Python Geospatial Analysis Cookbook. Over 60 recipes to work with topology, overlays, indoor routing, and web application analysis with Python

Michael Diener, Michael R Diener

Duch Święty

John Bevere

Przez trzy lata uczniowie byli z Jezusem, chodzili z Nim i słuchali wszystkiego, co mówił. Pomimo to Jezus powiedział, że lepiej będzie, jeśli odejdzie, aby mógł posłać Ducha Świętego (Ewangelia Jana 16:7, 13-14). Jeśli to było prawdziwe w przypadku uczniów, którzy każdy dzień spędzali z Jezusem, o ileż bardziej my potrzebujemy, aby Duch Święty towarzyszył nam w codziennym życiu? Niestety, Duch jest często niezrozumiany, a wiele osób nie ma pojęcia o tym, kim jest i jak się przejawia. Duch Święty jest często przedstawiany jako coś „dziwnego”. Biblia jednak wyraźnie stwierdza, że Duch nie jest czymś. On jest kimś – osobą, która obiecała, że nigdy cię nie opuści. W tej interaktywnej książce John Bevere zaprasza cię do osobistego odkrycia najbardziej lekceważonej i niezrozumiałej osoby w Kościele: Ducha Świętego. Nie przegap niesamowitego wprowadzenia. JOHN BEVERE i jego żona są założycielami organizacji Messenger International. John to kaznodzieja i jeden z najpopularniejszych autorów. Śmiało i żarliwie przedstawia poselstwo bezkompromisowej prawdy. Jego pragnieniem jest wspieranie lokalnych kościołów i liderów, niezależnie od położenia, języka czy sytuacji finansowej. Jego materiały zostały już przetłumaczone na ponad 60 języków. Gdy John przebywa w domu, stara się przekonać Lisę do golfa, spędza czas ze swoimi czterema synami, synową i wnukami.

Княжа Україна

Олександр Олесь

Олександр Олесь (справжнє прізвище 2014 Кандиба) поетичний цикл 201cКняжа Україна201d написав у 1920 р. в еміграції, присвятивши його подіям доби Київської Русі та Галицько-Волинського князівства. Та з різних причин збірку не було опубліковано. І лише в 1930 р. у Львові вона вперше побачила світ. Автор у віршованій формі оспівує славну історію українського народу ІХ2013ХІІІ століть та розкриває героїку тих часів.

Nameryka

Martin Caparros

Nowa ważna książka autora Głodu Po znakomitym i wielokrotnie nagradzanym Głodzie Martín Caparrós zmienia taktykę: już nie zajmuje się globalnym zjawiskiem, wybiera region, który doskonale zna część świata, w której czterysta milionów ludzi w dwudziestu różnych krajach mówi jednym językiem, dzieli wspólną historię i kulturę, miewa podobne nadzieje i troski. Argentyński dziennikarz i podróżnik postanowił przedstawić ogólny obraz społeczeństw Ameryki Łacińskiej od wielkich metropolii po wioski, od reggaetonu i piłki nożnej po nierówności społeczne i emigrację. Na kartach ameryki zabiera nas w podróż do Meksyku, Caracas, Bogoty, Hawany, Buenos Aires, La Paz czy El Alto. Odwiedzimy kopalnie, wysypiska śmieci, plantacje bananów, skupiska slumsów i targowiska, miejsca, gdzie działały narkotykowe kartele, a także te, w których notorycznie brakowało wody. Nauczymy się wrażliwości i uodpornimy na konsumpcyjne pozory. A przede wszystkim wyjdziemy poza powierzchowne stereotypy, kulturowe kalki i folklor. Poznamy Amerykę Łacińską w XXI wieku taką, jaka jest naprawdę.

Nieznajoma

Monika S. Wolf

Mężczyźni doprowadzeni do ostateczności i kobieta o mrocznych intencjach. Odkąd pół roku temu zamordowano jego żonę, Konrad Wiśniewski zapadł się w sobie. By utrzymać pozory normalności, policjant nie wziął ani jednego dnia urlopu, za to każdego wieczora szuka ucieczki w kieliszku. Jest tykającą bombą, ucieleśnioną żądzą zemsty. Makabryczne znalezisko w miejskim akwenie odbiera mężczyźnie szansę na wzięcie odwetu. Właśnie wtedy na jego drodze staje tajemnicza dziewczyna - chętna rozładować jego skumulowane emocje... Pozycja obowiązkowa dla miłośników thrillerów z nutką pikanterii, w stylu J.L. Drake'a. Monika S. Wolf - polska autorka literatury erotycznej z wątkiem kryminalnym. Z wykształcenia psycholożka zainteresowana mechanizmami BDSM. Prywatnie zgłębia wiedzę z zakresu kryminologii, seksuologii i psychopatologii. Wszystkie te wątki znajdują odzwierciedlenie w jej opowiadaniach, a także w książce pt. "Odcienie pożądania".

