Prezentowana publikacja to zbiór szkiców i studiów dotyczących doświadczenia poetyckiego Haliny Poświatowskiej, w którym nadrzędne miejsce zajmują kategorie namysłu i emocji jako przejawów reakcji na świat człowieka próbującego ów świat uporządkować. To ich połączenie na gruncie poetyckim pozwala wejrzeć podmiotowi, a zarazem odbiorcy, w delikatną i złożoną materię granicznych egzystencjalnych sytuacji człowieka: miłości i śmierci. Ich zwornikiem jest ciało cierpiące w chorobie zwiastującej koniec i cierpiące po kolejnych zawodach miłosnych. Ciało będące areną zmagania się pierwiastka erotycznego i mortalnego.
Kategorią równie ważną jak namysł i emocje jest kategoria doświadczenia stającego się tu miarą wrażliwości człowieka w kontakcie ze światem. Wszystko to wymagało od poetki wysiłku intelektualnego i zwyczajnego fizycznego, a znalazło odbicie w swoistym notatniku poetyckim ilustrującym próby poszukiwania słowa adekwatnego do udźwignięcia ciężaru doświadczenia. Liryka Haliny Poświatowskiej próbuje wszystkie te dramatyczne doświadczenia z własną, i nie tylko, skończonością zidentyfikować.