Jaszczur

Honoré de Balzac

Jaszczur Od tłumacza Jaszczur (La peau de Chagrin), pisany w latach 1830–1831, ukazał się w całości w sierpniu 1831. Powieść ta należy tedy do pierwszej epoki twórczości Balzaca, pisał ją tuż po sukcesach odniesionych Fizjologią małżeństwa i Szuanami. Jak wszystkie dawniejsze utwory (z wyjątkiem młodzieńczych powieści wydanych pod pseudonimem), Balzac wciągnął później i Jaszczura, pisanego na parę lat przed uświadomieniem sobie gigantycznego planu, w obręb Komedii Ludzkiej. [...]Honoré de BalzacUr. 20 maja 1799 r. w Tours Zm. 18 sierpnia 1850 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: cykl powieściowy Komedia ludzka (w skład którego wchodzą m.in.: Ojciec Goriot , Eugenia Grandet , Proboszcz wiejski), Kuzyn Pons, Jaszczur Francuski prozaik okresu romantyzmu. Określany mianem ?mistrza realizmu?. Jego najpopularniejszym dziełem jest Komedia ludzka obrazująca życie społeczne, polityczne i obyczajowe we Francji od czasów rewolucji francuskiej do rządów Ludwika Filipa. W 1850 r. poślubił swą wielką miłość, Polkę, E. Hańską. W swej prozie portretował kobiety dojrzałe, stąd popularne określenie ?kobiety w wieku balzakowskim? (tj. po trzydziestce). Obok Dickensa i Tołstoja, Balzac jest uważany za jednego z najważniejszych twórców współczesnej powieści europejskiej. autor: Aleksandra NowakKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jaszczur. La Peau de chagrin

