LUST. Zjedz ze mną - opowiadanie erotyczne

Sarah Skov

"Ostatnim daniem są zimne lody. Zaaranżował je gustownie na talerzu, lecz ja, zamiast pochwalić kunszt deseru, chciwie zanurzam w lodach palec. Odwracam się do niego i patrząc mu w oczy, kieruję palec do ust. Otwieram je trochę i widzę, jak jego oczy podążają śladem lodów. Zaciskam usta wokół palca i zaczynam go głośno ssać." To opowiadanie erotyczne zostało opublikowane we współpracy ze szwedzką producentką filmową Eriką Lust. Jej misją jest ukazanie ludzkiej natury i różnorodności w historiach pełnych namiętności, intymności, pożądania i miłości.

LUST. Złap ją jeśli potrafisz - opowiadanie erotyczne

Nicolas Lemarin

Opieram się plecami o drzwi. Serce wali mi jak szalone. Spodnie mam spuszczone do kostek a penisa uwięzionego w jej ustach. Nie tak wyobrażałem sobie nasze pierwsze spotkanie!". Po miesiącu rozmów online w końcu czas się poznać w realu. W pokoju hotelowym na Lazurowym Wybrzeżu on wkrótce odkryje kobietę, która jest wcieleniem miłości i rozkoszy. Pełna życia i radości, Isabelle nie jest jak inne dziewczyny. Pragnie dawać rozkosz, czerpać ją i sycić swój niepohamowany apetyt. Czy on da radę ją zatrzymać?

LUST. Złota rączka - i 10 innych opowiadań erotycznych wydanych we współpracy z Eriką Lust

Praca Zbiorowa

Henry pracuje na platformie wiertniczej na Morzu Północnym. Pracuje po 12 godzin dziennie. Po dwóch tygodniach wraca na stały ląd, by odpocząć i spędzać dnie z kumplami. Noce spędza z kobietami - zaspokajając je, uwalnia swoje emocje. Jego zasada jest prosta: nowa noc to nowa kobieta. Tylko raz robi wyjątek. Dla kobiety imieniem Clara. Złota rączka - i 10 innych opowiadań erotycznych wydanych we współpracy z Eriką Lust: Nowy przyjaciel - Obserwator - Mięso - Facet do towarzystwa - Złota rączka - Czerwony brylant - Szybując pośród chmur - Zniewolona przez mojego pana - Uwiedziona w bibliotece - Feminista - Na tylnym siedzeniu

LUST. Złota rączka - opowiadanie erotyczne

Marianne Sophia Wise

"Nagle mignęła mi przed oczami twarz Clary. Obróciłem lekko głowę i zobaczyłem, jak patrzy na mnie z okna salonu, obserwując, co robię. Chwilę później wyszła na zewnątrz, wciąż ubrana w kimono z flamingami. Podała mi wodę z lodem. Przyłożyłem szklankę do ust, wyobrażając sobie, że to jej nagie ciało." Henry pracuje na platformie wiertniczej na Morzu Północnym. Pracuje po 12 godzin dziennie. Po dwóch tygodniach wraca na stały ląd, by odpocząć i spędzać dnie z kumplami. Noce spędza z kobietami - zaspokajając je, uwalnia swoje emocje. Jego zasada jest prosta: nowa noc to nowa kobieta. Tylko raz robi wyjątek. Dla kobiety imieniem Clara. To opowiadanie erotyczne zostało opublikowane we współpracy ze szwedzką producentką filmową Eriką Lust. Jej misją jest ukazanie ludzkiej natury i różnorodności w historiach pełnych namiętności, intymności, pożądania i miłości.

