Melodie hebrajskie

George Gordon Byron

"Melodie hebrajskie" to zbiór wierszy George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  Ten wspaniały zbiór wierszy składa się z 23 pięknych utworów poetyckich, w tym takich dzieł jak Rozbita harfa, Płakałaś, Gdy śmierci chłód lub Po brzegach Jordanu.

Mściwy karzeł i Masław, książę mazowiecki

Zygmunt Krasiński

“Mściwy karzeł i Masław, książę mazowiecki” to powieść Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu.   “ — Otwórz!...  — Daremnie dobijasz się do bram naszych — odparł żołnierz stojący z lukiem i kopią na straży, przy murach Gozdawskiego zamku, młodemu rycerzowi, który, całkowitą zbroją okryty, stał na wałach, zamek okrążających.  Promienie jesiennego słońca odbijały się w jaskrawym blasku od hełmu osłaniającego głowę rycerza. Stalowa przyłbica nie kryła pięknej twarzy smutkiem zawcześnie ocienionej, a oczy całym ogniem młodości iskrzące się rzucały spojrzenia, któreby wyobraźnia poety mogła przyrównać do promieni, przez połysk słońca pancerzowi wydartych. Usłyszawszy słowa strażnika, zmarszczył brwi młodzieniec i zaczerwienił się na licach. Sięgnął nawet ręką po długi pałasz, lecz niepodobieństwo skarcenia żołnierza o kilkadziesiąt łokci nad nim wyżej stojącego, wstrzymało zapał i gniewnym tylko zapytał się głosem:  — I czemużto nie wolno wchodzić w podwoje Joanny z Gozdawy?  — Bo się spodziewamy przybycia potężnego Masława — odrzekł żołnierz — i te bramy dla niego tylko dzisiaj się otworzą!”   Fragment.  

Napój cienisty

Bolesław Leśmian

„Napój cienisty” to zbiór wierszy Bolesława Leśmiana, twórcy nowego typu ballady w XX wieku, jak i jednego z najwybitniejszych przedstawicieli literatury dwudziestolecia międzywojennego. „Napój cienisty” to wspaniały zbiór ponad stu utworów autorstwa Bolesława Leśmiana. W skład tego zbioru wchodzą takie piękne dzieła jak „Sen”, „Ludzie”, jak i również „Pejzaż współczesny”.

Narzeczona z Abydos

George Gordon Byron

"Narzeczona z Abydos" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów.Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  Historia zaczyna się od władcy Giaffira, który gani swojego rzekomego syna, Selima. Selim wyznaje miłość do swojej przyrodniej siostry Zuleiki, córki Giaffira. Rozgniewany Pasza odmawia Selimowi klucza do królewskiego haremu i obrzuca go obelgami.

Nieznany zbiór poezji

Aleksander Fredro

„Nieznany zbiór poezji” autorstwa Aleksandra Fredry to zbiór czterdziestu pięknych utworów poetyckich tego autora.

Oblężenie Koryntu

George Gordon Byron

"Oblężenie Koryntu" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów.Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  "Tysiączne lata i wojny i burze Przeszły ryjące po korynckim murze, A przeciéż dotąd mimo tylu wieków Stoi ta twierdza, dzieło wolnych Greków. Wśród trzęsień ziemi, wśród szturmów nawały Nie zadrżał nawet gmach téj wzniosłéj skały, Klucz téj Grecyi, którą jarzmo tłoczy, Przecież wzrok dumny po téj górze toczy, Dwóch mórz granicy. Przy niéj to gotowe Z dwóch stron się zetrzeć fale purpurowe, Jakby téj groźnéj zlękły się przegrody, U stóp jéj kornie gniewne ścielą wody." Fragment.

Pamiętnik z kwiatów

Adam Kuchta

Dwie dekady małżeństwa zebrać w jeden tomik to wydawałoby się zadanie niewykonalne… a jednak. Wiersze Adama Kuchty po raz kolejny zabierają nas do krainy poezji (łagodności), gdzie każdy wiersz jest jak kwiat wsunięty ukradkiem, przed laty, pomiędzy kartki pamiętnika… lirycznego „Pamiętnika z kwiatów”. Książka Café

Pan Tadeusz

Adam Mickiewicz

"Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie" to poemat epicki Adama Mickiewicza. Jest to epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej, która powstała w latach 1832–1834 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 i dwa dni z roku 1812. Epopeja jest stałą pozycją na polskiej liście lektur szkolnych. W 2012 była publicznie odczytywana w akcji społecznej propagującej znajomość literatury polskiej, Narodowe Czytanie "Pana Tadeusza".

Paryzyna

George Gordon Byron

"Paryzyna" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  W skutku doniesienia jednego ze służących, książę Mikołaja III d’Este, władca Ferrary, Modeny i Reggio przekonał się o kazirodczych miłostkach swojej żony, Paryzyny, z jego synem, Hugonem, pięknym i walecznym młodzieńcem. Książę jest zmuszony podjąć, być może najtrudniejszą z decyzji, w swoim życiu.

Pieśni

Horacy

Pieśni to utwór Horacego, rzymskiego poety, często określany mianem największego łacińskiego liryka i mistrza satyry.   Piesni to zbiór ponad 60 wspaniałych utworów poetyckich Horacego.   

