Pożegnanie z biblioteką. Elegia z dziesięciorgiem napomknień

Alberto Manguel

Alberto Manguel, kiedyś lektor niewidomego Borgesa, dziś jeden z najsłynniejszych bibliofilów świata, przenosi się z francuskiej wsi do małego nowojorskiego apartamentu – i musi pożegnać się z liczącym ponad trzydzieści pięć tysięcy tomów księgozbiorem. Pakując książki, których być może nigdy już nie zobaczy, a na pewno nie w takiej samej jak dotychczas konfiguracji, autor „Mojej historii czytania” medytuje nad materialnym wymiarem literatury, przemijaniem i utratą. „Pożegnanie z biblioteką” to erudycyjny popis wytrawnego stylisty, któremu kroku w polszczyźnie dotrzymuje Michał Tabaczyński.   *   Grzegorz Jankowicz:   Zakładając Bibliotekę Aleksandryjską, Ptolemeusz postanowił zgromadzić wszystkie książki świata, gdyż miał ponoć nadzieję, że w jednej z nich odnajdzie zdanie przeznaczone wyłącznie dla niego, odszuka formułę, która pozwoli mu rozwikłać zagadkę jego istnienia, a może nawet istnienia w ogóle. Alberto Manguel często powraca do tej legendy, wyjaśniając powody, dla których tak wiele osób postanawia żyć z książkami – wypełnia nimi swoje domy, oddaje im podłogi, stoły, łóżka, parapety, komody i szafy. Tworząc prywatną bibliotekę, szykujemy labirynt opowieści. Paradoksalnie zagubieni czujemy się nie w nim, lecz na zewnątrz niego, dlatego opisywana przez Manguela utrata księgozbioru jest tak rozdzierająco bolesna.   *   Fragment książki:   Gdziekolwiek się osiedlałem, biblioteka zaczynała przyrastać spontanicznie. W Paryżu i w Londynie, w Mediolanie, w wilgnym upale Tahiti, gdzie przepracowałem jako wydawca pięć długich lat (będące w moim posiadaniu powieści Melville’a wciąż noszą ślady polinezyjskiej pleśni), w Toronto czy w Calgary, wszędzie zbierałem książki, które – kiedy przychodził czas przeprowadzki – pakowałem do pudeł, zmuszając je do cierpliwego oczekiwania w grobowcach przygodnych magazynów na niepewny moment zmartwychwstania. Wiele razy zapytywałem sam siebie, jak to możliwe, że ta bujna dżungla zadrukowanego papieru zapada w stan hibernacji, by po jakimś czasie znów opleść moje ściany gęstym powojem.   *   Alberto Manguel – pisarz, tłumacz, redaktor i krytyk. Autor powieści i esejów, między innymi kultowej w Polsce „Mojej historii czytania”. Współautor „Słownika miejsc wyobrażonych” (wraz z Giannim Guadalupim) i książki „Małe języki, wielkie literatury” (wraz z Grzegorzem Jankowiczem).

Pożegnanie z Breslau

Joseph Pearce

Pożegnanie z Breslau to wzruszająca opowieść o poszukiwaniu rozrzuconych po całym świecie członków nieznanej rodziny. Autor – i zarazem narrator – aż do czternastych urodzin był przekonany, że jest synem brytyjskiego żołnierza, który ożenił się w 1948 roku z młodą Flamandką. Nie było to całkiem kłamstwo, ale też nie była to cała prawda. W 1938 roku, mając piętnaście lat, ojciec autora wyemigrował z Niemiec do Anglii. Niektórzy członkowie jego rodziny znaleźli się w Palestynie, Chinach, Boliwii czy Australii – innym nie udało się na czas uciec z Niemiec. Werner Peritz zmienił nazwisko na Pearce, przyjął brytyjskie obywatelstwo i zaczął nowe życie. Dwadzieścia pięć lat po niezwykłym wyznaniu ojca, Joseph Pearce postanowił udać się na poszukiwanie swoich korzeni i potomków żydowskich przodków. Pożegnanie z Breslau to zapis jego podróży – tej geograficznej i tej w przeszłość.