Honoré de Balzac

Honoriusz Balzac (Honoré de Balzac): Jaszczur. La Peau de chagrin. Opowieść fantastyczno-magiczna z nutą humoru i wątkiem miłosnym. Znajdziemy w niej tajemniczy wschodni talizman, wiele ciekawych przygód, momentami zapierających dech w piersiach. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Fragmenty: Pod koniec października r. 1829, młody człowiek wszedł do Palais-Royal w chwili, gdy otwierano domy gry, zgodnie z prawem popierającem namiętność tak dogodną do opodatkowania. Nie namyślając się zbytnio, wszedł na schody wiodące do szulerni nr. 36. Panie, panie, kapelusz? krzyknął za nim suchy i zrzędny głos małego, wyblakłego staruszka, przycupniętego w cieniu, za barierą, który wstał nagle, ukazując plugawą fizjognomię. Skoroś przekroczył próg domu gry, prawo obiera cię najpierw z kapelusza. Jest-li to ewangeliczna i opatrznościowa przenośnia? Czy to nie jest raczej sposób zawarcia z tobą piekielnej umowy, mocą wziętego od ciebie jakiegokolwiek zastawu? Czy to ma wymóc na tobie pełną szacunku postawę wobec tych, którzy zabiorą ci pieniądze? Czy to policja, przyczajona we wszystkich ściekach społecznych, pragnie znać nazwisko tego kapelusznika albo twoje, o ile je wypisałeś na swym nakryciu głowy? Czy to może wreszcie po to, aby zdjąć pomiar twojej czaszki, dla celów pouczającej statystyki co do pojemności mózgów graczy? Na tym punkcie zarząd zachowuje zupełne milczenie. Ale, wiedz to dobrze, ledwie uczyniłeś krok w stronę zielonego stolika, już twój kapelusz nie należy do ciebie, tak samo jak ty sam nie należysz do siebie: należysz do gry, ty, twój majątek, twoje nakrycie głowy, twoja laska i twój paltot. Przy wyjściu, GRA okaże ci, jakby dla zadrwienia z ciebie, że jeszcze zostawiła ci coś, oddając ci twoje rzeczy. Bądź co bądź, o ile miałeś kapelusz nowy, dowiesz się, po szkodzie, że gracz powinien mieć specjalny kostium. Zdziwienie młodego człowieka, kiedy otrzymał drewienko z numerem w zamian za swój kapelusz, którego brzegi, na szczęście, były lekko wytarte, dość wyraźnie świadczył o duszy jeszcze niewinnej; toteż starzec, który z pewnością od młodu gnił w gorączkowych rozkoszach życia graczy, objął go martwym i wystygłem spojrzeniem, w którym filozof wyczytałby nędze szpitala, tułaczkę bankructwa, protokóły samobójstw, dożywotnie galery, wysiedlenia do Guazacoalco. Człowiek ten, którego długa biała twarz była tak chuda jak zupka w garkuchni, przedstawiał blady obraz namiętności sprowadzonej do swej najprostszej wymowy. W zmarszczkach jego czaiły się ślady dawnych tortur; z pewnością człowiek ten niósł molochowi gry swoją nędzną płacę tuż po jej otrzymaniu. Podobny szkapie, na którą bat już nie działa, nie wzruszał się niczym; głuche jęki zrujnowanych graczy, ich nieme błagania, ich tępe spojrzenia znajdowały go stale obojętnym. Była to wcielona Gra. Gdyby młody człowiek przyjrzał się temu smutnemu cerberowi, może byłby sobie powiedział: W tym sercu jest już tylko talia kart! Nieznajomy nie usłuchał tej żywej przestrogi, pomieszczonej tu be zwątpienia przez Opatrzność, tak jak pomieściła ona wstręt u progu wszystkich miejsc rozpusty. Wszedł pewnym krokiem do sali, gdzie dźwięk złota działał upajająco na rozgrzane pożądliwością zmysły. Młodzieńca tego pchało tam zapewne najlogiczniejsze ze wszystkich wymownych zdań Jana Jakuba Rousseau, którego smutna myśl jest, jak sądzę, ta: Tak, rozumiem, że człowiek idzie grać, ale wtedy, gdy, między sobą a śmiercią, widzi jedynie ostatniego talara. Vers la fin du mois doctobre dernier, un jeune homme entra dans le Palais-Royal au moment o les maisons de jeu souvraient, conformément la loi qui protge une passion essentiellement imposable. Sans trop hésiter, il monta lescalier du tripot désigné sous le nom de numéro 36. Monsieur, votre chapeau, sil vous plaît ? lui cria dune voix sche et grondeuse un petit vieillard blme accroupi dans lombre, protégé par une barricade, et qui se leva soudain en montrant une figure moulée sur un type ignoble. Quand vous entrez dans une maison de jeu, la loi commence par vous dépouiller de votre chapeau. Est-ce une parabole évangélique et providentielle ? Nest-ce pas plutôt une manire de conclure un contrat infernal vous en exigeant je ne sais quel gage ? Serait-ce pour vous obliger garder un maintien respectueux devant ceux qui vont gagner votre argent ? Est-ce la police tapie dans tous les égouts sociaux qui tient savoir le nom de votre chapelier ou le vôtre, si vous lavez inscrit sur la coiffe ? Est-ce enfin pour prendre la mesure de votre crâne et dresser une statistique instructive sur la capacité cérébrale des joueurs ? Sur ce point ladministration garde un silence complet. Mais, sachez-le bien, peine avez-vous fait un pas vers le tapis vert, déj votre chapeau ne vous appartient pas plus que vous ne vous appartenez vous-mme : vous tes au jeu, vous, votre fortune, votre coiffe, votre canne et votre manteau. votre sortie, le Jeu vous démontrera, par une atroce épigramme en action, quil vous laisse encore quelque chose en vous rendant votre bagage. Si toutefois vous avez une coiffure neuve, vous apprendrez vos dépens quil faut se faire un costume de joueur. Létonnement manifesté par létranger quand il reçut une fiche numérotée en échange de son chapeau, dont heureusement les bords étaient légrement pelés, indiquait assez une âme encore innocente. Le petit vieillard, qui sans doute avait croupi ds son jeune âge dans les bouillants plaisirs de la vie des joueurs, lui jeta un coup dil terne et sans chaleur, dans lequel un philosophe aurait vu les misres de lhôpital, les vagabondages des gens ruinés, les procs-verbaux dune foule dasphyxies, les travaux forcés perpétuité, les expatriations au Guazacoalco. Cet homme, dont la longue face blanche nétait plus nourrie que par les soupes gélatineuses de dArcet, présentait la pâle image de la passion réduite son terme le plus simple. Dans ses rides il y avait trace de vieilles tortures, il devait jouer ses maigres appointements le jour mme o il les recevait ; semblable aux rosses sur qui les coups de fouet nont plus de prise, rien ne le faisait tressaillir ; les sourds gémissements des joueurs qui sortaient ruinés, leurs muettes imprécations, leurs regards hébétés, le trouvaient toujours insensible. Cétait le Jeu incarné. Si le jeune homme avait contemplé ce triste Cerbre, peut-tre se serait-il dit : Il ny a plus quun jeu de cartes dans ce cur-l ! Linconnu nécouta pas ce conseil vivant, placé l sans doute par la Providence, comme elle a mis le dégot la porte de tous les mauvais lieux ; il entra résolument dans la salle o le son de lor exerçait une éblouissante fascination sur les sens en pleine convoitise. Ce jeune homme était probablement poussé l par la plus logique de toutes les éloquentes phrases de J.-J. Rousseau, et dont voici, je crois, la triste pensée : Oui, je conçois quun homme aille au Jeu ; mais cest lorsque entre lui et la mort il ne voit plus que son dernier écu.