LUST. Złota rączka - opowiadanie erotyczne

Veronica Must

Była szczupła, ale nie wychudzona. Płaski brzuch, talia i wystające biodra tworzyły figurę klepsydry. Od pępka do łona biegła nieco ciemniejsza linia, która miała ten sam odcień, co jej włosy. Z jakiegoś powodu, nie czuliśmy cienia zażenowania, gdy ją tak obserwowałem. Obdarowała mnie swoim pięknym uśmiechem i weszła do wody. Było dla mnie zagadką, dlaczego jeszcze nikt nie zajął się tą piękną kobietą, może sama tego nie chciała". Często wspominam czasy, gdy pracowałem jako mobilny monter dla pewnej fabryki pomp. Praca dawała mi możliwość podróżowania do ciekawych miejsc, w których spotykałem wspaniałych ludzi. Szczególnie ciepło wspominam gospodarstwo na wyspie Bornholm, w którym ugościła mnie Pia. Od razu przypadliśmy sobie do gustu. Pia zaoferowała mi nocleg, a ja pomogłem jej z różnymi rzeczami w gospodarstwie. Szybko sprawiła, że już nigdy nie chciałem stamtąd wracać.

LUST. Zniewolona przez mojego pana - opowiadanie erotyczne

Reiner Larsen Wiese

"Teraz mam orgazmy tak często, jak tylko mam na nie czas, ochotę i pieniądze. Nie muszę myśleć. Mój pan wie, co lubię. Robi ze mną wszystko, do czego tak długo tęskniłam. Beszta mnie, związuje, uderza i zmusza. Lubi swoją pracę. Wiem o tym. Pojawił się parę ostatnich razów temu, gdy tu byłam. Nic na ten temat nie ma w broszurze kliniki. Nie robił tych rzeczy, gdy u niego zaczynałam. Właściwie, biorąc pod uwagę liczbę klientów, nie powinien mieć na to siły. Próbuję nie czuć dumy z tego powodu, ale nie potrafię." To opowiadanie erotyczne zostało opublikowane we współpracy ze szwedzką producentką filmową Eriką Lust. Jej misją jest ukazanie ludzkiej natury i różnorodności w historiach pełnych namiętności, intymności, pożądania i miłości.

LUST. Zostań ze mną - opowiadanie erotyczne

Nicole Löv

Gdy Martin zaczął całować ją po szyi, było już po niej. To jej pięta achillesowa, on dobrze o tym wiedział. Kiedy dotknął ręką jej spodni, poczuł, że jest cała mokra. Wystarczyłby jeden jego ruch, a ona z miejsca osiągnęłaby orgazm". Anna nie wierzyła w miłość od pierwszego wejrzenia do dnia, kiedy spotkała Martina. Ten mężczyzna robi wszystko dobrze, zna jej ciało i potrzeby lepiej niż ona sama. Jednak mimo że ich znajomość dobrze się zaczyna, a między nimi pojawia się chemia, ich związek jest dość skomplikowany. Być może zbyt skomplikowany. "Zostań ze mną" to opowiadanie erotyczne o pożądaniu, które rodzi się od pierwszego wejrzenia i na przekór wszystkiemu nie mija, a także o uczuciu, wobec którego jest się całkowicie bezsilnym. To także pogłębiony opis skomplikowanej rzeczywistości.

LUST. Żar pożądania - opowiadanie erotyczne

Sofia Fritzson

Jej oczy są ciemne, Erik nie odrywając od niej wzroku, z wolna opada na nią. Posapuje z ciepła i wilgoci, które go otaczają, przez chwilę pozostaje całkowicie nieruchomy. Znajduje jej usta i z rozkoszą je całuje. Samotnym rodzicom niełatwo jest spotkać kogoś nowego, ale w tym opowiadaniu iskrzy się przy pierwszym spojrzeniu i mimo że w pobliżu są dzieci, a zabawa trwa w najlepsze, seksualnego pożądania nic nie powstrzyma. Żar pożądania to erotyczne opowiadanie o tajemniczym, seksualnym spotkaniu w śniegu, spotkaniu, które być może będzie miało ciąg dalszy.

