Antyfont, Dejnarchos i Likurg

Michał Bizoń, Jakub Filonik, Jan Kucharski

Niniejsza praca jest pierwszym polskim tłumaczeniem wszystkich zachowanych mów trzech spośród tzw. ‘pomniejszych mówców’ (oratores minores), Antyfonta (ok. 480 – 411 p.n.e.), Dejnarchosa (ok. 360 – ok. 290 p.n.e.) i Likurga (ok. 390 – 324 p.n.e.). Przekłady poprzedzone zostały obszernym wprowadzeniem (tak ogólnym, jak i szczegółowymi, poprzedzającymi pojedyncze mowy) i opatrzone wyczerpującym komentarzem podejmującym kwestie tekstualne, stylistyczne, prawne, historyczne i kulturowe.

Apologia Sokratesa. Kryton

Platon

Dzieło nie jest traktatem filozoficznym w zwykłym rozumieniu tego słowa, czy nawet w tym znaczeniu, w jakim traktatami filozoficznymi są inne dialogi Platona (np. Uczta). Ani sam Sokrates, ani Platon ustami Sokratesa nie roztrząsają tu żadnych szczegółowych kwestii ontologicznych lub kosmologicznych, które zaprzątały wtedy uwagę greckich filozofów. W argumentacji Sokratesa (zwłaszcza w jego rozmowie z Meletosem) można nawet dopatrzyć się błędów logicznych. Sokrates np. niesłusznie twierdzi, że nikt nie może świadomie dążyć do deprawowania innej osoby, ponieważ ta w końcu zwróciłaby się przeciwko niemu. I w historii starożytnej i współcześnie można łatwo znaleźć przykłady osób, które zdeprawowane szkodziły nie osobie odpowiedzialnej za jej zepsucie moralne, lecz innym. Sokrates tylko pozornie zbija również drugi punkt oskarżenia, twierdząc, że nie można go oskarżać jednocześnie o bezbożność i wprowadzanie nowych duchów. W rzeczywistości Anytos, Meletos i Lykon nie oskarżali go o ateizm, lecz o to, że nie uznaje bogów, których państwo uznaje, czyli religii państwowej. Była to niewątpliwie prawda. Jak powiedziano, religijność Sokratesa była bardzo głęboka, ale też całkiem innej ogólniejszej i bardziej refleksyjnej natury, niż u zwykłych Ateńczyków. Jest też prawdą, że Sokrates nie był zwolennikiem ustroju demokratycznego. Nie mógł zgodzić się z branym w Atenach za pewnik przekonaniem, że obywatele w swojej większości reprezentują mądrość. (za Wikipedią).

Arendt i Heidegger. Pedagogiczna obietnica filozofii

Paulina Sosnowska

W intelektualnej relacji Martina Heideggera i Hannah Arendt – jednych z najbardziej wpływowych myślicieli XX wieku – uwidaczniają się najistotniejsze zwroty w najnowszej filozofii oraz historii Zachodu: dramat totalitaryzmu, rozpad tradycyjnych kategorii metafizycznych i politycznych, konieczność mozolnego wykuwania nowego języka opisu rzeczywistości. Tezę książki wyraża przekonanie, że odpowiedź Arendt na filozofię Heideggera, udzielona w szerokim kontekście zmagań obojga myślicieli z filozoficzną tradycją Zachodu, otwiera także nowy horyzont do przemyślenia relacji między pedagogiką a filozofią. Praca ta rozpoczyna się od krytycznej rekonstrukcji pojęć, tradycyjnie spajających pedagogikę z filozofią. Następnie, stanowi rozwinięcie tezy Arendt o zerwaniu nici tradycji, umiejscowionej w kontekście filozofii Heideggera oraz jego uwikłania w nazizm, a także, w konsekwencji, stawia pod znakiem zapytania tradycyjną relację między filozofią a pedagogiką. W końcowych partiach książki powraca problem dialogu między filozofią, myśleniem, pedagogiką i edukacją uniwersytecką w czasie, którego ramy polityczne i etyczne wyznacza już nie ciągłość tradycji, lecz cezura XX-wiecznych totalitaryzmów. Paulina Sosnowska – adiunkt, kierownik Zakładu Filozoficznych Podstaw Pedagogiki Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się filozofią wychowania oraz filozofią kontynentalną, w szczególności niemiecką. Tłumaczka literatury filozoficznej z języka niemieckiego i angielskiego.