Pożegnanie z czapką

Władysław Szlengel

Co czytałem umarłym Władysław Szlengel Pożegnanie z czapką (jako numer sceniczny wiersz ten ilustrował muzycznie Leopold Rubinsztajn, komponując do pewnych fragmentów oryginalne motywy i wkładki) Czapka, panowie, tworzy człowieka, czapka wartość twoją ogłasza, czapka wywyższa małego Lejkina, czapka poniża: posłańca apasza Tym jesteś, w jakiej cię czapce widzą, ważniejsze to niż aryjska babka, zanim ci w spodnie lub papiery zajrzą, wpierw twoją wartość ogłosi... Władysław Szlengel Ur. 1912 r. w Warszawie Zm.8 maja 1943 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Co czytałem umarłym Poeta, dziennikarz, aktor estradowy, pisał również teksty kabaretowe. Przed wojną autor popularnych, nadawanych w radiu piosenek, w tym tang oraz utworów stylizowanych na gwarę warszawską, tekstów kabaretowych i rewiowych (m.in. Panna Andzia ma wychodne, Jadziem, panie Zielonka, Chodź na piwko naprzeciwko). Współpracownik czasopisma satyrycznego ,,Szpilki". Brał udział w obronie Warszawy, potem przedostał się do okupowanego przez ZSRR Białegostoku, następnie do Lwowa, a w roku 1941 powrócił do stolicy. Działalności kabaretowej nie przerwał również w getcie, współtworzył m. in. cykliczny program ,,Żywy dziennik". Najważniejszym jego dziełem powstałym w getcie jest zbiór wierszy Co czytałem umarłym, rozpowszechniany w formie różniących się od siebie zszywek maszynopisów (jeden z nich odnalazł się w latach 60. w stole z podwójnym blatem przeznaczonym do spalenia). Władysław Szlengel zginął rozstrzelany 8 maja 1943 w warszawskim getcie. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pożegnanie z Darwinem. Zagorzały agnostyk odkrywa teorię inteligentnego projektu

Neil Thomas

Pożegnanie z Darwinem. Zagorzały agnostyk odkrywa teorię inteligentnego projektu Neil Thomas Seria Perspektywy Nauki Wyd. Fundacja En Arche Profesor Neil Thomas był oddanym darwinistą, przekonanym, że jedynie biblijni fundamentaliści i kreacjoniści kwestionują teorię ewolucji. Jego postawa uległa zachwianiu, kiedy odkrył, że przeciw twierdzeniom Darwina występowali już dziewiętnastowieczni uczeni, a dzisiaj czyni to także wielu naukowców z uznanym dorobkiem akademickim. Thomas przeprowadził analizę argumentów przemawiających za teorią ewolucji i przeciw niej. Zaskakujące wnioski tej analizy przedstawił w Pożegnaniu z Darwinem. Thomas demaskuje dogmatyczny i niemal sekciarski charakter wielu debat poświęconych teorii ewolucji, jednocześnie przedstawiając wpływowych przeciwników teorii Darwina, których nazwiska są niemal nieznane opinii publicznej. Wyjaśnia kluczowe zarzuty stawiane darwinistom i podkreśla, że nadal nie zostały one odparte. Jak brzmi wniosek autora? Teoria inteligentnego projektu jest obecnie najrozsądniejszym wyjaśnieniem pochodzenia różnorodności form życia. Pasjonujący, obiektywny, a zarazem zwięzły przegląd kontrowersji, które w ciągu ostatnich 160 lat wzbudzała darwinowska teoria ewolucji. Neil Thomas twierdzi, że wraz z rozwojem nauki powiększa się dysonans między prostym mechanizmem darwinizmu a niezbadanymi zawiłościami życia, które mechanizm ten stara się wyjaśnić. Ta książka zawiera wolne od uprzedzeń i przekonujące dociekania, dzięki którym inaczej spojrzymy na świat i nasze w nim miejsce. - James Le Fanu, członek Royal College of Physicians i zdobywca nagrody za najlepszą książkę magazynu "Los Angeles Times" Kontekst kulturowy i literacki zawarty w Pożegnaniu Darwina pomaga zrozumieć rozwój idei Darwina oraz racjonalnych i filozoficznych analiz, które nastąpiły po nim. Neil Thomas argumentuje, że chociaż opowieść Darwina o ślepej ewolucji jest słabo ugruntowana i niewystarczająco poparta dowodami, opinia publiczna i niektórzy naukowcy (umyślnie lub nie) zostali zwiedzeni i zaakceptowali zestaw nieuzasadnionych założeń i twierdzeń. Chociaż Thomas nieufnie podchodzi do koncepcji projektu, teleologia jest nieunikniona. - David Galloway, doktor nauk medycznych, członek Royal College of Physicians and Surgeons of Glasgow, honorowy profesor College of Medical, Veterinary and Life Sciences, University of Glasgow

