Pies na diecie BARF. Zdrowe i naturalne jedzenie dla Twojego pupila

Małgorzata Olejnik

Wywiad z Autorką w magazynie "Rynek zoologiczny" Jak karmić psa? Naturalnie! Dawno, dawno temu, gdy Twój pies był jeszcze wilkiem, śmiało przemierzającym świat na swych silnych łapach, nie istniały fabryki psiej karmy. Nie było tych wszystkich suszonych, dosmaczonych, zbilansowanych sztucznych kulek, pastylek i kostkokształtnych wyrobów mięsopodobnych. Istniało za to prawdziwe, surowe mięso, twarde kości kryjące smakowity, wartościowy szpik, warzywa i inne pokarmy, dostępne na każde kłapnięcie pyska. Zaraz, zaraz... Czyżby dziś już ich nie było? Czy nasze psy skazane są na dożywocie miski z komercyjną karmą? BARF, czyli „biologicznie odpowiednia surowa dieta”, zaproponowana przez australijskiego weterynarza Iana Billinghursta, zyskuje coraz większe uznanie wśród właścicieli psów na całym świecie. Zauważają oni niezwykle pozytywne efekty zamiany „karmy” na naturalne, dostosowane do potrzeb psa jedzenie. Poprawa zdrowia i samopoczucia pupila, piękna sierść, czyste zęby — to tylko kilka korzyści z przejścia na dietę BARF. Jeśli dodać do tego redukcję kosztów utrzymania zwierzaka... warto się nad tym zastanowić. Zwłaszcza że — jak udowadnia autorka tego pierwszego polskiego poradnika BARF — żywienie według założeń tej diety wcale nie jest trudne.

Pies na medal

Barbara Gawryluk

Ciepły zbiór opowiadań o inteligentnych, niezwykłych, wytrwałych psach, które potrafią uratować życie ludzi zasypanych przez lawiny czy odnaleźć zaginionych pod gruzami. Ciężko pracują w policji czy na lotniskach. Uczestniczą w terapiach chorych dzieci, towarzyszą niewidomym i osobom starszym. Każdy byłby dumny z takiego psa psa na medal!

Pies przy moim stole

Claudie Hunzinger

Poruszająca powieść do niespiesznego czytania oludzko-zwierzęcej więzi, sile natury i kobiecości, o autentycznych gestach i uczuciach w naszych niepokojących czasach. O miłości i radości życia na przekór starzeniu się i dewastacji ekologicznej. Z pisarką spacerującą po lesie, jej mężem - zrzędliwym erudytą, który śpi w dzień, a czyta w nocy - i psem w rolach głównych. Pełna oryginalnych przemyśleń i literackich dygresji. Dla tych, którzy kochają psy, lasy, spokój z dala od wszystkiego, dziką przyrodęi dobrą literaturę. Książkę wydano dzięki dofinansowaniu Instytutu Francuskiego w Polsce w ramach Programu Wsparcia Wydawniczego Boy-Żeleński. O autorce: Claudie Hunzinger francuska powieściopisarka i malarka urodzona w 1940 roku w Colmarze. Głównym wątkiem jej twórczości jest osobista eksploracja natury. W 2022 roku za powieść Pies przy moim stole została laureatką nagrody Femina.

Pies w domu. Instrukcja obsługi

Barbara Sieradzan

,,Pies w domu" to poradnik o tym, jak się dog-adać z psem, jak być jego prawdziwym opiekunem – dającym mu poczucie bezpieczeństwa i otaczającym go miłością. Pies – najlepszy przyjaciel człowieka. Kocha bezwarunkowo: nieważne, czy jesteś gruby czy chudy, jaki masz samochód w garażu, ile zarabiasz, jakie masz dyplomy. Za każdym razem cieszy się na twój widok tak, jakby nie widział cię lata. Do szczęścia potrzebuje pełnej miski, ciepłego dachu nad głową, patyka do zabawy i… ciebie – odpowiedzialnego i kochającego opiekuna.   Pies nie siądzie na komendę, jeśli go tego nie nauczysz. Nie będzie przychodził na zawołanie, gdy go odpowiednio nie zmotywujesz. Pogryzie meble i kapcie, jeśli nie zapewnisz mu zajęcia. I z pewnością przekopie cały ogródek, kiedy dopadnie go nuda. Zanim zaczniesz czegokolwiek od niego wymagać, musisz go poznać, zrozumieć i wyszkolić, okazując przy tym cierpliwość i konsekwencję. Ta książka Ci w tym pomoże. BARBARA SIERADZAN od ponad 20 lat wiąże pracę zawodową i zainteresowania ze zwierzętami. Przeszła szereg szkoleń z zakresu ich behawioru. Współpracowała z miesięcznikiem „Mój Pies”, potem „Przyjaciel Pies”. W miesięczniku „Kocie Sprawy” publikowała cykle opowiadań satyrycznych Między nami kocurami i reportażowych Koty warszawskiego zoo i Koty krakowskiego zoo, prowadziła też stałą rubrykę Lekarz weterynarii. Prywatnie opiekuje się i przyjaźni z yorshire terrierką Biuteks i dwoma rudymi kocurami. Twierdzi, że wychowała się po trosze w wilczym gnieździe i kiedyś mogła być psem, ale krnąbrnym – na pewno nie podawała łapy na żądanie.