Jaszczurka

Karol May

Przenieś się w egzotyczną podróż do Orientu, odkrywając fascynujący świat powieści "Jaszczurka" autorstwa Karola Maya. Ta barwna opowieść przeniesie Cię w malownicze krajobrazy i egzotyczne miejsca, gdzie spotkasz tajemnicze postacie, ich przeplatające się losy i niezwykłe przygody, tworzące pełen emocji i niezapomnianych zdarzeń świat. Powieść owa odkrywa przed czytelnikami niezwykłe oblicze Wschodu, a zarazem skupia się na uniwersalnych wartościach, jak wierność, honor i miłość. Czy jesteś gotowy na niezapomnianą wyprawę po owych krainach? "Jaszczurka" Karola Maya zaprasza Cię do świata pełnego przygód, tajemnic i fascynujących postaci.

Jaszka Orfanem zwanego żywota i spraw pamiętnik

Józef Ignacy Kraszewski

“Jaszka Orfanem zwanego żywota i spraw pamiętnik” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.    Utwór pisany w formie fikcyjnego pamiętnika. Jaszko Orfan jest narratorem i tytułowym bohaterem powieści. Akcja obejmuje okres panowania czterech królów dynastii jagiellońskiej: Kazimierza Jagiellończyka, Jana Olbrachta, Aleksandra Jagiellończyka i Zygmunta Starego. Akcja ropoczyna się w czasie, kiedy Jaszko jest kilkuletnim dzieckiem. Później jest on dworzaninem na dworze kolejno czterech monarchów.  

Jaszka Orfanem zwanego żywota i spraw pamiętnik. Jagiełłowie do Zygmunta

Józef Ignacy Kraszewski

"Jaszka Orfanem zwanego żywota i spraw pamiętnik" Józefa Ignacego Kraszewskiego to pasjonująca powieść historyczna, osadzona w czasach czterech władców z dynastii Jagiellonów: Kazimierza Jagiellończyka, Jana Olbrachta, Aleksandra Jagiellończyka i Zygmunta Starego. Narratorem i głównym bohaterem jest Jaszko Orfan, który w formie pamiętnika opisuje swoje życie - od lat dzieciństwa, aż po służbę na królewskich dworach. Przez pryzmat jego doświadczeń czytelnik poznaje zarówno kulisy władzy, jak i osobiste zmagania bohatera, który stara się odkryć tajemnicę swojego pochodzenia. To intrygująca opowieść o lojalności, poszukiwaniu tożsamości i życiu w burzliwych czasach średniowiecznej Polski.

