Jeden, czytany nocą

Joanna Mueller

Joanna Mueller Somnambóle fantomowe Peregrymacja (W wy ruszenie) Jeden, czytany nocą wrażam lęk w siebie, tak w ból głęboko, by móc wyrażać wrażliwiej, siadam i patrzę, kiedy niezdarnie idą się zmagać wierszem o czułość, gdy podlizują się językowi, zebrali się tu na odwagę zawracania ku sobie uwagi, p... Joanna Mueller ur. 13 listopada 1979 Najważniejsze dzieła: Somnambóle fantomowe (2003), Zagniazdowniki/Gniazdowniki (2007), Wylinki (2010), intima thule (2015) Poetka, eseistka, redaktorka, wielodzietna mama, niegdyś sygnatariuszka Manifestu neoglingwistycznego. Wydała cztery tomy poetyckie oraz dwie książki eseistyczne. Redaktorka książek: Solistki, Antologia poezji kobiet (19892009) (Warszawa 2009, razem z Marią Cyranowicz i Justyną Radczyńską) oraz Warkoczami. Antologia nowej poezji (Warszawa 2016, wraz z Beatą Gulą i Sylwią Głuszak). Pisuje również wiersze dla dzieci. Mieszka w Warszawie, gdzie m.in. współprowadzi seminarium o literaturze kobiet Wspólny Pokój. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jeden dobry dzień

Roma Ligocka

To jest tajemnica Romy Ligockiej: jej książki pisane są zawsze bardzo osobiście i emocjonalnie. Stąd ich siła i wyjątkowa więź z czytelnikami. Pisarka przygląda się światu, który ją otacza, opowiada nam swoje życie zawsze trochę inaczej, zawsze z innej perspektywy. Refleksyjnie, dojrzale, z łagodnym poczuciem humoru. Najnowsza książka jest może bardziej emocjonalna niż inne. Jej sercem jest bowiem opowieść autorki o tym, jak stara się pomóc bliskiej osobie w najważniejszych, pełnych bólu chwilach w zmaganiu się z chorobą. Diagnoza brzmi: nowotwór. Roma Ligocka postanawia towarzyszyć choremu przyjacielowi i razem z nim walczyć o każdy kolejny dzień. Dwanaście miesięcy. Szpitalne korytarze. Codzienność choroby. Chwile nadziei i momenty rozpaczy. Jak oswoić pustkę po stracie bliskich? Jak wrócić do siebie? Skąd wziąć siłę? Roma Ligocka nie szuka prostych odpowiedzi, ale robi wszystko, by wesprzeć czytelnika, dać nadzieję. Opowiada też o zwyczajnych spotkaniach, wzruszeniach, o miłości także. Dzieli się z nami swoim zachwytem nad urodą codzienności i głęboką radością z każdego dobrego dnia.

Jeden dzień w starożytnym Rzymie. Życie powszednie, sekrety, ciekawostki

Alberto Angela

Alberto Angela oprowadza czytelników po antycznym Rzymie, opowiadając o codziennym życiu jego mieszkańców. Zwiedzamy Wieczne Miasto w zwykły dzień w 115 roku, za panowania cesarza Trajana, w czasach największej potęgi Imperium Rzymskiego. Wędrówka trwa, godzina po godzinie, od wczesnego ranka do północy. Spacerujemy zatłoczonymi ulicami, zaglądamy do warsztatów rzemieślniczych, księgarń i łaźni, na Forum Romanum, do amfiteatru i na targ niewolników. Autor otwiera przed nami drzwi zarówno do rezydencji najbogatszych obywateli, jak i do wielopiętrowych bloków, w których żyli ludzie średniozamożni i ubodzy. Dowiadujemy się, jak mieszkali, w co się ubierali, co jedli, jak wyglądały ich codzienne zabiegi higieniczne, gdzie pracowali i jak spędzali wolny czas. Przyglądamy się relacjom społecznym, sprawowaniu kultów religijnych, rozrywkom.

