I cią­gle wi­dzę ich twa­rze . . . . . . . . . . .  I cią­gle wi­dzę ich twa­rze,  ustaw­nie w oczy ich pa­trzę --  ich nie ma -- my­ślę i ma­rzę,  wi­dzę ich w du­szy te­atrze.    Te­atr mój wi­dzę ogrom­ny,  wiel­kie po­wietrz­ne prze­strze­nie,  lu­dzie je peł­nią i cie­nie,  ja je­stem grze ich przy­tom­ny.    Jak sztu­ka jest sztu­ką mo­ją,  me­lo­dię sły­szę cho­ral­ną,  jak ro­sną w bu­rzę na­wal­ną,  w gro­my i wi­chry się zbro­ją.    W gro­mach i wi­chrze sza­le­ją  i ga­sną w gro­mach i wi­chrze --  w mro­ku mdle­ją­ce i cich­sze --  już le­d­wo, le­d­wo wid­nie­ją --  znów wsta­ją -- wra­ca­ją ogrom­ne  ol­brzy­mie, ży­ją­ce -- przy­tom­ne. [...]

Ur. 15 stycznia 1869 w Krakowie Zm. 28 listopada 1907 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Wesele (1901); Legenda (1897), Warszawianka (1898), Lelewel (1899), Klątwa (1899), Wyzwolenie(1903), Noc Listopadowa (1903), Akropolis (1903), Powrót Odysa (1907), Sędziowie (1907) Polski dramaturg, poeta okresu Młodej Polski, malarz, grafik. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz historię sztuki, literaturę i historię na UJ. W latach 1890-1894 podróżował po Europie (Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy, Praga czeska). Ożeniony z chłopką. Charakterystyczne są jego pastele ? impresjonistyczne pejzaże oraz portrety w duchu estetyki secesji, na których postacie obrysowane wyrazistym konturem uchwycone są w naturalnych pozach. Jest twórcą polichromii i witraży w kościele Franciszkanów w Krakowie. W nawiązujących do tradycji dramatu antycznego i szekspirowskiego dramatach symbolicznych Wyspiańskiego refleksji nad historią oraz problematyką narodową i społeczną dotyczącą Polski towarzyszy ideowa dyskusja z romantyzmem. autor: Katarzyna Jastrząb

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.