Jaś

Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki Bajki nowe Jaś Nieźle to i posłuchać, gdy mówią staruszki. Szedł Jaś na gruszki, A ojciec widząc, jak pełen zapału, Rzekł: Trząś gruszki, mój Jasiu, ale trząś pomału! Jeszcze nie skończył, a już Jaś w sadzie. Posłuszny radzie, Strząsnął drzewem pomału i gruszka nie pada. Zła rada! Więc strząsnął mocniej, nie padła znowu. Chciwy połowu: Nie trząść tu, widzę, trzeba rzekł lecz rwać należy. ... Ignacy Krasicki Ur. 3 lutego 1735 r. w Dubiecku (Sanockie) Zm. 14 marca 1801 r. w Berlinie Najważniejsze dzieła: Myszeida (1775), Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776), Monachomachia (1778), Pan Podstoli (1778 i 1784), Bajki i przypowieści (1779), Satyry (1779 i 1782), Antymonachomachia (1779), Wojna chocimska (1780) Wybitny polski poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta. Kasztelanic chełmski, hrabia, przeznaczony do stanu duchownego ze względu na trudną sytuację materialną rodziny. Od 1766 r. biskup warmiński. Blisko współpracował z królem Stanisławem Augustem w dziele kulturalnego ożywienia kraju. Tworzył w duchu oświecenia (m.in. napisał w latach 1781-83 dwutomową encyklopedię Zbiór potrzebniejszych wiadomości, był twórcą pierwszego pol. czasopisma, (Monitor), ale jego Hymn do miłości ojczyzny (1774) oraz przekład Pieśni Osjana odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu polskiego romantyzmu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jaś

Stanisław Jachowicz

Stanisław Jachowicz Bajki i powiastki Jaś Jaś niepomny na przestrogi, Zerwał kłosek blisko drogi. A że przykład wiele może, Prawie każdy skubał zboże. Na odpust do Czerniakowa Pobożnych śpieszyło wiele, Ludnej Warszawy połowa Wyległa w ową niedzielę. Tak kłosek po kłosku znika, Rzednieje zboże nieznacznie. Wtem się nawija kaleka, I o wsparcie prosić zacznie. Jaki taki go omija, Rzadk... Stanisław Jachowicz Ur. 17 kwietnia 1796 w Dzikowie (dziś dzielnica Tarnobrzega) Zm. 24 grudnia 1857 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Rozmowy mamy z Józią służące za wstęp do wszelkich nauk, a mianowicie do gramatyki, ułożone dla pożytku młodzieży, Pisma różne wierszem Stanisława Jachowicza, Śpiewy dla dzieci, Rady wuja dla siostrzenic: (upominek dla młodych panien), Pomysły do poznania zasad języka polskiego, Ćwiczenia pobożne dla dzieci, rozwijające myśl, Podarek dziatkom polskim: z pozostałych pism ś. p. Stanisława Jachowicza, Upominek z prac Stanisława Jachowicza: bajki, nauczki, opisy, powiastki i różne wierszyki Poeta, bajkopisarz, pedagog, działacz charytatywny. Ukończył szkołę pijarów w Rzeszowie oraz gimnazjum w Stanisławowie. Studiował na wydziale filozoficznym na Uniwersytecie we Lwowie. Na studiach był współzałożycielem i wpływowym członkiem tajnego Towarzystwa Ćwiczącej się Młodzieży w Literaturze Ojczystej, a także inspiratorem i prezesem Towarzystwa Studenckiego Koła Literacko-Naukowego. Po studiach zamieszkał w Warszawie, gdzie objął posadę kancelisty w Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego. Przystąpił do Związku Wolnych Polaków, po wykryciu którego otrzymał zakaz zajmowania posad rządowych. Wobec tego jego głównym zajęciem była praca pedagogiczna jako nauczyciela języka polskiego w domach i na prywatnych stancjach dla dziewcząt. Debiut literacki Jachowicza miał miejsce w 1818 r. w Pamiętniku lwowskim, gdzie opublikował bajki. Pierwszą książkę wydał w 1824 r. - zbiór bajek i powiastek pt. Bajki i powieści. Przez cztery kolejne lata ukazywały się rozszerzone wydania tego zbioru pod tym samym tytułem; w 1829 r. zbiór zawierał już 113 utworów. Jest autorem kilkuset wierszyków i powiastek dydaktyczno-moralizatorskich. Publikował również w periodykach pod własnym nazwiskiem lub pod pseudonimem Stanisław z Dzikowa. W 1829 r. redagował przez rok Tygodnik dla Dzieci. W W 1830 r. przy współudziale Ignacego Chrzanowskiego zaczął wydawać pierwsze w Europie codzienne pismo dla dzieci - Dziennik dla Dzieci. Publikowane przez niego gazety i książki miały wychowywać, ale też uczyć czytania, liczenia i historii. Zajmował się również opieką społeczną nad dziećmi. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jaś i Kasia