LUST. Żar pożądania - zbiór romansów erotycznych

Sofia Fritzson

Zbiór romansów erotycznych autorstwa Sofii Fritzson: Iskra pragnienia - Jennifer: Jedna fantazja i dwie zmysłowe noce 1 - Josefin: Jedna fantazja i dwie zmysłowe noce 2 - Namiętne spotkania 1: Jessica - Namiętne spotkania 2: Jesper - Jill: Jedna tajemnica i trzy namiętne spotkania 3 - Ogniste spojrzenia 1: Jonna - Ogniste spojrzenia 2: Jimmy - Płomień namiętności - Żar pożądania

LUST. Żądza - Intymne wyznania kobiety 1 - opowiadanie erotyczne (#1)

Anna Bridgwater

"Opowiem wam historię mojego życia. Lub przynajmniej jego części. Części, która jest mną, ale pozostaje w ukryciu. Mam na myśli moje życie seksualne. Bo do niego właśnie zostałam stworzona. W tym właśnie jestem dobra." Świat jest pełen mężczyzn, z którymi kobieta może się całować, w których może się "wgryzać" i z którymi może iść do łóżka. Bohaterka opowiadań, zupełnie zwyczajna mieszkanka Kopenhagi, jest Don Juanem w kobiecej odsłonie. Nie potrafi odmawiać. Kocha męża i dzieci, ale to jej nie wystarcza. Bez podniecającej atmosfery towarzyszącej nowemu romansowi jej życie zatrzymuje się w miejscu. Dlatego gdy tylko nadarza się okazja, rusza do akcji. Główna bohaterka Ea to postać inspirowana prawdziwą osobą i jej historią. Po odbyciu serii rozmów z tą kobietą pisarka Anna Bridgwater spisała jej wyznania w postaci opowiadań o jej sekretnym życiu, które prowadzi ona obok codziennej egzystencji u boku męża i dzieci.

LUST. Żądze carskiej Rosji - opowiadanie erotyczne

Alicia Luz

Jedną ręką sięgam w dół, do jej łechtaczki, a drugą obejmuję ją za szyję, obracając jej głowę ku swojej. Chcę poczuć w ustach smak jej języka, chcę czuć zapach jej podniecających, jaśminowych perfum z Indii. Jestem wilgotna i mam nadzieję, że ona też." Żądze carskiej Rosji" to historia artystki, która wkracza w świat luksusowej rozpusty i rozkoszy na dworze carskim w Rosji 1915 roku. Pozna smak przyjemności, której nigdy wcześniej nie doświadczyła, a także radości płynącej z przebywania w świecie rozpasanego bogactwa. Libacje alkoholowe i orgie złączą się tam w jedno, alkohol poleje się strumieniami, a służba będzie podawać kawior w kryształowych czarkach mężczyznom, którzy będą się w nas wpatrywać i którym samo patrzenie nie wystarczy."

Lustereczko, powiedz przecie

Alek Rogoziński

Znana autorka powieści kryminalnych Róża Krull staje się przypadkowym świadkiem samobójstwa jednego z uczestników konkursu Mister Polonia. Kiedy próbuje ustalić, dlaczego zdecydował się on na tak desperacki krok, pisarka przekonuje się, że w świecie facetów, którzy wiedzą o kosmetykach i modzie więcej niż ona sama, znajduje się też ktoś gotowy na wszystko, aby zdobyć sławę i lukratywne kontrakty reklamowe. I że nie zawaha się on przed niczym. Nawet… morderstwem! "Lustereczko, powiedz przecie" to drugi tom przygód Róży Krull, której w amatorskim śledztwie pomaga tym razem sam Mister Polski, Rafał Maślak.

Lustracja jako zwierciadło

Jan Woleński

Lustracja wzbudziła i nadal wzbudza emocje i kontrowersje, zwłaszcza w takim jej kształcie, jak to zostało zaproponowane przez Prawo i Sprawiedliwość w latach 2006-2007. Książka omawia historię lustracji w Polsce i niektórych innych państwach byłego bloku radzieckiego, ale przede wszystkim zajmuje się analizą ustawy lustracyjnej uchwalonej w 2007 r. i zakwestionowanej przez Trybunał Konstytucyjny. Autor wskazuje na liczne braki legislacyjne przepisów lustracyjnych, a nawet absurdalny charakter niektórych uregulowań. Próbuje dociec jakie były rzeczywiste motywy twórców rzeczonych aktów prawnych.  