Wiersz, w którym autor grzecznie, ale stanowczo uprasza liczne zastępy bliźnich, aby go w dupę pocałowali

Julian Tuwim

Kontrowersyjny wiersz Juliana Tuwima, który nawet współcześnie jest cenzurowany na różne sposoby. Niniejsze wydanie jest kompletne, nieocenzurowane. Utwór ten, znany również pod tytułami "Całujcie mnie wszyscy w dupę" - od wersu kończącego każdą zwrotkę i "Absztyfikanci Grubej Berty" - od pierwszych słów wiersza, jest przede wszystkim satyrycznym opisem przedwojennego społeczeństwa polskiego, zawiera inwektywy wymierzone w poszczególne grupy społeczne, jak również konkretne osoby. Cechą szczególną utworu jest wzmocnienie przekazu poprzez użycie potocznego i wulgarnego słownictwa. Pierwsze wydanie zostało potajemnie wydrukowane w 1937 w Poznaniu w nakładzie 35 egzemplarzy, które Tuwim rozdał znajomym. Ciekawostka: na podwórzu kamienicy przy ul. Legionów 2 w Łodzi - rodzinnym mieście Tuwima - znajduje się rzeźba "Dupa Tuwima" nawiązująca do tego wiersza. [Wikipedia] W wierszu tym Tuwim wyliczał tych, którzy jego zdaniem robili wszystko, by doprowadzić Polskę do upadku. A przy okazji dokuczyli także jemu. Proponował (uprzejmie, ale stanowczo), aby go w dupę pocałowali wszystkim bez wyjątku, i po równo. [Mariusz Urbanek, "Tuwim. Wylękniony bluźnierca" - ta biograficzna książka jest dostępna jako audiobook, który również opublikowało Wydawnictwo Estymator] Wyjaśnienie niektórych zawartych w tym wierszu wątków. Absztyfikanci to inaczej adoratorzy, mężczyźni starający się o względy kobiety. Gruba Berta (Dicke Bertha) była natomiast potoczną nazwą niemieckiego moździerza oblężniczego M-Gerat, używanego podczas I wojny światowej. Tuwim stosuje tutaj żartobliwą grę słów, nabijając się najpewniej z wojskowych. Możliwe też, że miał tak naprawdę na myśli polskich germanofilów. Lodzermensch było z kolei popularnym na przełomie XIX i XX w. określeniem bogatego mieszkańca Łodzi (rodzinnego miasta Tuwima). Zazwyczaj nazywano tak właścicieli fabryk i wpływowych kupców. Słowo posiadało wiele konotacji; w negatywnym znaczeniu odnosiło się do ludzi chciwych i bezdusznych. Katowickie węglokopy są oczywiście nawiązaniem do katowickich górników, zaś borysławskie naftowierty do Borysławsko-Drohobyckiego Zagłębia Naftowego - największego w II RP rejonu wydobywania ropy naftowej i wosku ziemnego. Bubkami i żygolakami nazywano w czasach Tuwima niepoważnych mężczyzn, narcyzów i bawidamków. Rębajły to wichrzyciele, mężczyźni skorzy do bójki i walki na szable, a franty - wędrowni komicy i pospolite cwaniaczki. Pisząc o izraelickich doktorkach poeta naśmiewa się z dużej populacji Żydów w Polsce, dystansując się niejako od własnych korzeni. Tuwim zauważa jednocześnie z grymasem, że starozakonni uchodzą w kraju za elitę intelektualną i kulturalną. "Naje Fraje" to z kolei żartobliwe nawiązanie do austriackiego pisma "Neue Freie Presse", na łamach którego publikowało wielu syjonistów. Należy tu przypomnieć, że Tuwim zmagał się z problemem swojej tożsamości narodowej. Był krytykowany przez antysemitów ze względu na swoje pochodzenie, a dla wielu Żydów uchodził za zdrajcę, który wolał identyfikować się z Polakami (opowiadał się m.in. za asymilacją Żydów). W powyższym fragmencie (jak i kilku następnych) poeta postanowił dać więc upust swojej narastającej latami frustracji związanej z wykluczeniem przez przedstawicieli obu narodów. [Reunion 69, dzismis.com] Projekt okładki: Pola Augustynowicz.

