"Historia magistra vitae est". Podręcznik do języka łacińskiego dla studentów historii. Wyd. 3

Aleksandra Golik-Prus

Skrypt jest adresowany do studentów historii studiów dziennych i zaocznych, którzy rozpoczynają naukę języka łacińskiego. Układ materiału ma umożliwić zdobycie praktycznej umiejętności rozumienia tekstów omawianych również na zajęciach z nauk pomocniczych historii. Materiał gramatyczny obejmuje najistotniejsze zagadnienia z fonetyki, fleksji i składni, a uwagę skoncentrowano na jego wielokrotnych repetycjach i wprowadzeniu pewnych nowych zagadnień gramatycznych nie na zasadzie jednokrotnego całościowego przedstawienia, lecz w sposób cząstkowy. Skrypt składa się z dwóch części – I zawiera materiał gramatyczny (poparty fragmentami tekstów łacińskich), część II to tablice gramatyczne, poszerzony wybór tekstów.

Imperceptywność w języku macedońskim i polskim

Magdalena Błaszak

Monografia stanowi podsumowanie stanu badań nad kategorią imperceptywności. Adresowana jest do slawistów i językoznawców, a także translatologów – dydaktyków języka macedońskiego. W pracy zawarta jest charakterystyka kategorii imperceptywności pod względem semantycznym, a także opis poszczególnych przypadków gramatykalizacji tej kategorii oraz leksykalnych sposobów jej wyrażania. Analiza kategorii imperceptywności we współczesnym języku macedońskim i polskim  ma charakter ujęcia synchronicznego i  zarazem kontrastywno - konfrontatywnego. Jako że badana problematyka językowa pozostaje w znacznej dysproporcji w zakresie wyrazistości czyli stopnia  gramatykalizacji tej kategorii – na korzyść języka macedońskiego, sytuacja taka znajduje także odbicie  ilościowe w całej monografii, język macedoński jest traktowany nieprzypadkowo jako wyjściowy w opisie i analizie, a język polski  stawiany na drugim planie ze względu na brak gramatykalizacji  rozpatrywanej kategorii.

Japoński. Rozmówki z wymową i słowniczkiem. Mów śmiało!

Karolina Kuran

Mów śmiało! Z najnowszą serią rozmówek Lingo stanie się to proste i wygodne. Dzięki naszym praktycznym rozmówkom bez trudu dogadasz się z rodowitymi Japończykami. Rozmówki Lingo pomogą Ci, kiedy: - podróżujesz po Japonii - jedziesz w interesach, zwiedzasz - interesuje cię anime, manga, teatr kabuki, sztuki walki - robisz zakupy, zamawiasz jedzenie - rezerwujesz hotel - potrzebujesz pomocy w nagłym wypadku Ponadto w książce znajdziesz: - wymowę w wygodnym dla użytkownika zapisie fonetycznym - przykładowe konwersacje - tablice z najczęściej poszukiwanymi słowami i informacjami - zarys gramatyki - słowniczek polsko-japoński

Japoński. Słownik tematyczny

Karolina Kuran

Japoński. Słownik tematyczny to zarówno świetna pomoc dla wyjeżdżających za granicę, jak i gratka dla osób fascynujących się Krajem Kwitnącej Wiśni. To książka z nowej serii pomocy językowych Lingo, przeznaczona dla wszystkich osób, które chcą uporządkować swoją znajomość japońskiej leksyki obejmującej najważniejsze dziedziny życia a także dla tych, których interesuje japońska kultura. Zalety książki: podejście praktyczne i nastawienie na walor użytkowy: słownictwo z różnych sfer życia w podziale na 15 rozdziałów tematycznych słówka opatrzone wygodnym dla użytkownika uproszczonym zapisem wymowy specjalne strony dla wzrokowców z wyborem słówek z danego bloku tematycznego przedstawionym na graficznych planszach.  

Język japoński dla średniozaawansowanych II. Konstrukcje gramatyczne

Ewa Krassowska-Mackiewicz

Ewa Krassowska-Mackiewicz – ukończyła japonistykę na Uniwersytecie Warszawskim w 1994 roku. Przez rok była na stypendium na Uniwersytecie w Hiroshimie przyznanym jej przez Japońskie Ministerstwo Edukacji. Od 1997 roku związana jest na stałe z PJATK, gdzie jest pracownikiem Katedry Kultury Japońskiej. Zajmuje się metodologią nauczania języka japońskiego, e-learningiem, kaligrafią i rozmaitymi aspektami kultury japońskiej. Autorka poczytnych książek do nauki języka japońskiego. Podręcznik ten skierowany jest do wszystkich uczących się języka japońskiego na poziomie średniozaawansowanym, którzy są już gotowi do samodzielnej pracy nad językiem i pogłębiania wiedzy we własnym zakresie. Nowa forma (inna od dotychczasowych książek Wydawnictwa PJATK: Język japoński dla początkujących i Język japoński dla śreniozaawansowanych) jest dostosowana do potrzeb odbiorcy, który poszukuje wyjaśnień coraz bardziej skomplikowanych i zaawansowanych gramatycznie tematów. Choć kolejność prezentowanych zagadnień opiera się na stopniu ich trudności, to uczący się może wybierać tematy dowolnie według potrzeb i traktować podręcznik jako słownik konstrukcji gramatycznych i partykuł.