Lustro

Piotr Ziółkowski

"Lustro" to rodzaj przypowieści o poszukiwaniu sensu życia. Książka ma charakter symboliczny i porusza ważne aspekty  współczesnego człowieka. Akcja toczy się w zamkniętej wieży, w której spotykają się cztery postacie. Nieoczekiwanie bohaterowie odkrywają tajemnicze lustro, które pomaga im dostrzec prawdę o sobie. Lustro skłania ich do głębszej refleksji nad  dokonywanymi wyborami, wpływem na innych ludzi. Uświadamiają sobie, w jaki sposób przeżyli dany im czas. Głównym przesłaniem książki jest dążenie do odkrycia swojego powołania, poświęcenie się temu, co można pokochać. Lustro zaprasza czytelnika do podróży w poszukiwaniu swoich własnych odpowiedzi. Fragment: - Panowie, który z was nie boi się spojrzeć w lustro? - zapytał Klucznik, a widząc brak entuzjazmu u współtowarzyszy, po chwili dodał: - Geno, ty się zgłosiłeś, prawda?Niecierpliwy, widząc wahanie Gena, również zaczął nakłaniać go do spojrzenia w lustro.  - Geno, przed chwilą zgłosiłeś się taki pewny siebie, a przecież nikt nie mówił, czy trzeba w masce, czy bez niej spojrzeć. Byłem przekonany, że nic nie jest w stanie podkopać twojej decyzji, że jesteś odważny. Geno słuchał i zastanawiał się, co zrobić. Wiedział, że Niecierpliwy nie spojrzy w lustro po ostatnich jego odbiciach. Zamroczyło go wtedy na kilka dni, nic nie mówił, nie jadł, prawie nie pił.  Gdy po kilku dniach doszedł do siebie, powiedział Genowi, że już nigdy więcej nie spojrzy w lustro, z maską czy bez. Od tamtej pory minęło z pewnością kilka miesięcy i jak dotąd dotrzymywał danego słowa. Opowiedział o obrazach, jakie wtedy ujrzał, dopiero po kilku bezsennych tygodniach. Zobaczył wtedy swoją córkę, którą wyrzucił z domu. Sprzedana do bezwzględnych ludzi i bita, zatraciła kontakt z rzeczywistością. Straciła wiarę w dobro i ludzi. Coraz częściej rozmyślała o zakończeniu swojego cierpienia. To właśnie jej myśli o samobójstwie zobaczył w lustrze Niecierpliwy.  Tak oto lustro bezwzględnie odkrywało karty przeszłości więźniów. Mówiło im czasami wprost o konsekwencjach dokonywanych wyborów. Ciosy, jakie Niecierpliwy otrzymał, spowodowały, że nawet nie zbliżał się w okolice lustra, a jego gadatliwość z dnia na dzień zanikała. Wewnętrzny niepokój zmagał się wraz z narastającą bezsennością. Geno również odkrył kilka przygniatających faktów ze swojego życia. Jednak do tej pory nie wstrząsnęły one nim tak bardzo jak Niecierpliwym. Dlatego zastanawiał się, wahał: "A co jeśli zobaczę coś, czego nie zniosę?", mówił do siebie w myślach. "Przynajmniej przypomnę sobie chociaż, kim byłem." - Dobra - zdecydował odważyć się. Widział ulgę, spowodowaną jego decyzją.  - Skoro dzięki temu możemy stąd wyjść, to zaryzykuję! - Podszedł do lustra i odsłonił kotarę. Stał tak, wpatrując się. - Co widzisz? - cicho pytali na przemian Żądam i Klucznik, a Niecierpliwy chodził przy stole z rękoma splecionymi na piersiach spoglądając co chwila w kierunku lustra. Geno jednak stał w ciszy, patrzył na to, co objawiało mu lustro, zasunął kotarę i odwrócił się w kierunku komnaty. Po chwili Klucznik zapytał:- Co zobaczyłeś? - Wizje różne, dziwne, i pytanie do nas skierowane na koniec - odpowiedział, jakby nieobecny jeszcze Geno. - Jakie wizje? Jakie pytanie? - wtrącił się Niecierpliwy. - Nie udawaj, że nie wiesz!- O czym wiem?! -  zaniepokoił się Niecierpliwy. - Co widziałeś! - Wy się znacie! Ty i Żądam, widziałem to! W co gracie?!  