Pożegnanie z Lindorą w górach

Franciszek Karpiński

Pożegnanie z Lindorą w górach Pójdźmy na koniec smutnego Kluczowa,  Tam ją wśród łąki będziemy żegnali;  I choć przed okiem naszem las ją schowa,  My jeszcze za nią będziemy wołali:    Lindoro! cóżeś zrobiła?    Sierotyś nas zostawiła.    Rzeczko ty mała! w które tylko kraje  Popłyniesz, wszędzie powiadaj po drodze:  Że już Lindora z nami się rozstaje,  Bądź świadkiem, jak jej żałujemy srodze.    Lindoro! cóżeś zrobiła?    Sierotyś nas zostawiła.    Powiedzcie lasy i wy, góry dawne:  Czy piękniejszego co w tych stronach było? [...]Franciszek KarpińskiUr. 4 października 1741 r. w Hołoskowie Zm. 16 września 1825 r. w Chorowszczyźnie Najważniejsze dzieła: sielanki: Laura i Filon, Do Justyny. Tęskność na wiosnę; pieśni religijne: Pieśń poranna (Kiedy ranne wstają zorze...), Pieśń wieczorna (Wszystkie nasze dzienne sprawy...), Pieśń o narodzeniu Pańskim (Bóg się rodzi, moc truchleje...); wiersze patriotyczne: Pieśń dziada sokalskiego, Żale Sarmaty nad grobem Zygmunta Augusta Od 1750 r. przez osiem lat uczęszczał do kolegium jezuickiego w Stanisławowie. Następnie ukończył studia teologiczne na Akademii we Lwowie. Tam uzyskał tytuł doktora filozofii i nauk wyzwolonych. Później przez półtora roku szkolił się w Wiedniu, doskonalił tam znajomość języków obcych. Po otrzymaniu odpowiedniego wykształcenia rozpoczął pracę nauczycielską. Gdy miał 40 lat wydał pierwszy tomik wierszy Zabawki wierszem. W 1780 r. wyjechał do Warszawy, objął posadę sekretarza księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego i wydał trzy kolejne tomy wierszy. W 1793 r. osiedlił się w Kraśniku, a około 1818 r. kupił wieś Chorowszczyznę i tam spędził resztę życia. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. autor: Natalia KurKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pożegnanie z Marią

Tadeusz Borowski

Dzień z życia inteligenckiej młodzieży w czasie wojny. Narrator Tadek i jego narzeczona Maria rozmawiają o poezji. Byłaby to scena sielanki, gdyby nie to, że zza okien widać palącą się Warszawę. Młodzi - choć wyraźnie przeznaczeni do innych celów - zajmują się produkcją i sprzedażą bimbru czy kradzieżą wapna. Gdy załatwiają sprawy na mieście, rozpoczyna się łapanka... Poruszające opowiadanie inspirowane doświadczeniami autora. Tytułowy utwór całego zbioru Borowskiego o tematyce wojennej.