Jeden miesiąc na miłość

Gabriela Gargaś

Któregoś dnia na progu mieszkania Kseni zjawia się jej przyjaciel gej Daniel i oznajmia, że został wyeksmitowany ze swego lokum. Ksenia przyjmuje go pod swój dach. Oboje są na życiowym zakręcie pragną się zakochać z wzajemnością. I wpadają na pomysł zakładu: w ciągu miesiąca znajdą miłość. Rozpoczyna się czas randek z Tindera, mężczyzn, którzy może są i fajni, ale niezbyt odpowiedni, spotkań z podejrzanymi typami, którzy wysyłają swoje nagie zdjęcia Jeden delikwent nawet ucieka z restauracji, zostawiając do zapłacenia gigantyczny rachunek. Kiedy sprawa zaczyna wyglądać beznadziejnie, okazuje się, że czasem najlepiej chwilę poczekać i dać szansę uczuciu, by samo nas znalazło Kolejny brawurowo napisany tytuł autorki bestsellerów i bijącego rekordy popularności podcastu Jak baba z chłopem.

Jeden na milion

Martin Reiner

Jeden na milion to zbiór czternastu opowiadań jednego z najpopularniejszych czeskich prozaików. Martin Reiner zabiera nas na łąki pełne hipisów, na próby chóru więziennego, do Ameryki – a szerokiemu wachlarzowi tematów towarzyszą różnorodne formy literackie. Lektura dla smakoszy!   Martin Reiner – poeta, prozaik, wydawca. Laureat najważniejszych czeskich nagród literackich. Autor powieści Lucynka, Macoszka i ja.   Powierzę panu pewną wielką tajemnicę. Proszę podejść bliżej… (Szepcze.) Słowa to istoty! (Rozgląda się wokół, jakby tę tajną informację mógł ktoś ukraść.) Mają prawdziwą treść. A co tak właściwie robi z nimi ludzkość? Wpycha codziennie do maszynki i mieli na sieczkę! – fragment

Jeden rok, jeden dzień

Bibi von Braut

Mia nie chce małżeństwa z Alexandrem. Uważa go za zimnego, bezwzględnego człowieka, który nie cofa się przed niczym, by zdobyć to, na co akurat ma ochotę. Któregoś dnia okazuje się, że jest to Mia. Córka przyjaciół jego rodziców. Wszyscy, włącznie z nim uważają, że to idealny mariaż: łączą się dwie rodziny i dwie wielkie fortuny. Tylko Mia jest innego zdania - Alex napawa ją obrzydzeniem, a transakcję, którą zawierają jej i jego rodzice, uważa za równie poniżająca i okrutną co handel ludźmi. Alex wie, że Mia go nienawidzi. Ale nie ma w zwyczaju rezygnować z czegoś, na czym mu zależy. Dlatego proponuje jej układ: przez rok on zrobi wszystko, by Mia go zapragnęła tak mocno, jak on pragnie jej. A jeśli jej nie przekona - zwróci jej wolność i odprawi z połową majątku. Jest bardzo pewny swego. Wynajmuje pałac w Wenecji, za dnia doprowadza do bankructwa firmy, które potem wyprzedaje, a w nocy roztacza przed młodą, piękną żoną uroki życia pełnego luksusu i erotycznych przygód. Czy brylanty, szampan i perwersyjny seks to dość, by przekonać Mię do ich małżeństwa i wspólnej, szczęśliwej przyszłości?

Jeden rok na skok w bok

Gabriela Gargaś

Ksenia musi dokonać trudnego wyboru między spokojnym związkiem z Robertem a fascynacją uwodzicielskim pilotem Emilem. Odurzona i oślepiona emocjami, które budzi w niej mężczyzna, nie dostrzega, co może stracić. Nic tak nie zabija związku jak rutyna i problemy z byłymi partnerami. Blanka nie może się pogodzić z tym, że jej narzeczony stoi na rozstaju dróg między poprzednim życiem z eksmałżonką a obecnym z nią. Para powoli się od siebie oddala i niepostrzeżenie każde z nich zaczyna żyć osobno. Natalia i Michał muszą zmierzyć się z różnicami w oczekiwaniach dotyczących ich relacji. Nawet Daniel i Nataniel, którzy planują wymarzony ślub, nie są wolni od napięć, które rzucają cień na ich związek. Nieidealne relacje, nowe miłości, zdarzenia zmieniające bieg życia bohaterów i wiele pokus, by... skoczyć w bok. W misternie plecionej powieści o skomplikowanych uczuciach, zagubieniu i niełatwych relacjach poznajemy historie czterech par, które stawiają czoła (mniej lub bardziej dzielnie) wyzwaniom codziennego wspólnego życia. Nowi bohaterowie, zaskakujące zwroty akcji i ukryte pragnienia, a także namiętność, która bywa zgubna. Czy związek idealny istnieje? Który z bohaterów zdecyduje się na skok w bok? A kto stwierdzi, że jednak nie warto tak wiele ryzykować?

