Unter Palmen und Buchen. Band IIII

Friedrich Gerstäcker

Friedrich Gerstäcker (1816-1872) war ein deutscher Schriftsteller. Er war ein Autor von spannenden Abenteuerromanen und -erzählungen, aber auch Dorfgeschichten, der Landschaften und kulturelle Verhältnisse so gut wiederzugeben verstand, dass noch heute ein überwiegend jugendliches Publikum seine bekannten Romane liest. Auf seinen Streifzügen vor allem in die Neue Welt, Nord- und Südamerika, Australien und nach Tahiti enstand eine große Anzahl persönlicher Geschichten, die er literarisch verarbeitete und reflektierte. Unter Palmen und Buchen ist eine Sammlung von Erzählungen aus 3 Bänden. Erschienen in den Jahren 1865, 1866 und 1867. Erster Band Unter Buchen enthält: 1. Eine alltägliche Geschichte. 2. Die Vision. 3. Folgen einer telegraphischen Depesche. 4. Der Polizeiagent. 5. Eine Heimkehr aus der weiten Welt. 6. Wenn wir einmal sterben. Zweiter Band Unter Palmen enthält: 1. Das Klima der Tropen. 2. El Comisario. 3. Am Cachavi. 4. Der Tiger. 5. Negerleben. Dritter Band Unter Palmen und Buchen enthält: 1. Eine Mesalliance. 2. Der Gevatterbrief. 3. Ein Ausflug in Java. 4. Der Heimathschein. 5. Auf der Eisenbahn.

Atomik

Emilia Kotowska

Atomik to emocjonalna podróż w głąb kobiecego serca. Te starannie wyselekcjonowane utwory zwane rytmikami są jak lustra, w których odbijają się najsilniejsze uczucia ból, nadzieja, pragnienie zrozumienia. Emilia Kotowska wnika w meandry relacji damsko-męskich, odkrywając elementy, które nie pozwalają im przetrwać. Każdy wiersz to osobista opowieść o miłości, rozstaniu i przemijaniu, ale także odnajdywaniu wewnętrznej siły i odkrywaniu siebie na nowo. Decyzja o publikacji intymnego zapisu przemyśleń długo dojrzewała w sercu autorki. Wyczekiwany, debiutancki tomik w końcu ujrzał światło dzienne, aby stać się głosem wszystkich tych, którzy doświadczyli rozczarowania. Emilia Maria Kotowska ur. 1984 roku w Koninie. Pasjonatka kultury słowa, w wolnych chwilach pisze wiersze. W czasach studenckich zdobyła wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Poezji Słup milowy. Mama dwóch synów będących dla niej źródłem inspiracji. Atomik dedykuje nieżyjącemu tacie, który szukał swojego miejsca w świecie odwracającym się od duchowości.

