowiadania "Ehri", gdzie bohater, Charley, wyrusza na Wyspy Bonin wraz z kapitanem Turnestickiem. Po wpadnięciu w tajfun ich statek zostaje uszkodzony, zmuszając ich do lądowania w Port Lloyd na wyspie Peel. Tutaj rozpoczyna się niezwykła przygoda, gdy Charley ratuje życie młodemu Chińczykowi Kong-ni, co prowadzi do odkrycia tajemniczego talizmanu, klucza do identyfikacji rzecznych piratów dowodzonych przez enigmatycznego Kiang-lu. Podczas podróży do Hongkongu Charley i Turnestick zostają schwytani przez piratów rzecznych, lecz dzięki talizmanowi udaje im się uciec, ratując przy okazji pewną Holenderkę z niewoli. Canton staje się następnym przystankiem, gdzie przyjaciele biorą udział w niebezpiecznej przygodzie z lokalnymi postaciami. Ostateczne rozwiązanie sprawy znajdzie się w rękach wujka Kong-ni, otwierając kolejny rozdział ich fascynującej historii. Zapoznaj się z pięknymi opisami starożytnego Chinatown, śledź niezwykłe przygody bohaterów podczas ucieczki, podstępów i potyczek. Książka "Kianglu" przeniesie Cię w świat tajemniczych mandarynów, potężnych rzek i niebezpiecznych jaskiń, obfitując w niezapomniane chwile, które pozostaną z Tobą na długo. Odkryj fascynujący świat Karola Maya i jego barwnych postaci, gdzie tajemnice i przygody spleciono w pasjonującą opowieść.

Kiedy będziesz gotowy, idź

Wojciech Gunia

Osiem opowieści o ludziach na drogach donikąd W każdym człowieku jest ciemny labirynt i przemierzający go niewielki pająk. W każdym człowieku jest urojony raj i otwarta rana. Rana oddziela labirynt od raju. Pająk jej szuka, by przez nią uciec. Kiedy będziesz gotowy, idź to zbiór ośmiu opowiadań, których wspólnym mianownikiem jest ruch - ruch daremny, błądzenie, bezcelowe krzątanie (albo niemożliwe do zrealizowania pragnienie ruchu) w poszukiwaniu wyjścia z dotychczasowej sytuacji egzystencjalnej. Bohaterowie tych tekstów próbują zmienić swoje życie, nadać mu jakiś sens lub kierunek, ale ciągle coś trzyma ich w miejscu i nie pozwala na zmianę: traumy, nierozwiązane sprawy, doświadczenie przemocy, brak sprawczości, wrodzone ograniczenia lub opresyjne, warunkujące wychowanie. Tłem tych zmagań jest świat-więzienie, świat na krawędzi: realności i sennego koszmaru, dnia i nocy, pokoju i wojny. Utwory w Kiedy będziesz gotowy, idź wyrastają z konwencji literatury niesamowitej, ale przekraczają ją, sytuując źródło niesamowitego nie w zjawiskach nadprzyrodzonych, lecz w okaleczonej psychice ludzi poddanych presji okoliczności, którym nie są w stanie sprostać. Psychice tym silniej ulegającej deformacji, im bardziej desperacka staje się ludzka walka o zmianę, o ruch. Wojciech Gunia (ur. 1983) - pisarz, czasami tłumacz i fotograf. Absolwent Wydziału Polonistyki UJ. Laureat nagród literackich im. Stefana Grabińskiego (2016), im. Jerzego Żuławskiego (2020) oraz im. Macieja Parowskiego (2020). Autor książek Powrót (2014, 2020), Nie ma wędrowca (2016), Miasto i rzeka (2018), Dom wszystkich snów (2020) i Złe wszechświaty (2021). W swojej twórczości, nawiązującej do tradycji literatury niesamowitej, Wojciech Gunia kreśli portrety ludzi postawionych w sytuacjach granicznych, spowodowanych przez mechanizmy społeczne, kulturowe lub polityczne i toczących nierówną walkę o nieosunięcie się w ciemność świata.

