Pozytywne interwencje można zdefiniować jako inicjowane przez psychologa lub stosowane w ramach samopomocy, uzasadnione teoretycznie i empirycznie aktywności promujące pozytywne emocje, przekonania lub działania, które prowadzą do wzrostu poziomu szczęścia u osób zdrowych i mogą być skuteczne również w grupach klinicznych.

Psychologia pozytywna ukuła termin pozytywne interwencje, aby reaktywować, zintegrować i rozwijać badania nad metodami zwiększania szczęścia, a także jako uzupełnienie klasycznych form pomocy psychologicznej ukierunkowanej na redukcję różnych postaci cierpienia. W ten sposób pozytywne interwencje wpisują się w nurt refleksji poświęconej zdrowiu psychicznemu definiowanemu za pomocą dwóch względnie niezależnych od siebie wymiarów ludzkiej psychiki: jako brak zaburzeń psychicznych oraz obecność dobrostanu.

Łukasz Kaczmarek pokazuje, jak podejście zwane psychologią pozytywną  łączyć z wiedzą o teorii intencjonalnych zachowań i koncepcjach dobrostanu.

Monografia ta wyróżnia się w obszarze badań dotyczących psychologii pozytywnej. Podaje wiele możliwości stosowania tej wiedzy w praktyce, ale różni się od popularnych poradników poziomem, precyzją, krytycyzmem.

Autor nie unika trudnych pytań: czytelnik musi się zastanowić choćby nad tym, czy szczęście powinno być promowane. 

Lektura tej książki jest przyjemna i skłania do refleksji. Zachęca też do podjęcia badań empirycznych nad pozytywnymi interwencjami.

prof. dr hab. Helena Sęk