Rozplątane Historie Julki i Szpulki cz. 2 "Widzę Cię" - wersja lektorska

Maja Strzałkowska

Rozplątane Historie Julki i Szpulki" to edukacyjnej seria dla dzieci, która pokazuje, jak samodzielnie rozwiązywać rozmaite problemy. Druga część "Widzę Cię" uczy empatii oraz pokazuje, dlaczego warto dociekać, by zrozumieć drugiego człowieka oraz dlaczego warto rozmawiać o swoich uczuciach. Jak zawsze w poszukiwaniu rozwiązania pomoże Szpulka, sympatyczny kłębek nerwów Julki, która niechcący stworzyła go w napadzie złości. Julka, rudowłosa dziewczynka jest przygnębiona. Nie chce nikomu powiedzieć, co się stało. Szpulka pomaga jej mówić o swoich uczuciach. Okazuje się, że nowa koleżanka dokucza innym dzieciom. By dowiedzieć się, dlaczego tak się dzieje, tworzą empatyczne okulary, by zobaczyć świat z perspektywy drugiej osoby i jak zawsze wspólnymi siłami, znajdują rozwiązanie. Do audiobooka dołączone zostały materiały dodatkowe, by dzieci wykonywały dodatków zadania podczas słuchania i lepiej zrozumiały problemy w relacjach międzyludzkich. Tym razem będą także materiały edukacyjne dla rodziców i nauczycieli, by zastosować rozwiązania, które zastosowały Julka i Szpulka w praktyce. Wsparcie merytoryczne zagwarantowała Ania Czechowska i Joanna Baranowska z Pozytywnej Dyscypliny. "Rozplątane Historie" to cykl uzupełniający dotychczasowe detektywistyczne przygody Julki i jej niezwykłego kłębka nerwów - Szpulki. Poszczególne historie przeniosą dzieci w świat prawdziwych problemów, z którymi prędzej, czy póżniej będą musiały sobie poradzić. To seria wspierająca rodziców w procesie wychowania. Jej ideą jest pomoc dzieciom, by stały się w przyszłości świadomymi, samodzielnymi, pełnymi empatii i akceptującymi siebie i innych dorosłymi. Aktywizujący audiobook dostępny w dwóch wersjach: udźwiękowionej oraz lektorskiej. Zdecydujcie sami, jak wolicie słuchać.

Śluby milczenia

Karolina Skiendziel

Przed mafią nie uciekniesz. Nawet gdyby schronienia chciał ci udzielić sam Bóg. Olga jest dziewczyną szefa mafii, więc przemyt narkotyków i nielegalna broń to dla niej chleb powszedni. Dzień przed ich wspólnym wylotem na Dominikanę, Michał wyjeżdża nagle, by załatwić pilną sprawę, a dziewczyna zostaje brutalnie zaatakowana i zgwałcona przez jego najlepszego kumpla. Doprowadzona do ostateczności pociąga za spust Oszołomiona zabiciem człowieka i pełna podejrzeń, że nie ma co liczyć na zrozumienie Michała, decyduje się uciec z kraju. Dzięki pomocy jedynej przyjaciółki, Klaudii, trafia do klasztoru w Berlinie, gdzie zamierza schronić się przed szukającymi jej wysłannikami bossa. Nie wie jeszcze, że zakonnice pod przykrywką dobroczynności wyłudzają znaczne sumy pieniędzy, a jej pojawienie się w tym miejscu nie ma nic wspólnego z przypadkiem Karolina Skiendziel autorka powieści pod tytułem Śluby milczenia opublikowanej po raz pierwszy w 2022 roku.

Dialogi z czarnym Platonem

Iwona Bińczycka-Kołacz

Historia, która się nie śniła filozofom Renata, pochodząca z małej wsi na Kaszubach studentka filozofii, żyje beztrosko, a kolejne dni upływają jej na pisaniu doktoratu i opiece nad psem. Nic nie zapowiada przełomu w jej życiu, aż do momentu gdy dziewczyna niespodziewanie zostaje... mamą czteroletniego chłopca, synka jej śmiertelnie chorej siostry. Przerażona macierzyńskimi obowiązkami, wie, że nie może się poddać. A to dopiero początek serii zaskakujących wydarzeń, jakie przygotował dla niej los! Wkrótce bowiem Renata poznaje historię tajemniczego mężczyzny, która nie pozwala jej opędzić się od myśli, że oto gdzieś, hen daleko, żyje jej bratnia dusza. Ktoś, kto mógłby ją zrozumieć jak nikt inny na świecie... Ale czy rzeczywistość okaże się równie fascynująca jak opowieść, która tak zauroczyła Renatę? Iwona Bińczycka-Kołacz autorka powieści obyczajowej pod tytułem Dialogi z czarnym Platonem po raz pierwszy wydanej w 2019 roku.

