Ur.

3 maja 1469

Zm.

21 czerwca 1527

Najważniejsze dzieła:

Książę (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512-1517), Historie florenckie (1521-1525)

Czołowy włoski myśliciel społeczny i polityczny epoki Odrodzenia. Uznawany za założyciela współczesnych nauk politycznych i inicjatora nowożytnej doktryny racji stanu. Historyk i dyplomata, służył Republice Florenckiej, w latach 1498-1512 pełniąc funkcję sekretarza tzw. Drugiej Kancelarii, zajmującej się sprawami dyplomacji i wojny. Odbywał liczne misje dyplomatyczne. Po upadku republiki i dojściu do władzy Medyceuszy (1512) został oskarżony o spisek, pozbawiony stanowiska i uwięziony. Po uwolnieniu osiadł w wiejskiej posiadłości, gdzie poświęcił się pisaniu traktatów politycznych, najsłynniejsze swoje dzieło, traktat Książę o zdobywaniu i utrzymywaniu władzy, dedykując głowie rodu Medyceuszy. Najważniejsze z jego dzieł opublikowano pośmiertnie. W roku 1559 pisma Machiavellego znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.