Antychryst Pan świata

Robert Hugh Benson

Antychryst Pan świata to dystopijna, czyli przedstawiająca czarną wizję przyszłości, wewnętrznie spójna i wynikająca z krytycznej obserwacji otaczającej autora sytuacji społecznej, powieść science fiction z 1907 r., pióra prałata Roberta Hugha Bensona, która koncentruje się na panowaniu Antychrysta i końcu świata. Została ona uznana za proroczą przez Dale'a Ahlquista, Josepha Pearce'a i papieża Benedykta XVI.

Apokalipsa św. Jana

Peter S. Williamson

Apokalipsa przypomina nam, że naszą ostateczną nadzieją nie jest po prostu śmierć i pójście do nieba, lecz ujrzenie powrotu naszego Pana w chwale, zmartwychwstanie oraz zaślubiny nieba i ziemi, kiedy Nowe Jeruzalem zstąpi jak oblubienica. Naszym przeznaczeniem, jako uczniów Jezusa, jest uczta weselna Baranka w wiecznym mieście, którego nie sposób opisać i w którym ujrzymy Boga twarzą w twarz. (fragment książki)

Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie

Ignacy Radliński

Ze wstępu: We dwóch czy trzech stuleciach, kończących erę starożytną, i w kilku, rozpoczynających nową, w całym, rzec można, owoczesnym świecie dziejowym, powstawał i rozpowszechniał się pewien rodzaj utworów, ważnych zarówno dla swej treści, jak i pochodzenia. Treść jak wszystkich celniejszych pomników piśmiennych w dziejach powszechnych, była ściśle związaną z biegiem wypadków wytwarzających te dzieje, przedstawiała, grupowała i objaśniała fakty rzeczywiste, lub za rzeczywiste uchodzące i podawane; wyprowadzała z rozbieranych faktów wnioski, wyrabiała o tych faktach, z danego punktu widzenia, pojęcia właściwe, zaprawiała na nich mniej przygotowane umysły do wydania stosownego do danych celów sądu o rzeczy. Pochodzenie było zawsze ukryte, zagadkowe, tajemnicze. Właśnie, wskutek takiego pochodzenia, dla tych utworów powstała z greckiego języka nazwa apokryfy, pod którą, w piśmiennictwie powszechnym, są one wyłącznie znane.

Apologetyka po prostu. Jak pomóc poszukującym i sceptykom w odnalezieniu wiary

Alister E McGrath

Objawienie jest niezmienne, ponieważ odsłania wieczne prawdy dotyczące natury człowieka, wszechświata, a nade wszystko Boga. Zmienia się jednak kontekst intelektualny, społeczny i kulturowy, w którym rozbrzmiewa Słowo Boga. Dlatego dla zrozumienia i głoszenia prawdy chrześcijańskiej istnieje potrzeba wyrażania jej na nowo, nadając niezmiennej istocie współczesną formę. Niniejsza seria jest zbiorem książek kompetentnie prezentujących właściwe rozumienie i uzasadnienie wiary. Powstaje ona z myślą o każdym, kto chce poznać racjonalnie argumenty za prawdziwością objawienia. Serię opracowują: Wydawnictwo W drodze, które od 1973 roku wydaje publikacje, pomagając łączyć wiarę z codziennością. Fundacja Prodoteo, której misją jest propagowanie stylu życia opartego na wartościach chrześcijańskich, m.in. poprzez popularyzację wiedzy z zakresu apologetyki chrześcijańskiej i znajomości Pisma Świętego. Alister McGrath uważa, że najlepszą taktyką obronną wiary chrześcijańskiej jest jej objaśnianie. Historia obfituje w wielkich i przekonujących apologetów. Jednak wyzwania, jakie stawia współczesny świat i jego ideologie z nowym ateizmem na czele, wymagają świeżego i elastycznego podejścia do apologetyki. Nawiązując do słynnej książki C.S. Lewisa Chrześcijaństwo po prostu, McGrath uczy czytelnika metod dzielenia się wiarą przemawiających nie tylko do umysłu, lecz także do serca i wyobraźni.

Apologetyka Radości. C. S. Lewisa argument z Pragnienia na rzecz istnienia Boga

Joe Puckett Jr.