Dyrektor pod kanapą

Anton Czechow

Dyrektor pod kanapą(Zakulisowa historia) Dawano „Wodewil z przebieraniem się”. Klaudia Matwiejewna Dolska-Kauczukowa, młoda, sympatyczna artystka, gorąco oddana świętej sztuce, wpadła do swojej garderoby i zaczęła szybko zrzucać z siebie ubranie cyganki, by w jednej chwili włożyć kostium huzarski. Żeby uniknąć fałd i aby kostium leżał na niej gładko i ładnie, utalentowana artystka zdecydowała się zrzucić z siebie wszystko do cna i włożyć go wprost na kostium Ewy. Gdy była już rozebrana i kuląc się od lekkiego chłodu, poczęła wygładzać huzarskie rajtuzy, do uszu jej doszło ciche westchnienie. Otworzyła szeroko oczy i zaczęła się przysłuchiwać. Jeszcze raz ktoś westchnął i nawet wyszeptał: — Och, jakże ciężkie nasze grzechy! Artystka obejrzała się i nie zobaczywszy ku swemu zdumieniu nic podejrzanego w garderobie, zdecydowała się rzucić okiem na wszelki wypadek pod jedyny mebel — pod kanapę. I oto właśnie tam ujrzała długą figurę ludzką. — Kto tu jest? — krzyknęła przerażona, odskakując od kanapy i przykrywając się huzarską kurtką. [...]Anton CzechowUr. 29 stycznia 1860 r. w Taganrogu (Rosja) Zm. 15 lipca 1904 r. w Badenweiler (Niemcy) Najważniejsze dzieła: Śmierć urzędnika (1883), Nieciekawa historia (1889), Sala nr 6 (1892), Wyprawa na Sachalin (1895); Mewa (1896), Wujaszek Wania (1900), Trzy siostry (1901), Wiśniowy sad (1904) Urodzony w rodzinie kupieckiej, lekarz z wykształcenia. Swoje pierwsze utwory publikował w drugorzędnych pismach humorystycznych pod pseudonimami: ?Antosz Czechonte?, ?Człowiek bez żółci?, ?Brat swojego brata?. W początkowej fazie twórczości pisał wiele drobnych utworów, felietonów, humoresek, anegdot. Krytykował bezczynność rosyjskiego społeczeństwa wobec wszechobecnego zła. W 1890 roku odbył podróż na wyspę Sachalin, miejsca zesłania i katorg. Owocem podróży była praca literacko-naukowa. Jako dramaturg zyskał sławę dzięki współpracy z Konstantym Stanisławskim, wybitnym reżyserem i teoretykiem teatru. W 1901 roku poślubił jedną z wybitnych aktorek teatru Stanisławskiego MChaT, Olgę Knipper; była ona odtwórczynią większości pierwszoplanowych ról w jego sztukach. Zasłynął również jako mistrz krótkiej formy ? autor nowel i opowiadań. Zmarł na skutek wyniszczenia gruźlicą. autor: Danuta SzafranKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Do trupa

Jan Andrzej Morsztyn

Do trupa Leżysz zabity i jam też zabity,    Ty — strzałą śmierci, ja — strzałą miłości,    Ty krwie, ja w sobie nie mam rumianości,    Ty jawne świece, ja mam płomień skryty,    Tyś na twarz suknem żałobnym nakryty,    Jam zawarł zmysły w okropnej ciemności,    Ty masz związane ręce, ja wolności    Zbywszy mam rozum łańcuchem powity. [...]Jan Andrzej MorsztynUr. 24 czerwca 1621 r. w Wiśniczu pod Krakowem Zm. 8 stycznia 1693 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Lutnia (1661, powst. 1638-1660), Kanikuła (1647), Fraszki (1645), Nagrobek (1647), Pokuta w kwartanie (1652), Pieśni (1658) Wszechstronnie wykształcony poeta i tłumacz polski, a także polityk związany z dworem królewskim i wysoki urzędnik państwowy. Jeden z czołowych twórców polskiej poezji barokowej. Jego utwory, wzorowane na modnym wówczas sposobie pisania zwanym ?marinizmem?, cechuje tematyka miłosna, towarzyska i polityczna. Opierają się na ciekawym pomyśle (?koncept?), zawierają różnorodne środki stylistyczne (niespotykane metafory czy odważne porównania), a kończą się zaskakującą pointą. Dzięki znajomości języków obcych, Morsztyn znakomicie przełożył utwory Corneille'a, Tassa oraz Marina. Jego tłumaczenia uznane zostały za wielkie osiągnięcia sztuki translatorskiej. autor: Olga Krawczak Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nauka chodzenia

