Kwetiapina. Doświadczenia terapeutyczne w praktyce lekarza specjalisty

Adam Wichniak, Agata Szulc, Małgorzata Janas-Kozik, Krzysztof M. Wilczyński, ...

Skuteczne, dobrze tolerowane i dostosowane do potrzeb pacjenta leczenie farmakologiczne jest podstawową formą terapii schizofrenii. Broszura składająca się z 4 artykułów stanowi m.in. przedstawienie, na przykładzie pacjentów leczonych kwetiapiną, typowych trudności w farmakologicznym leczeniu schizofrenii z uwzględnieniem dominujących objawów choroby oraz wrażliwości pacjenta na działania niepożądane leków.

Wenlafaksyna i duloksetyna. Doświadczenia terapeutyczne w praktyce lekarza specjalisty

Łukasz Święcicki, Małgorzata Malec-Milewska, Justyna Sobolewska-Nowak, Piotr Gałecki, ...

Poradnik składa się z trzech artykułów. W pierwszym omówiono skuteczność leków przeciwdepresyjnych. Autor szczegółowo opisuje pozycję kliniczną wenlafaksyny i duloksetyny. Prezentuje także porównanie tych leków pod względem ich skuteczności i tolerancji. Skuteczność wenlafaksyny i duloksetyny jest porównywalna. Wyniki niektórych badań wskazują, że duloksetyna to lek lepiej tolerowany. Drugi artykuł koncentruje się na lekach przeciwdepresyjnych wykazujących liczne działania farmakologiczne, które w efekcie poprawiają efektywność w terapii bólu, zwłaszcza tego trudnego do leczenia, jakim jest ból neuropatyczny. Zgodnie z najnowszymi rekomendacjami leki przeciwdepresyjne obok gabapentyny i pregabaliny plasują się na I linii obrony w leczeniu bólu neuropatycznego. Łagodzą również współistniejące z bólem zespoły, takie jak lęk i depresja. W terapii lekami z tej grupy stosuje się głównie inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Leki z tej grupy dostępne w Polsce to duloksetyna i wenlafaksyna. Trzeci artykuł mówi o tym, że leki z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny są od wielu lat dostępne na polskim rynku. To wenlafaksyna i duloksetyna. Może się wydawać, że substancje te można stosować zamiennie, jednak lata praktycznego zastosowania oraz badania udowodniły, że występują między nimi różnice. Kolejną ich ciekawą cechą jest zmiana działania zależnie od dawki. W artykule zaprezentowano kilka przypadków klinicznych pacjentów, u których leczenie wenlafaksyną i duloksetyną przyniosło poprawę stanu zdrowia. Pokazują one mnogość zastosowań tych preparatów.