Janina Porazinska

Młode małżeństwo już na początku wspólnego życia boryka się z przeciwnościami. Jaś wyruszył na wojnę i od roku nie wraca. Kasia, która dla miłości jest gotowa na wszystko, nie potrafi dłużej czekać w bezczynności. Postanawia ruszyć na poszukiwania ukochanego męża. Jak będzie wyglądać jej podróż w wojennej zawierusze? Czy uda jej się odnaleźć Jasia całego i zdrowego? Wzruszająca historia o miłości i poświęceniu autorstwa Janiny Porazińskiej pisarki często nazywanej polską Astrid Lindgren.

Jaś i Małgosia

Jacob i Wilhelm Grimm

Jacob i Wilhelm Grimm Jaś i Małgosia tłum. Marceli Tarnowski ISBN 978-83-288-2272-6 Na skraju wielkiego lasu mieszkał ubogi drwal z drugą żoną i dwojgiem dzieci; chłopczyk nazywał się Jaś, a dziewczynka Małgosia. W chacie niewiele było jedzenia, a gdy drożyzna zapanowała w kraju, brakło im nawet suchego chleba na zaspokojenie głodu. Strapiony drwal długo nie mógł zasnąć wieczorem i wzdychając ciężko, rzekł do macochy swych dzieci: Co się z nami stanie? Jak wyżywimy... Jacob i Wilhelm Grimm Jacob Grimm ur. 4 stycznia 1785 w Hanau, zm. 20 września 1863 w Berlinie oraz Wilhelm Grimm ur. 24 lutego 1786 w Hanau, zm. 16 grudnia 1859 w Berlinie Najważniejsze dzieła: kolekcjonowany od roku 1806 a publikowany od 1812 zbiór baśni, bajek ludowych, podań i opowieści Bracia Grimm jako pierwsi zapisywali ludowe baśnie i podania w formie bliskiej tej, w jakiej zostały one opowiedziane, powstrzymując się od literackiego upiększania materiału. Można ich zatem uznać za pionierów badań etnograficznych, mimo że nie prowadzili badań terenowych, lecz zapraszali do swojego mieszkania osoby opowiadające baśnie. Zbieraniem materiału zajmował się głównie Jacob, natomiast Wilhelm nadawał tekstom ostateczny kształt literacki. Najbardziej znane utwory ze zbioru to Królewna Śnieżka, Kopciuszek czy Piękna i Bestia. Bracia Grimm są również autorami wielotomowego słownika języka niemieckiego (Deutsches Wörterbuch). Jacob jest odkrywcą "prawa Grimma" w językoznawstwie, dotyczącego rozwoju praindoeuropejskich spółgłosek w językach germańskich i sąsiednich. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jaśkowe ambicje

Władysław Reymont

„Jaśkowe ambicje„ to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Dzwonek brzęczał coraz niecierpliwiej.  Ale Jasiek ani drgnął; wyglądał oknem na szarą drogę, obsadzoną wierzbami, a wlekącą się wskroś ogromnych pól, poznaczonych kępami drzew.  — Jasiek, jaśnie pan dzwoni! — wrzasnęła przelatująca pokojówka.  Nie odwrócił się nawet, zapatrzony w dalekoście zawarte obręczą lasów.  — Jasiek, głuchu jeden, dzwonek! — znowu ktoś krzyknął przez uchylone drzwi.  — A niech se dzwoni... — odburknął gniewnie i porwał się naraz od okna, wyciągnął z kąta zielony kuferek i zaczął gorączkowo pakować swoje rzeczy. Potem cisnął o ziemię liberyjną kurtę i już zabierał się do dalszego ciągu, gdy wpadła sama gospodyni, rozczapierzona złością niby indyczka i wsiadła na niego:  — Jaśnie pan dzwoni, a ty, wałkoniu, ani się ruszysz! Leć prędko...  — Ja go ta więcej ubierał nie będę i woził go nie będę, i służył mu nie będę! — cisnął.”   Fragment  