Wszystkie kultury na przestrzeni dziejów cechowała tendencja, by szukać czegoś, co wykracza poza widzialny, materialny świat. Według C.S. Lewisa wszyscy posiadamy pragnienie transcendencji, którego nasza rzeczywistość nigdy nie zaspokoi. Skąd bierze się w człowieku taka tęsknota i co ona oznacza? Choć Lewis nigdy nie użył zwrotu „argument z Pragnienia”, to argument ten wypełnia strony wielu jego cenionych prac. W swej pasjonującej książce Joe Puckett Jr. analizuje i rozszerza rozumowanie Lewisa. Mierzy się także z krytykami religii, takimi jak Nietzsche, Freud, ale też Dawkins i inni współcześni myśliciele, którzy postrzegają Boga jedynie jako projekcję ludzkiej potrzeby bezpieczeństwa lub uznają pragnienie transcendencji za wyłącznie wytwór czysto naturalnych przyczyn. Opierając się na argumentacji Lewisa, Puckett dowodzi, że wiara w coś poza tym światem, co jest źródłem i wypełnieniem naszej tęsknoty, jest racjonalna. Według Lewisa to właśnie poszukiwanie obiektu Radości może doprowadzić nas do Boga.   Mamy to do czynienia z wyjątkowym opracowaniem akademickim, jedyną znaną mi książką w pełni poświęconą najbardziej interesującemu argumentowi na świecie. Napisana jest w sposób jasny i przekonujący. Polecam ją całym sercem. - Peter Kreeft, autor książki „Krytyka relatywizmu moralnego. Wywiad z pewnym absolutystą”   Joe Puckett w „Apologetyce Radości” pokazuje długą i bogatą historię namysłu nad problemem wiary oraz istnienia Boga. Najwyraźniej jest to problem przypisany do naszej ludzkiej kondycji, dlatego książka ta jest dla nas i o nas. Jest ona dla nas, ponieważ zaprasza, by we własnym życiu uczciwie i odważnie poszukać doświadczeń, w których przebłyskuje pragnienie transcendencji. Nic nie gwarantuje, że je znajdziemy, ale nie znajdziemy go na pewno, jeśli nie spróbujemy. Jest też i o nas. Przedstawia przemiany kultury, choćby oddzielenie faktów i wartości, nauki od religii, piękna od prawdy i dobra, które sprawiają, że trudniej nam pragnienie transcendencji w sobie identyfikować i dostrzegać w świecie jej „echa”. - dr hab. Agnieszka Lekka-Kowalik, prof. KUL   Spośród różnych argumentów na istnienie Boga, które pojawiły się na przestrzeni dziejów, najbardziej zaniedbanym i najmniej znanym jest argument z ludzkich pragnień […]. Puckett przedstawia istotne składniki tego argumentu, odwołując się do głównych jego propagatorów oraz krytyków. Czyni to z żarliwością i biegłością, co korzystnie wpływa na ponowne przedstawienie w naszych czasach tego ważnego argumentu na istnienie Boga. - Michael R. Young redaktor „The Journal of Faith and the Academy”   C.S. Lewis […] przekonuje, że najlepsze wyjaśnienie ludzkiego doświadczenia radości i współwystępującego z nim uczucia tęsknoty za tym, co transcendentne i wieczne, znajdziemy w judeo-chrześcijańskiej wizji rzeczywistości […]. Jak dotąd ten interesujący argument Lewisa był pomijany przez apologetów starających się wykazać prawdziwość teizmu chrześcijańskiego. Uważam jednak, że argument z Pragnienia zajmuje należne mu miejsce w całościowej argumentacji na rzecz teizmu i jestem szczęśliwy, że „Apologetyka Radości”Joego Pucketta wypełnia tę lukę, prezentując ten argument oraz odpowiadając jego krytykom. „Apologetyka Radości”, o ile wiem, jest pierwszym książkowym opracowaniem tego argumentu Lewisa i jestem szczęśliwy, że mogę polecić tę lekturę. - Mark Linville autor w „The Blackwell Companion to Natural Theology” i współredaktor oraz współautor pracy zbiorowej „Philosophy and the Christian Worldview”     Joe Puckett Jr. pełni posługę lektora w 16th Ave. Church of Christ w Sterling, Illinois. Jest absolwentem Faulkner University. Obecnie na Wydziale Nauk Humanistycznych w Salve Regina University pracuje nad doktoratem poświęconym filozofii umysłu.   C. S. Lewis. Rozum i Wiara „Wierzę w chrześcijaństwo tak samo jak we wschodzące słońce - nie tylko dlatego, że je widzę, ale także dlatego, iż dzięki niemu widzę wszystko inne.” (C.S. Lewis) Seria wydawnicza „C. S. Lewis. Rozum i Wiara” to zbiór publikacji dotyczących twórczości i życia Clive’a Staplesa Lewisa, uznawanego za największego współczesnego chrześcijańskiego apologetę. Prezentuje intelektualne walory teizmu oraz argumentację na rzecz tezy o racjonalności przekonań teistycznych, a w szczególności chrześcijaństwa. Choć Lewis zmarł w roku 1963, jego twórczość jest wciąż aktualna. Do jego argumentów i analiz dotyczących moralności oraz społeczeństwa wciąż odwołują się zawodowi filozofowie i teologowie, a także liczni przedstawiciele obu stron filozoficzno-teologicznego sporu ateizmu z teizmem. Na język polski zostało już przełożone wiele prac C.S. Lewisa, które cieszą się niesłabnącą popularnością. Wciąż jednak brakuje opracowań biograficznych i krytycznych oraz pogłębionych analiz jego poglądów. Seria „C. S. Lewis. Rozum i Wiara” ma wypełnić tę lukę. Publikowane w niej teksty odznaczają się naukową wnikliwością, a jednocześnie są przystępne dla szerokiego grona czytelników, tak jak twórczość samego C.S. Lewisa, który przekonywał, że dzięki chrześcijaństwu wszystko inne nabiera sensu.    