Ateista, którego nie było, albo straszne konsekwencje złych argumentów

Andy Bannister

W ostatniej dekadzie ateizm wrócił na pierwsze strony gazet. Ma w sobie energię i wiarę: wielu zostało przekonanych, że ateistyczny sceptycyzm jest właściwie jedyną sensowną propozycją dla każdego cywilizowanego, wykształconego i nowoczesnego człowieka. Ateizm jest na topie, religia jest nudna. Jednak kiedy zaczynamy uważniej przyglądać się ateizmowi, wiele argumentów używanych na jego poparcie szybko upada. Łącząc humor z poważnymi przemyśleniami, książka „Ateista, którego nie było” uczy, w jaki sposób rozpoznawać marne argumenty oraz jak skutecznie kwestionować ogólnie przyjęte, choć nieuzasadnione twierdzenia nowego ateizmu.   Ta napisana żywym językiem, dowcipna i wciągająca książka to przemyślana i mocna krytyka nowego ateizmu kojarzonego z Richardem Dawkinsem i innymi osobami. Świetna rzecz czerpiąca garściami z najwyższej jakości myśli naukowej, filozoficznej i historycznej. Przystępnie napisane, przemyślane i pełne humoru wyzwanie skierowane w stronę wszystkich opowiadających się za nowym ateizmem. Gorąco polecam! Profesor Steve Walton, St Mary’s University, London W błyskotliwej i obalającej argumenty ateistów książce Bannister pokazuje konsekwencje stosowania argumentacji nowego ateizmu w codziennym życiu (a nie tylko, gdy snuje się dywagacje, siedząc w fotelu). Jego dzieło to szalona jazda od pouczających historyjek przez teorię do zmuszającej do myślenia końcówki. Pisząc ze swadą i wykorzystując moc wyobraźni, pokazuje, że rzekomy „bezpieczny grunt” myśli nowego ateizmu to w rzeczywistości pustka. Profesor Mary Jo Sharp, Houston Baptist University Książka Andy’ego Bannistera to ożywcze tchnienie, porcja pozytywnej energii. Zmusiła mnie do śmiechu, do łez i do myślenia. Napisana z taką werwą, że słowa wręcz wyskakują z jej stronic. Oto trzeźwo myślący chrześcijanin! Co jeszcze ma dla nas w zanadrzu autor? Adrian Plass, pisarz i mówca O autorze Doktor Andy Bannister jest dyrektorem organizacji Solas Centre for Public Christianity. Regularnie przemawia i naucza w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Europie i wielu innych miejscach świata. Podczas spotkań organizowanych przez uczelnie i Kościoły chrześcijańskie, na zjazdach przedsiębiorców, w radiu i w telewizji – Andy zwraca się zarówno do słuchaczy reprezentujących wszystkie religie, jak i do osób niewierzących, podejmując kwestie związane z wiarą, kulturą, polityką i społeczeństwem. Bannister uzyskał doktorat z badań nad islamem i prowadzi zajęcia poświęcone tej religii, angażując się w nie ze wzmożoną aktywnością po ataku terrorystycznym z 11 września 2001 roku, który zwiększył zainteresowanie islamem. Prowadził zajęcia dydaktyczne poświęcone islamowi oraz filozofii na wielu uczelniach, m.in. w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Pracuje także jako Adjunct Research Fellow w Centrum Badań nad Islamem oraz Innymi Religiami (Centre for the Study of Islam and Other Faiths) w Melbourne School of Theology. Jest także autorem pracy An Oral-Formulaic Study of the Qur’an. Ma bardzo liczne grono obserwujących go na Twitterze: @andygbannister. W czasie wolnym od podróży, wystąpień i pisania lubi chodzić po górach i fotografować. Mieszka z rodziną w Toronto. Summa Nazwa serii nawiązuje do tytułu dwóch wielkich dzieł świętego Tomasza z Akwinu, który koncentrował się na tym, że chrześcijaństwo nie podważa wartości poznania intelektualnego. Proponujemy czytelnikowi publikacje, których autorzy nie boją się rzeczowej dyskusji prowadzącej do wykazania prawdziwości chrześcijaństwa. Mamy nadzieję, że będzie to doskonała lektura i nieocenione źródło wiedzy dla tych, którzy szukają argumentów na rzecz chrześcijaństwa oraz wszystkich wątpiących, a nawet niewierzących. Ci ostatni znajdą okazję, by wypróbować swoją niewiarę.  