Pies w studni. Kot w windzie czyli re konkwista

Marcin Wolski

Alternatywne światy Marcina Wolskiego Bohaterem powieści Pies w studni jest Alfredo Derossi zwany Il Cane, czyli Pies, żyjący w XVII wieku w fikcyjnej republice Rosettinie położonej gdzieś we Włoszech. Wolnomyśliciel, malarz, filozof i obieżyświat. Skazany za herezje na śmierć wskutek pewnych wydarzeń zamiast na dnie studni śmierci ląduje w 2001 roku we współczesnym nam świecie, jako Aldo Gurbiani, magnat medialny, jego alter ego. Barokowa Italia i zdemoralizowany świat XXI wieku. Kot w windzie czyli rekonkwista przynosi kolejną podróż w czasie i wymiarze Gurbiani-Derossi wraca, tym razem tłem jest epoka muszkieterów i piratów, inkwizycji i krwawych wojen, a potomkowie podbitych przez Corteza Azteków szykują się do krwawej rekonkwisty. Jak zawsze u Wolskiego mistrzowska narracja, bogaty język i plastyczne opisy. Wyobraźnia autora nie zna granic.

Pies z terakoty

Andrea Camilleri

Wznowienie drugiego tomu bestsellerowego cyklu Andrei Camilleriego! Druga odsłona kryminalnej serii z komisarzem Montalbano w roli głównej łączy wątek kryminalny z gorzko-ironicznym obrazem sycylijskiej prowincji. W miasteczku Vigta dzieją się rzeczy zdumiewające: jeden z mafijnych bossów koniecznie chce się oddać w ręce policji; złodzieje z niezrozumiałych powodów porzucają ciężarówkę z wielkim łupem. Sprawy zaczynają przybierać dramatyczny obrót, kiedy ginie jedyny świadek kradzieży i gdy dochodzi do zamachu na życie "nawróconego" gangstera. Sensacyjny zwrot w śledztwie stanowi odkrycie tajemniczej groty z ciałami zamordowanych kochanków. Znalezione przy nich przedmioty, w tym pies z terakoty, mogą wskazywać na zbrodnię rytualną, badania zaś poświadczają, że do tragedii doszło przed pięćdziesięciu laty.