Apologia Sokratesa. Kryton

Platon

Dzieło nie jest traktatem filozoficznym w zwykłym rozumieniu tego słowa, czy nawet w tym znaczeniu, w jakim traktatami filozoficznymi są inne dialogi Platona (np. Uczta). Ani sam Sokrates, ani Platon ustami Sokratesa nie roztrząsają tu żadnych szczegółowych kwestii ontologicznych lub kosmologicznych, które zaprzątały wtedy uwagę greckich filozofów. W argumentacji Sokratesa (zwłaszcza w jego rozmowie z Meletosem) można nawet dopatrzyć się błędów logicznych. Sokrates np. niesłusznie twierdzi, że nikt nie może świadomie dążyć do deprawowania innej osoby, ponieważ ta w końcu zwróciłaby się przeciwko niemu. I w historii starożytnej i współcześnie można łatwo znaleźć przykłady osób, które zdeprawowane szkodziły nie osobie odpowiedzialnej za jej zepsucie moralne, lecz innym. Sokrates tylko pozornie zbija również drugi punkt oskarżenia, twierdząc, że nie można go oskarżać jednocześnie o bezbożność i wprowadzanie nowych duchów. W rzeczywistości Anytos, Meletos i Lykon nie oskarżali go o ateizm, lecz o to, że nie uznaje bogów, których państwo uznaje, czyli religii państwowej. Była to niewątpliwie prawda. Jak powiedziano, religijność Sokratesa była bardzo głęboka, ale też całkiem innej ogólniejszej i bardziej refleksyjnej natury, niż u zwykłych Ateńczyków. Jest też prawdą, że Sokrates nie był zwolennikiem ustroju demokratycznego. Nie mógł zgodzić się z branym w Atenach za pewnik przekonaniem, że obywatele w swojej większości reprezentują mądrość. (za Wikipedią).