Pieśni Kabira

Kabir

Kabir, jeden z wielu mistyków, jakich wydały Indie, urodził się w roku 1440 po Chr. w Benares, w epoce, kiedy metafizyka i soteriologa wielkich systemów filozoficznych: Samkhyi, Wedanty i Buddhaizmu ostatecznie ustąpiła miejsca tęsknocie za religią uczucia i ufności, za religią, której hasłem jest nie Wyzwolenie przez Wiedzę, ale Wyzwolenie przez Miłość, przez wiarę w dobroć i litość potężnego Boga. Jak większość poetów i minstreli indyjskich, Kabir nigdy nie uwiecznił swoich utworów na piśmie. Najstarszy zbiór, tak zw. Kabir-Bidżak, jest późniejszą kompilacją jego ucznia Dharmadury. Część pieśni została także wcielona do Adi-Granthu, świętej księgi Sikhów, ale większa ich część po dziś dzień żyje tylko w pamięci Hindusów i wędruje śród ludu z ust do ust. Niektóre z nich czytelnik będzie mógł poznać przeczytawszy niniejszą publikację. Przeł. RabindranathTagore.

Pieśni miłosne

Gajusz Petroniusz

Gajusz Petroniusz (27-66) rzymski pisarz (poeta), filozof i polityk. Krytykowany przez stoików za sybarytyzm, praktykował epikureizm. Według Tacyta Seneka zarzucał mu, że zamienia noc w dzień. Zdecydowanie wybierał epikurejskie przyjemności bezczynności. Jako przedstawiciel znakomitego rodu Petroniuszów nie uniknął jednak funkcji publicznych. Zarządzał Bitynią, rzymską prowincją w Azji. Pokazał wówczas, że jest człowiekiem obowiązkowym i energicznym. W 62 lub 63 roku został konsulem. Uzyskał duży wpływ na Nerona, znudzonego stoickim Seneką. Dla zafascynowanego kulturą grecką i uważającego się za artystę cesarza oraz jego zmanierowanego dworu stał się wyrocznią w sprawach dobrego smaku i wartości artystycznych stąd określenie arbiter elegantiae. Zbiorek zawiera lirykę miłosną, w której poeta opiewa wolną, zmysłową miłość, chociaż można tutaj znaleźć także utwory poświęcone obyczajom, szczęścia, zazdrości. Sławny Petroniusz, arbiter elegancji, ozdoba dworu Nerona, mistrz sztuki miłowania, ostatnie słońce gasnącego Rzymu, miłośnik rozkoszy znany jest każdemu, kto rozkochane oczy zwraca w mrok przeszłych wieków. Mówili o nim pisarze starożytni Pliniusz i Plutarch; jemu poświęcił Tacyt piękne strony swoich Roczników; jego unieśmiertelnił Sienkiewicz w swoim natchnionym Quo vadis. Wykwintny Petroniusz, świetny obserwator i subtelny pisarz, autor Satyrikonu, w którym jak w zwierciadle odbija się oblicze świata ginącego w wyuzdanych rozkoszach, twórca pieśni lirycznych porywa nas dziś jeszcze zachwyca, ciekawi i przeraża, roznamiętnia i zadziwia.

Pieśniarz

Dante Alighieri

Pieśniarzem /Canzoniere/ Dantego nazywamy zbiór drobnych utworów, sonetów, kancon, ballat, sestyn, pisanych przez poetę w różnych okresach życia, a nie objętych zbiorem Vita Nuova, ani niewplecionych w osnowę Convito. Utwory te, zbierane i ogłaszane przez różnych ludzi i w różnym czasie, przeważnie późno po śmierci autora, przedstawiają chaos, w którym wiersze autentyczne mieszają się z nieautentycznymi. Krytyka toruje sobie przezeń z trudem drogę. Kwestia Pieśniarza nie jest tedy do dziś zamknięta, tym bardziej, że przez czas długi Boska Komedia przysłaniała swą wielkością skromną wiązkę lirycznych utworów mistrza.

Poezja

Victor Hugo

„Poezja” to zbiór piętnastu wspaniałych utworów poetyckich, autorstwa Victor Hugo. W całej twórczości poetyckiej Hugo zauważalne są wspólne cechy i tematy. Najważniejsze uczucia wyrażane w jego utworach to miłość do rodziny (zwłaszcza dzieci i wnuków) oraz współczucie dla wykluczonych i skrzywdzonych ludzi, przechodzące w umiłowanie i troskę wobec całej ludzkości. W swoich wierszach Hugo nie definiuje idei i nie przeprowadza logicznych rozumowań – zamiast tego, rozpatrując zagadnienia filozoficzne i rozważając problemy uniwersalne, tworzy wizje. Jego poezja nie jest dydaktyczna, lecz stanowi ciąg kojarzonych ze sobą obrazów.

Poezje

Johann Wolfgang Goethe

Poezje to utwór Johanna Wolfganga Goethego, niemieckiego poety, draturga i prozaika uznawanego za najwybitniejszego przedstawiciela literatury niemieckiej.   Poezje to zbiór 37 wspaniałych utowrów Johanna Wolfganga Goethego. W skłąd tego wyjątkowego zbioru wchodzą takie dzieła jak Różyczka na polu, Syn Muz, Wędrowca pieśn nocna, Uczeń czarownika i wiele innych.  

Poezje

Horacy

Poezje to utwór Horacego, rzymskiego poety, często określany mianem największego łacińskiego liryka i mistrza satyry.   Poezje to zbiór 37 wierszy Horacego. W skłąd tego zbioru wchodza takie dzieła jak Rozstanie, Na powitanie przyjaciela, Do Rzymian, Urok życia wiejskiego i wiele innych.