Ostatni walc

Maciej Patkowski

Jest rok 1943. Świat pogrążony jest w chaosie wojny. Niemka Julia Koestler przyjmuje do swojego gospodarstwa nowego parobka. Roman jest Polakiem, ale to nie przeszkadza, by między nim i Julią zawiązała się głębsza więź. Miłość to nie polityka, tam nie ma wrogich frontów. Ich losy to pierwsza część opowieści o rodzinie Drozdów. Kolejno poznajemy historię następnego pokolenia, żyjącego współcześnie, oraz wyruszamy w przyszłość, by poznać los potomków rodu. Skomplikowane losy rodziny potwierdzają jedno: tylko miłość jest w stanie jednoczyć ludzi niezależnie od tego, co dzieje się wokół.

Ostatni wspólny wyjazd opowiadanie erotyczne

Anna Kucharska

Joyce chce rozstać się z mężem, jednak ten prosi ją o ostatni wspólny wyjazd nad jezioro Sakakawea, zanim złoży swój podpis na dokumentach rozwodowych. Czy domek z zielonymi drzwiami ich ukochane miejsce, pełne nostalgicznych wspomnień znów wypełnią przyspieszone oddechy państwa Cowell, a wraz z nimi obudzą się prawie zapomniane pragnienia? Pełne erotycznego napięcia i emocji opowiadanie o drugiej szansie. Anna Kucharska z wykształcenia dziennikarz oraz politolog, z zamiłowania pisarka. Na platformie publikuje swoje teksty pod pseudonimem Szanuka. Autorka czterech solowych powieści dla kobiet, w tym dobrze przyjętych przez czytelniczki książek z serii bieszczadzkiej, a także kilku opowiadań, które zostały opublikowane w antologiach. Członkini grupy literackiej Piórem Czarownic. Po godzinach redaktorka i korektorka.

Ostatni wykład Leonarda

Joséphin Péladan

W trzydziestym roku życia, Leonard da Vinci przybył na dwór Ludwika Sforzy i założył w Mediolanie pierwszą, jaka w ogóle powstała w Italii, akademię. Sztych autentyczny z Muzeum Brytyjskiego, przedstawiający widzianą z profilu florentynkę z odsłoniętą piersią, nosi napis ACHA: LE: V: i robi wrażenie dyplomu lub projektu na dyplom. Mamy nadto sześć rysunków floresowych, gdzie sznurki franciszkańskie przewijają się i wiążą wzorem dekoracyjnego piękno pisma arabskiego; czytamy na nich: ACADEMIA LEONARDI VINCI. Zgromadzenie to tworzyli zapewne naprzód uczniowie-malarze: Luini, być może przedziwny Sodoma, Andrea Solario, Marco da Oggione, Beltraffio, Cesare da Sesto, Gaudenzio Ferrari, Andrea Sala, Francesco Melzi; dalej, humanista Lomazzo. Fra Luca Pacioli, autor Della divina proporzione, Konstantyn Lascaris i Demetrios Chalcondylas. Urzędowy poeta księcia, Bellincione, a niekiedy i znakomity Bramante przyłączali się do uczniów. Akademia miała skupiać nadto młodzież żądną kształcenia się i pociągniętą przez geniusz oraz wdzięk Mistrza.

Ostatni z Nieczujów. Bitwa o chorążankę. Tom 1 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Gniazdo Nieczujów, tom 6 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Junacy. Tom 2 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Mąż szalony, tom 5 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Murdelio, tom 4 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Pierwsza wyprawa pana Marcina, tom 7 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Swaty na Rusi, tom 3 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni zjadacz grzechu