Lustro Marii

Adam Węgłowski

Takiej Marii Skłodowskiej nie znaliście. Przyszła noblistka dorasta w czasach, gdy wielu naukowców wierzy jeszcze w hipnozę i spirytyzm. Ona sama też zostanie wystawiona na próbę. Genialna dziewczyna chciałaby pokonać czas i zajrzeć w przeszłość, by spełnić swoje największe marzenie: znów zobaczyć matkę. To wplącze szesnastoletnią Marię w mroczną aferę związaną z tajemniczym wynalazcą badającym lustra... A wszystko to w pełnej kontrastów Warszawie z czasów "Lalki", gdzie widać obok siebie piękno i niesprawiedliwość, bogactwo i nędzę, carskie wojska i polskich patriotów, obłąkanych ezoteryków i zrewoltowanych studentów, bandytów i pięknoduchów. Kiedy dorośnie, Skłodowska wprowadzi świat w nowoczesność. Kończąc gimnazjum, w 1883 roku, znalazłaby wspólny język z dzisiejszymi nastolatkami: zamknięta w sobie, nienawidząca szkolnego terroru, zmęczona oczekiwaniami rodziny, żyjąca pod ciągłą presją. Przecież jest genialna, więc zawsze powinna być najlepsza, pierwsza, wyjątkowa! Fotograficzna pamięć przydaje się w nauce, jednak szczęścia nie daje, Nie pomaga przezwyciężyć żałoby, zwalczyć kompleksy, znów wierzyć, szczerze kochać. Genialne zdolności nie zapewnią Marii nawet studiów, ponieważ w tych czasach uniwersytety w Imperium Rosyjskim są przeznaczone tylko dla mężczyzn. Czasem Maria podłożyłaby pod ten świat bombę albo rozbiłaby go jak lustro...

Lustro mojego czasu

Wiesław Piechocki

Życie pod znakiem przesiedleń Moi rodzice, przesiedleni ze Lwowa i z Sanoka, osiedli na Górnym Śląsku w 1945 roku. Dogasała druga wojna światowa. Urodziłem się dwa lata później – wśród żywiołu śląskiego. Na ulicach moich rodzinnych Pyskowic mówiono albo po polsku, albo po niemiecku. Albo po ślunsku. Po osiemnastu latach życia przesiedliłem się do Warszawy. Drugi etap życia. Studia romanistyki, tworzenie własnej rodziny oraz pierwsze podróże zajęły kolejne szesnaście lat. Panowały wówczas skróty: ZSRR zdominował PRL, gdzie rządziła niepodzielnie PZPR. A ja pracowałem na UW, w IR. Ci, którzy uważali się za odważnych, emigrowali. Trzeci etap życia rozpocząłem w 1981 roku. Z żoną i sześcioletnią córeczką via Norwegia przesiedliliśmy się w nieznane – do Austrii. Początek trudnej emigracji. Wokół nas Alpy, Jezioro Bodeńskie, demokratyczna Austria oraz książęcy Liechtenstein. Rodzina powiększyła się o następne dwie córki. Ren jako refren – nasze życie w dolinie szwajcarsko-austriackiej. Przez trzydzieści jeden lat jeździłem do pracy do Liechtensteinu – z Austrii przez Szwajcarię. Tam, w jedynym liceum, nauczałem po niemiecku innych języków: głównie francuskiego, łaciny i włoskiego. Wieloletnia, zdyscyplinowana walka o przeżycie rosnącej rodziny na obcej ziemi. Rok 2018 – przeprowadzka do Wiednia. Kolejne przesiedlenie, nowy etap życia.