Niebo, na chmurze rozmawiają ze sobą ksiądz Brzóska i jego towarzysz Ignacy, który chce wrócić do życia, by odnaleźć swoją ukochaną i zabrać ją w zaświaty. Wie, że Leokadia popełniła samobójstwo, on wcześniej zginął na froncie, mając wówczas dwadzieścia dwa lata. Ignacy trafia do Otwocka, jednak nie roku 1906, a osiemnaście lat później. Odnajduje czterdziestoletnią Leokadię. Kobieta jest leczona psychiatrycznie, ponieważ nie potrafi poradzić sobie ze wspomnieniami z przeszłości. Ignacy sądzi, że zna je wszystkie i wierzy, że w zaświatach będą znów mogli być razem.

Opowiadanie zostało wyróżnione w konkursie organizowanym przez Powiat Otwocki w 2018 roku. Zgodnie z życzeniem organizatorów w zgłaszanym utworze musiał znaleźć się wątek miłosny.