Piesek i biedny koteczek

Stanisław Jachowicz

Stanisław Jachowicz Bajki i powiastki Piesek i biedny koteczek Spotkał raz piesek koteczka biednego, I temi słowy przemawia do niego: Żyliśmy kiedyś koteczku w niezgodzie, Wszystko minęło, gdyś w nędzy i głodzie. Oto najlepsze daję ci kosteczki Mięsa kawałek i trochę bułeczki: Jedz mój koteczku, żal mi cię niebożę! Pomnij, że piesek dzieli ... Stanisław Jachowicz Ur. 17 kwietnia 1796 w Dzikowie (dziś dzielnica Tarnobrzega) Zm. 24 grudnia 1857 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Rozmowy mamy z Józią służące za wstęp do wszelkich nauk, a mianowicie do gramatyki, ułożone dla pożytku młodzieży, Pisma różne wierszem Stanisława Jachowicza, Śpiewy dla dzieci, Rady wuja dla siostrzenic: (upominek dla młodych panien), Pomysły do poznania zasad języka polskiego, Ćwiczenia pobożne dla dzieci, rozwijające myśl, Podarek dziatkom polskim: z pozostałych pism ś. p. Stanisława Jachowicza, Upominek z prac Stanisława Jachowicza: bajki, nauczki, opisy, powiastki i różne wierszyki Poeta, bajkopisarz, pedagog, działacz charytatywny. Ukończył szkołę pijarów w Rzeszowie oraz gimnazjum w Stanisławowie. Studiował na wydziale filozoficznym na Uniwersytecie we Lwowie. Na studiach był współzałożycielem i wpływowym członkiem tajnego Towarzystwa Ćwiczącej się Młodzieży w Literaturze Ojczystej, a także inspiratorem i prezesem Towarzystwa Studenckiego Koła Literacko-Naukowego. Po studiach zamieszkał w Warszawie, gdzie objął posadę kancelisty w Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego. Przystąpił do Związku Wolnych Polaków, po wykryciu którego otrzymał zakaz zajmowania posad rządowych. Wobec tego jego głównym zajęciem była praca pedagogiczna jako nauczyciela języka polskiego w domach i na prywatnych stancjach dla dziewcząt. Debiut literacki Jachowicza miał miejsce w 1818 r. w Pamiętniku lwowskim, gdzie opublikował bajki. Pierwszą książkę wydał w 1824 r. - zbiór bajek i powiastek pt. Bajki i powieści. Przez cztery kolejne lata ukazywały się rozszerzone wydania tego zbioru pod tym samym tytułem; w 1829 r. zbiór zawierał już 113 utworów. Jest autorem kilkuset wierszyków i powiastek dydaktyczno-moralizatorskich. Publikował również w periodykach pod własnym nazwiskiem lub pod pseudonimem Stanisław z Dzikowa. W 1829 r. redagował przez rok Tygodnik dla Dzieci. W W 1830 r. przy współudziale Ignacego Chrzanowskiego zaczął wydawać pierwsze w Europie codzienne pismo dla dzieci - Dziennik dla Dzieci. Publikowane przez niego gazety i książki miały wychowywać, ale też uczyć czytania, liczenia i historii. Zajmował się również opieką społeczną nad dziećmi. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Piesek Kruczek

Stanisław Jachowicz

Stanisław Jachowicz Bajki i powiastki Piesek Kruczek Chodź piesku! a ten piesek nazywał się Kruczek, Chodź, mówił Hipolitek, nauczę cię sztuczek. Kiedym ja jeszcze mały, ucz panicz Azora. Nie, piesku, rzecze chłopczyk, to najlepsza pora; Azor stary, nie pojmie, pracować z nim nudno. I tobie później byłoby trudno. O wieleby cię, wiele, pracy kosztowało, Teraz zobaczysz jak ma... Stanisław Jachowicz Ur. 17 kwietnia 1796 w Dzikowie (dziś dzielnica Tarnobrzega) Zm. 24 grudnia 1857 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Rozmowy mamy z Józią służące za wstęp do wszelkich nauk, a mianowicie do gramatyki, ułożone dla pożytku młodzieży, Pisma różne wierszem Stanisława Jachowicza, Śpiewy dla dzieci, Rady wuja dla siostrzenic: (upominek dla młodych panien), Pomysły do poznania zasad języka polskiego, Ćwiczenia pobożne dla dzieci, rozwijające myśl, Podarek dziatkom polskim: z pozostałych pism ś. p. Stanisława Jachowicza, Upominek z prac Stanisława Jachowicza: bajki, nauczki, opisy, powiastki i różne wierszyki Poeta, bajkopisarz, pedagog, działacz charytatywny. Ukończył szkołę pijarów w Rzeszowie oraz gimnazjum w Stanisławowie. Studiował na wydziale filozoficznym na Uniwersytecie we Lwowie. Na studiach był współzałożycielem i wpływowym członkiem tajnego Towarzystwa Ćwiczącej się Młodzieży w Literaturze Ojczystej, a także inspiratorem i prezesem Towarzystwa Studenckiego Koła Literacko-Naukowego. Po studiach zamieszkał w Warszawie, gdzie objął posadę kancelisty w Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego. Przystąpił do Związku Wolnych Polaków, po wykryciu którego otrzymał zakaz zajmowania posad rządowych. Wobec tego jego głównym zajęciem była praca pedagogiczna jako nauczyciela języka polskiego w domach i na prywatnych stancjach dla dziewcząt. Debiut literacki Jachowicza miał miejsce w 1818 r. w Pamiętniku lwowskim, gdzie opublikował bajki. Pierwszą książkę wydał w 1824 r. - zbiór bajek i powiastek pt. Bajki i powieści. Przez cztery kolejne lata ukazywały się rozszerzone wydania tego zbioru pod tym samym tytułem; w 1829 r. zbiór zawierał już 113 utworów. Jest autorem kilkuset wierszyków i powiastek dydaktyczno-moralizatorskich. Publikował również w periodykach pod własnym nazwiskiem lub pod pseudonimem Stanisław z Dzikowa. W 1829 r. redagował przez rok Tygodnik dla Dzieci. W W 1830 r. przy współudziale Ignacego Chrzanowskiego zaczął wydawać pierwsze w Europie codzienne pismo dla dzieci - Dziennik dla Dzieci. Publikowane przez niego gazety i książki miały wychowywać, ale też uczyć czytania, liczenia i historii. Zajmował się również opieką społeczną nad dziećmi. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pieskie życie Szymona (#3)

