Strasznostwory

Nina Igielska, Paulina Wojciechowska

Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego tak wiele rzeczy znika w nocy pod waszymi łóżkami? Papierki po cukierkach. Sreberka po czekoladkach. Talerze i kubeczki. Czasem nawet ulubiona książka, a zwłaszcza skarpetki. To oczywiste. Nie jesteście jedynymi lokatorami waszych pokoi! Poznajcie Elenkę. Elenka ma młodszą siostrę zwaną Liskiem. Jako starsza z rodzeństwa jest od Liska rozsądniejsza i — rzecz jasna — odważniejsza. Siostry mieszkają we wspólnym pokoju, który jest zdecydowanie za duży dla nich obu. Na pewno więc mieszka w nim ktoś jeszcze. Na przykład Przeżeracz Pierwszy ze szlachetnej rodziny Przeżeraczy Podłóżkowych. Niewielki, całkiem sympatyczny potwór zajmuje się oczywiście straszeniem, ma jednak także wiele innych talentów: podkradanie cukru z cukiernicy, przestawianie książek na półkach, wyjadanie rodzynek z sernika, zaplatanie grzyw pluszowym jednorożcom, siusianie do mleka, a przede wszystkim poszukiwanie zaginionych Lisków. Ta ostatnia umiejętność Przeżeracza może się bardzo przydać Elence, której młodsza siostrzyczka właśnie zaginęła. A skoro tak, to natychmiast trzeba rozpocząć akcję poszukiwawczą!

Iwan Teodorowicz Szpońka i jego ciocia

Nikołaj Gogol

“Iwan Teodorowicz Szpońka i jego ciocia” to utwór Nikołaja Gogola, rosyjskiego pisarza, poety, dramaturga. Jednego z najbardziej znanych klasyków literatury rosyjskiej.   “Staruszka moja, z którą już od lat trzydziestu razem mieszkamy, od kiedy żyje, nie miała w ręku elementarza — co prawda, to prawda!... Otóż niejakiego czasu uważałem, że ona piecze pierożki na jakimś papierze. A pierożki, kochani czytelnicy, piecze ona przewybornie; lepszych na całym świecie nie znajdziecie. Spojrzałem jakoś na spodek pierożka — patrzę: pismo!... Jakby przeczuło moje serce: zaglądam do stolika — nie ma połowy seksterna! końcowe stronice powyciągała stara na pierożki. Co tu począć? jużcić bić się nie wypada na starość!”   Fragmenty z książki: Nikołaj Gogol. „IWAN TEODOROWICZ SZPOŃKA I JEGO CIOCIA”  

Wycieczka archeologiczna po Opatowie

Oprac. Red. Artur Lis, Maksymilian Sobieszczański

Wycieczka archeologiczna po Opatowie stanowi edycję naukową fragmentu książki Franciszka Maksymiliana Sobieszczańskiego pt. Wycieczka archeologiczna w niektóre strony guberni radomskiej, w opracowaniu redakcyjnym dr. Artura Lisa. Pierwodruk tej pracy ukazał się w 1852 roku w Warszawie w drukarni Stanisława Strąbskiego i była pokłosiem podróży jej autora odbytej we wrześniu 1851 roku między innymi do Radomia, Wąchocka, Szydłowca, Opatowa, Ćmielowa, Nowej Słupi, Kielc i Chęcin.

Wicked. Życie i czasy Złej Czarownicy z Zachodu

Gregory Maguire

FILM NA PODSTAWIE POWIEŚCI W KINACH   Oto historia, którą musicie poznać! Już nigdy nie spojrzycie tak samo na krainę Oz   Kiedy w Czarnoksiężniku z Krainy Oz klasycznej opowieści L. Franka Bauma Dorotka triumfuje nad Złą Czarownicą z Zachodu, poznajemy tylko jej część historii. A gdyby tak popatrzeć na te wydarzenia z perspektywy tajemniczej Czarownicy? Skąd się wzięła? Jaką drogę wybrała? Dlaczego stała się taka zła? W świecie stworzonym przez GregoryegoMaguirea zwierzęta mówią i walczą o swoje prawa obywatelskie, Manczkinowie starają się wejść do klasy średniej, a Blaszany Drwal pada ofiarą przemocy w rodzinie. W tym świecie mała zielonoskóra dziewczynka o imieniu Elfaba wyrośnie na osławioną Złą Czarownicę z Zachodu. Bystra, zjadliwa i nierozumiana zmusi was do ponownego przemyślenia swoich przekonań na temat natury dobra i zła.   Na podstawie powieści GregoryegoMaguirea powstał musical Wicked, który odniósł niebywały sukces i zainspirował podobne produkcje na całym świecie. Polską wersję musicalu będzie można zobaczyć w Teatrze Muzycznym ROMA w 2025 roku. Na listopad 2024 roku zaplanowana jest światowa premiera pierwszej część filmowej adaptacji (druga część ma trafić do kin w listopadzie 2025 roku).