Apostołowie słowiańscy święci Cyryl i Metody

L. Tatomir

śś. Cyryl i Metody: Słynęli w Grecji z pobożności i nauki bracia Metody i Konstanty, synowie urzędnika cesarskiego, greka Leona. Pochodzili oni z Tessaloniki, miasta, w którym od czasu rozproszenia Słowian przez Awarów siedlili się tak gęsto Słowianie, że język ich stał się tam powszechnym i wszyscy Tessalończycy czysto po słowiańsku mówili. Przyjęli też Słowianie tessalońscy wcześnie chrześcijaństwo i taką w wierze odznaczali się gorliwością, że Tessalonika otrzymała od papieży zaszczytny przydomek prawowiernej i już w VIII wieku wysłała apostołów do Bułgarów i dalej na północ...

Arcydzieło

Francine Rivers

Dwie zagubione dusze, związane poczuciem winy z przeszłością, odkrywają, że same rany, które trzymają je w niewoli, mogą prowadzić do niewiarygodnej łaski potrzebnej do uwolnienia ich. Autorka bestsellerów New York Timesa Francine Rivers powraca do swych romantycznych korzeni! Ta historia miłosna przypomina nam, że miłosierdzie może zmienić nawet najbardziej zepsutych ludzi w niedoskonałe, lecz oszałamiające arcydzieła. Duch przeszłości trzyma go w niewoli. Jej pomyłki prowadzą ją pod jego drzwi. ZNANY ARTYSTA Z LOS ANGELES, Roman Velasco wydaje się mieć wszystko, czego tylko zapragnie – pieniądze, kobiety i sławę. Tylko Grace Moore, jego nowo zatrudniona osobista asystentka wie, jak mało w rzeczywistości posiada. Demony przeszłości Romana odbijają się echem w korytarzach jego pustej rezydencji i od zapierającego dech w piersiach widoku Kanionu Topanga. Grace nie wie, jak jej szef potajemnie zmaga się z nimi jako Ptak, osławiony, ale niezidentyfikowany grafficiarz – alter ego artysty, które może zniszczyć jego karierę. Podobnie jak Roman, Grace zmaga się z przeszłością. Po katastrofalnym małżeństwie przysięgła sobie, że nigdy nie pozwoli, by miłość skradła jej marzenia, ale kiedy poznaje Romana, fragmenty ich przeszłości powoli zaczynają pasować do siebie... i zmienia się ich życie – na zawsze. FRANCINE RIVERS cieszy się niesłabnącym uznaniem i lojalnością czytelników na całym świecie. Jest autorką takich bestsellerów, jak Potęga Marzeń, Potęga Nadziei, Potęga Miłości, Most Przeznaczenia.

Arda Wiraz namag. Księga o pobożnym Wirazie

Nieznany

Arda Wiraz Namag. Księga o pobożnym Wirazie, czyli pobożnego Wiraza wędrówki po niebie i piekle - intrygujący tekst zaratusztriański pochodzący ze starożytnego Iranu – po raz pierwszy po polsku. O autorze „Arda Wiraz namag”, czyli zaratusztriańskiej „Księgi o pobożnym Wirazie” nic nie wiadomo. Czasami uważa się, iż mógł to być jeden z bogobojnych komentatorów Awesty, żyjący w epoce Sasanidów (224 – 651 r. n.e.), zwykle jednak przyjmuje się, że tekst powstał dopiero w wieku IX n.e. Wskazuje na to głównie słownictwo użyte w „Księdze...”, oraz odniesienia do podboju Iranu przez Aleksandra Wielkiego, czyli wydarzenia paralelne do zawojowania kraju przez muzułmańskich Arabów, którzy - podobnie jak król macedoński – zniszczyli starożytną religię mazdejską. Wszakże zaznaczyć należy, iż ścisłe datowanie nie jest możliwe, bowiem najstarsza zachowana kopia utworu datowana jest dopiero na wiek XIV.  „Arda Wiraz namag” opowiada o tym, jak w świątyni ognia zebrało się wyższe duchowieństwo mazdejskie i oddelegowało pobożnego Wiraza, męża jego siedmiu rodzonych sióstr, w zaświaty. Dostał się tam, przyjąwszy silny narkotyk sporządzony z konopi i bielunia. Wędrówkę rozpoczął od mostu Czinwad, stanowiącego granicę między życiem do-czesnym, a pośmiertnym, następnie obejrzał niebo i niebiańskie rozkosze, a z nieba jego nadprzyrodzeni przewodnicy – aniołowie Srosz i Adur – powiedli go do piekła. Tu ujrzał straszliwe męki grzeszników. Po siedmiu dobach Wiraz obudził się z narkotycznego snu i opowiedział o swojej wędrówce, a jego opowieść została spisana.