Jaśmina od snów

Agnieszka Kuchmister

Kontynuacja Florentyny od kwiatów i Nadziei od zwierząt, zwieńczenieserii sokołowskiej. Sokołów wciąż nie jest sielskim miejscem. W tajemniczych okolicznościach znika córka sołtysa, do pałacu wprowadzają się dziwni lokatorzy. W okolicy aż kipi od domysłów i pytań. Odpowiedzi na nie pojawiają się w męczących snach Jaśminy, kobieta gubi się między majakami a jawą. Czy traci zmysły, czy to ktoś z przeszłości próbuje wedrzeć się w jej sny? Co przyjdzie wraz z wielką wodą, która nawiedzi kraj w 1997 roku? Czego boją się nowi mieszkańcy pałacu? Jaki mrok widzi w ludziach babka Grzebielucha odczyniająca uroki w domku na skraju lasu? W gawędzie osadzonej w realiach polskiej wsi wszechobecna tajemnica splata się z mrocznymi wątkami, tworząc oniryczną opowieść o przemijaniu i magii, która istnieje tuż pod powierzchnią rzeczywistości. Jaśmina od snów łączy w sobie elementy baśni, fantastyki i kryminału. Eksploruje metaforyczne wymiary ludzkiego życia, przeplata doświadczenia codzienności z nadnaturalnymi elementami.

Jaśminowa zasłona

Olga Szewrańska

E-book – "Jaśminowa zasłona". Seria Poezja. ,,Moja MUZA przyszła znikąd. Nie bardzo wiedziałam, jak JĄ oswoić, ani jak współżyć z tym niepokornym stworzeniem. Mimo usilnych prób pozbycia się bestyjki – ONA została. Nękała mnie czasem częściej,czasem rzadziej, ale zawsze wracała. Więc nauczyłam się z NIĄ żyć. A nawet tęsknić. Tomik wierszy jest moją prozą życia. Krok po kroku. Wraz ze wszystkimi jego zaletami i przywarami. Proces ten trwa nadal, mimo że zamknęłam pewne jego rozdziały. A moja MUZA dalej chowa się pod łóżkiem i gryzie kartki z zapiskami. Gdziekolwiek bym nie podążyła, szukając nowych tematów...”  

Jaśnie panienka

Edgar Wallace

Urokliwy, acz niebogaty młodzieniec, Juljan Lester, ma śmiałe plany matrymonialne wobec młodziutkiej Marji. Porywy serca są jednak studzone podszeptami rozumu, który nakazuje absztyfikantowi rozeznać sytuację majątkową potencjalnej małżonki. Dziewczyna jest córką przedwcześnie zmarłej hrabianki, która na łożu śmierci oddała ją pod opiekę swojej służącej. Juljan zgłasza się po pomoc do detektywa Johna Morlaya, który oficjalnie odrzuca zlecenie, ale wiedziony prywatną ciekawością zaczyna zgłębiać temat na własną rękę. Zdesperowany zalotnik postanawia skorzystać z pomocy przypadkowego rabusia-recydywisty. Gratka dla miłośników klasycznych kryminałów - podszytych subtelnym humorem, skoncentrowanych wokół zawiłej zagadki - w stylu Earla Derr Biggersa.

Jaśniejące blaskiem oblicze niewidzialnego

abp Henryk Muszyński

Chcemy ujrzeć Jezusa (J 12,21) to duchowe echo prośby, skierowanej do apostoła Filipa przez kilku Greków, którzy przybyli do Jerozolimy z pielgrzymką paschalną (). Podobnie jak tamci pielgrzymi sprzed dwóch tysięcy lat, także ludzie naszych czasów, choć może nie zawsze świadomie, proszą dzisiejszych chrześcijan, aby nie tylko mówili o Chrystusie, ale w pewnym sensie pozwolili im Go zobaczyć. () Nasze świadectwo byłoby jednak nie-dopuszczalnie ubogie, gdybyśmy my sami jako pierwsi nie byli tymi, którzy kontemplują Oblicze Chrystusa. Jan Paweł II, Novo millennio ineunte, 16 Zachętą do kontemplacji teologicznej głębi Bożego Oblicza jest niniejsza książka.