Francine Rivers

Wszystko, co tak naprawdę liczy się dla Cadi Forbes, to znalezienie tego jedynego człowieka, który mógłby uwolnić ją od grzechu, pustoszącego jej dni i noce... grzechu, który ograbił ją z miłości matki i sprawił, że zapragnęła uciec od życia i jego okrutnej sprawiedliwości.   Wie, że jest to zakazane, a robiąc to sprowadzi na siebie przekleństwo. Jednak coś, co tkwi gdzieś głęboko w niej, pomimo wszystkich złowieszczych ostrzeżeń, instynktownie popycha ją do tego, by odszukać „zjadacza grzechu”.   Zanim ich podróż dobiegnie końca Cadi i „zjadacz grzechu” muszą spotkać się ze sobą twarzą twarz oraz z Tym, który zażąda od nich wszystkiego w zamian za uzyskanie odpowiedzi, jakich poszukują.   "Ostatni zjadacz grzechu" to doskonałe połączenie realistycznych bohaterów, dokładności historycznej i tajemnicy. Historia trzymająca w napięciu. Bardzo dobrze napisana. Zdecydowanie nie jednowymiarowa. Wyzwala różne emocje. Ale poza ciekawą fabuła, co ważniejsze, ta książka naprawdę otworzyła mi umysł i duszę do prawdziwego znaczenia przebaczania. Jeśli szukasz wielkiej historii, która jest w stanie wywołać wiarę i dobroć, przeczytaj tę książkę! Gorąco polecam Edyta (Bogulandia)   Na podstawie powieści reżyser Michael London nakręcił film "The Last Sin Eater"

Ostatnia batalia

C.J. Tudor

Kiedy zima wkracza do Deadhart, budzą się stare koszmary W małym miasteczku na Alasce znaleziono ciało chłopca pozbawione krwi. Brutalne morderstwo przerażająco przypomina zbrodnię sprzed dwudziestu pięciu lat. Na miejsce przybywa detektyw Barbara Atkins, by wspomóc śledztwo prowadzone przez szeryfa Jensena Tuckera tego samego, który przed laty zajmował się pierwszym dochodzeniem. Mieszkańcy Deadhart nie mają wątpliwości, kto stoi za zbrodnią: winny ma być jeden z członków kolonii wampirów, żyjących w opuszczonej osadzie górniczej ukrytej w górach. Społeczność żąda eksterminacji kolonii. Dowody okazują się nieprzekonujące, a świadkowie kłamią. Gdy detektywi zagłębiają się w mroczną historię Deadhart, odkrywają szereg sekretów, które miały pozostać zapomniane. Śnieg pada coraz gęściej, noce stają się dłuższe, a kolejne dziecko znika bez śladu. Barbara i Jensen odnajdują szczątki. Czasu jest coraz mniej. Czy tropią bezwzględnego mordercę, czy krwiożerczego potwora? I który z nich okaże się bardziej niebezpieczny? POCHWAŁY DLA C. J. TUDOR Jeśli lubicie moje książki, ta wam się spodoba. STEPHEN KING Przerażający, mrożący krew w żyłach dreszczowiec mistrzyni makabry. C. J. Tudor to lektura obowiązkowa dla każdego. CHRIS WHITAKER Najbardziej szalony thriller roku, czyli trzy thrillery w jednym. Zapnijcie pasy. LINWOOD BARCLAY Wyjątkowy thriller. Pisarka u szczytu swoich możliwości. CLAIRE DOUGLAS C. J. Tudor jest niesamowita. Nie mogę się doczekać, co jeszcze napisze. HARLAN COBEN Niektórzy pisarze mają to coś, a inni nie mają. C. J. Tudor ma tego mnóstwo. LEE CHILD Powieść trzymająca w napięciu, mrożąca krew w żyłach i nastrojowa. J.P. DELANEY Jej książki sprawiają, że czytelnik nie może się od nich oderwać, a jednocześnie chciałby je zakopać głęboko pod ziemią, by zniknęły na zawsze. Zajmująca, niepokojąca lektura. SUNDAY EXPRESS C.J. Tudor już w młodości pokochała książki, zwłaszcza mroczne i makabryczne. Kiedy jej rówieśnicy czytali Judy Blume, ona pochłaniała powieści Stephena Kinga i Jamesa Herberta. Na przestrzeni lat imała się różnych zajęć. Pracowała jako dziennikarka, scenarzystka radiowa, prezenterka telewizyjna i copywriterka, wyprowadzała psy na spacer, czytała listy dialogowe w filmach. Jest autorką bestsellerów powieści Kredziarz, Zniknięcie Annie Thorne, Inni ludzie, Płonące dziewczyny i Debit. Prawa do ich ekranizacji zostały zakupione przez telewizję, a Płonące dziewczyny stały się podstawą serialu telewizyjnego z udziałem Samanthy Morton i Ruperta Gravesa. C. J. Tudor jest również autorką zbioru opowiadań Spojrzenie w mrok. Jedenaście odcieni makabry.