Arianie polscy

Szczęsny Morawski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Bardzo obszerne i wyczerpujące dzieło traktujące o powstaniu i dziejach tej typowej dla Polski denominacji religijnej. Autor omawia bardzo szczegółowo proces, w wyniku którego doszło do wyodrębnienia się arianizmu z pozostałego protestantyzmu, opisuje ważne dla tego wyznania postaci, zdarzenia, miejsca, działalność zarówno religijną, jak i edukacyjną, a także polityczną. Opisuje działalność arian w różnych rejonach ówczesnej Rzeczpospolitej, niesnaski, utarczki i walki pomiędzy nimi a zwolennikami innych wyznań. Nie zapomina także opisać najazdu Szwedów na Polskę i faktu przyłączenia się do nich arian, co skutkowało postanowieniem o ich wypędzeniu poza granice Rzeczpospolitej. Dzieło zajmuje się także i wieloma innymi kwestiami, nie sposób wymienić je w krótkim opisie wszystkie, dlatego zachęcamy do lektury.

Arka Noego odnaleziona

Roman Piwowarczyk

Przez całe stulecia biblijna opowieść o potopie była traktowana jak legenda. Czy na naszej planecie wydarzyła się globalna powódź, która zniszczyła lądowe życie na ziemi ? Wielkie muszle znajdowane na wierzchołkach kilkutysięczników zdawały się potwierdzać tę tezę. Relacje z potopu przekazywane były z pokolenia na pokolenie w Ameryce Południowej wśród Majów i Azteków, możemy znaleźć je na glinianych tabliczkach sumeryjskich, w mitach greckich, w opowieściach Aborygenów i hieroglifach Chińczyków. Ale samej arki ciągle nie potrafiono namierzyć. Aż nagle na początku XXI wieku grupa śmiałków z Hongkongu zainteresowała się anomalią magnetyczną skrytą pod lodowcem góry Ararat na wysokości ponad 4000 m n.pm. Inicjatorzy wyprawy nie byli nawet chrześcijanami, znającymi Biblię, a właścicielami parku rozrywki, którzy w potencjalnym znalezisku wietrzyli możliwość wykorzystania sensacji i sporego zarobku. Kolejne wyprawy z Hongkongu z pomocą tureckich przewodników trafiały w niedostępne dotąd rejony świętej góry Ararat. I oto okazało się, że pod wielką zmarzliną, ukrywa się gigantyczna konstrukcja wykonana z drewna. Badacze dostali się do jej wnętrza, które przypominało monstrualnych rozmiarów łódź z wieloma poziomami i pomieszczeniami. Wydobyto z niej ponad sto artefaktów; naczyń glinianych i wystruganych z drewna, które po przebadaniu znalazły swoje miejsce w muzeum zbudowanym u podnóża góry, po tureckiej stronie. Dlaczego media milczą o tym odkryciu? Na jakie lata datowane są znalezione przedmioty? Dlaczego rząd turecki poważnie potraktował znalezisko i zaoferował współorganizowanie kolejnych wypraw, których wyruszenie zastopowała pandemia? O tym wszystkim opowiada książka ks. Romana Piwowarczyka, przyjaciela odkrywców z Hongkongu - człowieka, który wspinał się na Ararat i dotykał przedmiotów znalezionych w zakamarkach tajemniczej konstrukcji.

Arma nostrae militiae. Kultura książki i pisma Zakonu Kaznodziejskiego na ziemiach polskich

Praca zbiorowa

Oddawany Czytelnikowi kolejny tom serii Dominikańskiego Instytutu Historycznego w Krakowie to zbiór studiów poświęconych różnym aspektom dziejów kultury książki i pisma w środowisku dominikańskim na ziemiach polskich. Pozwala on poznać kulturę umysłową braci i sióstr, poszczególnych klasztorów czy całych prowincji. Dzisiaj o dorobku i tradycjach intelektualnych dominikanów i dominikanek świadczą głównie zachowane druki i rękopisy ich autorstwa oraz skrawki dawnych księgozbiorów. Są one bardzo wymownymi świadkami dziejów zakonu św. Dominika na terenie Rzeczypospolitej. Niestety wydarzenia polityczne, klęski elementarne, a czasami także niefrasobliwość zakonników, sprawiły, że ten świat książki dominikańskiej uległ zniszczeniu i zapomnieniu. Prezentowana publikacja uzupełnia dotychczasowe ustalenia badaczy oraz przypomina szacunek sióstr i braci dla książki oraz tradycji piśmienniczej.