Kiedy byłyśmy ptakami

Ayanna Lloyd Banwo

Historia miłosna osadzona w magicznej scenerii Karaibów, wykraczająca poza świat żywych.   Yejide St Bernard i Emmanuela Darwina, parę młodych ludzi z Trynidadu, łączy zadziwiająca więź z umarłymi. Rodzina St Bernardów od kilkuset lat mieszka w Morne Marie starym domu na szczycie wzgórza niedaleko Port Angeles, na terenie dawnej plantacji kakao uprawianej początkowo przez niewolników. W każdym pokoleniu jedna z kobiet, głowa rodziny, przeprowadza dusze mieszkańców miasta w zaświaty. Relacje Yejide z jej matką Petronellą od początku były trudne. Kiedy Petronella umarła, pozostawiła Yejide nieprzygotowaną do wypełnienia swojej roli. Darwin, wychowany przez pobożną rastafariankę, zawsze przestrzegał zakazu zbliżania się do umarłych. Nigdy nie uczestniczył w pogrzebie, nie widział ludzkich zwłok. Kiedy jego chora matka nie mogła już pracować, postanowił złamać zasady, i aby zapewnić byt rodzinie, znalazł zatrudnienie jako grabarz na najstarszym cmentarzu w Port Angeles. I tam poznał Yejide.   Kiedy byłyśmy ptakami to urzekająca opowieść o potędze kobiet i uzdrawiającej sile miłości.

Kiedy kobiety były smokami

Kelly Barnhill

Droga czytelniczko, jeśli wydaje ci się, że górujesz nad otoczeniem, a twoje ciało wypełnia ogień, to najpewniej zaledwie krok dzieli cię od przemiany w smoczycę! Nowa książka autorki bestsellerowej Dziewczynki, która wypiła księżyc to opowieść o kobiecym gniewie, zmowie milczenia i godzeniu się z losem, mocny feministyczny manifest w fantastycznym przebraniu.   Alex miała zaledwie kilka lat, kiedy jej świat po raz drugi stanął na głowie. Pewnego dnia jej ukochana ciotka Marla zniknęła, pozostawiając za sobą płonący dom i maleńką Beatrice, którą od teraz dziewczynka miała nazywać siostrą. Wszyscy wokół rodzice, sąsiedzi, nauczyciele, dziennikarze, politycy zdawali się wierzyć, że rzeczywistość wyglądała tak od zawsze. Z czasem uwierzyła w to sama Alex. A jednak czuła, że coś jest nie w porządku wstyd zaciska usta ludziom, otacza ją zakłamanie. Z czasem zaczęła dochodzić do trudniej prawdy, z którą amerykańskie społeczeństwo nie umiało się pogodzić przez lata Dwudziestego piątego kwietnia 1955 roku pomiędzy godziną 11.45 a 14.30 czasu centralnego 642 987 Amerykanek żon i matek przeistoczyło się w smoki. Jednocześnie. Masowe przesmoczenie. Największe w dziejach. Wśród kobiet, które przemieniły się tego dnia, nie było mojej matki. Była za to ciotka Marla wyznaje na kartach książki dorosła już Alex. Sama Kelly Barnhill dodaje zaś w posłowiu To opowieść o świecie postawionym na głowie przez traumę i zmuszonym przez wstyd do milczenia. A kiedy to milczenie narasta, staje się toksyczne i zatruwa każdy aspekt życia. Brzmi znajomo? Cóż, czasy są, jakie są.   Impulsem do napisania powieści Kiedy kobiety były smokami stało się dla pisarki wystąpienie amerykańskiej psycholożki prof. Christine Blasey Ford, która we wrześniu 2018 roku opowiedziała publicznie o napaści seksualnej, jakiej dopuścił się na niej przed laty Brett Kavanaugh; błagała Senat o wycofanie jego nominacji do Sądu Najwyższego.