Pożegnanie z Marią, Proszę państwa do gazu, Ludzie, którzy szli. Lektura z opracowaniem

Tadeusz Borowski

Kompletne wydanie utworów Pożegnanie z Marią, Proszę państwa do gazu i Ludzie, którzy szli Tadeusza Borowskiego, bez cięć w treści, przygotowaliśmy z myślą o uczniach - nie tylko zastosowaliśmy czcionkę ułatwiającą czytanie oraz wygodne marginesy, dzięki czemu wzrok nie męczy się szybko, ale także uzupełniliśmy tekst o przypisy, wyjaśniające trudne lub archaiczne zwroty. Wydanie zawiera ponadto opracowanie z biogramem autora, streszczenie, omówienie kluczowej problematyki dla każdego z utworów oraz definicje najważniejszych pojęć literaturoznawczych, które dotyczą Pożegnania z Marią, Proszę państwa do gazu i Ludzi, którzy szli oraz epoki, w której powstały. Opracowanie utworów będzie przydatne nie tylko na lekcjach języka polskiego, ale także w trakcie przygotowań do egzaminu maturalnego. Serię Lektury wydawnictwa Pumilio tworzą doświadczone literaturoznawczynie i dydaktyczki, a opiekę merytoryczną nad serią sprawuje dr Agnieszka Wójtowicz-Zając, która dba o zgodność treści z podstawą programową oraz wysoki poziom językowy opracowań.

Pożegnanie z ofiarą. Historia mojej terapii

Aneta Wrzosek

Pożegnanie z ofiarą. Historia mojej terapii to autobiograficzna, intymna opowieść kobiety z doświadczeniem traumy o podłożu seksualnym, która w terapii odnajduje dla siebie szansę na szczęśliwe życie. Autorka wyrusza w podróż przez dynamiczny, ale tez wyboisty, pełen rozterek i bolesnych odkryć proces terapeutyczny, w którym krok po kroku żegna się z traumą i rolą cierpiącej ofiary, a także redefiniuje potrzeby i budzi drzemiąca w sobie siłę. Swoją opowieść autorka okrasza osobliwym spojrzeniem na swojego psychoterapeutę, ukazując obraz wyjątkowej relacji terapeutycznej. To książka o odwadze, wytrwałości i odzyskiwaniu siebie, historia, która daje nadzieję i pokazuje, że niezależnie od tego, co nas w życiu spotkało, zawsze możemy odnaleźć własną drogę do szczęścia i spełnienia.