Jeden z trzydziestu

Agnieszka Białomazur

W opowieści przedstawiono losy bohaterów na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Czy zrealizowali plany, które snuli w młodzieńczych latach? Ilu z nich szczęśliwie dotarło do mety? Agnieszka Białomazur - pasjonatka rozwoju osobistego. Autorka kilkudziesięciu inspirujących opowieści, poprzez które motywuje do podejmowania wyzwań, świadomego życia oraz wspaniałych osiągnięć.

Jeden zakręt

Sandra Becmer

Veronica Evans przeżywa osobisty dramat, gdy w tragicznym wypadku motocrossowym ginie jej ojciec legendarny motocyklista i jej największy idol pozostawiając dziewczynę w stanie głębokiej rozpaczy. Veronica postanawia wypełnić tę pustkę, wkraczając w nielegalny świat niebezpiecznych wyścigów motocross Xtreme MX. Pragnie poczuć adrenalinę i przywrócić sobie bliskość z ojcem poprzez kontynuowanie jego pasji. W czasie wyścigów, po serii niefortunnych zdarzeń Veronica zwraca na siebie uwagę Masona Davisa chłopaka o złej reputacji, którego większość ludzi unika. Mason, ośmieszony przez dziewczynę, postanawia nie dać jej spokoju. Jednak w miarę jak ich drogi się krzyżują Veronica i Mason odkrywają, że mają ze sobą więcej wspólnego, niż się spodziewali. Mimo tego, obciążeni kłamstwami i zniszczeni przez życiowe doświadczenia, Veronica i Mason muszą zmierzyć się z pytaniem: czy mogą zaufać sobie nawzajem? Czy bohaterowie będą w stanie pokonać własne demony?

Jedenaste: Nie daj się złapać

Piotr Niemczyk

Afera Pegasusa pokazała, że niewiele trzeba, by odarto nas z najintymniejszych szczegółów naszego życia. Tracimy prywatność na każdym kroku: śledzą nas kamery, systemy, programy. Inwigilacja jest wszechobecna i wydawałoby się, nieunikniona. Ale Piotr Niemczyk, ekspert od spraw bezpieczeństwa, przekonuje, że wiele zależy od nas. I podaje niezawodne sposoby na przechytrzenie podglądającego nas wścibskiego oka wielkiego brata.

Jedenastka Kłapząba

Eduard Bass

Piłka nożna. Niezmiennie ekscytuje.     30 wydań, film oraz serial telewizyjny, liczne inscenizacje teatralne. To nie przypadek!   Jeśli miałbym podać dziesięć ulubionych czeskich książek, bez wątpienia znalazłaby się wśród nich Jedenastka Kłapząba. Według mnie jest to jedna z najpiękniejszych czeskich bajek, również dla dorosłych Evžen Boček, autor Ostatniej arystokratki

JEDENASTKA. Miniatury z socjologii transportu publicznego

Grzegorz Całek

Czym jest tytułowa jedenastka? To numer tramwaju, którym autor książki zaczął jeździć systematycznie kilka lat temu po... ponad 20 latach obserwowania świata głównie przez okna samochodu. Ta zmiana środka komunikacji okazało się znaczącą zmianą i zaowocowała wieloma ciekawymi obserwacjami ludzi, zjawisk, rzeczywistości wokół. "Jedenastka" to ponad 100 krótkich opowiadanek - miniatur, będących obrazkami uwieczniającymi pasażerów oraz rozmaite zdarzenia tramwajowo-autobusowe. Czasem dziwne, czasem skłaniające do refleksji, najczęściej zabawne.