Arumugam książę indyjski

Autor nieznany

Arumugam to powieść misyjna opowiadająca o nawracaniu Hindusów na chrześcijaństwo. Powieść zaczyna się od sceny, w której śmiertelnie chory syn radży bezskutecznie jest leczony przez pogańskich lekarzy. Gdy stan jego zdaje się być beznadziejny, jeden z nich zwraca się do władcy tymi słowy: Jeśli książę chcesz ocalić życie syna, przywołaj którego z chrześcijańskich kapłanów. - Jak to - odparł zdumiony radża - nawet wy, czciciele dawnych bóstw naszych, śmiecie mi radzić, abym szukał ratunku u wrogów mej wiary? Czyż Brama mnie za to nie ukarze? - Potężny władco - odpowiedział lekarz indyjski - spomiędzy wszystkich złych duchów, mających silną władzę i brojących złe na ziemi, jest zapewne wąż najzawziętszym nieprzyjacielem Bramy i jego wielbicieli. Biali przeto Bramini zachodu, którzy jedyni mają władzę nad wężem, nie mogą być nieprzyjaciółmi Bramy. Jeszcze raz ci przeto radzę, przywołaj jak najprędzej białego Bramina, jeśli nie chcesz, aby ci twój syn umarł skutkiem złości węża. - Niechże tak będzie - zawołał radża - zawołajcie białego Bramina. A co było dalej czytelnik dowie się po przeczytaniu całej książeczki. Ów biały bramin to oczywiście katolicki misjonarz, o którego przygodach dowiemy się z rozdziałów: Choroba i powrót do zdrowia, Prośba Arumugama, Pięć lat pomiędzy chrześcijanami, Dobry uczynek i jego następstwa, List z Cejlonu, Pomiędzy bałwochwalcami, Nowa próba, Stanowcza godzina, Z nawałnicy do portu.