Bolszewizm jako prąd kulturalny i cywilizacyjny

Antoni Szymański

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Scharakteryzowanie ruchu, który bynajmniej nie zanikł, a jedynie zmienił formę i wciąż dzieje się przed naszymi oczami jest trudne, a trudność polega na tym, że prowodyrzy tegoż ruchu dokonują nieraz karkołomnych zmian i przerzucają się od jednego stanowiska do innego ze względów politycznych lub oportunistycznych. Trzeba więc zwrócić uwagę na to, co jest istotne, a pominąć to, co ma charakter oportunistyczny i koniunkturalny, co bywa wywołane bieżącą polityką i bieżącymi potrzebami. Na czym polega istotny nurt myśli i praktyki bolszewickiej i, ogólnie, lewackiej oto pytanie, na które książka niniejsza pragnie odpowiedzieć.

Bóg Darwina. Ewolucjonizm i problem zła

Cornelius G. Hunter

W książce „Bóg Darwina. Ewolucjonizm i problem zła” biofizyk Cornelius Hunter odważnie argumentuje, że teoria ewolucji, od jej stworzenia przez Karola Darwina aż do dziś, posiada uwarunkowania teologiczne. W tle relacji naukowej znajduje się relacja o zmaganiach Darwina z pytaniami o Boga, rzeczywistość i naturę Wszechświata. Hunter pokazuje, jak Darwin, nie mogąc pogodzić swojej koncepcji miłosiernego Boga z okrucieństwem, rozrzutnością i dylematami przyrody, opracował teodyceę nazywaną teorią ewolucji. Nie poprzestaje jednak na relacji historycznej. Pokazuje, że współczesna teoria ewolucji wciąż wspiera się na metafizyce Darwina.   Cornelius Hunter błyskotliwie uzasadnia swoją tezę, zgodnie z którą darwinizm jest mieszaniną dogmatu metafizycznego i stronniczych obserwacji naukowych a „w swojej istocie teoria ewolucji odnosi się do Boga, nie do nauki”.  – Phillip E. Johnson, autor książki „Darwin przed sądem”  Cornelius G. Hunter   Amerykański doktor biofizyki i biologii obliczeniowej. Studiował inżynierię lotniczą na University of Michigan w Ann Arbor w stanie Michigan. Następnie podjął studia doktoranckie na University of Illinois, po których otrzymał stopień doktora biofizyki i biologii obliczeniowej. Po studiach został zatrudniony na Biola University w La Mirada w stanie Kalifornii, gdzie prowadził wykłady na temat relacji nauka – religia. Jest autorem książek ”Darwin’s Proof: The Triumph of Religion Over Science” oraz “Science’s Blind Spot: The Unseen Religion of Scientific Naturalism”. Prowadzi również bloga, na którym omawia historyczne, teologiczne i naukowe aspekty teorii ewolucji. Cornelius G. Hunter jest członkiem Center for Science and Culture należącego do Discovery Institute.  Seria Perspektywy Nauki Jeszcze sto lat temu uczeni uważali, że nauka to przedsięwzięcie obiektywne, oparte na gromadzeniu danych empirycznych i wyciąganiu na tej podstawie wniosków, które przeradzają się w teorie. Dziś jednak wiemy, że to nie fakty, ale przede wszystkim ich interpretacje prowadzą do rozwoju nauki. Największe rewolucje w historii nauki zaszły dzięki wybitnym jednostkom, które wykazały się postawą krytyczną wobec powszechnie obowiązujących poglądów. Kopernik nie przyjął geocentryzmu Ptolemeusza, Einstein odrzucił to, co dzisiaj określamy mianem fizyki klasycznej, a Darwin nie zgodził się z tym, co w jego czasach nazywano biblijnym poglądem o niezmienności gatunków. Seria Perspektywy Nauki pokazuje, że nauka nie jest przedsięwzięciem jednolitym, że to raczej kolaż rozmaitych poglądów, hipotez i idei. Będziemy w niej przedstawiać oryginalne poglądy uczonych, którzy wykraczają poza utarte szlaki i przedstawiają czytelnikowi zupełnie nowe perspektywy w nauce. Odkrycie naukowe polega na tym, że widzisz to, co wszyscy, ale i dostrzegasz to, czego nikt nie zauważył. – Albert Szent-Györgyi, laureat Nagrody Nobla

