Dwie wio­sny Wło­ska Dłu­go -- ty­go­dnie ca­łe nie wy­cho­dzi­łem z po­ko­ju, więc tyl­ko przez okna pa­trzy­łem na świat: na sza­re, brze­mien­ne wio­sną nie­bo, to na mo­rze gniew­nie roz­ko­ły­sa­ne, to na czu­by fi­gow­ców o bla­do­zło­tych pło­my­kach list­ków, gdy je wiatr przy­gi­nał do okien; to zno­wu przez zga­szo­ne szkli­wo desz­czów zło­ci­ły mi się ga­je cy­tryn i po­ma­rańcz i sza­rza­ły sre­brem oliw­ki, a po­za ni­mi, w głę­bi da­le­kiej, ma­ja­czy­ły po­rwa­ne kon­tu­ry gór. A no­ca­mi, ty­mi nie­skoń­czo­ny­mi no­ca­mi mar­co­wy­mi krzy­cza­ło mo­rze i kła­mi fal szar­pa­ło ska­ły, aż dom trząsł się w po­sa­dach i ca­łe sta­da wi­chrów prze­wa­la­ły się przez mo­ją te­ra­sę i z ję­kiem i wy­ciem spa­da­ły do mo­rza. [...]

Ur. 7 maja 1867 r. w Kobielach Wielkich Zm. 5 grudnia 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Chłopi (1904-1909), Ziemia Obiecana (1899), Komediantka (1896), Fermenty (1897) Jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy, twórca powieści i nowel, czołowy twórca okresu Młodej Polski. Jego prozę cechuje realizm z elementami naturalizmu. Urodził się w zdeklasowanej rodzinie szlacheckiej jako syn organisty (nazwisko ojca brzmiało Rejment) i zubożałej szlachcianki. Edukację zakończył we wczesnym wieku. Próbował wielu zawodów: był krawcem, wędrownym aktorem, pracował na kolei i myślał o wstąpieniu do zakonu. Ostatecznie jednak swoje powołanie odkrył w pisarstwie, które przyniosło mu światową sławę. W 1924 roku, jako drugi Polak, dostał Nagrodę Nobla za pisaną przez ponad siedem lat powieść Chłopi. autor: Marianna Krawczyk

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.