Ateista, którego nie było, albo straszne konsekwencje złych argumentów

Andy Bannister

W ostatniej dekadzie ateizm wrócił na pierwsze strony gazet. Ma w sobie energię i wiarę: wielu zostało przekonanych, że ateistyczny sceptycyzm jest właściwie jedyną sensowną propozycją dla każdego cywilizowanego, wykształconego i nowoczesnego człowieka. Ateizm jest na topie, religia jest nudna. Jednak kiedy zaczynamy uważniej przyglądać się ateizmowi, wiele argumentów używanych na jego poparcie szybko upada. Łącząc humor z poważnymi przemyśleniami, książka „Ateista, którego nie było” uczy, w jaki sposób rozpoznawać marne argumenty oraz jak skutecznie kwestionować ogólnie przyjęte, choć nieuzasadnione twierdzenia nowego ateizmu.   Ta napisana żywym językiem, dowcipna i wciągająca książka to przemyślana i mocna krytyka nowego ateizmu kojarzonego z Richardem Dawkinsem i innymi osobami. Świetna rzecz czerpiąca garściami z najwyższej jakości myśli naukowej, filozoficznej i historycznej. Przystępnie napisane, przemyślane i pełne humoru wyzwanie skierowane w stronę wszystkich opowiadających się za nowym ateizmem. Gorąco polecam! Profesor Steve Walton, St Mary’s University, London W błyskotliwej i obalającej argumenty ateistów książce Bannister pokazuje konsekwencje stosowania argumentacji nowego ateizmu w codziennym życiu (a nie tylko, gdy snuje się dywagacje, siedząc w fotelu). Jego dzieło to szalona jazda od pouczających historyjek przez teorię do zmuszającej do myślenia końcówki. Pisząc ze swadą i wykorzystując moc wyobraźni, pokazuje, że rzekomy „bezpieczny grunt” myśli nowego ateizmu to w rzeczywistości pustka. Profesor Mary Jo Sharp, Houston Baptist University Książka Andy’ego Bannistera to ożywcze tchnienie, porcja pozytywnej energii. Zmusiła mnie do śmiechu, do łez i do myślenia. Napisana z taką werwą, że słowa wręcz wyskakują z jej stronic. Oto trzeźwo myślący chrześcijanin! Co jeszcze ma dla nas w zanadrzu autor? Adrian Plass, pisarz i mówca O autorze Doktor Andy Bannister jest dyrektorem organizacji Solas Centre for Public Christianity. Regularnie przemawia i naucza w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Europie i wielu innych miejscach świata. Podczas spotkań organizowanych przez uczelnie i Kościoły chrześcijańskie, na zjazdach przedsiębiorców, w radiu i w telewizji – Andy zwraca się zarówno do słuchaczy reprezentujących wszystkie religie, jak i do osób niewierzących, podejmując kwestie związane z wiarą, kulturą, polityką i społeczeństwem. Bannister uzyskał doktorat z badań nad islamem i prowadzi zajęcia poświęcone tej religii, angażując się w nie ze wzmożoną aktywnością po ataku terrorystycznym z 11 września 2001 roku, który zwiększył zainteresowanie islamem. Prowadził zajęcia dydaktyczne poświęcone islamowi oraz filozofii na wielu uczelniach, m.in. w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Pracuje także jako Adjunct Research Fellow w Centrum Badań nad Islamem oraz Innymi Religiami (Centre for the Study of Islam and Other Faiths) w Melbourne School of Theology. Jest także autorem pracy An Oral-Formulaic Study of the Qur’an. Ma bardzo liczne grono obserwujących go na Twitterze: @andygbannister. W czasie wolnym od podróży, wystąpień i pisania lubi chodzić po górach i fotografować. Mieszka z rodziną w Toronto. Summa Nazwa serii nawiązuje do tytułu dwóch wielkich dzieł świętego Tomasza z Akwinu, który koncentrował się na tym, że chrześcijaństwo nie podważa wartości poznania intelektualnego. Proponujemy czytelnikowi publikacje, których autorzy nie boją się rzeczowej dyskusji prowadzącej do wykazania prawdziwości chrześcijaństwa. Mamy nadzieję, że będzie to doskonała lektura i nieocenione źródło wiedzy dla tych, którzy szukają argumentów na rzecz chrześcijaństwa oraz wszystkich wątpiących, a nawet niewierzących. Ci ostatni znajdą okazję, by wypróbować swoją niewiarę.  

Autobiografia

Gilbert Keith Chesterton

Chesterton - Mistrz Absurdu - napisał w sumie 80 książek. Autobiografia jest obowiązkową lekturą dla wszystkich fanów tego ukochanego przez miliony autora. Autobiografia tchnie radością i pogodą ducha. Chesterton chętnie zresztą wyjawia, skąd wzięła się ta radość. Nie jest bowiem prawdą, że urodził się już ze słonecznym usposobieniem, które zdołało mu ozłocić nieprzyjemny świat. Jego usposobienie, a nawet w znacznym stopniu jego humor, to cechy wypracowane dzięki specyficznemu podejściu do życia. Radość Chestertona opierała się na wdzięczności. Życie jest wspaniałym darem, którym można się szczerze rozkoszować, a gdzieś w muzyce sfer pobrzmiewa śmiech Pana Boga. Fragment z przedmowy Jagi Rydzewskiej

Ave Maria

Antonina Domańska

Przepiękna, wzruszająca opowieść o ludzkiej niesprawiedliwości, zawiści, o niesprawiedliwym ocenianiu i traktowaniu drugiego człowieka, o kupcach, mnichach, klasztorach, średniowiecznej Moguncji, o Bezimiennym i o cudzie Bożym. Książeczka polecana zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Naprawdę warta przeczytania, jak wszystkie inne książki tej zapomnianej już dziś może nieco, ale na pewno wartej przypomnienia autorki.