Buddyzm dla bystrzaków. Wydanie II

Jonathan Landaw, Stephan Bodian, Gudrun Bühnemann

Fundamentalne założenia buddyzmu i jego historia Niezmienne znaczenie Dalajlamy Przewodnik po bogatej historii buddyzmu i jego współczesnej praktyce Co to znaczy być buddystą? Jakie są fundamentalne założenia tej religii? Jaka jest jej historia? Czy poszukujesz prawdy, czy zgłębiasz wiedzę o religiach, czy po prostu jesteś ciekaw, dlaczego buddyzm jest tak często praktykowany - dzięki temu przyjaznemu podręcznikowi poznasz ważne terminy, koncepcje i przyjrzysz się pochodzeniu tej fascynującej starożytnej praktyki. Przy okazji dowiesz się sporo o codziennych rytuałach, świętach, medytacji i wielu innych zagadnieniach. W książce: Filozofia buddyzmu i jego źródła Praktyka mądrości i współczucia Życie i nauki historycznego Buddy Techniki medytacji Buddyjska postawa wobec życia i śmierci Czterech mistrzów buddyjskich Wykorzystanie teorii buddyjskich w rozwiązywaniu codziennych problemów

Być czyli mieć. Próba transpozycji projektu "Przyczynków do filozofii" Martina Heideggera

Łukasz Kołoczek

Ta książka wypływa z dwóch intuicji. Po pierwsze, dzieło Heideggera podobne jest do warowni, do której nie sposób ani wejść, ani zajrzeć. Niczego ono nie ujawnia, nie nazywa, nie komunikuje. Nie ma praktycznego zastosowania i jako takie nie poddaje się przekładowi. Druga intuicja może wydawać się na pierwszy rzut oka sprzeczna z pierwszą, ale w rzeczywistości ją dopełnia: Heidegger filozofuje, dokonując przekładu i tylko w przekładzie można jego dzieło zrozumieć. Jedną z konsekwencji tego przekładowego charakteru filozofii Heideggera jest jej narodowy, niemiecki charakter (pisanie o Heideggerze po polsku sprawia, że pozostaje się po zewnętrznej stronie dzieła-warowni). Z tych dwóch intuicji wynika podwójne zadanie. Z jednej strony chodzi tu o rozszyfrowanie tego, na czym polega przekład, którego dokonuje Heidegger w Beiträge zur Philosophie, czyli na czym polega powtórzenie pierwszego, greckiego początku filozofii w języku niemieckim. Z drugiej zaś strony o rozwikłanie tego, co jest efektem tego przekładu – swoistej struktury (Gefüge) zbudowanej ze słów języka niemieckiego, w której przesyła się Bycie. Obie intuicje i to podwójne zadanie skłaniają do podjęcia wyzwania: powtórzenia Heideggerowskiego przekładu w języku polskim. Efektem tego przedsięwzięcia nie jest i nie mógłby być lepszy przekład dzieła (skoro nie poddaje się ono przekładowi), lecz odkrycie, że język polski jest także językiem myślenia Bycia. Efektem proponowanej tu transpozycji nie jest lepsze zrozumienie filozofii Heideggera, lecz próba wzniesienia warowni w żywiole polszczyzny.   Łukasz Kołoczek – doktor filozofii, badacz późnej myśli Heideggera, zajmuje się także współczesnymi teoriami kultury. Pracuje w Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Szczecińskiego. Stypendysta OaAD na Uniwersytecie w Wiedniu. Opublikował książkę Bóg Heideggera. Onto-teo-logiczny wymiar »Przyczynków do filozofii« (Kraków 2013). Swój projekt transpozycji, przedstawiony w Być czyli mieć, dopełnia odczytaniami tekstów polskiej literatury utrzymanymi w duchu komentarzy Heideggera.