Jaunoji Lietuva

Maironis

Jau­no­ji Lie­tu­vapo­e­ma Pra­tar­me Bus jau me­tu apie 20, kaip at­spaus­di­nęs po­e­mą ,,Tarp skaus­mu i gar­bę", pa­lei­dau ją i žmo­nes. Kri­ti­ka kaip kri­ti­ka: vie­ni ją šiek tiek pa­gy­re, ki­ti skau­džiai iš­pei­ke. Su lai­ku pat­sai par­si­tik­ri­nau, jog ma­no vei­ka­las bu­vo tik­rai men­ku­tis ir bu­vau jo vi­sai iš­si­ža­de­jęs. Kai ku­rie man prie­lan­kus drau­gai ne kar­tą pra­še, kad pa­tai­sęs sa­vo po­e­mą, at­spaus­din­čiau ją ant­rą kar­tą, bet man bu­vo iky­ru pri­si­pa­žin­ti ją ra­šius. [...] Maironis Ur. 21 października 1862 r. we dworze Pasandrawis, pow. Jezioroski. Zm. 28 czerwca 1932 w Kownie Najważniejsze dzieła: Pavasario balsai (Głosy wiosny), poematy: Jaunoji Lietuva (Młoda Litwa), Tarp skausm? ? garbę (Przez ciernie ku chwale), Nuo Birut?s kalno (Znad Biruty), M?s? vargai (Nasze biedy), libretta: Kame išganymas (W czym zbawienie), Nelaimingos Dangut?s vestuv?s (Nieszczęśliwe wesele Dangut?). Właśc. Jonas Mačiulis-Maironis. Ksiądz, profesor, litewski poeta romantyzmu. Pisarz pochodził z rodziny wolnych chłopów. Jego ojciec, mimo iż słabo piśmienny, był niezwykle inicjatywnym człowiekiem. Początkowo poeta naukę pobierał w domu, tutaj też się nauczył jęz. polskiego. Po ukończeniu gimnazjum w Kownie w 1883 r. J. Mačiulis studiował literaturoznawstwo na Wydziale Historyczno-Filologicznym Uniwersytetu Kijowskiego. Po roku z woli ojca wstąpił do Seminarium Duchownego w Kownie, po ukończeniu którego pomyślnie kontynuował naukę na Akademii Duchownej w Petersburgu. Przez całe swe życie J. Mačiulis prowadził nadzwyczaj aktywną działalność naukową: zdobywszy stopień doktora, a następnie profesora, wykładał na Akademii Duchownej w Petersburgu, w Seminarium Duchownym w Kownie, w latach 1909-1932 ? pełnił obowiązki rektora seminarium. W 1932 r. zdobył tytuł Doktora Honorowego Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie.   Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Java 11 and 12 - New Features. Learn about Project Amber and the latest developments in the Java language and platform

Mala Gupta

With its new six-monthly release cadence, Java is moving forward faster. In addition to planned version releases, a lot of work is currently being undertaken on various Java projects at Oracle. In order to make best use of the new features in their applications and libraries, you must be well-versed with the most recent advancements.Java 11 and 12 – New Features will take you through the latest developments in Java, right from variable type inference and simplified multithreading through to performance improvements, which are covered in depth to help you make your applications more efficient. This book explains the relevance and applicability of Java's new features, and answers your questions on whether to invest in migrating to new Java versions and when to migrate. You'll also get to grips with platform features, such as AppCDS and new garbage collectors, to tune and optimize your application—from reduced launch time and latency to improved performance and throughput.By the end of this book, you will be equipped with a thorough understanding of the new features of Java 11, 12, and Project Amber, and possess the skills to apply them with a view to improving your application's performance.