Alona Byczko

Każdy dorosły był kiedyś dzieckiem, a nieutulony chłopiec łatwo może wyrosnąć na oschłego mężczyznę. Pies Szymon mieszka we wspaniałym domu wyposażonym w atrakcje, o których jego rówieśnicy mogą tylko pomarzyć. Mimo to nie czuje się szczęśliwy. Jego wiecznie zapracowany ojciec jest bardzo wymagający i postrzega syna jako nieudacznika. Narastające napięcia powodują, że Szymon ucieka z domu. Schronienia udziela mu przyjaciel szop-Tolek, który również ma trudne relacje z ojcem. Czy bohaterom uda się zażegnać ten międzypokoleniowy konflikt? Opowieść o "dorosłych" problemach widzianych oczami dziecka. Opiekunowie powinni wcześniej zapoznać się z jej treścią, by w razie potrzeby wesprzeć emocjonalnie swoje pociechy. Wciągająca i pouczająca propozycja dla miłośników serii "Kicia Kocia" Anity Głowińskiej czy "Kocia Szajka" Agaty Romaniuk. W Królisiowie Szymon, Luis, Tolek, Bella - to grupka wiernych przyjaciół. Choć w naturze rzadko występuje przyjaźń psa, szopa, królika i pandy, w Królisiowie wszystko jest możliwe! W tej krainie zamieszkały zwierzęta różnych gatunków, które nie potrafiły odnaleźć się w zwykłym świecie. Bohaterowie przeżywają typowe bolączki dorastających dzieciaków - problemy rodzinne, rozterki sercowe, walkę o pozycję w grupie. Dzięki wzajemnemu wsparciu, dzielnie pokonują wszelkie przeciwności, dodatkowo świetnie się przy tym bawiąc. Alona Byczko - autorka serii opowiadań dla dzieci pod tytułem W Królisiowie. Z wykształcenia mediatorka, przez wiele lat na wielu polach działała na rzecz dzieci - organizowała warsztaty i imprezy, prowadziła szkołę tańca. Blogerka i autorka podcastu pt. "Wolna Dusza".

Piesń dwudziesta piąta. Zakład utylizacji odpadów higienicznych

Bianka Rolando

Bianka Rolando Biała książka Czyściec Piesń dwudziesta piąta. Zakład utylizacji odpadów higienicznych Znów byłam zatrzymana w swoim pędzie dookoła Jeszcze kręciło mi się w głowie od zwichrowania Widzę częściowe układy urbanistyczne miejsc pokutnych Sami sobie konstruują wszystko podług swoich umiejętności A tu, proszę, jaki się znalazł mrówczy architekt ukryty Na pudrowym podłożu zbudowany, dobrze prosperujący zakład utylizacji odpadów higienicznych w sumie takie mie... Bianka Rolando ur. 1979 Najważniejsze dzieła: Biała książka (2009), Modrzewiowe korony (2010), Łęgi (2015), Pascha (2016) Pisarka i artystka sztuk wizualnych, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Debiutowała zbiorem opowiadań zatytułowanym Rozmówki włoskie. Za pierwszy tom poetycki pt. Biała książka otrzymała Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny za najlepszy debiut poetycki roku. Jej wiersze charakteryzuje szeroka fraza, częste stosowanie inwersji i łatwość powoływania do istnienia różnych poetyckich masek i groteskowo-symbolicznych bytów. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pieszczochy losu

Jacek Dąbała

Świat, w którym żyjemy nie jest bezpiecznym miejscem. Zagrożenie kryje się tam, gdzie nikt się go nie spodziewa. Przekona się o tym grupa bohaterów, których na pozór różni wszystko. Wśród nich znajdziemy jasnowidza, wybitnego matematyka, pisarza-mordercę i hakera komputerowego. Co może się wydarzyć, gdy los doprowadzi do spotkania tej wybuchowej mieszanki? Prowokująca wielowątkowa opowieść spod pióra Jacka Dąbały wciąga jak dobry kryminał i pobudza jak mocna kawa. Powieść scenarzysty "Młodych wilków" uhonorowana Nagrodą im. Bolesława Prusa za znakomite opanowanie warsztatu literackiego".