Pożegnanie z Rosją

Tadeusz Klimowicz

Pożegnanie z Rosją, to eseistyczna narracja nie stroniącego od sarkazmu pesymisty o kraju i jego mieszkańcach, którym ich bogowie proponują życie w powieściach Zamiatina, Orwella czy Huxleya. Większość Rosjan wymienia więc u Wielkiego Inkwizytora swoją wolność na dystopijne szczęście. Głównym bohaterem tej książki jest mentalność rosyjska i generowane przez nią zjawiska - od nacjonalizmu i myślenia o Rosji w kategoriach imperialnych poczynając, a na wpisanej w jej DNA pokorności kończąc, która definiuje między innymi stosunek do władzy i władcy (akceptacja jego sakralności i lizanie - jak napisał Michaił Szyszkin - przez kolejne pokolenia "carskiego buta"). Tadeusz Klimowicz pisze też o Cerkwi, o micie założycielskim putinizmu (raszyzmu), o trwającej od 2014 roku wyprawie Rosjan po święty Graal, o postrzeganiu przez Rosjan Polski (tego "psa łańcuchowego Zachodu"), o wyborach (tych życiowych i tych urnowych), o cenzurze i o nieprzemijającej modzie na donoszenie. Porywająca i poruszająca lektura. Autor dokonuje gorzkiego i do głębi smutnego pożegnania. Nie rezygnuje przy tym z błyskotliwego, choć czarnego humoru. Zanurzamy się z nim w odwilżowej Rosji, patrzymy jak iskrzy pomiędzy narratorem i Imperium. W całym kraju trwa "wielkie żarcie" zakazanego owocu: książek, filmów, grzesznych i nieprawomyślnych myśli. Karnawał wolności. Zaraz potem budzimy się jednak "w świątyni straconych złudzeń". To koniec polifonii. Każda inność "zgrzyta po raszystowskim szkle". Patrzymy na czyszczenie placu, na karczowanie odchyleń, kraj jednej idei oraz jednej Cerkwi. Powraca sowiecka pruderia, donosy i dystopijne samodonosy. Znika telewizja "Deszcz", w innych mediach nadchodzi susza. Na ekranie dojarka składa życzenia milicjantom. Milicjanci tropią piątą kolumnę. Zdrajców osądzi bogonośny car. Dorwie ich i wykończy w kiblu, obiecał to osobiście. Jest już tylko demokracja suwerenna. Pomroczność jasna. Nie ma nawet o czym pić. Rosjanom pozostaje żądza cierpienia i cichość serca. "Jesteśmy dumni z przeszłości, bo nie mamy przyszłości". Obywatele posłusznie zasypiają. Nowy wspaniały świat jest właśnie teraz. JĘDRZEJ MORAWIECKI, dziennikarz, reporter, autor m.in. reportażu Szuga. Krajobraz po imperium Parę lat temu byłem na Syberii: samolotem dotarłem do Tomska, a potem jechałem koleją transsyberyjską do Irkucka, dalej wodolotem na wyspę Olchon na Bajkale. Tam jest prawdziwa Rosja (nie w Moskwie czy w Petersburgu), Rosja właściwie głosujących wyborców, matecznik każdego kolejnego przywódcy. W widzianych z okien pociągu chatach mieszkają kolejne pokolenia Iwanowów, Pietrowów, czy Popowów. Ich rodzice tam mieszkali, a wcześniej dziadkowie i pradziadkowie. Cieszą się, że stać ich na chleb i podstawowe artykuły, co w latach dziewięćdziesiątych nie było takie oczywiste. Są wdzięczni Putinowi, tak jak ich rodzice byli wdzięczni Breżniewowi, a ich przodkowie Mikołajowi II czy Aleksandrowi III. Ludzie z głubinki. Sól ziemi ruskiej. Homo russicus i jego kolejne wcielenia. Tadeusz Klimowicz NOTA O AUTORZE: Prof. dr hab. Tadeusz Klimowicz (ur. 1950) - wrocławski badacz literatury i kultury rosyjskiej. Autor kilku książek, m.in.: Poszukujący - nawiedzeni - opętani (Z dziejów spirytyzmu i okultyzmu w literaturze rosyjskiej), Obywatele Arkadii. Losy pisarzy rosyjskich po roku 1917, Przewodnik po współczesnej literaturze rosyjskiej i jej okolicach (1917-1996), Pożar serca. 16 smutnych esejów o miłości, o pisarzach rosyjskich i ich muzach. Jego artykuły i eseje ukazywały się w zeszytach naukowych (m.in. "Teksty Drugie", "Slavia Orientalis", "Slavica Wratislaviensia", "Przegląd Rusycystyczny", "Studia Rossica Posnaniensia") oraz na łamach czasopism literackich, społeczno-kulturalnych i społeczno-politycznych ("Pismo Literacko-Artystyczne", "Odra", "Zeszyty Literackie", "Literatura na Świecie", "Przegląd Polityczny", "Jelenkor", "Меценат и мир", "Новая Польша") oraz dzienników ("Gazeta Wyborcza"). Wybrał i opatrzył posłowiem dwujęzyczny tom poezji Mandelsztama Nikomu ani słowa..., jest także autorem posłowia do Opowiadań kołymskich Szałamowa, w latach 2010-2016 współpracował przy wydaniu Dzieł zebranych Herlinga-Grudzińskiego redagowanych przez profesora Włodzimierza Boleckiego. Od kilku lat prowadzi blog From Russia with(out) Love.