Język tamilski

Kusio Joanna, Herrmann Tadeusz

Język tamilski jest uznawany za najważniejszy wśród języków drawidyjskiej rodziny językowej. Jest to język etniczny Tamilów, używany głównie w indyjskim stanie Tamilnadu, gdzie ma status języka oficjalnego, oraz w Sri Lance i Singapurze, gdzie jest jednym z języków urzędowych. Posługuje się nim obecnie ponad 70 milionów osób. Cechuje się silną dyglosją, a zaświadczona historia jego rozwoju sięga 2 tysięcy lat, co czyni go jednocześnie językiem klasycznym, jak i współczesnym medium komunikacji. Opracowanie dotyczy wyłącznie języka współczesnego w jego odmianie literackiej. Joanna Kusio (1960-2009) była pracownikiem Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskała stopień doktora na podstawie rozprawy Postać wróżbitki kuratti w tradycji tamilskiej. Analiza tamilskich źródeł literackich i przekazów ustnych (2003). Poza nauczaniem języka i literatury, zajmowała się tamilską tradycją ludową, hinduizmem południowoindyjskim oraz szeroko rozumianą kulturą Azji Południowej. Tadeusz Herrmann (ur. 1940) jest emerytowanym pracownikiem Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie wykładał język i literaturę tamilską oraz nauczał języka malajalam. Specjalizuje się w średniowiecznej literaturze tamilskiej okresu bhakti i filozofii systemu śajwasiddhanty. Jako pierwszy w Polsce uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy poświęconej literaturze tamilskiej (Poglądy śajwasiddhanty w Tiruwasaham Manikki Wasakara; 1989).

Język turecki

Tadeusz Majda

Język turecki, dawniej zwany również osmańskim, należy do grupy oguzyjskiej rodziny języków tureckich. Posługuje się nim ponad 80 milionów ludzi mieszkających w Republice Tureckiej i na emigracji. W ostatnich dziesięcioleciach język turecki zmienił się w stopniu porównywalnym jedynie ze zmianami, jakie zaszły we współczesnym języku hebrajskim. Dzięki systematycznej akcji "oczyszczania" języka z zapożyczeń arabskich i perskich na rzecz słów rdzennie tureckich zmieniło się zasadniczo słownictwo i języka literackiego, i mówionego. Tadeusz Majda jest turkologiem, profesorem w Zakładzie Turkologii i Ludów Azji Środkowej Uniwersytetu Warszawskiego. Wykłada język, literaturę, kulturę i sztukę turecką; zajmuje się także sztuką islamu. Wśród licznych publikacji w jego dorobku naukowym można wymienić "Katalog rękopisów tureckich i perskich ze zbiorów polskich", "Tureckie stroje i sceny rodzajowe: z kolekcji króla Stanisława Augusta: katalog rysunków", "Rozwój języka tureckiego w XVII wieku" oraz współtłumaczenie dzieła Arifa Alego "Daniszmendname. Księga czynów Melika Daniszmenda".

Język turecki. Minimum gramatyczne

Milena Jordanowa

Minimum gramatyczne języka tureckiego to nowatorski podręcznik przeznaczony do początkowej nauki języka tureckiego i został oparty na skonstruowanym specyficznym binarnym modelu, uwzględniając osiągnięcia w dziedzinie nauczania języka tureckiego jako obcego, z uwzględnieniem dokonań współczesnej turkologii i lingwodydaktyki. Zawiera niezbędny zestaw informacji z zakresu fonetyki, morfologii i podstawowych funkcji syntaktycznych. Materiał gramatyczny jest przedstawiony stopniowo i objaśniony przystępnym językiem, mając głównie na celu przydatność podręcznika w początkowym etapie nauczania języka tureckiego dla wszystkich zainteresowanych. Omówione zostały cechy gramatyczne, głównie sufiksy derywacyjne, szeroko stosowane w języku tureckim i stanowiące niezbędną podstawę do przedstawienia i zrozumienia specyfiki procesu derywacyjnego w tym języku. W przykładach gramatycznych wykorzystano najczęściej leksykę występującą we współczesnym języku literackim.