Jedna chwila

Anna Dąbrowska

Czy można być szczęśliwą w świecie, w którym wszystko, co się posiadało, było grą pozorów? Emilia postanawia zmienić swoje dotychczasowe życie. Los wydaje się dla niej łaskawy. Stawia na jej drodze tajemniczego mężczyznę, który mocno ją intryguje. Bohaterka dopiero przy nim czuje, co to znaczy żyć naprawdę. Zawiera z Mattem pewien układ, który budzi w niej zarówno przerażenie, jak i fascynację… Czy można kochać kogoś tu i teraz, zapominając o złej przeszłości? Ile tajemnic jest w stanie znieść Emilia? Ta opowieść pokazuje, że czasami warto zaryzykować i zacząć życie od nowa. Autorka – Anna Dąbrowska – to urodzona w Inowrocławiu pełnoetatowa mama i żona, właścicielka najbardziej leniwego kota na świecie. Od zawsze marzyła, żeby pisać. Lubi zaskakiwać zakończeniami swoich powieści. Jej autorskie motto brzmi: zawsze stawiam na emocje, co doceniły czytelniczki jej poprzednich powieści. Kolejne części trylogii o losach Emi i Matta to: „Jedno życie” i „Jedna miłość”.

Jedna chwila w dziejach wszechświata. Lemaître i jego Kosmos

Michał Heller

Georges Lemaître, belgijski duchowny i uczony, jest uznawany za jednego z twórców kosmologii. W swoich polemikach z Einsteinem, przynajmniej dwa razy to on miał rację. I to w kluczowych sprawach. Po raz pierwszy, gdy – wbrew Einsteinowi – osobliwość w jego równaniach zinterpretował jako początek wszechświata (dlatego nazywa się Lemaître’a „ojcem Wielkiego Wybuchu”). I po raz drugi, gdy upierał się, że w równaniach trzeba zachować stałą kosmologiczną (którą dziś obciąża się odpowiedzialnością za istnienie ciemnej energii). On też pierwszy przewidział rozszerzanie się wszechświata. W tej fascynującej książce sam Lemaître przemawia do Czytelnika, w dwu esejach przedstawiając swoje poglądy. Komentarze prof. Michała Hellera kreślą kontekst historyczny i rzutują osiągnięcia Lemaître’a na współczesną scenę kosmologiczną.   Istnienie człowieka jest tylko chwilą w długiej historii wszechświata. To, że z perspektywy tej chwili możemy rozumiejącym spojrzeniem ogarniać całość i myślą wybiegać jeszcze dalej, jest czymś zachwycającym. – Michał Heller

Jedna czwarta wróbla

Gaba Krzyżanowska

  „Jedna czwarta wróbla" Gaby Krzyżanowskiej jest poetycko-reporterskim dziennikiem ciąży, którego bohaterowie niczego nie życzą sobie bardziej niż braku zwrotów akcji i niespodzianek. I choć sama ciąża przebiega właśnie tak - zbawiennie nudno oraz prawidłowo - ani jedno zdanie w opisie tego czasu nie jest nużące, ani jedna sytuacja nieciekawa, ani jeden opis - podręcznikowy. Już w pierwszych tygodniach ciąży Gaba zauważa, że coś dziwnego dzieje się z upływem czasu, który - dotychczas liniowy, podzielony na przeszłość, teraźniejszość oraz przyszłość –  zaczyna się pętlić i rozgałęziać. Zapis dziennika stara się za tym nadążyć, więc chronologia - z kalendarzowej - zmienia się w skojarzeniową, intuicyjną. Tym samym, ciąża i poród, pozostając doznaniami ciała, okazują się  także etapami duchowej inkarnacji, rytuału przejścia, w którym pierwszym etapem jest znalezienie odpowiedzi na pytania: kim jest osoba nosząca w sobie drugiego człowieka, i kim stanie się ona po porodzie? Zachodząc w ciążę, Gaba trafia na boczną, wykluczającą ścieżkę życia, ściera się też z wyrazistszymi nagle podziałami na męskie i kobiece. Czytane przez nią parentingowe porady raczej ją śmieszą, niż uczą, częściej tumanią i przestraszają, niż pomagają świadomie przeżywać kolejne miesiące ciąży. W pewnym momencie autorka przyznaje też, że jej dotychczasowa tożsamość była nie kobietą, a kobietem  – kobiecopodobnym tworem, ukształtowanym przez męską kulturę. W tym rytuale przejścia, bohaterka - żyjąca dotychczas w świecie, gdzie mężczyzna jest normą, a kobieta od normy odstępstwem - zaczyna dostrzegać moc biologii i instynktu. A hodowane przez Gabę zwierzęta – kury, pszczoły, króliki – za które jest odpowiedzialna i z którymi łączy ją emocjonalną więź – stają się dla niej bardziej zaufanymi od lekarzy przewodnikami po naturalnym, a jednocześnie głęboko duchowym wymiarze ciąży.      *** Gaba Krzyżanowska - rocznik 1991. Ukończyła zootechnikę w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego oraz podyplomowe studia literackie. Zawodowa rolniczka, instruktorka jeździectwa i pszczelarka. Razem z mężem prowadzą na Mazurach pasiekę Pszczo w głowie. Poza kilkoma milionami owadów opiekuje się także stadem koni, królików i kur. Autorka bloga KonnaCafe, edukacyjnych zbiorów jeździeckich (Koń zebrany w zadaniach, Zaklepany! i Stajennik na niepogodę) oraz powieści młodzieżowych (#Luzaczka, Cover). Z domu wyniosła zamiłowanie do książek jako całego procesu: pisze, projektuje, składa, drukuje.   [FRAGMENT] Bo ja po prostu nie mogę stać w kolejce. W ogóle nie mogę stać. Nie mogę też chodzić. Nie bardzo mogę siedzieć. Mogę leżeć — przez krótki czas, ze specjalną poduszką między nogami i na miękkim materacu. Mogłabym to skrócić do ogólnego „nie mogę”, albo — najchętniej — do „nie”. Mam nadzieję, że cała odebrana mi przez ciążę siła skropliła się w córce. (...) Formujące się we mnie życie pobierało ze mnie też czas — tak, jak pobierało białko, wapń czy żelazo. A ja popadałam w bezczas, traciłam odbiór tego wymiaru. Cały mój nieprzytrzymywany niczym czas ściekał ciężką kroplą do kształtującej się we mnie córki, wyposażając ją we wszystkie potrzebne do życia sekundy.