Pożegnanie z Wesołą i inne opowiadania dla dzieci

Natalia Grosiak, Bela Komoszyńska, Mela Koteluk, Marika Marta Kosakowska, ...

Rozmowy o emocjach nigdy nie są łatwe. Szczególnie, gdy trzeba je przeprowadzić z dzieckiem. Dlatego wydawnictwo Fame Art postanowiło podjąć się trudnego zadania, jakim jest stworzenie książki, która może to ułatwić. Zbiór opowiadań tworzą wyjątkowe autorki-artystki: Natalia Grosiak, Bela Komoszyńska, Mela Koteluk, Marika, Natalia Moskal oraz Olga Stokłosa – które napisały opowiadania piękne i mądre, pełne czułości i wrażliwe na potrzeby najmłodszych czytelników i czytelniczek.  Poznajcie Kaję, która przeprowadza się, choć bardzo lubiła swoje dotychczasowe życie i zupełnie nie w smak jest jej nowy dom, koleżanki i szkoła. Przedstawiamy również Antka, który nie znosi zajęć gimnastycznych i zupełnie nas to nie dziwi, ponieważ spotyka go tam wiele nieprzyjemności. Jest jeszcze Tadek, wielki miłośnik przyrody i lojalny przyjaciel, którego relacje koleżeńskie zostaną wystawione na ciężką próbę. Są i inni bohaterowie. Co ich łączy? Są ciekawi świata, mają pasje, kochają przyrodę, nie zawsze lubią swoją szkołę, ale od nauki nie stronią. Każdego dnia uczą się siebie, a to trudna sztuka: rozpoznawać, nazywać i doceniać emocje, zwłaszcza te, które są dla nas trudne w przeżywaniu. Zbiór opowiadań otwiera przestrzeń do rozmowy dziecka z rodzicem o uczuciach i nie tylko. Razem z bohaterami mierzymy się z różnymi emocjami: gniewem, wstydem, smutkiem, ale i radością czy ulgą. Opowiadania skupiają się na języku i jego roli w mówieniu o tym, co czujemy i czego czuć byśmy nie chcieli. Bohaterki i bohaterowie każdego dnia uczą się siebie – odkrywają nieznane wcześniej uczucia i próbują je rozpoznawać, nazywać i doceniać. A przecież nie jest to łatwą sztuką.  Wszystkie opowiadania ze zbioru „Pożegnanie z Wesołą” tworzone były we współpracy z pedagożką i terapeutką dziecięcą Alicją Stokłosą, a wyobrażone przez autorki sytuacje skupiają jak w soczewce wiele różnych wątków, co sprawia, że tematy do rozmów są liczne. Jednym z nich jest sama potrzeba rozmowy – zarówno z drugim człowiekiem, jak i z samym sobą.  Książka jest tym bardziej niezwykła, że ilustracje do niej stworzyły… dzieci – Zosia i Staś Stokłosowie. Ich plastyczne interpretacje opowiadań wzbogacają treść samych opowiadań i pozwalają jeszcze lepiej przyjrzeć się światu oczami dziecka. 

