Algorytm różnicowania najczęstszych przyczyn zawrotów głowy w gabinecie lekarza POZ

Sebastian Bojanowski, Beata Mielańczuk-Lubecka, Jeremi Kania, Izabela Domitrz

Zawroty głowy to problem często występujący w podstawowej opiece zdrowotnej, a jego diagnoza bywa trudna z uwagi na subiektywny charakter dolegliwości i nakładające się objawy zespołów przedsionkowych. Aby ułatwić diagnostykę, opracowano algorytm, który wskazuje najczęstsze przyczyny, ich objawy oraz sytuacje wymagające skierowania pacjenta do specjalisty lub hospitalizacji. Kluczowe narzędzia diagnostyczne obejmują szczegółowy wywiad, ocenę odruchu przedsionkowo-ocznego, badanie oczopląsu oraz ocenę skośnego zbaczania gałek ocznych w ramach protokołu HINTS. W przypadku podejrzenia łagodnych położeniowych zawrotów głowy zastosowanie znajduje specjalistyczny algorytm, który określa kolejność działań diagnostycznych i terapeutycznych.

Zawroty głowy w praktyce

Izabela Domitrz, Sebastian Bojanowski, Beata Mielańczuk-Lubecka

Zawroty głowy definiowane są jako złudzenie ruchu wirowego otoczenia, własnego ciała, głowy, wrażenie niestabilności podło ża lub niepewnej postawy. Halucynacja ruchu obrotowego jest charakterystyczna dla zawrotów głowy i kojarzona jest głównie z zaburzeniami obwodowymi. W procesie diagnostycznym obejmującym badania ogólnomedyczne, laryngologiczne i neurologiczne istotna jest znajomość profilu pacjenta z zawrotami głowy pochodzenia przedsionkowego o różnej etiologii (łagodne położeniowe zawroty głowy, ostra jednostronna westybulopatia, choroba Meniere'a). Pozwala to na zadanie pacjentowi właściwych pytań w trakcie badania podmiotowego, a także prawidłową interpretację testu HINTS i testów pozycyjnych. Dodatkowym istotnym elementem diagnostyki zawrotów głowy jest ocena fizjoterapeutyczna zaburzeń chodu i postawy. Standaryzacja procedur diagnostycznych i leczenia w dziedzinie neurootologii ma na celu poprawę opieki nad pacjentem z zawrotami głowy.