Z gło­wą na ka­ra­bi­nie No­cą sły­szę, jak co­raz bli­żej  drżąc i gra­jąc krąg się za­ci­ska.  A mnie prze­cież zdrój rzeź­bił chy­ży,  wy­huś­ta­ła mnie chmur ko­ły­ska.    A mnie prze­cież wo­dy sze­ro­kie  na dźwi­ga­rach swych nio­sły płat­ki  bzu dzi­kie­go; buj­ne ob­ło­ki  by­ły dla mnie jak uśmiech mat­ki.    Krąg po­wol­ny dzień czy noc krą­ży,  ostrzem świsz­cząc tnie już przy ustach,  a mnie prze­cież tak jak i in­nym  zie­mia ro­sła tę­ga -- nie pu­sta.    I mnie prze­cież jak dy­mu la­ska  wy­try­ska­ła go­łę­bia mło­dość;  te­raz na dnie śmier­ci wy­ra­stam  ja -- syn dzi­ki me­go na­ro­du.    Krąg jak no­żem z wol­na roz­ci­na,  prze­tnie świa­tło, za­nim dzień mi­nie,  a ja prze­śpię czas wiel­kiej rzeź­by  z gło­wą cięż­ką na ka­ra­bi­nie. [...]

Ur. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?.

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.