Pożegnanie z Zieloną 13

Agata Bizuk

Zielona 13 powraca po raz czwarty i tym razem już ostatni! Wielki koniec wspaniałej historii o niezwyczajnie zwyczajnych ludziach. Aldona odkrywa, że po raz kolejny jest w ciąży. Ta szokująca wiadomość wywraca, zarówno jej, jak i Szczepana świat do góry nogami. Jak sobie z tym poradzą? Roman coraz bardziej nalega na „prawdziwy” ślub Jurka z Antkiem, taki, którego byłby świadkiem. W takim samym tempie, jak relacja Romana z synem się zacieśnia, tak też pogłębia się jego choroba. Zachodzi również inna zmiana – rodzice Antka nieśmiało dają o sobie znać. Mariolka pokochała swoje odmienione mieszkanie, a własna firma wciąż przynosi jej ogromną satysfakcję. Do pełni szczęścia brakuje jej tylko odpowiedniego mężczyzny, czy taki jej się trafi? Związek Radeo z Justyną to konflikt interesów. On chce od niej tylko przepustki do sławy, a ona oczekuje miłości. Co z tego ostatecznie wyniknie? Atelier u Józka rozkwita, sam Józek zdaje się jednak więdnąć. Niebawem duże kłopoty dotkną zarówno jego, jak i jego wspólnika – Zenka. Życie Elwiry z Krzysztofem zdaje się układać, choć wcale to nie takie łatwe przy czworaczkach. Czy będzie już tylko lepiej?

Pożegnanie żałosnego strzelca

Krzysztof Kamil Baczyński

Po­że­gna­nie ża­ło­sne­go strzel­ca Do wi­dze­nia...  noc gwiaz­da­mi za­ora­na,  w pier­siach na­szych eks­plo­du­je pu­sty wie­czór,  zbyt jest cięż­ko łzy prze­ta­piać w mę­ską szorst­kość,  zbyt jest cięż­ko gorz­kiej praw­dy w ustach nie czuć.  Nie­bo w bło­cie za­to­pio­ne pi­je zie­mię  i zwi­chrzo­ne, gra­na­to­we szar­pie drze­wa,  to zbyt trud­no ni­g­dy szczę­ścia swe­go nie mieć  i o szczę­ściu bo­ha­ter­stwa swe­go śpie­wać. [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pożeracz Słońc (Tom 2). Bezkresna ciemność

Christopher Ruocchio

Druga, po Imperium Ciszy, międzygalaktyczna powieść z cyklu Pożeracz Słońc, która łączy rozmach DIUNY z epickim klimatem Imienia wiatru. Hadrian Marlowe przez pół stulecia szukał pośród dalekich gwiazd zagubionej planety Vorgossos, mając nadzieję, że nawiąże kontakt z nieuchwytnymi obcymi, Cielcinami. A dzięki temu zdoła zakończyć trwającą prawie czterysta lat wojnę i zaprowadzi pokój. Uparcie starając się odkryć ich tajemnice, Hadrian musi zapuścić się poza bezpieczne obszary Solarnego Imperium i przeniknąć do zamieszkujących odległe światy Extrasolarian. Tam odnajduje nie tylko obcych, ale ma też do czynienia z potwornymi istotami, które kiedyś były ludźmi, ze zdrajcami we własnym otoczeniu, a także z najstarszym wrogiem rodzaju ludzkiego Jeśli osiągnie sukces, zaprowadzi najtrwalszy pokój w historii ludzkości, jeśli mu się nie uda, wszechświat spłonie. Imperium Ciszy to wspaniała epicka science fiction w najlepszym wydaniu. Ruocchio stworzył coś fascynującego. Nie mogę się doczekać dalszego ciągu. James S.A. Corey, autor cyklu Ekspansja z listy bestsellerów New York Timesa Epicka space opera doskonale wpisująca się w tradycję pisarstwa Iaina M. Banksa i Diuny Franka Herberta [] Wspaniały nowy głos w literaturze science fiction. Eric Flint, autor serii 1632 i Belizariusz Imperium Ciszy jest bogatą tkaniną utkaną z przyszłej historii i opisów nowych światów, opowieścią o bohaterze-tyranie na miarę galaktyczną, a zarazem portretem człowieka. Kevin J. Anderson, autor Ciemności między gwiazdami i współtwórca kontynuacji cyklu Diuna Ruocchio, rzemieślnik pióra o wyjątkowym talencie, zaprasza nas swoją wspaniałą prozą do przyszłości wypełnionej zagrożeniami i dynamiczną akcją, niekiedy z nutą ironii i z nielicznymi, cennymi akcentami nadziei. David Brin, autor Ziemi, Listonosza oraz Tryumfu Fundacji (kontynuacji cyklu Fundacja Isaaca Asimova) Dla fanów space opery Ch. Ruocchio stworzył bogaty w szczegóły świat w odległej przyszłości. Czytelnicy lubiący epickie opowieści z silnym bohaterem będą usatysfakcjonowani. Publishers Weekly