Pieśni

Francesco Petrarca

Za życia Petrarca zdobył sławę jako filolog i autor łaciński. Dopiero w XVI w. pojawi się większe zainteresowanie jego włoską twórczością, które przekształca się w petrarkizm – modę na naśladowanie poety, obecną także poza granicami Italii: zwłaszcza we Francji, Anglii, Hiszpanii i w Chorwacji. Wpływ Petrarki na literaturę polską nie był tak silny, widoczny jest w niektórych lirykach Jana Kochanowskiego i Mikołaja Sępa Szarzyńskiego. Ponownie twórczością poety zainteresowano się w romantyzmie (sonety przekładał m.in. Adam Mickiewicz). Twórczość Petrarki miała ogromny wpływ na rozpowszechnienie się w literaturze europejskiej sonetu. Tę formę podjęli poeci francuscy, hiszpańscy, portugalscy i angielscy. Warto również wspomnieć, iż Petrarca słynie z jednej z pierwszych wypraw turystycznych i alpinistycznych, którą opisał w jednym z listów. Była to wyprawa górska w 1336 roku na Mont Ventoux. (za Wikipedią).

Pieśni

Jan Kochanowski

„Pieśni” to zbiór utworów Jana Kochanowskiego, polskiego poety, który jest uważany za jednego z najwybitniejszych twórców renesansu w Europie. Przyczynił się on w wielkim stopniu do rozwoju polskiego języka literackiego.  Zbiór utworów Kochanowskiego pod tytułem „Pieśni” uznawany jest za początek polskiej liryki. Dzieło ukazało się po śmierci poety i składa się z ponad 60 pięknie napisanych pieśni. Utwory w pełni wyrażają filozofię Kochanowskiego jako renesansowego myśliciela.

Pieśni

Horacy

Pieśni to utwór Horacego, rzymskiego poety, często określany mianem największego łacińskiego liryka i mistrza satyry.   Piesni to zbiór ponad 60 wspaniałych utworów poetyckich Horacego.   

Pieśni

Heinrich Heine

Pieśni, czy też Księga pieśni uchodzi za najwybitniejsze dzieło tego poety romantycznego. Christian Johann Heinrich Heine, a właściwie Harry Chaim Heine (1797-1856) niemiecki poeta żydowskiego pochodzenia, przedstawiciel romantyzmu, jeden z najwybitniejszych niemieckich liryków, prozaik, publicysta urodził się w rodzinie żydowskiej. Jego ojciec był kupcem. Przez większość swej młodości pozostawał pod wpływem potęgi finansowej swego stryja Salomona Heinego, hamburskiego milionera i bankiera. Heine cierpiał na chorobę weneryczną (prawdopodobnie kiłę), przez którą od wiosny 1848 był przykuty do łóżka, sparaliżowany, męczony skurczami i częściowo niewidomy. Wyrzekł się wtedy swojej wiary w boskość człowieka i uznał osobowego Boga, aby sprzeczać się z nim o niesprawiedliwe rządzenie światem. Poeta zmarł w 1856 po prawie ośmiu latach strasznych cierpień. Został pochowany na cmentarzu Montmartre. Swą wysoką pozycję zawdzięcza swej poezji lirycznej, w szczególności utworom składającym się na Księgę pieśni. (Za Wikipedią).

Pieśni

Jan Kochanowski

Zbiór Pieśni Jana Kochanowskiego, wydany został po raz pierwszy w 1586 r., a więc już po śmierci autora. Podzielony jest na dwie części Księgi pierwsze oraz Księgi wtóre. Zawiera 49 utworów i jest tym samym największym zbiorem pieśni tego autora. Tom skomponowany jest chronologicznie pierwsza księga zawiera utwory sprzed 1570 r., druga natomiast pieśni powstałe później. Obie księgi są zróżnicowane tematycznie. Odnajdujemy tu wiersze religijne, patriotyczne, miłosne, a także biesiadne. Wszystkie mają charakter refleksyjny i mimo że dotyczą różnych tematów, pisane są językiem potocznym. Pomiędzy księgami występują pewne różnice światopoglądowe. Księgi pierwsze zawierają zachętę do stosowania epikurejskiej zasady carpe diem, natomiast Księgi wtóre horacjańskiego złotego środka.