Ostatnia brygada

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

„Ostatnia brygada„ to powieść autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Polskiego pisarza i scenarzysty, znanego przede wszystkim jako twórca „Kariery Nikodema Dyzmy” oraz „Znachora”. Andrzej Dowmunt, który zdobył duży majątek w Afryce, powraca do kraju, by swój kapitał zainwestować w ojczyźnie. Ku swemu zaskoczeniu spostrzega, że polskie elity nie dbają o los odrodzonego państwa i jego gospodarki, a jedynie o swój prywatny interes. Mimo oporów Andrzej stopniowo staje się częścią zepsutych elit i prowadzi puste życie.

Ostatnia brygada

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Po długiej nieobecności powraca do kraju przemysłowiec Andrzej Dowmunt. W Afryce, gdzie przebywał, dorobił się olbrzymiej fortuny. Zdobyty kapitał inwestuje w rodzime przedsiębiorstwa. Szybko się orientuje, że zaczynają go otaczać oszuści i bezwzględni karierowicze. Przede wszystkim członkowie ostatniej brygady osoby dorabiające sobie rzekomą legionową przeszłość, aby znaleźć się w obozie władzy. Na dodatek Dowmunt wikła się w skomplikowane relacje uczuciowe i erotyczne z żoną prezesa Banku Głównego. Wkrótce wychodzi na jaw, że jest ona szpiegiem obcego mocarstwa... Czy mimo osobistych problemów odniesie sukces w walce z bezwzględną konkurencją? Czy znajdzie szczęście u boku kobiety, która darzy go szczerym i bezinteresownym uczuciem? Ostatnia brygada to mroczny obraz elit politycznych i gospodarczych pierwszych lat II Rzeczypospolitej.

Ostatnia Brygada

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Gdy Andrzej Dowmunt wkracza w świat polskich elit, jeszcze wierzy w prostą, zwykłą, ludzką uczciwość. Jako zamożny przedsiębiorca pragnie ratować upadający przemysł. Jego naiwność kończy się w zderzeniu z władzą i mrocznymi interesami tych, którzy ją sprawują. Dowmunt nawet nie wie kiedy staje się przedmiotem politycznej gry, uwikłanym w romans z agentką sowieckiego wywiadu. Ostatnia brygada" pragnie go dopaść.

Ostatnia godzina

Tadeusz Konczyński

Odległa przyszłość. Ziemia stoi u progu katastrofy kosmicznej. Nad światem wisi widmo kataklizmu solarnego. Słońce przestaje ogrzewać naszą planetę. Wichury, burze śnieżne i lód niosący śmierć. Ostatni ludzie znajdują schronienie w odgrodzonym szklaną kopułą Wiecznym Mieście. Czy jednak mogą czuć się w nim bezpiecznie? Prognozy społeczne przewidują niechybny upadek miasta rządzonego przez bezwzględnego władcę Wielkiego Mistrza Goiduna. Ostatnia godzina" to jedna z najbardziej znanych powieści fantastycznych Tadeusza Konczyńskiego. Zawiera wiele futurologicznych prognoz i wyobrażeń społecznych. Pierwodruk ukazał się na łamach "Kuriera Porannego" w 1912. Kolejne wydania nosiły tytuł Koniec świata".