O mrówkach i dinozaurach

Liu Cixin

Tajemnice pierwszej i najwspanialszej ziemskiej cywilizacji. Ziemia. Okres kredy. Mrówki i dinozaury stworzenia zupełnie niepodobne do siebie nawzajem, ale świetnie się uzupełniające z biegiem czasu nawiązały ścisłą współpracę. Podstawą ich sojuszu były zwykłe usługi dentystyczne. Ale z tych skromnych początków wzięły się pismo, matematyka, komputery, fuzja jądrowa, antymateria, a nawet podróże kosmiczne prawdziwa epoka cudów! Tak wspaniałe przedsięwzięcia mają jednak swoją cenę. Mrówczo-jaszczurza cywilizacja w miarę rozwoju najpierw zaczęła niszczyć biosferę, a potem wszystko, co jest od niej zależne. Mimo to dinozaury nie chciały słuchać ostrzeżeń mrówek o nadciągającej katastrofie ekologicznej. Owady stanęły przed wielkim dylematem: zniszczyć dinozaury czy zginąć wraz z nimi? Żartobliwy ton i ogromny rozmach. - Gary K. Wolfe, Locus Adrian Tchaikovsky w Dzieciach czasu przedstawił rozwój cywilizacji pająków współpracujących z mrówkami. () Cixin Liu zdecydował się na bardziej fantazyjne i satyryczne podejście w O mrówkach i dinozaurach. Symbiotyczna cywilizacja, którą opisuje, pod wieloma względami odzwierciedla ludzkie społeczeństwo. (...) Ta książka to baśń czy alegoria, z której wiele można się nauczyć. - Gareth D. Jones, SFcrowsnest

Taterniczki. Miejsce kobiet jest na szczycie

Agata Komosa-Styczeń

Po co zdobywać góry? Bo są. Tak powie każdy, kto kiedykolwiek stanął na szczycie. Tatry dumnie stoją i kuszą turystów od wieków. Jednak dostęp do najtrudniejszych tatrzańskich szlaków nie był prosty, szczególnie dla kobiet. Bo zdobywanie Tatr przez kobiety było inne od męskiego. Poza kruszyznami, ekspozycją i pionowymi ścianami musiały mierzyć się ze swoją pozycją społeczną, kulturową, nieustannym deprecjonowaniem - a nawet strojem. Taterniczki - kobiety i dziewczyny, które szły w górę niezależnie od wszystkiego. Twarde charaktery i pilne kursantki, subtelne sportsmenki i muskularne wspinaczki. Dostosowują się do zmaskulinizowanego sportu i walczą o kobiecy styl uprawiania tej dyscypliny. Oto ich historia podboju Tatr. Praca nad opowieściami taterniczek nie była łatwa. "Część wspinaczek ze starszego pokolenia uważa, że nie powinno się już o nich pisać ani mówić", twierdzi Beata Słama, publicystka i taterniczka. To prawda - niektóre kategorycznie nie zgadzają się na rozmowę, inne mierzi ten temat. Młodsze pokolenie to inna bajka, dziewczyny zdają sobie sprawę z wagi tych opowieści. I choć oczywiście w książce są taterniczki przedwojenne i te z początku XX wieku, to lwią część publikacji stanowią rozmowy ze współczesnymi wspinaczkami, i to ich głos jest tu najlepiej słyszalny. I da się w nim usłyszeć znacznie więcej niż tylko opowieść o wspinaniu. Fragment książki Agata Komosa-Styczeń - polonistka, dziennikarka, redaktorka, feministka, mama. Była redaktorką naczelną portali informacyjnych naTemat i Wirtualnej Polski. Do czasu zdobycia ostatniej sprawności (mamy) zapamiętale podróżowała - zjeździła Amerykę Środkową i Azję. W Nepalu zdobyła dwa pięciotysięczniki, choć niezmiennie najpiękniejszymi górami są dla niej Tatry.