"Stopił się z nicością ruin i w mieście, którego nie było udawał człowieka, którego nie ma. Umiał to doskonale". Liton kuli się w norze, którą wykopał w pustynnym piasku. Oczami wyobraźni widzi bogate zabudowania, które jeszcze niedawno się tu znajdowały. W spiekocie słońca i smrodzie własnego ciała chowa się przed mutanami - zdeformowanymi postaciami, które żywią się mięsem zwierzęcym i ludzkim. Czy bohaterowi uda się ujść z życiem? Sceneria opowiadania przywodzi na myśl świat "Diuny" Franka Herberta.