Jedna jeszcze wiosna

Aloysius Bertrand

Jedna jeszcze wiosna Wszystkie myśli, wszelkie namiętności, które rozrywają serce śmiertelnych, to niewolnice miłości.(Coleridge) Jedna wiosna jeszcze — jedna kropla, która kołysać się będzie przez chwilę w mym gorzkim kielichu, i która wypłynie zeń jak łza! O, młodości moja, uciechy twoje zamroził pocałunek czasów, lecz boleści przetrwały czas, który zdusiły na swym łonie. I wy, które poszarpałyście jedwabne nici mego życia, o kobiety! jeśli w miłosnej mej opowieści był kto oszustem, to nie ja, ktoś oszukanym, to nie wy! O wiosno! ptaszku przelotny, gościu ulotnej pory, który nucisz melancholicznie w sercu poety i w gałązkach dębowych! Jedna wiosna jeszcze — jeden promień majowy u czoła młodego poety pośród nieobeszłego świata, u czoła dębu starego pośród kniei! [...]Aloysius Bertrand Ur. 20 kwietnia 1807 w Ceva (w płn. Włoszech) Zm.29 kwietnia 1841 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Gaspard de la nuit, Peter Waldeck ou la chute d'un homme Własc. Louis Jacques Napoléon Bertrand, francuski poeta, dramaturg i dziennikarz. Jako pierwszy pisał poematy prozą. Syn oficera żandarmerii i córki burmistrza miasta Cevy. Uczęszczał do gimnazjum w Dijon. Po śmierci ojca w 1828 r. jako najstarszy syn został głową rodziny, ale mógł studiować dzięki pomocy finansowej ciotki. Założył pismo literackie, w którym opublikował m.in. debiutanckie wiersze Alfred de Musset. Jego własna poezja zyskała uznanie Victora Hugo. Przeniósł się do Paryża, gdzie żył w biedzie, następnie wrócił do Dijon i objął redakcję czasopisma literacko-politycznego ,,Patriote de la Côte-d'Or", na łamach którego głosił poglądy republikańskie. Pisywał również do czasopism paryskich. W 1833 r. ponownie przeprowadził się do Paryża, po wielu trudnościach znalazł pracę i sprowadził do siebie matkę i siostrę. Podjął też na nowo starania o wydanie swojego nowatorskiego poematu prozą ,,Gaspard de la nuit" oraz o wystawienie którejś ze swoich sztuk teatralnych. W 1838 zachorował na gruźlicę i od tej pory spędzał wiele czasu w szpitalach. Poemat Gaspard de la nuit został opublikowany dopiero po śmierci autora w 1841.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.