Sepia

Klaudia Zacharska

A gdyby towarzyszące nam lęki nagle stały się rzeczywistością? Sepia to malownicze miasteczko, w którego sercu znajduje się księgarnia Papierowa Sowa. Jej właścicielka, Zuza, znana jest z sarkastycznego poczucia humoru, ale też życzliwości i troskliwości, które okażą się niezbędne, gdy pod jej opiekę trafi dwunastoletnia Ola, dochodząca do siebie po stracie matki. Niespodziewanie życie w miasteczku zmienia się w koszmar. Odciętą przez powódź Sepię zaczynają nękać tajemnicze śmiertelne wypadki, wywołujące panikę wśród mieszkańców. W obliczu nieznanego zagrożenia Zuza musi chronić siebie i Olę, która jako pierwsza dostrzega zależność między licznymi tragediami. Wspólnie podejmą próbę powstrzymania lawiny katastrof, zanim ta zniszczy wszystko, co kochają. Czy zdołają obronić się przed własnym strachem? Mroczna opowieść o potędze przerażenia. Gęsta, klaustrofobiczna atmosfera i skradające się niepostrzeżenie niebezpieczeństwo wywołują dreszcz biegnący wzdłuż kręgosłupa i nie pozwalają oderwać się od lektury.

Sztuka dobrego mówienia bez bełkotania i przynudzania

Mirosław Oczkoś

Mirosław Oczkoś, aktor, trener biznesu, specjalista od wystąpień publicznych i emisji głosu uczy jak mówić tak, by nas rozumiano. Niezależnie od tego, czy wypowiadamy się na zebraniu w pracy, czy dyskutujemy w gronie znajomych, chcemy mówić tak, by nasze słowa przynosiły zamierzony efekt. Do tego zaś potrzebne jest nie tylko właściwe formułowanie myśli, ale także - a może przede wszystkim! - odpowiednia artykulacja. Mirosław Oczkoś od lat prowadzi warsztaty mówienia i pracy głosem, a swoją imponującą wiedzę i doświadczenie przelewa na karty Sztuki dobrego mówienia. Zawartą w książce teorię wykłada przystępnie i z humorem, podpierając ją zastępem ćwiczeń i praktycznych wskazówek.

Za progiem mroku

Anna Kłodzińska

Tematem powieści jest narkomania, zataczająca coraz szersze kręgi w Warszawie drugiej połowy lat 80. Milicja tropi gang, który zatrudnia przy produkcji „kompotu” narkomanów. Zdumiewa bogactwo wątków: mamy więc wnikliwą analizę społeczną, ostrzeżenie przed zażywaniem narkotyków, ciekawy obraz stolicy i oczywiście intrygę kryminalną. Jak na Kłodzińską przystało, dobro jest pokazane pobieżnie, z daleka i wyłącznie jako kontrast dla wszechobecnego zła. Natomiast od szablonów odbiega ostatnia scena. Myślę, że głównie dla niej warto przeczytać tę książkę. [Jan Bielicki, KlubMOrd.com] Jest upalny czerwiec 1986 roku – w Meksyku trwa właśnie mundial, ludzie się pieklą, bo reprezentacja Polski gra słabo, a tymczasem major Szczęsny od kilku miesięcy poszukuje sprawcy zabójstwa Janiny Pawelik; ostatnio okazuje się też, że zaginął Waldemar Kowalski i major sądzi, że oboje są ofiarami jednego mordercy. Szczęsny od kilku dni otrzymuje sygnały wskazujące na kontakty Kowalskiego z narkomanami; inspektorzy zespołu do walki z narkotykami, którym kieruje kapitan Andrzej Wojtczak systematycznie odwiedzają mieszkania w których robi się „kompot”. Wspólnie prowadzone śledztwo naprowadza milicjantów na trop szajki kierowanej przez niejakiego Bladego; rozprowadza on narkotyki przy pomocy trójki handlarzy: Morwy, Żagwy i Karniaka. Narkomania była jednym z największych społecznych problemów Polski połowy lat osiemdziesiątych. Autorka podeszła do sprawy poważnie i dlatego książka nie jest typowym kryminałem milicyjnym pokazującym dzielnych, wszędobylskich i wspaniałych stróżów prawa tylko rzetelną historią śledztwa przeplataną scenami z życia bandy Bladego oraz opisami skutków używania narkotyków. Książka jest bardzo przygnębiająca, przestępcy nie mają w sobie niczego z innych czarnych charakterów z powieści Kłodzińskiej – owszem, rozmaici zdrajcy, aferzyści czy pospolici mordercy byli zawsze postaciami jednoznacznie negatywnymi ale nigdy nie byli takimi bezwzględnymi kanaliami; autorka nie szczędzi nam widoku ich ofiar i w ten sposób przestrzega przed przekroczeniem tytułowego progu mroku. I ten posępny nastrój, brak milicyjnej propagandy i pewnego rodzaju aktualność tematu powodują, że jest to książka po prostu dobra, choć przez swoją naturalność dość trudna w odbiorze. [Mariusz Młyński, KlubMOrd.com] Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem Wydawnictwa Ministerstwa Obrony Narodowej (Warszawa 1988) w serii „Labirynt” w nakładzie 240000 egzemplarzy. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 85. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Beniowski

Juliusz Słowacki

BeniowskiPięć pierwszych pieśni Pieśń I Za panowania króla Stanisława    Mieszkał ubogi szlachcic na Podolu,  Wysoko potem go wyniosła sława;    Szczęścia miał mało w życiu, więcej bolu;  Albowiem była to epoka krwawa,    I kraj był cały na rumaku, w polu;  Łany, ogrody leżały odłogiem,  Zaraza stała u domu za progiem.    Maurycy Kaźmierz Zbigniew miał z ochrzczenia    Imiona; rodne nazwisko Beniowski. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.