Kiedy uciekam

Aleksandra Rak

Jedna decyzja może zmienić życie. Dominik pomagając zupełnie obcej dziewczynie, nie spodziewał się, że tą właśnie decyzją uratuje jej życie. Lena uciekała… uciekała z Warszawy, od ludzi, od wspomnień. Zraniona i zagubiona odnalazła bezpieczne schronienie na Śląsku, a los niespodziewanie dał jej szansę odbudowania zaufania, jakim dawniej darzyła ludzi. Stadnina w Wyrach stała się jej drugim domem, a konie najlepszymi przyjaciółmi. Dziewczyna powoli zaczęła otwierać się na innych, nieświadomie pozwalając im poprowadzić się w najtrudniejszych chwilach. Czy życie Leny mogło tak nagle stać się lepsze? Czy przeszłość pozwoli o sobie zapomnieć?   „Kiedy uciekam” to przejmująca historia o odzyskiwaniu wiary w ludzi. Aleksandra Rak stworzyła obraz świata pełnego kontrastów, gdzie nadzieja walczy z tajemnicami, teraźniejszość z przeszłością, a ciepło i bezinteresowna pomoc z chłodem samotności oraz strachem. To powieść charakterów – silnych, charyzmatycznych postaci, których nie da się nie polubić. Kinga Wyskiel, autorka powieści Do szpiku kości Czy można uciec od bolesnych wspomnień? Czy da się rozpocząć nowy, lepszy etap życia nie oglądając się za siebie? „Kiedy uciekam” to poruszająca historia Leny, która próbuje odzyskać wewnętrzną siłę do walki o swoje szczęście i spokój. Aleksandra Rak stworzyła świetne rozpoczęcie serii „Poprowadź mnie”. Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Serdecznie polecam! Hanna Smarzewska, Nie oceniam po okładkach „Kiedy uciekam” to ciepła, wzruszająca, napisana emocjami powieść, którą musicie przeczytać. Historia Leny zaskakuje dojrzałością i prawdziwością. Chwyta za serce i długo nie pozwala o sobie zapomnieć. Serdecznie polecam! Monika Maliszewska, @maitiri_books „Kiedy uciekam” przepełniona jest nadzieją na lepsze jutro. Pokazuje, że warto dawać drugie szanse sobie i innym. To książka, która zostaje w pamięci na długo. Ja już nie mogę doczekać się kontynuacji, a ty? Patrycja Wakuła, @kredzia „Kiedy uciekam” to historia pisana emocjami. Autorka wprowadziła nas w świat, w którym uczucia grają pierwsze skrzypce i zrobiła to w rewelacyjny sposób! Wzruszająca, niebanalna, dająca nadzieję i pozostawiająca uczucie ciepła w sercu – taka jest ta książka! Gorąco polecam, nie zawiedziecie się! Agnieszka Nikczyńska-Wojciechowska, Książki takie jak my Gdy myślała, że jest już na dnie, on wyciągnął do niej pomocna dłoń… Historia Leny skradła moje serce!  „Kiedy uciekam” to książka, która dostarczyła mi tylu emocji, że nieprędko o niej zapomnę! Jestem pewna, że zakochacie się w niej tak jak ja! Justyna Skubis, @justus_reads

Kierunek zwiedzania

Marcin Wicha

Takie twarze miewali słynni oszuści. Dzięki tej twarzy może być każdym: w Witebsku Mesjaszem, w Leningradzie — profesorem. Kiedy przyjeżdża do Warszawy, miejscowym wyznawcom przypomina Mickiewicza. Kiedy umiera w Leningradzie, uczniowie widzą w nim Chrystusa. Przyjaciel robi ostatnią serię portretów. (Na pierwszym rysunku twarz jeszcze żyje. Na drugim jest martwa jak poduszka). Kim jest bohater tej opowieści? Twórcą, prorokiem czy może wielkim mistyfikatorem? W książce Marcina Wichy spacer po wyimaginowanej wystawie prac Malewicza staje się pretekstem do opowieści o utopijnych projektach i niespełnionych marzeniach, o rosyjskiej rewolucji i naszej współczesności. Eksponatami są tu obrazy, znaki interpunkcyjne, buraki cukrowe i ludzkie losy. Autor umyka muzealnej narracji, z uśmiechem i nie bez ironii podejmuje grę z konwencją artystycznej biografii, a jednocześnie, już całkiem serio, próbuje znaleźć język zdolny uchwycić istotę malarstwa - i daje przy tym niezwykły popis literackiego kunsztu. Tego dnia sam chce być farbą. Czuć tę farbę na sobie. Chce się nią posmarować. Owinąć. Chce ją zobaczyć całym ciałem, bez użycia oczu. Nie chce być malarzem. Chce być obrazem. Kolorem. Wszystkimi kolorami. Najlepiej królem kolorów w kolorowej szacie. Chce mieć kolorowe skrzydła, zostawiać za sobą barwną smugę.

Kilka uwag o emancypacji

Susan Sontag

Książka zbiera najciekawsze i najważniejsze eseje Susan Sontag dotyczące emancypacji. Znajdziemy tu przede wszystkim poruszający tekst na temat podwójnych standardów, jakimi nasza kultura operuje w odniesieniu do starzenia się kobiet i mężczyzn, refleksje na temat kategorii piękna, a także słynną polemikę z Adrienne Rich dotyczącą eseju poświęconego Leni Riefenstahl. Jak pisze autorka wstępu, Merve Emre, "nie ma w tu wtórnych idei czy zapożyczonej retoryki - niczego, co mogłoby zastygnąć w dogmat lub komunał. Utwory te są wyłącznie rezultatem niezwykłej pracy rozpalonego umysłu, który za cel postawił sobie to, by wyrazić doświadczenie bycia kobietą - w Stanach Zjednoczonych, obu Amerykach i na całym świecie - w jego politycznym i estetycznym wymiarze".