Dolki Min

Oparty na szokującym pomyśle, psychologiczny thriller science-fiction, wprost z Korei Południowej, w mistrzowskiej interpretacji Jana Marczewskiego. Mumu to przybysz z kosmosu, który piętnaście lat wcześniej rozbił się na Ziemi. Aby przetrwać w nowym, nieprzystępnym środowisku, musi polować na przedstawicieli gatunku homo sapiens. Codziennie zmaga się z samotnością, hermetycznymi rolami społecznymi oraz... grawitacją. Mumu wsiada do metra. Chwiejnym krokiem przedziera się przez tłum w głąb wagonu. Ma opuchnięte stopy, obrzęknięte kolana, ledwo trzyma się na nogach. Godziny szczytu, brak miejsc siedzących. Kurczowo chwyta się metalowego drążka nad głową, aby przy wjeździe na następną stację impet pociągu nie zwalił go na podłogę. Choć ciężko mu ustać, nawet nie liczy na empatię współpasażerów. Wszakże jego wygląd nie przywodzi na myśl kogoś, komu utrzymywanie pionowej postawy ciała sprawiałoby fizyczny ból. Dni Mumu wypełniają schadzki z nieznajomymi, z którymi umawia się na aplikacjach randkowych. Z metodyczną precyzją doprowadza partnerów do ekstatycznego climacco, po czym w jednej, krótkiej chwili odgryza im głowy. "Nauka chodzenia" to debiutancka powieść południowokoreańskiego artysty i pisarza Dolki Mina, w której z niezwykłą świeżością opisane zostały zmagania Innego w opresyjnym systemie kulturowym. Autor tej queerowej powieści sięgnął po jaskrawy koncept, aby poprzez gatunek SF zabrać głos w dyskursie genderowych nierówności, oswajania przestrzeni oraz wykluczenia grup defaworyzowanych. [tylna strona okładki, Kwiaty Orientu] To zdecydowanie najlepsza jak dotąd książka azjatycka, jaką miałam okazję przeczytać. Te w wersji cozy, kompletnie mnie nie ruszają. Zdecydowanie bardziej ciekawi mnie jak ludzie wschodu widzą zło, jakie dostrzegają problemy społeczne. Czytając tę krótką i treściwą opowieść o kosmicie, który radzi sobie jak może na ziemi, czyli je ludzinę, zaskoczona byłam ilością problemów społecznych jakie zaznacza autor. Mężczyzna, lakonicznie acz trafnie opisuje role społeczne, stereotypy płciowe, kwestie molestowania. Jedna scena w metrze pozostanie ze mną na zawsze. Kosmita nie tylko obserwuje nasze społeczeństwo i ocenia je, swoja drogą nisko, ale także jest zaskakująco podobny do nas samych. Myślę, że możemy w nim odnaleźć, siebie, przeciętnego współczesnego człowieka. Nawet powinniśmy. Jest samotny, cierpi na brak poczucia sensu i celu, skupiony jest głównie na zdobywaniu jedzenia, zaspakajaniu potrzeb. Można by powiedzieć, ale jest potworem je ludzi! Otóż większość z nas je zwierzęta inny słabszy gatunek. Dla kosmity to my jesteśmy tym słabszym innym gatunkiem. Zakończenie również związane jest z tą myślą. Dla mnie ta książka daje do myślenia, autor w tak króciutkiej historii przekazał nam tak wiele. Jest jak Baudrilliard tyle, że napisał prostą bajkę o kosmicie! Tu nie zmagamy się z filozoficznym żargonem, ale z metaforami i przenośniami, z interpretacją. Polecam! [paja, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Tłumaczenie z koreańskiego: Łukasz Janik. Tekst: Kwiaty Orientu 2023. Projekt okładki: Tomasz Majewski.