Pożeracze mózgów

Wojciech Warecki, Marek Warecki

Tak, to jest książka dla Ciebie. Wiemy, że śmigasz po Internecie, siedzisz na fejsie, skajpujesz i nigdy nie rozstajesz się z komórką. Jesteś znawcą mediów, znasz wszystkie najnowsze elektroniczne gadżety. To tylko technologia, najważniejsza jest treść przekazu. Każde media czegoś od Ciebie chcą byś uwierzył w przekazaną wiadomość, kupił reklamowany towar, zaczął myśleć tak jak oni. Pożeracze mózgów mają twarz popularnego aktora, dziennikarza, eksperta. Za miłym, sympatycznym obliczem kryją się prawdziwe kły i pazury. Czego chcą? Nic wielkiego. Zabrać Ci wolność i autonomię. Zrobić z Ciebie niewolnika bezmyślnie powtarzającego cudze refleksje i poglądy. Chcą, byś zgodnie z nimi postępował. Media są naszym naturalnym środowiskiem, w którym żyjemy. Komórki, esemesy, Internet, skype, gadu gadu, facebook, You Tube, gry komputerowe, muzyka, telewizja Musisz się nauczyć żyć w tym świecie! Uzbroić się przeciwko pożeraczom mózgów!

Pożerca

E. Raj

"Pożerca", E.Raj - przygodowe fantasy z elementem steampunka i romansu, dla wszystkich, którzy lubią przewrotne elfki, mrukliwych orków, sarkazm i RPG-owy klimat wędrówki przez rozpadający się świat. Książka podchodzi z dystansem do tematu "bohaterstwa" w literaturze fantasy.

Pożoga

Orson Scott Card, Aaron John Ston

Sto lat przed wydarzeniami przedstawionym w Grze Endera na Ziemię przybyli obcy, niosąc jej ogień i śmierć. To historia pierwszej wojny z Formidami.  Victor Delgado ledwie zdążył dotrzeć do Ziemi przed statkiem obcych. Nie miał dość czasu, by przekonać sceptycznie nastawione rządy, że istnieje realne zagrożenie. Uwierzono mu dopiero wtedy, gdy niespodziewany ogień zniszczył stacje kosmiczne, statki i kolonie.  A kiedy to się stało, tylko Mazer Rackham i żołnierze Policyjnego Oddziału Polowego potrafili poruszać się wystarczająco szybko, by stawić czoło najeźdźcy.  By dotrzeć do lądownika obcych, którego załoga pustoszy chińską prowincję, Mazer wspierany przez chłopca, którego uratował przed obcymi korzysta z wojskowego urządzenia drążącego tunele. Tymczasem w obliczu bezsilności ziemskich rządów Victor planuje dostać się na pokład wrogiego statku...  Orson Scott Card (ur. 1951) jeden z najbardziej popularnych autorów science fiction. Debiutował w wieku 26 lat opowiadaniem Gra Endera; zostało ono później rozbudowane do rozmiarów powieści, która zapoczątkowała kultowy cykl. Pożoga to druga część prequelowej trylogii tego cyklu.  Aaron Johnston  scenarzysta, komik, pisarz. Współautor filmowej adaptacji Gry Endera.